ผมเองก็เป็นคนโสด ไม่เคยได้รู้จักความรักอะไรหรอก และยังชอบเที่ยว (ภูเขา น้ำตก ทะเล คอนเสิร์ตอะไรพวกนี้ ไม่ได้หมายถึงเที่ยวกลางคืนแต่อย่างใด)  ไปไหนมาไหนคนเดียวมันก็มีเหงากันบ้างแหละ  แต่ไม่ได้ถึงตาย  วันเวลาผ่านไป  จิตใจมันเริ่มแข็งแกร่ง  ไปไหนคนเดียวนี่สบาย จะไปไหนก็ได้ไป กินอะไรก็ได้กิน ไม่ต้องรอคนนู้นคนนี่  ไม่มีใครห้าม  

แต่ปัญหามันมีตรงนี้ซิครับ  เวลาบอกเล่าประสบการณ์เที่ยวคนเดียวของผมให้คนรอบข้างฟัง  คำพูดที่มักจะได้ยินคือ ไปได้ไง ไม่เหงาเหรอ, น่าสงสารจัง ฯลฯ  แต่พอเราชวนให้คนอื่นๆ ลองทำแบบผมบ้างซิ  ไปเที่ยวคนเดียว  ดูคอนเสิร์ตคนเดียว  ออกไปประสบการณ์ใหม่ๆ  ออกไปหาความท้าทายใหม่ๆ  คนเหล่านั้นมักจะตอบกลับมาว่า  เราทำไม่ได้, เหงา อะไรพวกนี้  แต่ยังคงพูดกับผมในเชิงแบบ น่าสงสาร ไม่มีใครไปด้วย ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก คิดซะว่าพูดกันขำๆ  เจอบ่อยเข้าก็เริ่มคิด  มันไม่มีตรงไหน  สงสารทำไม

ใครมีวิธีตอบกลับคนเหล่านี้บ้าง  ให้มันรู้ซะบ้างว่าไปไหนมาไหนคนเดียวดีจะตาย  หรือไม่ก็การพูดโน้มน้าวให้มาลองไปไหนมาไหนคนเดียวดูบ้าง ขอดีของมันคืออะไร ทำนองนี้ครับ