อยากรู้นะ ว่าในสังคมไทย ผู้ชาย คิดอย่างไรกับผู้หญิง ที่ได้ขึ้นทะเบียนว่าแม่ม่าย จะลูกติด หรือไม่มีลูกติดก็ตาม
จะมีผู้ชายคนไหนไหมที่คิดจริงใจ เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่ได้รับสมญานามนี้
ด้วยสาเหตุอะไรเหรอ คือ ทนกับพฤติกรรมที่เจ้าชู้ ต้องระแวงเป็นประจำ จ้องแต่จะเที่ยว โทรไปไม่รับ ไม่โทรกลับ หรือปิดเครื่องไปเลย และ ไม่บอกว่าไปไหน
แต่พอเรามีงานสังคมบ้างกลับไม่ได้เราได้ลืมตาไปไหน ปัญหา แม่ผัวคนจีน ก็เป็นประเด็นหนึ่ง เช่น วันหยุดขอนอนอีกนิด ก็ไม่ได้ วันธรรมดาตั้งนาฬิกาปลูกก็บ่น ซักผ้า ซักเครื่องก็มีปัญหา ตื่นตั้งแต่ 6 โมง มาเปิดร้านขายของเลี้ยงลูก ป้อนข้าว อาบน้ำไปทำงาน กลับบ้านยังต้องปิดร้านอีก เที่ยงคืน ตีหนึ่งกว่าได้นอน มันเป็นอะไรที่กดดัน ณ เวลานั้น ประกอบกับที่ผู้ชายมีผู้หญิงอื่น เราแยกกันอยู่ จนถึงวันเลิกลา ผ่านมา 7 ปีผช. ยังไม่เคยส่งเสียลูกสักบาทเดียว

จนมาเจอ ผู้ชายคนนึง เราคบกัน  แต่เค้าไม่เคยให้เราพูดกับใคร แม้แต่เพื่อนเค้า ครอบครัวเค้า ว่าเรามีครอบครัวมาแล้ว มีลูกแล้วให้บอกว่าเป็นหลานไป  มันน่าอายมากนักเหรอ เค้ารังเกียจ ผู้หญิง อย่างเราเหรอ  เลย อยากรู้ ว่าที่ยืนในสังคม ของความรักจะมีที่ให้ผู้หญิงอย่างเราไหม จะมีใครบ้างไหมที่ไม่รังเกียจ ช่วยทำให้เราคิดบวกกับความรักบ้างนะ