เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่คิดมาตลอดมาความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ความรักเป็นเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้มีแต่ความสุข
เรามีแฟนคนแรกเป็นรุ่นพี่ในคณะ อายุห่างกัน 4 ปี เค้าเป็นคนน่ารักมากๆ เป็นผู้ชายอบอุ่น รักเด็ก ใจเย็น เวลาเรางอแงเค้าก้จะคอยตามใจ
เวลาทะเลาะกันเค้าก็ไม่เคยเถียง ใจเย็นและยอมทุกครั้งไป
เราเริ่มคบกันเป็นช่วงเวลาที่มีแต่ความสุข ไม่ได้เป็นความรักที่หวือหวา หรือหวานอะไร
เพราะเป็นแฟนคนแรกของเรา เราเลยไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนกันเค้าต้องหวานขนาดไหน 555
เนื่องจากเราเป็นคนติดบ้าน ติดพ่อแม่มากๆ ดังนั้นพอเริ่มคุยกับพี่เค้าเราก็บอกพ่อแม่ตลอด
พาไปเจอ พาไปบ้านให้พ่อแม่รู้จัก แล้วพี่เค้าก้เป็นผู้ใหญ่ เป็นคนน่ารัก เค้ากับผู้ใหญ่ได้ง่าย พ่อกับแม่เลยวางใจให้คบกัน
กับแม่ของเค้าเราก้เข้าได้ดี ไปมาหาสู่เสมอ พ่อแม่เค้ากับพ่อแม่เราก้รู้มารู้จักสนิทสนมกัน
ถึงแม่จะเป็นคู่รักที่ไม่หวือหวาอะไร แต่เป็นคู่รักที่ทุกคนอิจฉา ทุกคนเอาช่วยทั้งเพื่อนแล้วก้พี่ๆในคณะ
เพราะทุกอย่างดูลงตัว เราคบกันมาเรื่อยๆ
และแน่นอนไม่ใช่การคบกันเล่นๆ เราจริงจัง เราวางอนาคตไว้ด้วยกัน วางความฝันไว้ด้วยกัน
จนวันที่เค้าเรียนจบต้องไปทำงานไกล เราก้สัญญาว่าจะคุยกันทุกวัน ว่างก้มาหากัน ทุกอย่างจะยังเหมือนเดิม
เค้าเป็นคนขยันค่ะ ตั้งใจทำงาน ทำให้ไม่ค่อยได้มาหาเราเท่าไหร่ เราก้พยายามไปหา ไปเยี่ยม
เลยสนิทกับพี่ที่ทำงานเค้าเกือบหมดทุกคนเลยค่ะ ทุกคนก้รู้จักเราหมด
จนช่วงหลังๆเราห่างกันจริงๆ ไม่ค่อยได้เจอกัน คุยกันก้น้อยลง เพราะพี่เค้างานเยอะ
เค้าบอกว่าเค้าชอบที่จะคุยกันแค่น้อยๆ ไม่ต้องมาคอยโทรจิก โทรหางอแงทุกวัน
เค้าอยากคบแบบสบายๆ เราก้โอเคค่ะ ไม่อยากทำให้เค้าเหนื่อย แต่ก้พยายามเป็นคนโทรหาเองตลอด
พักหลังเค้าก้เริ่มมีอาการแบบโทรไปไม่รับ ปิดเครื่องโทรกลับมาอีกทีตอนเช้าบอกว่าแบตหมด หลับไปเอง
เราก้โวยสิ โทรหาเป็นห่วง ทำไมไม่ใส่ใจกันบ้าง
แล้วเค้าก้พูดมาว่างั้นเราห่างกันสักพักได้มั้ย เค้าอยากขอเวลาทบทวนตัวเอง อยากเปลี่ยนตัวเองให้ดี ไม่อยากให้เราเหนื่อยคนเดียว ที่ต้องทน

เราก้ช๊อค  เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าไม่เคยพูดแบบนี้ ต่อให้เราทะเลาะกันแค่ไหน เราเลยใช้อารมพูดขอเลิก เค้าก้ไม่ยอม ไม่เคยยอม
จนวันนี้เค้าเป็นคนพูดว่าอยากห่างสักพัก เราก้ใจเสีย ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้
เราเลยขอโทด แล้วก้บอกว่ามาพยายามกันใหม่นะ เราจะไม่งอแงไร้สาระแล้ว เทอไม่ต้องไปไหน ไม่ต้องห่าง
เค้าก้บอกว่าเค้าขอเวลาไม่นาน เค้าจะกลับมาเป็นเค้าคนเดิม

แล้วเวลาก้ผ่านไปแค่ 3 สัปดาห์ วันนึงเราโทรหาเค้า เค้ารับแบบเสียงไม่ค่อยโอเค แล้วก้บอกว่าไม่ต้องโทรมาแล้วนะ มีคนไม่สบายใจ
เราอึ้งเลย วางโทรศัพท์แล้วหันมาถามเพื่อนว่านี่หมายความว่าไง ทุกคนก้งง พูดไม่ออก
น้ำตาไหล ร้องไห้แบบไม่สนใครทั้งนั้น เพื่อนก้พยายามโทรหาพี่เค้าว่าที่พูดคืออะไร
จนผ่านไปซักพักเราตั้งสติได้ โทรหาเพื่อนเค้าที่ทำงาน ถามเรื่องที่เกิดขึ้น
เค้ายอมเล่าให้ฟัง ว่าพี่เค้ามีผญ.คนอื่น  เค้าเหมือนได้ของใหม่ อยากลอง อยากลองมีกิ๊ก
เราก้ร้องไห้ ตอนนั้นเสียใจมาก มันตื้อไปหมด ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเลย
ไมา่เข้าใจว่าเค้าทำได้ยังไง ค้าลืมเราได้ยังไง ลืมเรื่องราวทุกอย่างได้ยังไง
ที่เราคบกันมาไม่มีความหมายเลยหรอ ลืมเรื่องดีๆได้ยังไง ทำได้ยังไง
เราเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ ทำอะไรก้คิด เดินไปไหนก้คิดถึงไปหมด

เพื่อนทุกคนบอกให้ตัดใจ แต่ทำไมมันทำไม่ได้เลย ใจเรามันไม่ยอม
มันยังหวัง หวังว่าเค้าจะกลับมา หวังว่าเค้าจะคิดได้ แล้วกลับมาเป็นคนเดิม

หลังจากนั้นเราก้ยังติดต่อกัน เค้ายังทักมา เราก้ยังตอบกลับ เพราะบอกแล้วว่าตัดใจไม่ไหว
เราคิดมาตลอดว่าเค้าจะเป็นคนแรกและสุดท้ายในชีวิต ไม่เคยเผื่อใจสักนิดเดียว
เค้ายังบอกว่ารักเรา เราก้เชื่อ เค้าบอกว่าเค้าจะเลิกกับผญ.คนนั้นเราก้เชื่อ
เชื่อเพราะอยากมีความหวัง อยากให้เค้ากลับมา

ตอนนี้ผ่านมาจากวันที่เรารู้เรื่องมีคนอื่นเดือนนึงแล้ว แต่ทุกอย่างยังค้างคา เค้าถูกแม่สั่งห้ามไม่ให้คบผญ.คนนั้น
เพราะนางเคยผ่านผช.มาแล้วมากมาย เรียนไม่จบ เป็นผญ.ที่ตั้งใจมาจับผช.เท่านั้น แม่ให้เค้าเลิก แต่เค้าหลง เค้าไม่ฟังแม่
จนตอนนี้แม่เครียดมาก แม่ถึงกับจะตัดแม่ตัดลูก แต่เค้าก้ยังดื้อ สงสัยว่าคงหลงมากจริงๆ ทุกคนพยายามเตือนให้เค้าคิดใหม่
คิดให้ดีๆ คิดว่าเลือกดีแล้วหรอ

และเค้าก้ยังคงทักเรา บอกเป็นห่วงเรา บอกว่าจะกลับมาแต่ขอเวลา ขอเวลาทบทวนว่าตัวเองกำลังทำอะไร
ขอเวลาสักพัก เวลาที่ไม่รู้นานแค่ไหน  เราไม่ควรจะรอใช่มั้ย แต่เรารักเค้าจริงๆ รัก และยอมอภัยทุกอย่าง
เราบอกว่าเราพร้อมให้โอกาส ขอแค่เทอกลับมาเป็นเทอคนเดิมแค่นั้น

ทุกวันนี้เราอยู่แบบคนที่ไม่มีหัวใจ เราอยากหวัง อยากหวังว่าเค้าจะกลับมาจริงๆ
เราอยากรู้ว่าเค้าจะมีวันกลับมามั้ย
คนที่เปลี่ยนไปแล้วจะเปลี่ยนไปตลอดกาลเลยรึป่าว
เรายังมีความหวังบ้างมั้ย ???????