ผมรักคนพิการ แต่ผมอาย ควรทำยังไงดีครับ ช่วยเข้ามาปรึกษาทีครับ ขอร้องล่ะ

ผมรักคนๆหนึ่ง เค้าพิการตามสภาพร่างกาย เป็นมาแต่เกิด เค้าจิตใจดี ทำให้ผมมีความสุข เค้าเชื่อมั่นในตัวผม เค้าอยู่กับผมตลอดเวลาที่ผมมีปัญหา ผมแสดงนิสัยอะไรไม่ดีใส่เค้า เค้าก็ยังให้อภัยผมเสมอ แต่เค้าพิการตั้งแต่กำเนิด เราคบกันมา 1 ปี เริ่มต้นที่คำว่าเพื่อน ตอนนี้เป็นคนที่ผมใกล้ชิดที่สุด แต่ผมอายครับ ผมอายเวลาที่จะไปเที่ยวไหน แล้วกลัวเพื่อนๆ เห็น กลัวเวลาคนรู้จักถามว่านี่คือใคร กลัวที่จะบอกพ่อแม่ เพราะบ้านผมมีฐานะพอสมควร ผมกลัวเพื่อนๆดูถูก ผมกลัวสังคมรังเกียจ ผมกลัวเพื่อนๆ คิดว่า นี่ผมตกต่ำขนาดนี้เลยเหรอถึงเอาคนพิการมาเป็นแฟน ผมต้องทำยังไงครับ แฟนผมถามว่า ผมอายเพื่อนๆใช่มั้ย ผมตอบว่าใช่ เธอก็ร้องไห้อย่างหนักเลยเนาะ

ช่วยปรึกษษ ช่วยให้คำแนะนำที ผมขอร้อง

ป.ล. ขอแท๊กโต๊ะเครื่องแป้ง เพราะผู้หญิงเยอะนะครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 27
ถ้าคุณรักเธอจริงๆ คุณจะมองข้ามความพิการของเธอและไม่แคร์ต่อสิ่งใดที่จะเกิดขึ้นค่ะ

พี่เป็นคนหนึ่งที่พิการโดยกำเนิด คุณแม่เกิดอุบัติเหตุล้มในห้องน้ำ ต้องคลอดก่อนกำหนดตอนอายุครรถ์ประมาณ 7 เดือน

มือขวานิ้วชี้ นิ้วนาง นิ้วกลาง กุด นิ้วโป้งไม่สมประกอบ เท้าซ้ายนิ้วโป้งกุด นิ้วอื่นๆไม่สมประกอบไม่มีเล็บ เท้าขวาไม่สมประกอบอีกสามนิ้วเช่นกัน

สามารถใช้มือขวาเขียนหนังสือได้ตามปกติ และจบการศึกษาปริญญาตรี โท  ตามลำดับ

พี่บอกทุกคนค่ะว่าตัวเองพิการอย่างไร และเป็นความโชคดีที่ทุกๆคนให้ความรัก เมตตาเป็นอย่างดี

เว้นแต่ช่วงวัยรุ่น มีแฟนจะแต่งงาน แต่ครอบครัวเค้ารับสะใภ้พิการไม่ได้จึงเลิกรากันไป

พอมาพบกับสามี ทุกคนในครอบครัวรับกับความพิการของพี่ได้ และบอกว่าไม่เห็นว่าจะเป็นปัญหาแต่อย่างใด

ปัจจุบันจะครบรอบ 20 ปีแล้วค่ะ มีความสุขในชีวิตคู่เป็นอย่างดี อยู่กันสองคนตายายจนกว่าจะตายจากกันค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่