คือ วันนี้ผมกับน้องอยู่บ้าน
แล้วแม่ผมก็ชวนออกไปช่วยงาน ซึ่งงานนี้ถ้าช่วยกันทำงาน ก็จะได้ค่าแรง เยอะพอสมควร
แล้วทีนี้มี เพื่อนของแม่คนนึงมา ก็บอกว่าจะมาฝากลูกของเขาไว้กับผมและน้องช่วยดูแล
แต่แม่ผมให้บอก ปฏิเสธไป ด้วยเหตุผลกับผมและน้องผมว่า
" เอาเวลาไปหาตังดีกว่า บ้านนี่เมืองนี่เขาเลี้ยงลูกคิดเงินเป็น ชม. " (ป.ล. ผมอยู่ต่างประเทศ)
เด็กคนนี้ก็ราวๆ 5-6 ขวบ พ่อแม่เขาก็ไม่ค่อยอยู่บ้านกัน ไม่ใช่พ่อแท้ๆหรอกครับ
ทีนี้ผมก็เลยสงสารเด็กน้อย รู้สึกเราก็เป็นคนไทย
ทำไมปฏิเสธเช่นนั้น
ผมเลยไปช่วยงานแม่ ไม่อยากเถียงเลย ทำไมทัศนคติแม่เป็นแบบนี้ วันนั้นผม ถามคำพูดคำ ไม่พูดด้วย เงียบหนีเลยหลังจากเลิกงานเสร็จ
ถ้าเป็นแบบนี้ ผมอกตัญญูไหม ??
ถ้าเรารับนิสัยของพ่อแม่ไม่ได้ แล้วเรามีความคิดอยากที่จะหนี ไปอยู่คนเดียว
ไม่อยากทำร้ายท่าน แต่ถ้าพูดก็เปลี่ยนทัศนคติไม่ได้อ่ะ พูดไปก็หาว่าเถียง
ใช้เวลาหาเงินเลี้ยงตัวเองดีกว่า เหมือนสอนให้ผมเห็นแก่ตัว ยังไงไม่รู้นะ

มีความเห็นว่าไงกันบ้างครับ ????