สวัสดีค่ะ!!..วันนี้ ขอเสนอเรื่องราวของผู้แพ้ในนิยายรักสามเส้า..
..มีสามี-ภรรยาคู่หนึ่ง รักกันมาก..แต่นิสัยเค้าสองคนช่างเหมือนกันคือชอบเอาชนะเลยทำให้ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ เมื่อทะเลาะกันทุกวัน ทุกวัน ฝ่ายสามีก็เริ่มเบื่อหน่าย แต่ความรักที่มีให้ภรรยาก็ยังเหมือนเดิม..ไม่เคยลดน้อยลง จนอยู่มาวันหนึ่ง มีผู้หญิงมาชอบพอเค้าเป็นอย่างมากและผู้หญิงคนนี้ก็รู้ว่าเค้ามีภรรยาอยู่แล้วแต่เธอก็รับได้..เค้าเลยเผลอใจไปกับผู้หญิงคนนั้นเพราะเค้าเองก็อยากลองอะไรใหม่ๆและอยากหาที่พักใจเวลาทะเลาะกับภรรยา..เรื่องระหว่างเค้ากับผู้หญิงคนนั้นอยู่ในความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมาก จนเธออยากจะได้เค้าเป็นเจ้าของ..เลยพยายามทำให้ภรรยาเค้าจับได้...
....ทางฝ่ายภรรยารู้มานานมากแล้วว่าสามีของเธอแอบไปมีชู้ แต่เธอก็พยายามเก็บความรู้สึก เพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไป ช่างน่าสงสารจริงๆ...พอฝ่ายสามีรู้ว่าภรรยาของเค้าจับได้มานานแล้วแต่ก็ยังให้อภัยเค้า ก็เกิดความเห็นใจภรรยา และได้รู้ตัวว่ารักภรรยามากขนาดไหน มากจนไม่อาจเสียเธอไปได้เช่นกัน. จึงไปขอยุติความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น แต่เธอกลับไม่ยอมและยังตามราวีภรรยาของเค้าไม่เลิก..พยายามหาวิธีให้ภรรยาของเค้าเข้าใจผิด ยุแยงให้เค้าเลิกกัน แต่สิ่งที่ทำกลับทำให้เค้าสองคนรักกันมากขึ้น มากขึ้น...เพราะตอนนี้เค้าสองคนต่างมาปรับความเข้าใจ แก้ไขในส่วนที่แย่ของกันและกันให้อภัยกัน..ถึงตอนนี้คนที่ทุกข์ที่สุดคือผู้หญิงคนนั้น ทุกข์ที่เห็นเค้ารักกัน ทุกข์ที่เห็นเค้ามีความสุข...ถามว่านางผิดมากมั้ยที่ไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ จริงค่ะที่ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง..แต่สิ่งที่นางสมควรจะตระหนักก็คือของของคนอื่นยังไงก็คือของของคนอื่นวันยังค่ำ ถ้านางคิดจะเป็นน้อยนางก็ต้องยอมรับในการจากไปของเค้าได้ทุกเมื่อ..เพราะอย่างที่บอกว่านางรู้มาแต่แรกว่าผู้ชายคนนี้มีภรรยาอยู่แล้วแต่นางก็ยังจะยุ่งและปล่อยตัวปล่อยใจให้ถลำลึกลงไปเอง...ถ้านางไม่ยอมที่จะหลุดพ้นนางเองก็คงต้องทุกข์ต่อไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด เป็นเกมที่นางไม่มีวันชนะ!!! แล้วลองสังเกตุดูนะคนจำพวกนี้มักชอบติดตามเรื่องราวความเป็นไปของเค้า รอดูว่าเค้าจะร้าวฉานกันเมื่อไหร่!!..แต่พอเห็นว่าเค้ามีความสุขตัวเองก็เป็นฝ่ายเจ็บเองซะงั้น!!!..คิดเอาละกัน ใครที่น่าสงสารและน่าสมเพชที่สุดในนิยายเรื่องนี้...
ผู้แพ้ ในนิยายรักสามเส้า!!!!
..มีสามี-ภรรยาคู่หนึ่ง รักกันมาก..แต่นิสัยเค้าสองคนช่างเหมือนกันคือชอบเอาชนะเลยทำให้ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ เมื่อทะเลาะกันทุกวัน ทุกวัน ฝ่ายสามีก็เริ่มเบื่อหน่าย แต่ความรักที่มีให้ภรรยาก็ยังเหมือนเดิม..ไม่เคยลดน้อยลง จนอยู่มาวันหนึ่ง มีผู้หญิงมาชอบพอเค้าเป็นอย่างมากและผู้หญิงคนนี้ก็รู้ว่าเค้ามีภรรยาอยู่แล้วแต่เธอก็รับได้..เค้าเลยเผลอใจไปกับผู้หญิงคนนั้นเพราะเค้าเองก็อยากลองอะไรใหม่ๆและอยากหาที่พักใจเวลาทะเลาะกับภรรยา..เรื่องระหว่างเค้ากับผู้หญิงคนนั้นอยู่ในความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมาก จนเธออยากจะได้เค้าเป็นเจ้าของ..เลยพยายามทำให้ภรรยาเค้าจับได้...
....ทางฝ่ายภรรยารู้มานานมากแล้วว่าสามีของเธอแอบไปมีชู้ แต่เธอก็พยายามเก็บความรู้สึก เพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไป ช่างน่าสงสารจริงๆ...พอฝ่ายสามีรู้ว่าภรรยาของเค้าจับได้มานานแล้วแต่ก็ยังให้อภัยเค้า ก็เกิดความเห็นใจภรรยา และได้รู้ตัวว่ารักภรรยามากขนาดไหน มากจนไม่อาจเสียเธอไปได้เช่นกัน. จึงไปขอยุติความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น แต่เธอกลับไม่ยอมและยังตามราวีภรรยาของเค้าไม่เลิก..พยายามหาวิธีให้ภรรยาของเค้าเข้าใจผิด ยุแยงให้เค้าเลิกกัน แต่สิ่งที่ทำกลับทำให้เค้าสองคนรักกันมากขึ้น มากขึ้น...เพราะตอนนี้เค้าสองคนต่างมาปรับความเข้าใจ แก้ไขในส่วนที่แย่ของกันและกันให้อภัยกัน..ถึงตอนนี้คนที่ทุกข์ที่สุดคือผู้หญิงคนนั้น ทุกข์ที่เห็นเค้ารักกัน ทุกข์ที่เห็นเค้ามีความสุข...ถามว่านางผิดมากมั้ยที่ไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ จริงค่ะที่ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง..แต่สิ่งที่นางสมควรจะตระหนักก็คือของของคนอื่นยังไงก็คือของของคนอื่นวันยังค่ำ ถ้านางคิดจะเป็นน้อยนางก็ต้องยอมรับในการจากไปของเค้าได้ทุกเมื่อ..เพราะอย่างที่บอกว่านางรู้มาแต่แรกว่าผู้ชายคนนี้มีภรรยาอยู่แล้วแต่นางก็ยังจะยุ่งและปล่อยตัวปล่อยใจให้ถลำลึกลงไปเอง...ถ้านางไม่ยอมที่จะหลุดพ้นนางเองก็คงต้องทุกข์ต่อไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด เป็นเกมที่นางไม่มีวันชนะ!!! แล้วลองสังเกตุดูนะคนจำพวกนี้มักชอบติดตามเรื่องราวความเป็นไปของเค้า รอดูว่าเค้าจะร้าวฉานกันเมื่อไหร่!!..แต่พอเห็นว่าเค้ามีความสุขตัวเองก็เป็นฝ่ายเจ็บเองซะงั้น!!!..คิดเอาละกัน ใครที่น่าสงสารและน่าสมเพชที่สุดในนิยายเรื่องนี้...