สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวพันทิป วันนี้เรามีปัญหาที่หาทางออกยังไม่ได้ นั่นก็คือตามหัวข้อเลยค่ะ เลี้ยงหมาไม่ไหว แต่มันก็ไม่เชิงว่าหมาเราค่ะ ขออธิบายรายละเอียดละกันค่ะ

        แต่ก่อนเราอยู่ชนบทค่ะ เราเป็นคนชอบสัตว์ เลี้ยงหมาแมวก็เยอะ ปัจจุบันมาเรียนมหาลัยค่ะ ปีสามแล้ว มาซื้อบ้านจัดสรรในเมือง พื้นที่แค่ 62 ตารางวา อยู่กับน้องสาวสองคน เลยไม่ได้เลี้ยงสัตว์อะไรเลยค่ะ

       น้องสาวเราเป็นคนเอาแต่ใจแต่ไร้ความรับผิดชอบค่ะ นางอยากได้หมา เลี้ยงหมา บอกว่าอยากได้หมาปั๊กว่ามันน่ารักดี ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยเลี้ยงหมาสายพันธุ์แท้ค่ะ เลี้ยงแต่หมาบ้าน ปล่อยตามประสา เพราะอยู่ชนบท เลี้ยงแบบบ้านๆ เรากับแม่พยายามอธิบายว่า เออนะ ตอนนี้อยู่ในเมือง พื้นที่น้อย แถมก็ไม่มีเวลาเลี้ยง ไม่มีเวลาดูแลมันหรอก (น้องสาวเรียนอยู่มอต้นค่ะ) แต่น้องสาวเราก็ไม่ยอมค่ะ ถ้าอะไรที่ไม่ได้จะพูดซ้ำไปซ้ำมาตลอดเวลา ว่าทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ บ้านอื่นยังเลี้ยงฯลฯ

       จนพ่อรำคาญค่ะ พ่อเป็นคนที่ขี้รำคาญและตามใจลูกมาก พ่อเลยซื้อให้ แล้วบอกให้ดูแล ให้เลี้ยง ให้รับผิดชอบเอง ซึ่งน้องสาวเราก็รับปากพ่อแม่อย่างดีค่ะ สัญญาว่าจะเลี้ยงอย่างดี แต่>>>>


        "ไม่เลยค่ะ"

         1.วันปกตินางตื่นเช้ามา นางก็อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน ไม่ได้สนใจว่าหมาจะกินข้าวหรือยัง คนที่เอาข้าวให้เป็นเราค่ะ ตอนเย็นนางกลับมาก็เข้าห้อง ไม่เล่นกับหมา ไม่ได้สนว่ามันกินข้าวหรือยัง นางปล่อยปละละเลยค่ะ นางจะทำบ้างเวลาที่ใช้นางทำ แต่บอกให้เอาข้าวให้หมาเนี่ย สองชั่วโมงค่ะนางถึงจะลุกไปทำอย่างที่บอก

         2.ไม่สนใจที่จะอาบน้ำหรือทำความสะอาดมันค่ะ ซึ่งหมาปั๊กเป็นหมาที่ตัวเหม็น ชอบเล่นน้ำ ขนร่วง รอยย่นบนหน้าเยอะต้องทำความสะอาดฯลฯ แต่ก็ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ ไม่ว่าจะสายพันธุ์ไหน ก็ต้องดูแลรักษาความสะอาดมัน แต่น้องสาวเราไม่ทำเลยค่ะ ยิ่งมันขนร่วง ยิ่งไม่เล่นกับมันเลย มีแต่เรากับน้องสาว(คนเล็ก)เป็นคนอาบให้...ตอนที่เราใช้ให้ทำ นางถึงจะทำค่ะ (บางทีบอกแล้วก็ไม่ทำ ทั้งๆที่เป็นหมาที่นางอยากเลี้ยง)

         3.นางไม่ฝึกหมาค่ะ กลายเป็นหมาที่อึ ฉี่เรี่ยราดมากค่ะ (ซึ่งเราก็ไม่มีเวลาจะฝึกหรอก เรียนมหาลัยเราก็เหนื่อย เราเอาข้าวให้ อาบน้ำให้ ก็เหนื่อยมากพอแล้ว) พอมันอึเรี่ยราดใส่ในบริเวณบ้าน นางก็ไม่เก็บค่ะ อึมีทั้งสดใหม่ อึแห้ง ติดพื้นบ้านก็มี ผ่านไปเป็นอาทิตย์ๆ นางก็ไม่เก็บค่ะ เวลาใช้นางเก็บ นางก็เก็บไปกองไว้รวมกัน ส่งกลิ่นเหม็นเลยค่ะ..........มีแต่เรากับแม่ที่เก็บ.....

         4.พอแม่เรียกมาคุย..นางก็รับปากดิบดีอีกแล้วค่ะ แล้วก็เป็นเหมือนเดิม วันหยุดนี่ตื่นก็สาย 10 โมงเช้าหมาก็ยังไม่กินข้าวค่ะ บางวันเราก็ตื่นแต่เช้าไปมหาลัย เราก็ไม่มีเวลาจะดูว่าหมาเป็นไงบ้าง เราไม่ว่าง หมาก็ไม่ได้อาบน้ำเป็นเดือน

         5.พ่อกับแม่ เสนอว่า..ให้คนอื่นเลี้ยงมั้ย จะให้ขายต่อมั้ย มันไม่ไหว ถ้าลูกไม่รับผิดชอบ มันก็ลำบากพี่เค้า นางก็ไม่ยอมค่ะ นางก็รับปากซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่ก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ นางบอกจะเลี้ยงเอง.....แต่ก็ไม่รับผิดชอบอะไรเลย...ถ้าไม่บอก ไม่ใช้ ก็ไม่รู้จักทำ...หรือต่อให้บอก...ก็กว่าจะทำ เพลียค่ะ

         6.กลางค่ำกลางคืน ดึกดื่น มันเห่า กลัวชาวบ้านรำคาญ ก็มีแต่เราลุกมาดูมัน มาโอ๋มันค่ะ น้องสาวเราไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นค่ะ



สรุป>> หมาตัวนี้ เป็นหมาที่เราไม่ได้อยากจะเลี้ยงตั้งแต่แรก เรารู้ว่าการที่รับผิดชอบชีวิตสัตว์มันเป็นยังไง เรารู้ว่าเนื้อที่มันน้อย เรารู้ว่าเราเรียน เราไม่มีเวลา เรารู้ว่าน้องสาวก็เรียน ไม่มีเวลา เราไม่ชอบเลยกับการปล่อยหมาไว้บ้านตัวเดียว แล้วเจ้าของมันก็ไม่รับผิดชอบ หมาตัวนี้เลยกลายมาเป็นภาระเราโดยที่เราไม่ต้องการ ถามว่ารักมันมั้ย? ก็รักค่ะ...แต่จะให้มารับผิดชอบมันไม่ไหว มันไม่ใช่ความผิดเราตั้งแต่แรกแล้ว เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราเครียดค่ะ เพราะเราสงสารหมาที่ไม่มีเพื่อนเล่น สงสารมันที่เจ้าของมันหรือน้องสาวเราเองนี่แหละ ปล่อยปละละเลย....

เราควรทำยังไงดีคะ เราควรจะให้คนอื่นเลี้ยงดีหรือเปล่า อีกสองเดือนหมาก็ครบ 1 ปีแล้วค่ะ เรากลัวมันจะลืมเจ้าของเก่าไม่ได้ เราสงสารมัน หมามันจะจำเจ้าของเก่าได้นานแค่ไหนคะ...ช่วยคิดทีค่ะ

(ปอลอ ! เราลองทดสอบความรับผิดชอบน้องเรา โดยการที่ไม่ให้เอาข้าวให้หมา ไม่อาบน้ำ ไม่เก็บอึแล้วค่ะ.......ปรากฏว่า ตั้งแต่เช้าจนบ่าย นางก็ไม่เอาข้าวให้หมากินค่ะ เรื่องอาบน้ำกับเก็บอึ ยิ่งไม่ได้สนใจอะไรเลย..)

ควรให้คนอื่นเลี้ยงดีมั้ยคะ หรือยังไง? สงสารหมาที่สุด T^T กลัวมันจะคิดถึงเรา แต่ใจนึงก็อยากให้มันเจอเจ้าของที่ดีกว่า




"อย่าด่าเรานะคะ...มันไม่ใช่ความผิดเราเลย ฮือออออ"