ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันคือ แค่อยากจะหาคำตอบ หรืออยากระบายความในใจ

ผมชื่อวา  เป็นคนเงียบๆ ขี้อาย ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม  ไม่ชอบที่ที่คนเยอะๆ  ชีวิตในวันๆของผมถ้าไม่อยู่ที่หอ ก็อยุ่ที่มหาลัย และตอนที่อยุ่ห้องผมชอบหาไรทำ เช่นฟังเพลงแล้วก็เล่นเกม คือ เกมเศรษฐี ซึ่งผมมีเพื่อนไม่ค่อยมากผมจึงค้นหาโดยการโพสid line ลงในเว็บๆที่สามารถหาเพื่อนที่เล่นเกมได้ ตั้งแต่ที่ผมโพสid line ไปนั้นก็มีทั้งคนที่เข้ามาคุยและก็เข้ามาเพื่อนเล่นเกม แล้ววันหนึ่งก็มีคนเพิ่มเพื่อนไลน์มา ผมก็คิดว่าเค้าคงเพิ่มมาเหมือนๆคนอื่น  แต่ไม่ใช่ ..



เดือนแรก วันแรกที่คุยกัน เราก็คุยกันเหมือนคนทั่วๆไป ถามตอบมาว่า ชื่อไร อายุเท่าไหร่ อยู่จ ไหน  สรุปแล้ว เค้าชื่อ บี  อยู่คนละจังหวัดกัน  และก็ได้รุ้ว่าที่จริงแล้วเราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ แล้วพี่เค้าก็เรียนจบแล้ว เหลือแค่รอรับปริญญาจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ ข้อความที่เราคุยกันในหนึ่งวัน มีแค่ มอนิ่ง และฝันดี แล้วก็ส่งสติ๊กเก้อให้กัน แต่ก็แค่บางวัน  แต่ตอนนั้นผมก็คุยกับคนอื่นๆที่เข้ามาเหมือนกัน ^__^



เดือนที่2 ตอนแรกเราก็คุยกันแค่ มอนิ่ง และฝันดี ส่งสติ๊กเก้อเหมือนเดิม จนมาถึงวันก่อนที่จะถึงวันเกิดผม ตอนดึกพี่บีถามว่าทำไร ผมก็บอกว่ากำลังเตรียมของตักบาตรพรุ่งนี้ วันเกิด พี่บีก็อวยพรให้ จากนั้นมาเราก็คุยกันมากขึ้น  กวนกันบ้าง  แทบจะทุกวัน และแล้วผมก็รู้ว่า ความรู้สึกของผมเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว ผมคงจะชอบพี่บีแล้วสิ >//<




เดือนที่3 เปิดเทอม ผมก็กลับมาที่หอ เราก็คุยกันเหมือนเดิม แต่มากขึ้น  แล้วเราก็แลกเบอร์กัน  และคุยกันถึงเรื่องต่างๆในมหาลัย แล้วพี่บีก็บอกว่าเดือนหน้าพี่บีจะมาเพื่อซ้อมรับปริญญา  และขอยืมเข็มขัดของมหาลัยเพราะพี่บีทำหาย แล้ว ให้พาไปกินข้าว พาเที่ยวด้วย ผมก็ตกลง  แล้วเราก็คุยกันมากขึ้นคุยกันทุกเวลา  ง้องอนกัน ทั้งตอนตื่นนอนก็ทักกัน  กินข้าวก็ทักบอกกัน อาบน้ำก็ทักบอกกัน ตอนเรียนก็ทักกัน จะไปไหนก็ทักบอกกัน และจะนอนก็ทักบอกกัน  แล้วในบางวันพี่บีโทรฟรีตั้งแต่4ทุ่มจนถึง5โมงเย็น ก่อนนอนพี่บีก็จะโทรมาหาคุยกันไปคุยกันมาจนพี่บีหลับ  เป็นแบบนี้ตลอด จนตอนนี้ผมก็ไม่คุยกับใครอีกเลยนอกจากพี่บี  ^//^



เดือนที่4 พอใกล้ถึงวันซ้อมรับปริญญา พี่บีก็กลับมาที่มหาลัย โดยที่พี่บีพักอยู่ที่บ้านญาติ แล้วก็พี่บีก็โทตามผมเพื่อให้ผมทำตามสัญญาที่ให้กับเค้า แต่ตอนนั้นผมติดเรียนจึงทำให้ไปหาพี่บีไม่ได้ แล้วก็โทรคุยกัน จนตกลงว่าอีกวันผมจะเอาเข็มขัดให้พี่เค้า แล้วผมก็เอาไปให้พี่เค้าจิงๆ ได้เจอพี่เค้าจิงๆ จากวันนั้นเราก็คุยกันมากขึ้นแล้วความรู้สึกก็มากขึ้นจึงทำให้ผมงอนพี่เค้าบ่อยแต่พี่เค้าก็คุยกับผมตลอดจนผมหายงอน  จนมาถึงวันลอยกระทง ตอนแรกผมก็ถามพี่เค้าแล้วว่าจะไปเที่ยวไหม พี่บีก็บอกว่าไม่ไป จนเค้าก็หายไปไม่โทรมาไม่ไลน์มาเหมือนทุกๆ ผมก็เลยงอนเพราะทุกๆครั้งเราจะบอกกันเสมอเวลาที่จะไปไหน และเวลานั้นผมก็กลับบ้านแต่ไม่บอกพี่บีเหมือนกัน จนผ่านมาอีกวันพี่บีไลน์มาหา แต่ด้วยบ้านของผมสัญญาณโทรศัพท์ไม่ค่อยมีจึงไม่ค่อยได้ทักได้ตอบไป จนพี่บีถามว่าอยุ่ที่ไหน ผมจึงบอกว่าอยุ่บ้าน พี่บีก็เลยงอนผมแล้วพูดว่า ทำไมกลับบ้านแล้วไม่บอก ผมเลยตอบกลับไป ทีพี่ไปเที่ยวงานลอยกระทงยังไม่บอกผมเลย แล้วพี่บีก็เงียบไป จนผ่านมาอีก2วัน ผมกลับมาที่หอ แล้วก็ส่งข้อความบอกพี่บีเหมือนเดิม ผ่านไป30นาที พี่บีถึงจะตอบ ผมเลยเปิดเฟสเพื่อที่จะดุว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง  และสิ่งที่ผมเห็นคือ พี่บีกำลังคุยกันใครอีกคน คุยกันในเหมือนแบบที่คุยกับผม ตอนนั้นผมเสียใจมาก แล้วก็ทักไลน์พี่บีอีก แต่พี่บีก็ไม่ตอบ แต่ผมเห็นพี่บีตอบอีกคนในเฟส แล้วเวลาก็ผ่านไปนานกว่าพี่บีจะตอบ มันจึงทำให้ผมตัดสินใจที่จะเลิกคุยกับพี่บีทั้งน้ำตา ผมยอมรับว่าตอนที่เห็นว่าพี่บีคุยกับอีกคนนั้นมันเหมือนกันฟ้าผ่าลงมากลางตัวผม มันชาไปหมด แล้วผมก็ลบเฟส ลบไลน์ของพี่บีไป แล้วตอนดึกของวันนั้นพี่บีก็ทักเฟสมา ถามว่าเป็นไร ทำไมลบเฟส ผมก็ได้แต่ตอบทั้งน้ำตา ก็พี่มีคนอยู่ด้วยแล้ว ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม จากนั้นพี่บีก็ไม่คุยกับผมอีกเลย T__T