สวัสดีค่ะ
คือ จขกท. นี้ เคยมีแฟนมาก่อนค่ะ แต่ที่คบผ่านมาเขา ทั้งดูแลดี มีเวลาให้ เป็นอิสระ คอยไปรับ-ส่ง  พาไปนู้นไปนี่ได้ตลอด แต่พอมีปัญหาเกิดขึ้นเขาก็คอยให้คำปรึกษาเป็นเหมือนพี่ชาย คอยช่วยเหลือตลอด แต่บางครั้งเขาก็แสดงบางอย่างที่ขัดกับใจของเราอ่ะค่ะ ทำบ่อยครั้งจนทนไม่ได้เลยทำให้เลิกรากันไป  จนตอนนี้ จขกท. ได้พบเจอคนใหม่ บอกก่อนเลยว่าเขาเป็นนักกีฬาของโรงเรียน  ตั้งแต่คบกันเดือนแรก พอเข้าเดือนที่สอง เราไม่ค่อยได้คุย ได้เจอหน้ากันเลยค่ะ เพราะเขาต้องเดินสายแข่งเยอะแยะ เดือนนึงจะได้เจอหน้ากันทีนึงก็ยังมีเลยค่ะ เขาพักอยู่ที่บ้านพักนักกีฬาในโรงเรียน แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่ดี เพราะเขาต้องฝึกซ้อม และอีกอย่างโค้ชทีมไม่ให้ใช้โทรศัพท์ด้วยค่ะ ทำให้เป็นเหตุให้เราติดต่อกันยากขึ้น จขกท. จะต้องไปติดตามแฟนเพจของกีฬาโรงเรียนเพื่อให้ทราบตารางโปรแกรมการแข่งขันว่าเขาจะไปที่ไหน กลับมาตอนไหน กว่าจะได้คุยโทรศัพท์ บางครั้งแฟนของ จขกท. ต้องแอบออกมาหยอดตู้สาธารณะโทรหา คุยนานก็ไม่ได้  บางวันคุยกัน นิดเดียวเองค่ะ ไม่ถึงนาทีโค้ชแกไม่อยากให้มีแฟนก็พูดได้ค่ะ แกคงกลัวจะละเลยหน้าที่มั้งค้ะ บางครั้งไปแข่งต่างจังหวัดเดือนนึง ไม่ได้ยินเสียงไม่ได้โทรหากันเลยค่ะ จขกท. ก็เข้าใจนะค้ะว่าเขาไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่บางครั้งมันรู้สึกเหงาๆ แต่ จขกท. ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ถึงเขาจะไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ก็ไม่เคยไปคุยกับใคร ไม่เคยทำให้ร้องไห้เสียใจเลยค่ะ จขกท. รู้สึกว่ารักเขามากขึ้นทุกวัน แม้เขาจะอยู่ไกลไม่ได้ติดต่อกัน แต่ความรู้สึกมันเหมือนใกล้กันตลอดเวลา เหมือนเขาเป็นห่วงเราอยู่ตลอด ตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยมีเรื่อง ผู้หญิงมาให้คิดมากเลยค่ะ แต่มีบางครั้งที่ จขกท. คิดน้อยใจว่าเขาไม่มีเวลาให้ แต่เราก็โกรธเขาไม่ได้เพราะมันคือหน้าที่ของเขา คืออุปสรรคมันเยอะมากค่ะ จนบางทีก็รู้สึกอึดอัดและท้อมาก อ่ะค่ะ แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย
อยากจะขอความเห็นว่า จขกท. ควรทำยังไงต่อไปดีค้ะ จะพอหรือจะรอต่อไป ดีค้ะ?