สวีสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกคน วันนี้ที่ตั้งกระทู้ก็เพื่ออยากจะแชร์ประสบการณ์ที่ไปพบเจอมา กับ ผช เลวๆคนนึ่ง อาจจะอ่านยากหน่อยน่ะค่ะ เพราะติดใช้ภาษาวิบัติ พิมในไอโฟนด้วย ไม่ค่อยถนัด  ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนน่ะค่ะ เราชื่อนัด อายุ 19 ตอนนี้อยู่ปี 1 เราคบกับแฟนมา 11 เดือน (ถ้วนๆ) คบกันตอนที่เราอยู่ ม.6 แฟนอยูแฟนอยู่ ม.5 ผช มาจีบน่ะค่ะ ขอออกตัวก่อน 55 ความจิงนัดกับแฟนรู้จักกันดี สนิทสนมในฐานะพี่น้อง คุยกันทุกเรื่อง เป็นที่ปรึกษาที่ดีมานานเกือบ 2 ปี แล้วน้องเขาก็มาขอคบ ช่วงนั้นนัดไม่มีใคร พึ่งอกหัก เลยรองคบดู เพราะรู้จักกันมานานรู้นิสัย เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เลยรองคบดู ก็ไม่น่าจะเสียหาย ตอนนั้นไม่กลัวว่าจะเสียพี่น้องหรอกค่ะ เพราะเราเหงา 555 เลวมาก แฟนนัด ชื่อบูมค่ะ เป็นรุ่นน้อง 1 ปี เราเกิดเดือนเดียวกันแต่คนล่ะวัน ชีวิตวัยมัธยมช่วงนี้ แฮปปี้สุดๆ บูมดีกับนัดมาก เคยได้ยินคำว่าหมดโปรโมชั่นไหมค่ะ ส่วนมากแค่ 3 เดือนก้อหมดแล้ว แต่บูมเขาเสมอต้นเสมอปลายมากๆ นัดคิดว่า อยากให้บูมเป็นคนสุดท้าย เราอยู่ รร.เดียวกัน เจอกันทุกวัน บูมจะรอนัดกับบ้านทุกวัน เย็นแค่ไหนก็รอ นัดเป็นนางรำค่ะ เป็นประธานชุมนุมนาฏศิลของ รร.ต้องซ้อมรำให้น้องทุกเย็น แต่บูมก็นั่งรอค่ะ เรากับบ้านด้วยกันทุกวัน บูมจะส่งนัดขึ้นรถก่อน บางวันที่มีเวลา เราก็ไปหาไรกินก่อนกับบ้าน นัดเป็นแฟนคนที่ 2 ของบูมค่ะ ส่วนนัดมีแฟนมาหลายคนแล้ว แต่ไม่เคยมีเรื่องอย่างว่า กับใครเลยน่ะค่ะ มากสุดแค่จูป กับแฟนคนแรก คนนั้นคบนานน่ะค่ะ กว่าจะยอม 555 รีบบอกกลัวจะหาว่าง่าย นัดคบกับบูมเดือนแรก บูมก็พาไปบ้านค่ะ เจอพ่อแม่ญาติพี่น้อง ตื่นเต้นมาก เพราะไม่เคยไปบ้านแฟนคนไหนมาก่อน บ้านบูมคนแรก นัดเป็น ผญ นิ่งๆ เรียบร้อย ไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้า ขี้อาย เป็นลูกคนเดียวที่บ้านห่วงมาก แต่ครั้งแรกที่ไป เป็นช่วงใกล้ปีใหม่ค่ะ นัดกับบูมคบกันเดือนธันวา แต่ที่ไปก็มีเพื่อนบูมด้วยน่ะค่ะ ถ้าให้ไปคนเดียวก็คงไม่กล้า บูมเลยชวนเพื่อนไปเที่ยวบ้านด้วย (เอาเพื่อนมาอ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้) และวันนั้น นัดกับบูมก็จูบกันครั้งแรกค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นแบบ..ตัวจะร้อนวูบวาบไปทั้งตัวค่ะ นัดเคยเสียจูปแรกไปแล้วก็เลยไม่ได้หวงอะไร และหลังจากวันนั้น เราสนิทกันมากขึ้น ตามระยะเวลาค่ะ ไปเที่ยวด้วยกัน เมื่อก่อนเจอกันแค่ 5 วันที่ รร แต่พอเริ่มคบกันไปนานๆ ก็เริ่มเจอกันทุกวันอาทิตด้วย ส่วนวันเสา นัดขอทำงานบ้าน อยู่กับครอบครัวนัดค่ะ (ยังมีความดีอยู่บ้าง) วันอาทิต ถ้าไม่ไปบ้านบูม เราก็จะไปเที่ยวห้างค่ะ พอคบกันไปประมาน เดือนที่ 4 นัดมีความรู้สึกว่าบูมเขายังสม่ำเสมอ ไม่หมดโปรแค่ 3 เดือนเหมือนคนอื่น การกระทำของบูมมันมีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆ การพามาเจอคนที่บ้านบูม มันทำให้นัดคิดว่าเราคงเป็นคนที่ถูกเลือก ความรักครั้งนี้ต้องมั่นคง นัดก็พาบูมไปเจอแม่ค่ะ ไปเดินห้างกับแม่ แล้วชวนบูมมา (ไม่กล้าให้เจอพ่อ พ่อสั่งห้ามมีแฟน) บูมเขาก็ทำตัวไม่ถูกค่ะ เขินๆ ช่วยแม่ถือของ มาส่งขึ้นรถ ค่อยกับบ้านตัวเอง แม่นัดชอบบูมมากค่ะ นัดไม่เคยพาคัยมาเจอแม่น่ะค่ะนอกจากเพื่อน แค่เล่าว่าคบกับใครยังไม่เคย บูมเป็นคนแรก ต่อมา พอถึงเดือนที่ 5 นัดก็เริ่มได้ไปเที่ยวกับครอบครัวบูม ไปทะเล ไปต่างจังหวัด เดินห้าง เดินตลาด ไปไหนมาไหนจนเหมือนคนในครอบครัว บ้านบูมดีกับนัดมากค่ะ ความมั่นใจว่าบูมจะไม่ทิ้งมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นัดเป็นคนที่หวงความบริสุทธิมากค่ะ อยากเก็บไว้ให้ใช้คืนเข้าหอ กับคนที่มั่นใจจิงๆ พอถึง เดือนที่ 6 ความสัมพันเราพัฒนาเร็วมากค่ะ นัดได้ขึ้นไปเล่นชั้นบนของบ้าน ไปนอนเร่นห้องบูม แต่ก็เกรงใจผู้ใหญ่น่ะค่ะ แต่ที่บ้านบูมไม่ถือ เพราะเห็นว่าอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ครั้งหลังๆมาก เราเริ่มจูปกันบ่อยขึ้น ตามธรรมดาของวัยว้าวุ่น มีอยู่วันนึ่ง คนที่บ้านบูมจะออกไปทำธุระข้างนอก เราก็อยู่บ้านกันปกติค่ะ วิ่งขึ้นวิ่งลงเป็นเรื่องธรรมดา แล้วเราก้อเริ่มเร่นกัน แกล้งกัน เปลี่ยนเป็นจูป จับ ณ จุดจุดนั้น ถึงคนทำไม่เป็น อารมมันพาไป มือไม้มันก้อไปเองค่ะ แต่นัดก็ไม่ได้ลืมน่ะค่ะ ว่าอยากเก็บไว้ให้คนสุดท้าย ด้วยความที่นัดมั่นใจในตัวบูม ครอบครัวบูม นัดก็ยอมค่ะ เพราะถึงจะไม่ให้ตอนนี้ ยังไงก็ต้องให้อยู่ดี คบกับบูมคนเดียวก็ต้องแต่งงานกับบูมอยู่แล้ว แต่ก้อกลัวน่ะค่ะ ว่าถ้าได้แล้วจะทิ้ง แต่ก้อแค่กลัวอ่ะค่ะ อารมมันไปแล้ว ถึงบูมจะยังไม่เคย แต่ความเป็น ผช เขาก้อทำเป็นค่ะ ครั่งแรก นัดก้อแค่ยุเฉยๆ บูมจัดการหมด ไม่ได้เล่นท่าน่ะค่ะ ทำไม่เป็น แต่หลังจากวันนั้น บูมเขาก็ดูแลนัด ไปรับไปส่ง ทุกอย่างเหมือนเดิมค่ะ ไม่มีอะไรเปลี่ยน มีแต่ดีขึ้น นัดก็ยิ่งมั่นใจว่าบูมไม่ได้หลอกฟัน หลังจากนั้น เราก็มีอะไรกันทุกวันอาทิตค่ะ เน้นน่ะค่ะ ทุกอาทิต นัดเริ่มเรียนรู้ เริ่มมีท่า ทำตามที่บูมบอก ก็เริ่มทำเป็นระดับนึ่งค่ะ ช่วงนั้นนัดสอบติดมหาลัยแล้ว ไม่ซีเรียสกับชีวิตค่ะ ชิวๆ มีความสุขกับการอยู่กับบูม จนมาถึงเดือนที่ 9 เราเริ่มห่างกันค่ะ นัดเรียนมหาลัย แต่ก้อยังไปหาทุกอาทิตน่ะค่ะ ไม่อยากให้ห่างกัน กลัวบูมระแวง แต่นัดไม่เคยมองคนอื่นเลยน่ะค่ะ ถึงจะหวั่นไหว แต่สุดท้ายบูมก้อคือคนที่นัดเลือก บูมเริ่มเปลี่ยนไป ติดเพื่อน ติดคอม คิดการ์ตูน ติดเตะบอล ไม่ค่อยมีเวลาคุยโทรศัพกัน แต่นัดก็พายามทักแชท พยายามโทร ถึงจะคุยไม่นานก็ยังดีกว่าไม่ได้คุย คิดแค่ว่า บูมคงเครียดเรื่องหาที่เรียนต่อ นัดก็ให้คำปรึษาค่ะ เป็นกำลังใจ บอกให้สู้ๆ เสาอาทิตบูมเริ่มเรียนพิเศษ เจอกันได้แค่วันอาทิตตอนบ่าย แต่นัดก็ไม่ได้คิดมากค่ะ ไม่ได้ระแวง เพราะเจอกันทุกอาทิต นัดเลยเชื่อใจ เรา 2 คนเคยแลกระหัสเฟชบุ๊คไว้ค่ะ แต่เราไม่ค่อยได้เข้าไปดู เหมือนแค่ทีไว้ให้รู้ว่า ฉันซื่อสัตน่ะ อะไรประมานนี้ แล้วมีอยู่ช่วงนึ่ง บูมเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ เมื่อก่อนบูมจะเป็นคนยอม ยอมขอโทษ ยอมง้อ ยอมตามใจ ยอมให้โมโห หงุดหงิดใส่ แต่พักหลังๆคนที่ยอมทุกอย่างกับเป็นนัด แต่นัดยอมได้ค่ะ เพื่อรักษาความรัก อะไรยอมได้ก็ยอม แต่สุดท้ายก้อยอมหมด มีอยู่วันนึ่ง เราทะเลาะกันแรงมาก บูมไม่ง้อเลย เย็นชา ไม่ติดต่อ นัดก็เริ่มรู่สึกไม่ไดีค่ะ เรื่องนั้นนัดโกรธมาก นัดคิดว่า จะไม่ง้อก้อเลิกค่ะ อยู่ดีดีก็มีความรู้สึกอยากเข้าไปดูเฟสของบูมค่ะ เราก็เข้าไปดูแชท บูมคุยกันเพื่อนคนนึ่ง ปรึกษาว่า กูจะทำยังไงดีว่ะ กูชอบน้องเขาไปแล้วด้วย กูจะทำยังไงกับนัดดี เราอ่านแค่นั้น ก็จิ๊ดเรยค่ะ แคบจอแชท ขึ้นประจารหน้าเฟส พร้อมแท็คด้วย เป็นอะไรที่เจ๋งมากค่ะ ตอนนั้นโมโห คำหยาบๆออกมาหมดเลยค่ะ ปกติไม่พูด ทั้งสาบแช่ง ด่าทอ ชวนคนอื่นมาด่า ทำทุกอย่างที่สะใจค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่รู้น่ะค่ะว่าน้องคนที่บูมชอบ คือใคร พอเราเอาขึ้นเฟสเสจ อารมเย็นแล้ว เราก็ตัดสินใจโทรหาบูมค่ะ ถามว่า จะเอายังไง ผญ คนนั้นมันเป็นใคร ไปชอบมันตอนไหน รู้จักกันได้ไง คำตอบคือเงียบค่ะเราก็ยิ่งโมโหค่ะ ด่าคำหยาบมากๆ ปกติจะพูด ค่ะ จ๋า จ่ะ แล้วอยู่ดีดีบูมก็พูดมาว่า เลิกกันเถอะ ตอนนั้นนัดช็อคมากค่ะ ไม่อยากจะเชื่อ น้ำตาที่เคยแห้ง ก็ไหลมาเป็นทางค่ะ ไม่อายใครหน้าไหนทั้งนั้น ตอนนั้นอยู่นอกบ้านค่ะ อยู่ตลาด คนเยอะมาก แต่ไม่มีความรู้สึกอายค่ะ ทั้งตะโกน ทั้งร้องไห้ แบตก็จะหมด แล้วเราก็เดินไปที่มุมตึก แล้วถามว่า จะเลิกจิงหรอ กูเป็นเมียน่ะ กูกับเอากันทุกอาทิต แต่เลือกแค่คนที่คุยกันในแชทหรอ มันดียังไง มันเป็นใคร แล้วบูมก็ตะคอกกับมาค่ะ เป็นครั้งแรกที่บูมขึ้นเสีย นัดใจสั่นมากค่ะ กลัวมาก เป็นคนที่ไม่เคยโดนใครขึ้นเสียงใส่ ที่บ้านพูดเพราะค่ะ 555 พ่อไม่ชอบ บูมตะคอกกับมาว่า จะถามทำไมว่าน้องเขาเป็นใคร จะไปทำไรเขา เราก้อขึ้นสิค่ะ ออกตัวปกป้องขนาดนี้ไม่ธรรมดา แต่สุดท้าย บูมก็ยอมบอกค่ะ พอเราได้ยินชื่อ เราช็อคมากค่ะ น้องคนนั้นเรารู้จัก เป็นน้องที่เราชอบ เราไว้ใจ เชื่อใจมาก เราเคยบอกบูมว่า เราชอบน้องคนนั้นจัง หน้าตาน่ารัก นิสัยดี ไม่คิดว่าจะมาหักหลังกันแบบนี้ เสียความรู้สึกมากค่ะ เพราะเป็นคนที่เราเชื่อใจ ไว้ใจทั้งคู่ แล้วเราก้อทำใจไม่ได้ค่ะ เราขอร้องให้บูมอยู่ต่อ แต่บูมยื่นยันจะไป แล้วแบตก็หมด เหมือนในหนัง 555 เรานั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นพักใหญ่ค่ะ จนไม่มีน้ำตาจะไหล เราคิดขึ้นได้ว่าต้องกับบ้าน แล้วเราก้อขึ้นรถกับบ้าน ระหว่างทางก้อนั่งคิดเรื่องนี้วนไปวนมาค่ะ เอาออกจากหัวไม่ได้ พอถึงบ้าน เราก็ทำตัวปกติค่ะ ชาตแบต เปิดเครื่องปกติ แต่ไม่คิดจะโทรหาบูมน่ะค่ะ เพราะเราร้องไห้จนคิดได้ว่า ถึงเขากับมาเขาก็ต้องชอบคนนั้นอยู่ดี เราตัดสินใจจะเริ่มชีวิตใหม่ค่ะ สิงที่เสียไป เราเอาคืนไม่ได้ ถึงจะเสียดาย แต่เราก็ต้องปล่อยมันผ่านไปอยู่ดี ประมาน 4 ทุ่มค่ะ บูมโทรมาขอคืนดี เราดีใจมากค่ะ เพราะไม่อยากเสียบูมไป เราเป็นเมียเขาแล้วนิค่ะ ไม่อยากมีสามีหลายคน เราก็คืนดีค่ะ แต่ความระแวงก็ยังอยู่ ถึงวันอาทิตค่ะ ที่บ้านนัดไม่มีคนอยู่ บูมก็อมาหา หลังจากเรียนพิเศษเสจ บูมก็ขอโทษทุกอย่าง สำนึกผิด เหมือนจะร้องไห้ด้วยค่ะ บูมบอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว แล้วบูมก็เข้ามากอด เรานั่งคุยกันต่อสักพัก เรื่องน้องคนนั้น บูมบอกว่า น้องเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว บูมรู้มาตลอด แต่วันนี้ที่ขอเลิกไม่ใช่เพราะเลือกน้องค่ะ แต่เพราะรู้สึกผิด ที่ทำเราร้องไห้ เราซึ้งใจมากค่ะ ทุกอย่างก้อกับมาเป็นแบบเดิม แต่ความระแวงมันไม่หมด เราก็แอบไปเล่นเฟสค่ะ ไปเจอแชทที่คุยกับน้องค่ะ สรุปคือ มีไลน์กันด้วย บูมขอคบ แต่น้องไม่คบด้วยค่ะ น้องชอบคนอื่นอยู่ แล้วที่เด็ดมากก็คือ ช่วงที่นัดนั่งร้องไห้ที่ตลาดตอนแบตหมด บูมไปขอโทษน้องค่ะ ที่ทำหัยเป็นเรื่อง ในใจนัดก็คิดค่ะ แล้วกูล่ะค่ะ ขอโทษสักคำก็อไม่มี แล้วก็ทะเลาะกันอีกค่ะ แต่ยังดีที่บูมขอโทษและง้อเรา แต่ถึงเราจะยอมคืนดี แต่ความระแวงค่ะ ทำหัยเราแอบเล่นโทรศัพ จัดการทักไลน์ไปหาน้องค่ะ เพราะบูมลบแชทน้องทิ้ง เราก็ขอให้น้องแคบจอส่งมาหัยค่ะ น้องก็ทำน่ะค่ะ เพราะน้องไม่ได้คิดอะไร มีแต่คนของเราที่เลวเอง เราอ่านไปก็จี๊ดไปค่ะ สรุปคือ บูมขอน้องคบ แต่น้องปฏิเสธค่ะ เลยกับมาหาเรา ในใจก็คิดค่ะ กูเป็นเมีย แต่กูเป็นตัวสำรองหรอ และที่จิ๊ดไปยิ่งกว่านั้นก็คือ วันที่บูมมาขอโทษเราที่บ้าน หลังจากเราไปส่งบูมขึ้นรถกับบ้าน บูมขอน้องคุยวีดีโอค่ะ แต่น้องไม่คุยค่ะ บูมโทรเสียงไป น้องก็ไม่รับค่ะ บูมถึงกับเอ่ยปากขอให้รับ แต่น้องบอกว่าไม่ มันจิ๊ดมากค่ะทุกคน แฟนก็ไม่ใช่ แต่พยายามตื้อ พยายามคุยมาก เรื่องนี้เริ่มมันส์แร้วใช่ไหมค่ะทุกคน มันยังไม่จบง่ายๆค่ะ ด้วยความที่เรามีนิสัยเป็นนักสืบ เราก็สืบต่อค่ะ แต่อาการหมั่นใส้ เราก็จัดการลบเบอ ลบไลน์น้องทิ้งค่ะ แล้วสั่งบูมว่าห้ามแอด บูมยอมค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปไม่ถึงอาทิต ทะเลาะกัน เลิกกันอีกค่ะ แล้วบูมก้อไปแอดไลน์น้องใหม่ พอกับมาคืนดี เราก็ถามค่ะ ไหนบอกจะไม่แอด บูมก็หน้าด้านตอบค่ะ แอดตอนเลิกกันแล้ว วินาทีนั้น อย่าจะกระโดถีบหน้ามากค่ะ แต่เราก็ปล่อยไปเราทะเลาะเรื่องน้องคนนั่นบ่อยมากค่ะ เลิกกันทุกอาทิต เมื่อก่อน ไม่เคยเลิกกันถึง 2 ชม. หลังๆที่เลิกกันบ่อย เลิกเกือบอาทิตก็มีค่ะ และนัดน่ะค่ะที่ง้อ ทั้งที่ไม่ผิด แต่กว่าจะยอมคืนดี นานมาก เพราะนัดรักมาก นักก็ทนค่ะ ยิ่งยอมก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งเพิ่มเรเวลการเอาแต่ใจค่ะ จนมาถึงครั้งล่าสุด เราไม่ได้คุยกัน 4 วันเต็มๆ บังเอิญเจอกัน แต่นัดก็ไม่มองหน้า ทำเหมือนบูมเป็นแค่อากาศ พอถึงวันที่ 4 นัดทนไม่ไหวค่ะ อึดอัด ไม่กล้าคุยกับคนอื่น กลัวจะโดนหาว่านอกใจ เราก้อโทรไปค่ะ ตัดสาย บ่อยมาก สุดท้ายก็ยอมคุยค่ะ บูมบอกจะเลิก นิสัยเราไปกันไม่ได้ นัดก็ยื้อไว้ค่ะ สุดความสามมารถ พูดทุกอย่างที่คิดว่าจะทำให้บูมซึ้งใจ แต่คิดผิดค่ะ คนหมดใจพูดให้ซึ้งแต่ไหน ก็ไม่รู้สึก ไม่รับรู้ นัดตัดสินใจที่จะอยู่คนเดียวค่ะ ช่วงนั้นปัญหาเยอะมาก ทะเลาะกับเพื่อนจนไม่มีเพื่อนคบ ทะเลาะกับที่บ้าน จนพ่อไล่ออกไปอยู่ข้างนอก ตอนนั้นเราต้องการบูมมากค่ะ แต่บูมกับไม่ต้องการเรา เราโทรไปหา บูมพูดคำที่ทำร้ายจิตใจเรามากค่ะ ไม่คิดว่าคำพวกนั้น บูมจะเป็นคนพูด เราโทรไปง้อ ไปอ้อนวอน ทำทุกอย่างจนหน้าสมเพชตัวเอง แต่บูมพูดแค่ว่า พอเหอะ หยุดเถอะ เลิกพยายาม ถ้ายังไม่เลิกโทรมาน่ะ กูจะเปลี่ยนเบอ วุ่นวายกับกูไปแล้วน่ะ อิสัส เราอึ้งค่ะ ...[มีต่อข้างล่างค่ะ]