นี้เป็นกระทู้แรกของผมเลยน้ะครับ แต่ก็เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา ผมจะเล่าเลยละกันน้ะครับ
พอดีผมไปชอบ ผู้หญิงคนหนึ่งครับ ชอบเค้ามากเลยครับ อารมแบบเห็นเวลาเค้ายิ้มนี้ เข่าทรุดเลยก็ว่าได้ ก็ขอเฟสมาจากเพื่อนก็เลยได้คุยกัน แน่นอนว่าผมต้องจีบเธอแน่ ๆ พอเวลาผ่านไป1เดือน เหมือนอะไรๆมันจะโอเค เราคุยกันถูกคอ ไปผับด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เธอมานอนดูหนังบ้านผม เราจับมือกัน กอดกัน และจูบกัน แน่นอนอยู่แล้วครับ ผมต้องขอเค้าเป็นแฟน แต่ไม่สำเร็จครับ เธอบอกว่า เห้ย มีคนขอแบบนี้เยอะแล้ว ธรรมดา ไม่เอา เชื่อมั้ยครับ ในหัวผมคิดไป108อย่างเลย พื้นฐานผมเป็นคนขี้อายมากๆ เรื่องอะไรแบบนี้ ผมไม่กล้าทำหรอก แต่สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ ผมจะต้องขอเป็นแฟนเธออย่าง อลังการให้ได้เลยครับ ต้องมัดใจเธอ จนมาถึงวันนั้น ผมวางแผนกับเพื่อนเธอและเพื่อนผม ไว้อย่างดี ชวนเธอไปดูหนังที่ เซ็นทรัลเฟสติวัล ผมซื้อลูกโป่งเต็มมือที่มีหัวใจดวงใหญ่ ลูกโป้งเล็กๆเตมมือ พร้อมลูกโป่งชื่อเธอ และ ช่อดอกกุหลาบ 1 ช่อ ตอนที่ดูหนังกันอยู่ ผมทำท่าทีออกไปหาเพื่อนนอกโรง แต่ที่จริงไปเตรียมตัว อย่างที่รู้กันครับ เซ็นทรัลต้องมีการขอสถานที่เยอะเยะ ลำบากเอาเรื่องแต่ผมก็ขอมาได้ พอดูหนังจบ เธอก็โทรตามผม หลังจากนั้นแผนก็เริ่มขึ้นครับ เพื่อนผม 5 คน เดินขึ้นบันไดเลื่อนในมุมที่เธอมองเห็น ชัดเจน 5 คนนั้นถือป้าย คำว่า เป็นแฟนกันน้ะ หลังจากนั้นผมก็เดินมาหลังเธอ พร้อมยืนดอกกุหลาบ1ช่อ อีกมือถือลูกโป้ง พรุงพรัง เธอเขิลครับ ผมเองก็เขิล ผมก็ถามย้ำอีก เป็นแฟนกันน้ะ เชื่อมั้ยครับเธอไม่ตกลงในทันที แต่รับดอกกุหลาบแล้วบอกผมว่า จะให้คำตอบอีกที ลืมบอกครับ ผมทำหน้าโรงหนังเมเจอ คนเยอะมาก ! สภาพจิตใจผมตอนนั้น มันช่างหดหู่เอามาก ๆ ที่เธอไม่ตกลง แต่ก็หวังว่าจะได้คบแน่ๆ หลังจากวันนั้น ทุกอย่างปกติ พอผมทักทวงเธอว่า เราจะคบกันมั้ย เธอจะบอกว่า อยากคบจะบอกเอง ไม่ต้องมาทักทวง รำคาญ
เล่ามาซะนานนี้ละครับ คำถามผม ถ้าเป็นคุณผู้หญิงที่นั่งอ่านอยู่เหตุผลอะไรครับที่จะไม่รับผมเป็นแฟน ?
ขอเพิ่มเหตุการหลังจากนั้นครับ มันมีอยู่วันหนึ่งผมถอดใจแล้ว ผมจะเลิกคุยกับเธอ แต่ผลมันดันเป็น เค้าบอกกับผมว่า ขอโอกาส ไม่อยากให้ผมไป ตอนนี้ผมยังคงอยู่กับเค้า เอาง่ายๆนะครับ เหมือนเป็นคนขับรถ พาเธอไปกินข้าว พาไปเรียน แค่นั้นละครับ วันๆหนึ่งผมโทรหามากๆไม่ได้เค้าจะรำคาญผม จะด่าผมว่าโง่ก็ได้นะ แต่ผมยังมีความหวังอยู่ตลอดเลย
อยากรู้ครับ ว่า ผู้หญิงคิดยังไงกับผู้ชายแบบผม ?
พอดีผมไปชอบ ผู้หญิงคนหนึ่งครับ ชอบเค้ามากเลยครับ อารมแบบเห็นเวลาเค้ายิ้มนี้ เข่าทรุดเลยก็ว่าได้ ก็ขอเฟสมาจากเพื่อนก็เลยได้คุยกัน แน่นอนว่าผมต้องจีบเธอแน่ ๆ พอเวลาผ่านไป1เดือน เหมือนอะไรๆมันจะโอเค เราคุยกันถูกคอ ไปผับด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เธอมานอนดูหนังบ้านผม เราจับมือกัน กอดกัน และจูบกัน แน่นอนอยู่แล้วครับ ผมต้องขอเค้าเป็นแฟน แต่ไม่สำเร็จครับ เธอบอกว่า เห้ย มีคนขอแบบนี้เยอะแล้ว ธรรมดา ไม่เอา เชื่อมั้ยครับ ในหัวผมคิดไป108อย่างเลย พื้นฐานผมเป็นคนขี้อายมากๆ เรื่องอะไรแบบนี้ ผมไม่กล้าทำหรอก แต่สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ ผมจะต้องขอเป็นแฟนเธออย่าง อลังการให้ได้เลยครับ ต้องมัดใจเธอ จนมาถึงวันนั้น ผมวางแผนกับเพื่อนเธอและเพื่อนผม ไว้อย่างดี ชวนเธอไปดูหนังที่ เซ็นทรัลเฟสติวัล ผมซื้อลูกโป่งเต็มมือที่มีหัวใจดวงใหญ่ ลูกโป้งเล็กๆเตมมือ พร้อมลูกโป่งชื่อเธอ และ ช่อดอกกุหลาบ 1 ช่อ ตอนที่ดูหนังกันอยู่ ผมทำท่าทีออกไปหาเพื่อนนอกโรง แต่ที่จริงไปเตรียมตัว อย่างที่รู้กันครับ เซ็นทรัลต้องมีการขอสถานที่เยอะเยะ ลำบากเอาเรื่องแต่ผมก็ขอมาได้ พอดูหนังจบ เธอก็โทรตามผม หลังจากนั้นแผนก็เริ่มขึ้นครับ เพื่อนผม 5 คน เดินขึ้นบันไดเลื่อนในมุมที่เธอมองเห็น ชัดเจน 5 คนนั้นถือป้าย คำว่า เป็นแฟนกันน้ะ หลังจากนั้นผมก็เดินมาหลังเธอ พร้อมยืนดอกกุหลาบ1ช่อ อีกมือถือลูกโป้ง พรุงพรัง เธอเขิลครับ ผมเองก็เขิล ผมก็ถามย้ำอีก เป็นแฟนกันน้ะ เชื่อมั้ยครับเธอไม่ตกลงในทันที แต่รับดอกกุหลาบแล้วบอกผมว่า จะให้คำตอบอีกที ลืมบอกครับ ผมทำหน้าโรงหนังเมเจอ คนเยอะมาก ! สภาพจิตใจผมตอนนั้น มันช่างหดหู่เอามาก ๆ ที่เธอไม่ตกลง แต่ก็หวังว่าจะได้คบแน่ๆ หลังจากวันนั้น ทุกอย่างปกติ พอผมทักทวงเธอว่า เราจะคบกันมั้ย เธอจะบอกว่า อยากคบจะบอกเอง ไม่ต้องมาทักทวง รำคาญ
เล่ามาซะนานนี้ละครับ คำถามผม ถ้าเป็นคุณผู้หญิงที่นั่งอ่านอยู่เหตุผลอะไรครับที่จะไม่รับผมเป็นแฟน ?
ขอเพิ่มเหตุการหลังจากนั้นครับ มันมีอยู่วันหนึ่งผมถอดใจแล้ว ผมจะเลิกคุยกับเธอ แต่ผลมันดันเป็น เค้าบอกกับผมว่า ขอโอกาส ไม่อยากให้ผมไป ตอนนี้ผมยังคงอยู่กับเค้า เอาง่ายๆนะครับ เหมือนเป็นคนขับรถ พาเธอไปกินข้าว พาไปเรียน แค่นั้นละครับ วันๆหนึ่งผมโทรหามากๆไม่ได้เค้าจะรำคาญผม จะด่าผมว่าโง่ก็ได้นะ แต่ผมยังมีความหวังอยู่ตลอดเลย