สวัสดีค่ะ เราขอเข้าเรื่องเลยละกันนะ
^^ เราอยู่กับย่ามาตั้งแต่เกิดค่ะ พ่อกับแม่ไปทำงานต่างจังหวัด เราอยู่กับปู่และย่า ปู่ทำงานเป็น ผจก.ประกันชีวิตสาขาหนึ่ง พวกเราสามคนจึงมีโอกาสได้ไปเที่ยวบ่อยมาก จนกระทั่งเราอายุประมาณ 4 ขวบ ปู่ก็ไม่ยอมพาพวกเราไปเที่ยวแล้วค่ะ  มารู้ตอนโตว่าช่วงนั่นปู่มีกิ๊ก เหมือนมรสุมเข้าเลยค่ะช่วงนั้น ดีนะคะแค่ 4 ขวบเลยยังไม่รู้อะไรมาก พ่อแม่เลิกกันไม่ถึงเดือน ย่าก็ล้มในห้องน้ำ ทำให้เป็นอมพฤก ไม่ถึงปีปู่ก็เสีย เรียกว่าเป็นจดหักเหของชีวิตเลย จากเด็กที่สบายมากกก ต้องมาเริามทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ ย่าที่พิการต้องขายของ เราโตได้ด้วยแรงที่ย่าเลียงเราคนเดียว คิดดูสิคะ เด็กอนุบาลกะคนพิการจะใช้ชีวิตกันลำบากขนาดไหน
จนกระทั่งเราเข้ามหาลัยค่ะ เราต้องย้ายไปเรียนจังหวัดอื่น โชคดีที่พ่อมาอยู่กับย่า เราจึงไม่ต้องกังวลเรื่องย่ามาก เราก็เรียนตามปกติค่ะ จนปี 1 เทอม 2
**** เดี๋ยวมาต่อนะ ****