ใคร ขี้เกียจ ลงไปอ่านข้างล่างเลยครับ ผมบ่นเฉยๆ
เริ่มเลยนะครับ ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีต้นๆ มีแฟนที่คบกันตั้งแตอยู่ มัธยมปลายน่ะครับ และเพิ่งคบกัน ก่อนจะจบ มัธยมไม่กี่เดือนครับ
แฟนผมคนนี้ ผมแอบชอบมา 1 ปี (ตั้งแต่ ม5)
และขอเล่า ตอน ก่อนเริ่มเป็นแฟนนะผมสารภาพกับเธอ ครั้งแรกเธอก็ปฏิเสธ ครั้งสองเธอก็ปฏิเสธ แน่นอน ผมมีความอดทนเหมือนกันครับ ผมจึงตัดสินใจหนีหายไปจากเธอ ทั้งที่อยู่ห้องเดียวกัน ไม่คุย ไม่มองหน้า จน มาถึงช่วงปีใหม่ครับ ไม่รู้ผมนึกคึกอะไร ทักไลน์เธอไป ชวนเธอคุย ปรากฏว่า เธอก็เหมือนเดิม ยังตอบผมเหมือน ผมจึงตัดสินใจชวนเธอไปซื้อหนังสือ เธอตอบตกลง ซึ่งผม ก็แนสิ คนนี้ที่เราแอบชอบให้โอกาสเราแล้ว ผมยอมผิดนัดเพื่อนไปกับเธอเลย 555555 หลังจากเหตุการณ์ซื้อหนังสือเราก็คุยกันมากขึ้น มาก จนในที่สุดเราก็เป็นแฟนกันครับ
แน่นอนช่วงแรกความหลังหวานชื่นครับ ผมจากคนที่ไปโรงเรียนก็เคารพธงชาติ กลายเป็นคนที่ มาโรงเรียนเร็วเพราะ ผู้หญิง คนที่รัก ต้องนั่งใกล้กัน แพ้ไม่พูดอะไรมันก็ฟินมากเลยครับ เป็นคู่รักที่ทั้งเพื่อนอิจฉาและแอนตี้ครับ
เวลาคุยโทรศัพท์ครับ เสียงตัดสาย จะเป็นเสียงที่เราเกลียดที่สุดเลย เหมือนเสียงแห่งการจากลา คุยกันก็ ตั้งแต่ 3ทุ่ม - ตี2 แทบทุกวัน
แต่เวลาแห่งความสุขมักอยู่ไม่นาน เรากำลังจบ มัธยม กันแล้ว เป็นเหตุการณ์ที่เสียใจมากเลย ใครเคยผ่านมัธยมมา ก็จะรู้ดี การสอบมหาลัย เป็นอะไรที่ กดดันมาก ซึ่งเธอคนนั้นติดพยาบาลมหาลัยแห่งหนึ่งไปแล้ว (อยู่ไกลมาก ) ส่วนผม รอ แอดมิสชั่นครับ ปัญหายังมีอีก ถ้าเราไกลกันจะทำยังไง ? เป็นปัญหาคนรักทั่วไปรึป่าวครับ ฮาๆ ด้วยความรัก อยู่เหนือความมฝัน เธอจึงได้ตัดสินใจ แอดมิสชั่น พยาบาล สถานที่ใกล้บ้าน เพื่อให้เรามาเจอกันง่ายขึ้น และ สุดท้ายเราก็ต้องแยกจากกัน
ลองคิดดูครับ ความห่างไกล จะทำให้หัวใจ ไกลด้วยรึป่าว
มันไม่ง่ายเลยครับ เราต่างคนต่างเรียน เธอเรียนพยาบาลก็งานยุ่ง ผมก็ต้องอ่านหนังสือ กิจกรรม ปี1 ก็เยอะมากครับ ช่วงแรกก็พอกลับมาเจอกันได้ สัปดาห์ละครั้ง แต่ช่วงหลังติดสอบ ติดอะไร พอไม่เจอกันก็ต้องทะเลาะกันมากขึ้น เรื่องโทรศัพท์ไม่ต้องพูดถึง ไม่ได้คุยกันเลยครับ และผมก็เป็นคนขี้งอแง หากเวลาคุยโทรศัพท์ และ แฟนคุยแชทกับรุ่นพี่ผู้ชายคนนึง ผมจะงอนมากครับ เพราะ ผมต้องพูด หลายรอบ เธอไม่มีสมาธิคุย ผมเลยโมโห ขอให้เลิกคุยครับ เธอก็ทำ และยังมีอีกหลายคนเลยครับ ผมเลยขอรหัสเฟสเธอ มาบลอค ให้หมดเลย เลว มั้ยล่ะ ผมไม่ชอบ ถ้าเวลาคุยกันยิ่งน้อย ยังเอาเวลาไปคุยกับคนอื่นดี้ ด้า อีก ธุระก็ว่าไปครับ ช่วงหลังคนหาเรื่องทะเลาะก็ผมนี่แหละครับ
ผมเคยอยากให้เธอกับแฟนเก่า เป็นเพื่อนกัน ครับ ผมช่วยเธอ บอกก็คุยกับเค้าหน่อย เราไม่ว่าหรอก แล้วจนมีเหตุการณ์นึง เธอขอไปดูหนังกับแฟนเก่า + เพื่อนอีกคนนึง ซึ่ง เป็นหนังที่ผมอยากดู ผมจึงไม่ให้ไป แต่เธออยากไป กับ เขามาก ผมไม่ให้ กลายเป็นว่า เหตุการณ์นี้ ทำให้ ผมจากใจดี ให้คุยกับแฟนเก่า จนผมไม่ชอบ คนนั้นเลย ผมก็เลวอีกครับ บอกให้บลอคอีก
และความห่างไกล และความไม่ว่าง ก็ชวนกันทะเลาะมาเรื่อย จนมาวันนึง ผมก็ไล่บลอค ผช ที่เธอรู้จักเกือบหมดเลย เธอก็ไม่ว่าอะไร
และ สุดท้ายก็มาวันนี้ครับ อาจจะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่เธอจะบลอคครับ ซึ่ง คือ ผมเอง เธอคงไม่ไหวกับความงอแงกับผม เธอตัดทุกอย่างที่มี ไลน์ เฟส โทรศัพท์ บลอคไม่เหลือครับ เราทะเลาะกันทุกวัน จนเกินจำเป็นจริง ผมจึงโดนทิ้งด้วยความเลวของตนเอง พร้อมโดน ทิ้งท้ายว่า "กูโง่ตั้งนาน ที่คุยกับ"
เจ็บมากครับ อดีตที่สวยงามของเรา วันนี้ เป็นแค่เรื่องโง่ไปแล้ว
แต่ ผมอยากง้อ เธออยู่ครับ จะมีช่องทางไหน ติดต่อเธอดี ช่วย คิดกันหน่อยครับ ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ เป็นช่องทางติดต่อเธอได้ ช่วยบอกเธอว่า กลับมาเถอะครับ ผมจะไม่งอแง แล้ว เพราะจากกันไปเพียงเสี้ยววัน ทำให้ผมคิดว่า มันขาดเธอไม่ได้จริงๆ
มีทางไหนให้ติดต่อ คนที่เค้าไม่อยากติดต่อมั้งครับ ?
เริ่มเลยนะครับ ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีต้นๆ มีแฟนที่คบกันตั้งแตอยู่ มัธยมปลายน่ะครับ และเพิ่งคบกัน ก่อนจะจบ มัธยมไม่กี่เดือนครับ
แฟนผมคนนี้ ผมแอบชอบมา 1 ปี (ตั้งแต่ ม5)
และขอเล่า ตอน ก่อนเริ่มเป็นแฟนนะผมสารภาพกับเธอ ครั้งแรกเธอก็ปฏิเสธ ครั้งสองเธอก็ปฏิเสธ แน่นอน ผมมีความอดทนเหมือนกันครับ ผมจึงตัดสินใจหนีหายไปจากเธอ ทั้งที่อยู่ห้องเดียวกัน ไม่คุย ไม่มองหน้า จน มาถึงช่วงปีใหม่ครับ ไม่รู้ผมนึกคึกอะไร ทักไลน์เธอไป ชวนเธอคุย ปรากฏว่า เธอก็เหมือนเดิม ยังตอบผมเหมือน ผมจึงตัดสินใจชวนเธอไปซื้อหนังสือ เธอตอบตกลง ซึ่งผม ก็แนสิ คนนี้ที่เราแอบชอบให้โอกาสเราแล้ว ผมยอมผิดนัดเพื่อนไปกับเธอเลย 555555 หลังจากเหตุการณ์ซื้อหนังสือเราก็คุยกันมากขึ้น มาก จนในที่สุดเราก็เป็นแฟนกันครับ
แน่นอนช่วงแรกความหลังหวานชื่นครับ ผมจากคนที่ไปโรงเรียนก็เคารพธงชาติ กลายเป็นคนที่ มาโรงเรียนเร็วเพราะ ผู้หญิง คนที่รัก ต้องนั่งใกล้กัน แพ้ไม่พูดอะไรมันก็ฟินมากเลยครับ เป็นคู่รักที่ทั้งเพื่อนอิจฉาและแอนตี้ครับ
เวลาคุยโทรศัพท์ครับ เสียงตัดสาย จะเป็นเสียงที่เราเกลียดที่สุดเลย เหมือนเสียงแห่งการจากลา คุยกันก็ ตั้งแต่ 3ทุ่ม - ตี2 แทบทุกวัน
แต่เวลาแห่งความสุขมักอยู่ไม่นาน เรากำลังจบ มัธยม กันแล้ว เป็นเหตุการณ์ที่เสียใจมากเลย ใครเคยผ่านมัธยมมา ก็จะรู้ดี การสอบมหาลัย เป็นอะไรที่ กดดันมาก ซึ่งเธอคนนั้นติดพยาบาลมหาลัยแห่งหนึ่งไปแล้ว (อยู่ไกลมาก ) ส่วนผม รอ แอดมิสชั่นครับ ปัญหายังมีอีก ถ้าเราไกลกันจะทำยังไง ? เป็นปัญหาคนรักทั่วไปรึป่าวครับ ฮาๆ ด้วยความรัก อยู่เหนือความมฝัน เธอจึงได้ตัดสินใจ แอดมิสชั่น พยาบาล สถานที่ใกล้บ้าน เพื่อให้เรามาเจอกันง่ายขึ้น และ สุดท้ายเราก็ต้องแยกจากกัน
ลองคิดดูครับ ความห่างไกล จะทำให้หัวใจ ไกลด้วยรึป่าว
มันไม่ง่ายเลยครับ เราต่างคนต่างเรียน เธอเรียนพยาบาลก็งานยุ่ง ผมก็ต้องอ่านหนังสือ กิจกรรม ปี1 ก็เยอะมากครับ ช่วงแรกก็พอกลับมาเจอกันได้ สัปดาห์ละครั้ง แต่ช่วงหลังติดสอบ ติดอะไร พอไม่เจอกันก็ต้องทะเลาะกันมากขึ้น เรื่องโทรศัพท์ไม่ต้องพูดถึง ไม่ได้คุยกันเลยครับ และผมก็เป็นคนขี้งอแง หากเวลาคุยโทรศัพท์ และ แฟนคุยแชทกับรุ่นพี่ผู้ชายคนนึง ผมจะงอนมากครับ เพราะ ผมต้องพูด หลายรอบ เธอไม่มีสมาธิคุย ผมเลยโมโห ขอให้เลิกคุยครับ เธอก็ทำ และยังมีอีกหลายคนเลยครับ ผมเลยขอรหัสเฟสเธอ มาบลอค ให้หมดเลย เลว มั้ยล่ะ ผมไม่ชอบ ถ้าเวลาคุยกันยิ่งน้อย ยังเอาเวลาไปคุยกับคนอื่นดี้ ด้า อีก ธุระก็ว่าไปครับ ช่วงหลังคนหาเรื่องทะเลาะก็ผมนี่แหละครับ
ผมเคยอยากให้เธอกับแฟนเก่า เป็นเพื่อนกัน ครับ ผมช่วยเธอ บอกก็คุยกับเค้าหน่อย เราไม่ว่าหรอก แล้วจนมีเหตุการณ์นึง เธอขอไปดูหนังกับแฟนเก่า + เพื่อนอีกคนนึง ซึ่ง เป็นหนังที่ผมอยากดู ผมจึงไม่ให้ไป แต่เธออยากไป กับ เขามาก ผมไม่ให้ กลายเป็นว่า เหตุการณ์นี้ ทำให้ ผมจากใจดี ให้คุยกับแฟนเก่า จนผมไม่ชอบ คนนั้นเลย ผมก็เลวอีกครับ บอกให้บลอคอีก
และความห่างไกล และความไม่ว่าง ก็ชวนกันทะเลาะมาเรื่อย จนมาวันนึง ผมก็ไล่บลอค ผช ที่เธอรู้จักเกือบหมดเลย เธอก็ไม่ว่าอะไร
และ สุดท้ายก็มาวันนี้ครับ อาจจะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่เธอจะบลอคครับ ซึ่ง คือ ผมเอง เธอคงไม่ไหวกับความงอแงกับผม เธอตัดทุกอย่างที่มี ไลน์ เฟส โทรศัพท์ บลอคไม่เหลือครับ เราทะเลาะกันทุกวัน จนเกินจำเป็นจริง ผมจึงโดนทิ้งด้วยความเลวของตนเอง พร้อมโดน ทิ้งท้ายว่า "กูโง่ตั้งนาน ที่คุยกับ"
เจ็บมากครับ อดีตที่สวยงามของเรา วันนี้ เป็นแค่เรื่องโง่ไปแล้ว
แต่ ผมอยากง้อ เธออยู่ครับ จะมีช่องทางไหน ติดต่อเธอดี ช่วย คิดกันหน่อยครับ ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ เป็นช่องทางติดต่อเธอได้ ช่วยบอกเธอว่า กลับมาเถอะครับ ผมจะไม่งอแง แล้ว เพราะจากกันไปเพียงเสี้ยววัน ทำให้ผมคิดว่า มันขาดเธอไม่ได้จริงๆ