ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนดี เราไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับคนรอบข้างได้  เราอึดอัดจนบางครั้งถ้าหลับไม่ตื่นได้คงดี
เราอยากได้คำปรึกษา แต่เราไม่กล้าแม้แต่จะพูดเรื่องนี้กับเพื่อน หรือครอบครัว เรากลัวว่าพวกเค้าจะคิดมาก และไม่สบายใจ แต่เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ


ก่อนอื่น  ขอบอกก่อนว่าสถานที่ E-mail  นามแฝง ทุกอย่างเราสมัครใหม่หมด รวมถึงสถานที่ เนื่องจากเรากลัวว่าคนใกล้จะมาเจอเข้า  แต่เหตุการณ์ทั้งหมดคือเรื่องจริง
ตอนเรียนปี 3 เราได้ไปฝึกงาน เป็นระยะเวลา 4 เดือนในโรงแรมของจังหวัดท่องเที่ยวแห่งหนึ่งทางภาคตะวันตกเกือบๆลงใต้ เพราะเราอยากเห็นทะเล เป็นเด็กฝึกงานในแผนกต้อนรับ  เรามีแฟนอยู่แล้ว ตั้งแต่ ม.6  แฟนเก่าเราเป็นคนดีมาก พอจบม.6 เค้าเลือกที่จะออกมาทำงาน เพื่อส่งให้ทางบ้าน และส่งเราเรียน เนื่องจากเราเป็นเด็กต่างจังหวัดทั้งคู่ ทางบ้านไม่ค่อยไม่รายได้เท่าไหร่ ถ้าอยากได้ดี ต้องดิ้นรนกันเอง  เราคบกับแฟนเก่า ทางบ้านทั้งสองฝ่ายรับรู้ และมีโครงการ หากเราเรียนจบ เค้าจะมาขอเราแต่งงาน  เราคบกันมา 4 ปี ไม่เคยมีสักครั้งที่ทำให้เราเสียใจ ตามใจเราทุกอย่าง ไม่เคยล่วงเกินเราสักครั้ง มีเพียงแค่จับมือและกอดกันเท่านั้น เราเป็นรักครั้งแรกของกันและกัน ตอนนี้ เรายังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่เลย  
       และแล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อเราได้มาเจอกับสามีคนปัจจุบัน ตอนเรียนปี 3   เค้าเป็นรุ่นพี่เรา 2 ปี  เค้าเพิ่งเรียนจบ และได้มาทำงานในเครือเดียวกัน แต่คนละที่ จะเข้ามาที่นี้สัปดาห์ละหนึ่งครั้ง พี่ที่ทำงานแนะนำให้รู้จัก เริ่มแรกเราไม่ได้สนใจเค้าเลย เพราะเค้าดูเงียบๆ และไม่ค่อยพูดจา  หน้าตาเถื่อนๆ  แต่พอได้มีโอกาสได้คุยกับเค้า เรารู้สึกดีมาก เหมือนอยากรู้จักเค้าให้มากขึ้น  เมื่อได้คุยกันบ่อยขึ้น ก็อยากอยู่ใกล้ๆ กับเค้ามากขึ้น  นี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ที่เกิดขึ้นกับเรา
      เราอยากอยู่ใกล้พี่เค้ามากขึ้น  และมีเวลาให้แฟนเราน้อยลง โทรหาน้อยลง บางครั้งแฟนโทรมาเราเองเป็นคนที่ไม่อยากคุย เราเริ่มเปืดใจให้พี่เค้าเงียบๆ   โดยไม่รู้ตัว  แต่ทั้งนี้พี่เค้ารู้อยู่แล้วนะค่ะ ว่าเรามีแฟนแล้ว  ดังนั้นสิ่งที่เราคุยกันจึงไม่ใช่ในเชิงชู้สาวเลย  
      จนวันที่เราจะฝึกงานเสร็จ ที่แผนกมีเลี้ยงส่งเราและเพื่อน พี่เค้าก็มาด้วย เรานั่งใกล้กัน เค้าเริ่มเมา และอยู่ๆ เค้าก็หันมาแล้วพูดว่า
---พี่ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้ มันคืออะไรนะ แต่พี่รู้สึกดีมากๆ  ที่เราได้รู้จักกัน แต่บางครั้งพี่ก็เสียใจที่เรามาเจอกัน  เค้าหยุดพูดแล้วกินเหล้าต่อ  
    ส่วนเราเมื่อได้ยินประโยคนั้น เราก็น้ำตาไหล  คือเราไม่ได้รู้สึกฝ่ายเดียว เราอึดอัดไปหมด และคิดว่าพอเราออกจากตรงนี้ ทุกอย่างคงดีขึ้น เราได้กลับไปอยู่ใกล้ๆ แฟนเราคงลืมพี่เค้าไปเอง เราจะทำผิดกับแฟนเราไม่ได้  เราต้องเข้มแข็ง