- สวัสดีคับ (ขอพิมพ์ในภาษาของผมนะครับ) นี่เป็นกระทู้แรกของผมคับ พิมผิดหรือผิดพลาดตรงไหนก็อย่าว่าผมเลยนะคับ
- ไม่นานมานี้ผมเป็นกังวลมากเลยคับ เพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะความห่างไกลรึป่าว ที่ทำให้ผมเป็นกังวลมากเลยคับ ....
....เรื่องมันเริ่มตรงที่ คือ วันนั้น ผมมี App ที่ชื่อ "BEE TALK" (ผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีแน่ๆ) คราวนี้ผมกูรู้สึกเบื่อๆ ผมก็เลยลองกดตรงปุ่ม
ที่เขียนว่า "Look Around" ดูคับ ก็เลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนมาเจอ ผู้หญิงคนนึงคับ ในรูปเธอดูดีมาก สวย น่ารัก ขาว (ก็ตามประสารูปโปรไฟร์อ่ะคับ อิอิ)
ผมก็เลยลองแอดไปคุย ปรากฏว่า เห๊ย พึ่งแอดไปไม่ถึง 10 นาทีเลย รับแอดเราซะแล้ว ไอ่เราก็แอบดีใจนิดๆละ ทีนี้ ผมก็เลย ลองทักทายไป
เลยส่งสติ๊กเกอร์ไป ทีนี้ ก็ยาวเลยคับ พอคุยกันสักพักก็ได้ใจความมาว่า เขาชื่อ "M" (นามสมมุติ) เรียนที่มหา'ลัยชื่อดังแห่งหนึ่งย่านบางนาคับ
.. ผมอึ้งไปสักพัก ไอ่เราก็อยู่ซะ รังสิตเลย (คือตัวผมเรียนที่มหา'ลัยชื่อดังย่านรังสิตคับ) คือแบบว่า มันไกลกันมากเลยนะ การที่ผมค้นหาเธอใน App เจอนี่
เป็นอะไรที่บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ก็เลยถามว่า ...."มาทำไรที่รังสิตอ่ะ เธออยู่ตั้งไกล " เธอเลยบอกผมว่า ...."เธอมาเที่ยวที่นี่ เลยค้างหอเพื่อนแถวนี้"
จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนมีโอกาสได้ขอไลน์กัน และเราก็ได้คุยไลน์กัน ช่วงนั้น ผมมีความสุขมากเลยคับ ที่ คนที่ผมมอง(รูปโปรไฟร์)ว่าน่ารัก มาคุยด้วย พอคุยกันได้ 2 อาทิตย์ ผมก็ได้ขอเบอเธอครับ ผมบอกตรงๆว่า ผมเขินมาก แต่ เขาดูเหมือนจะผ่านอะไรมาเยอะนะ ก็เลยรู้เล่ห์เหลี่ยมเรา ฮ่าๆ
แต่ผมกลับไม่กล้าโทรไปคุยเลยคับเพราะมันเขินมาก ผมก็คิดในใจ ไหนๆก็จะจีบเขาแล้ว โทรไปให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไปข้างนึงละกัน แต่ลืมไปว่า ผมยังไม่ได้จ่ายค่าโทรเลย โทรไปต้องโดนระงับค่าโทรแน่ ก็เลยได้โทรในไลน์แทน หลังจากนั้นคับ .. ผมคุยกับเธอตามปกติ (ผมคุยกับเธอวันเว้นวันคับ ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ว่าง นี่แหละที่ทำให้ผมกัลวลเป็นอย่างแรก) จู่ๆเธอก็พูดว่า "เมื่อไรจะได้เจอกันสักที" ผมคิดในใจ เห๊ยพูดแบบนี้เราจะอยู่เฉยไม่ได้แล้วสิ ผมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไปเจอเธอให้ได้ ผมเลยสวนกลับไปทันที "แล้วว่างวันไหน พอดีพรุ่งนี้เราเรียนครึ่งวันแค่ตอนเช้า " เธอตอบกลับมาว่า "พรุ่งนี้ว่าง" ผมคิดในใจ เอาแล้วไงโอกาสมาแล้ว ก็ต้องคว้าไว้สิ ผมตอบเธอกลับไปว่า
"งั้น พรุ่งนี้ จะไปหา ไว้เจอกัน " จากนั้นแหละคับที่ยาก เธอก็พูดประมานว่า ไม่อยากให้ผมไป เพราะมันไกล กลัวจะลำบาก ด้วยความดื้อคับ ผมบอกกับเธอว่า "ยังไงก็จะไป อยากเจอจริงๆ ไม่ลำบากหรอก ไปที่นั่น ถ้าเจอเทอ เราก็คงหายเหนื่อย ^^ " ผมเลยหยอดไปบ้าง วันรุ่งขึ้นผมนี่เริ่มวางแผนตั้งแต่อยู่ในห้องเรียนเลยคับ คำนวนเวลาไป-กลับและค่ารถไว้เรียบร้อย (ต้องบอกก่อนว่าเธอไม่คิดว่าผมจะไปหาจริง) ผมเริ่มปฏิบัติการเลยคับ นั่งรถเมไปต่อ บีทีเอสที่หมอชิตคิดว่าจะลงบางนาคับ (ผมไม่เคยไปที่มหา'ลัยที่เธอเรียนเธอมาก่อนเลยคับ) ผมดั้นด้นไปใช้เวลา 2 ชั่วโมงเต็มในการเดินทาง ผมเลิกเรียนตอน 11 โมง ออกจากนี่เที่ยง ไปถึงนั่น บ่าย 2 โมงพอดี (ระหว่างทางผมบอกกับเธอว่ากำลังไป เธอตกใจมาก ส่งข้อความมารัวๆๆเลยคับ "มาจิงหรอ ถึงไหนแล้ว มายังไง จะลงไหน " โอยตอบแทบไม่ทัน ฮ่าๆ สุดท้ายเธอบอกว่า "ถึงบางนาแล้วโทรมา จะไปรับ " เราคิดในใจ เห๊ยมารับเราด้วยอ่ะ ใจดีจัง -///-)พอผมมาถึงบางนา ผมโทรหาเธอทันทีแบบไม่รีรอคับ โทรไปเธอบอกว่า "ถึงรึยัง อยู่ไหนแล้ว จะไปรับ " ผมบอกว่า " ถึงแล้ว รออยู่ " เธอตอบกลับมาว่า "เออๆ จะถึงละ รอนั่นแหละ ขับรถจะถึงละแค่นี้แหละขับรถก่อน" ผมคิดในใจ เห๊ย ผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ มี "เออๆ" ด้วย แถมยังขับรถมารับอีก โหย ดีใจสุดๆ แลดูเหมือนเป็นห่วงเรา เราก็ฟินไประยะนึง ผมก็นึกว่าเธอจะนั่งรถเมล์ลงมาแล้วก็พาผมไปขึ้นรถตู้ซะอีก ฮ่าๆ จากนั้น เธอก็ขับรถมาจอดตรงหน้าผม ผมเห็นเงาในกระจก มีผู้หญิงคนนึงกวักมือให้ขึ้นไป ในใจคิดว่า เห๊ยรถใครวะ ? ผู้หญิงไม่น่าจะขับรถคันใหญ่ขนาดนี้หนิ ต้องขับพวกรถเก๋งเล็กๆน่ารักๆ ดิ ฮ่าๆ พอผมเพ่งมองไปในกระจก ผมเอะใจ เอ๊ะ เขากวักคนข้างหลังเรารึป่าว เราก็เหลียวไปมองข้างหลัง อ่าว ก็ไม่มีคนนี่หว่า หรือว่าเธอเรียกเรา อ่าว แสดงว่านี่ต้องเป็นรถเธอแน่นอน (รถมันห่างจากผม ประมาน 2 ช่วงแขน ) ผมเดินไปเปิดประตูรถ เห็นเธอในสภาพชุดนอน ขอย้ำนะครับว่า ชุดนอน !!
หน้าไม่แต่งด้วย แต่ผมรู้สึกว่า เธอหน้าเหมือนในรูปเป๊ะเลย ตาเป็นประกายมาก (หรือว่าผมคิดไปเอง ฮ่าๆ) นี่ขนาดไม่แต่งหน้า ยังดูน่ารัก สดใส ที่สำคัญคับ หน้าเหมือนในรูป เป๊ะ !! แต่หุ่นและผิวอาจจะไม่เหมือน เพราะหุ่นก็ไม่ผอมมากแล้วก็ไม่อ้วนด้วย ผิวสีน้ำผึ้งขาวหน่อยๆ (ขาวกว่าผมหน่อยเดียว) ผมประทับใจมากคับ จากที่ชอบแค่ตอนสนทนากันแล้ว ยังชอบที่ตัวจิงเธอก็ไม่ต่างจากโปรไฟร์เท่าไร ผมยิ่งชอบเธอขึ้นไปอีก จากนั้นเธอก็ขับรถออกไปคับ แต่ขอบอกว่าเธอขับรถแบบชนิดที่ว่าผมตั้งฉายาให้เลย "ขับแบบโอคอนเน่อร์" ชนิดที่ Fast 7 ยังอาย ระหว่างทางเราก็คุยกันบนรถเฮฮา สนุกสนานมากคับ ไม่คิดว่าตัวจิงเธอจะต่างจากโลกโซเชียลเหลือเกิน ต่างกันเหมือนคนละคนเลย ทั้งๆที่ในไลน์ เธอไม่ค่อยจะตอบผมเท่าไร โทรไปก็มีเวลาคุยกับแป๊บเดียวเพราะเธอมีงานที่ต้องทำส่งอาจาร หรือบางวันเธอก็ซ้อมหรีดให้รุ่นน้องที่มหา'ลัย (อ้อลืมบอกคับ เธอเคยเป็นหรีดมาก่อนคับ ฟังแล้วน่าภูมิใจเนอะ ฮ่าๆ)
ตัวจิงช่างต่างจากในแชทอย่าสิ้นเชิง เมื่อได้ยินที่เธอพูด ทุกคำพูดของเธอมันทำให้ผมยิ้มโดยไม่มีเหตุผล เธอเป็นคนพูดเก่งมากคับ ช่างจ้อ ช่างคุย ผมประทับใจเธอมากเลยคับ เราคุยกันไปเรื่อยก็ปรากฏสิ่งที่เราชอบคล้ายๆกันขึ้นมาๆ ผมนี่ดีใจจนยืนขึ้นเลย(มันเป็นมุขแหนะ ฮ่าๆ ) ดีใจ และปลื้มใจมาก
พอถึงมหา'ลัยที่เธอเรียน (ต้องบอกก่อนนะครับว่าเส้นทางที่ผมเดินทางมาหาเธอมันไกลมากครับผมอยู่รังสิตแต่เธออยู่บางนา จะว่าไงดีล่ะ คือ.. ผมต้องเดินทางจากปทุมธานีไปสมุทรปราการ ซึ่งมัน ต้องข้าม กทม ไปอ่ะคับ) พอถึงที่หมาย เธอก็พาผมเดินเล่นในมหา'ลัยของเธอจนทั่ว และพักดื่มน้ำที่โรงอาหารคับ จากนั้นเธอก็หยิบการบ้านวิชาภาษาจีนออกมา เธอบอกผมว่า "อยู่ที่นี่เขาบังคับเรียนหน่ะต้องมาคัดแบบนี้ครั้งที่เรียนวิชานี้เลย" ผมบอกกับเธอว่า
"เราอยากลองเขียนดูมั่งอ่ะ " เธอก็ให้ผมลองคับ จากนั้น เธอก็บอกว่า จะไปเปลี่ยนชุด เพราะเธอใส่ชุดนอนไปส่งงานไม่ได้ เธอบอกว่าคัดจีนนี้แหละที่เธอต้องส่งวันนี้ต้องเย็น จากนั้นเธอก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่บอกไว้ ไปนานทีเดียวเลยล่ะเพราะเสื้อผ้าเธออยู่ในรถ เธอก็ดันจอดรถไกลจากโรงอาหารอีก ไหนจะต้องมาเปลี่ยนที่ห้องน้ำที่โรงอาหารอีก พอเธอกลับมา เธอก็ตกใจคับ เพราะผมคัดจีนให้เธอเสร็จพอดี เพราะอะไรก็ไม่รู้ถึงมีความสุขเวลาทำอะไรแบบนี้ให้เธอ เธอก็บอกว่า "เขียนสวยดีหนิ แต่อาจารย์บอกว่าเราเขียนสวยสุดในห้องเลยนะ แต่ก็ขอบคุณมากนะที่คัดให้" เราก็ อือ-ออ ไปตามประสา ฮ่าๆ
จากนั้น เธอก็ไปส่งงานที่ตึกนึกอยู่ห่างจากโรงอาหารไป นิดๆ แล้วเธอก็ถามว่า "หิวมั้ย หาไรกินกัน" เราตอบไปว่า "ไม่หิวหรอก ฮ่าๆ " เธอถามมาอีกว่า "ตั้งแต่เช้า กินข้าวรึยัง" ผมตอบว่า "ยังเลย" เธอสวนกลับมาว่า "อ้าว ! ทำไมไม่กินล่ะ งั้นไปกินข้าวกัน" จากนั้น เธอก็พาไปที่หลังมอ (ขอแทนคำว่ามหา'ลัย ว่า มอ นะคับ ) เธอพาไปดูร้านนู่นนี่นั่นหลายอย่างมาก จนมาจบที่ร้านข้าวตามสั่ง พอกินเสร็จ เธอบอกว่า "แหม ไหนบอกไม่หิว กินซะเรียบเลยนะ ขอเราว่าหิวแล้ว ยังกินเหลือเลย 555" จากนั้นเราก็คุยกันไปสักพัก ผมก็บอกกับเธอว่า "ได้เวลากลับแล้วนะ ไปส่งเราหน่อยดิ " เธอบอกตกลง(เพราะก่อนจะถึงมอเธอ ผมได้บอกล่งหน้าไปแล้วว่าจะกลับเมื่อไร) เธอเดินมาส่งผมจากหลังมอ จนถึงฝั่งตรงข้ามหน้ามอเธอ ซึ่งมันไกลมากกกกกกก เธอส่งผมขึ้นรถตู้ จากนั้นเราก็แยกกันคับ วันนั้นผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลย ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้สักนิดเดียว พอผมถึงห้องผม ผมรีบโทรไปคุยกับเธอเลย ช่วงเวลาที่แปลกก็เริ่มขึ้น จากที่ไม่ค่อยพูด เธอกลับพูดเป็นต่อยหอย เมื่อผมโทรหาเธอในวันนั้น ผมมีความหวังขึ้นมามากมายเลย จากนั้น เราก็คุยกันแบบนี้เรื่อย จนวันนึง ผมบอกเธอว่า อยากไปหาเธออีกครั้งนึง (เวลานั้นก็ผ่านไปเดือนนึงแล้วที่เราคุยกัน) เธอก็บอกเช่นเดิมคับว่า ไม่ต้องมาหรอก มันลำบาก ผมก็ดื้อเหมือนเดิมคับ ไปหาเธอจนได้ พอดีตอนนั้น มันเป็นวันศุกร์ ผมเลิกเรียน 5 โมง ไปถึงโน่น 2 ทุ่มเลยครับ เพราะรอรถนานมาก (ผมไปเป็นแล้วนะจากที่ไปไม่เป็น) เธอบอกว่า "ถึงแล้วโทรมา เรารออยู่ที่ซ้อมหรีด ถ้ามาถึงให้เข้ามาได้เลย ไม่ต้องอายน้อง " ผมเดินไปที่ซ้อมหรีดคับ โอ้วแม่เจ้าาา ......
เธอซ้อมน้องอยู่จริง น้องๆแต่ละคนก็น่ารักนะ แต่ผมมองไม่เห็นออร่าใครชัดเท่าเธอคนนั้นอีกแล้ว แปลกดี มีคนน่ารักตั้งมากมายแต่ผมกลับมองเธอแค่คนเดียว ผมอายมาก ไม่กล้าเดินเข้าไป ผมนั่งคุยแชทกับเธอ โดยที่เธอยังไม่รู้ว่าผมมาถึงแล้วผมนั่งรอเธอและแชทกับเธอไปพรางๆ เพราะเธอซ้อมน้องอยู่ จะทยอยตอบเป็นพักๆ ผมนั่งจนถึง 4 ทุ่ม ครึ่ง เธอได้ปล่อยน้องกลับบ้าน อ่ะ เธอเดินมาเจอผม " อ้าว ! มาถึงเมื่อไร ? " ผมบอกเธอว่า "มาถึงนานแล้ว" จากนั้น เราก็เดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนไปถึงหน้ามอ ผมถามเธอว่า "จะไปไหน จะกลับเลยรึป่าว" เธอตอบว่า " ไปไหนก็ได้ วันนี้เพื่อน M พาแฟนมานอนหอ ก็เลยนอนหอมันไม่ได้ แม่ ก็ดันมาไล่ให้ไปนอนหอเพื่อนอีก เลยไม่รู้จะไปไหน " เราเลยวัดใจบอกไปเลยว่า "งั้นไปรังสิตกัน " ผมพูดเสร็จผมคิดไว้ในใจไม่ไปชัวร์ ที่ไหนได้เธอบอกว่า " อื้ม พรุ่งนี้มาส่งนะ " เห๊ยผมนี่ลอยได้เลย ดีใจจนบอกไม่ถูก เวลานั้นรถตู้หมด ไม่รู้จะไปยังไง ผมเลยแนะนำ ไปตามวิธีที่ผมมาหาเธอครั้งแรกสิ ......เวลาเดินทาง (วันนั้นวันที่ 7 วันเกิดผมพอดี เธอก็คงรู้แหละ เพราะผมเคยบอกเธอไปแล้ว ) พอลงจากรถไฟฟ้าที่มาจาก บางนา นั่งมาหมอชิต ยอมรับว่า มันเป็นอะไรที่นานมาก เมื่อผ่านเดินทางมากับเธอ มันมีความสุขแบบบอกไม่ถูก พอดีตอนนั้นรถตู้ที่หมอชิตยังไม่หมดเพราะเป็นวันศุกร์สวนจัตตุจักรกำลังเปิดเลย เราขึ้นรถตู้ไปด้วยกัน ระหว่างที่ขึ้นรถตู้ เธอก็ไม่พูดไม่คุยกับผมเลย เอาแต่เล่นโทรศัพท์ (รู้สึกว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่บนรถไฟฟ้าแล้ว) ผมคิดในใจ สนใจแต่โทรศัพท์ ไม่สนใจเราเลย เราคงยังไม่สำคัญเท่าเพื่อนเขามั้ง ผมก็เลยไม่รู้จะทำอะไรเลยงีบหลับไปเลย พอตื่นมารถตู้ก็ยังไม่ถึง หันไปเห็นเธอหลับอยู่หันหัวไปทางอื่น (ยังไม่ซบผมหรอกแค่เดือนเดียวคงเร็วไปมั้ง) ผมเช็คมือถือตามประสา ปรากฏสิ่งเหนือธรรมชาติอีกอย่างเข้าให้ มีคนมาอวยวันเกิดไม่เท่าไรหรอก แต่ที่อึ้งกิมกี่ไปก็คือ เธอ โพสอวยพรวันเกิดผม ด้วยรูปภาพที่เธอถ่ายผมตอนคัดจีนให้เธอ ผมเห็นแล้ว ผมนี่น้ำตาร่วงเลย
มีดีใจและปลื้มที่สุด จากนั้นก็เดินทางถึงรังสิตสักที เราสองคน บึ่งรถอีกต่อนึงไปลงที่หอผม ผมบอกเธอว่า "ไม่ต้องกลัวนะ ห้องเรามีสองเตียง เราไม่ทำไรเธอแน่นอน" เธอตอบว่า " อื้ม เราเชื่อใจเธอ " จากนั้น ยังคับ ยังไม่ขึ้นห้อง เรากินข้าวกันก่อนที่จะขึ้นห้อง ผมบอกเธอว่า " ขอบคุณนะที่อวยพร " เธอทำหน้าอึ้ง แล้วบอกว่า " ไม่เป็นไร" พร้อมกับยิ้มให้เรา เรานี่ฟินไปดิ ข้อความที่เธอโพสพร้อมกัยรูปก็ประมานว่า " HBD นะ ขอให้ผู้ชายที่น่ารักคนนี้มีความสุขมากๆ คิดอะไรขอให้สมปราถนานะ ที่ต้องหลบ เพราะอยากให้เห็นในนี้ไง รู้น่าว่างอล โอ๋ ๆ " ประมานนี้ ครับ มันทำให้ผมนี่ปลื้มปริ่มยิ้มข้ามวันเลยทีเดียว
จากนั้นก็ขึ้นห้องมาอาบน้ำ ผมให้เธออาบก่อน เธอก็แปลกนะ ใช้ผ้าเข็ดตัวที่เราใช้ทุกวัน แถมยังใช้แปรงสีฟันอันเดียวกับเราอีก -.- เราก็ไม่ว่าอ่ะไร ผมแค่ถามเธอว่า " ไม่รังเกียจเราหรอ ? " เธอบอกว่า " ไม่หรอกเวลาเรานอนหอเพื่อนเราก็ ใช้แปลงเพื่อน ฮ่าๆ " ผมนี่อึ้งไปเลย พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อย ผมก็นอน โดยที่เธอก็นอนหันหน้าไปอีกทางนึง (คือหันหลังให้เรา) แล้วเล่นมือถือ คุยกับเพื่อนเรื่องงาน (เราก็แอบคิดนะว่าคุยกับใครรึป่าว) จากนั้นเธอก็หลับไป ..ช่วงเวลาต่อจากนี้ทำให้ผมรู้สึกผิดมาตลอด
*เดี๋ยวไปกินข้าวแป๊บนึงนะคับ เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคับ .. *
ความรักต่าง มหา'ลัย ความห่างไกลจะเป็นอุปสรรครึป่าวคับ ? ผมกังวลมาก
- ไม่นานมานี้ผมเป็นกังวลมากเลยคับ เพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะความห่างไกลรึป่าว ที่ทำให้ผมเป็นกังวลมากเลยคับ ....
....เรื่องมันเริ่มตรงที่ คือ วันนั้น ผมมี App ที่ชื่อ "BEE TALK" (ผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีแน่ๆ) คราวนี้ผมกูรู้สึกเบื่อๆ ผมก็เลยลองกดตรงปุ่ม
ที่เขียนว่า "Look Around" ดูคับ ก็เลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนมาเจอ ผู้หญิงคนนึงคับ ในรูปเธอดูดีมาก สวย น่ารัก ขาว (ก็ตามประสารูปโปรไฟร์อ่ะคับ อิอิ)
ผมก็เลยลองแอดไปคุย ปรากฏว่า เห๊ย พึ่งแอดไปไม่ถึง 10 นาทีเลย รับแอดเราซะแล้ว ไอ่เราก็แอบดีใจนิดๆละ ทีนี้ ผมก็เลย ลองทักทายไป
เลยส่งสติ๊กเกอร์ไป ทีนี้ ก็ยาวเลยคับ พอคุยกันสักพักก็ได้ใจความมาว่า เขาชื่อ "M" (นามสมมุติ) เรียนที่มหา'ลัยชื่อดังแห่งหนึ่งย่านบางนาคับ
.. ผมอึ้งไปสักพัก ไอ่เราก็อยู่ซะ รังสิตเลย (คือตัวผมเรียนที่มหา'ลัยชื่อดังย่านรังสิตคับ) คือแบบว่า มันไกลกันมากเลยนะ การที่ผมค้นหาเธอใน App เจอนี่
เป็นอะไรที่บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ก็เลยถามว่า ...."มาทำไรที่รังสิตอ่ะ เธออยู่ตั้งไกล " เธอเลยบอกผมว่า ...."เธอมาเที่ยวที่นี่ เลยค้างหอเพื่อนแถวนี้"
จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนมีโอกาสได้ขอไลน์กัน และเราก็ได้คุยไลน์กัน ช่วงนั้น ผมมีความสุขมากเลยคับ ที่ คนที่ผมมอง(รูปโปรไฟร์)ว่าน่ารัก มาคุยด้วย พอคุยกันได้ 2 อาทิตย์ ผมก็ได้ขอเบอเธอครับ ผมบอกตรงๆว่า ผมเขินมาก แต่ เขาดูเหมือนจะผ่านอะไรมาเยอะนะ ก็เลยรู้เล่ห์เหลี่ยมเรา ฮ่าๆ
แต่ผมกลับไม่กล้าโทรไปคุยเลยคับเพราะมันเขินมาก ผมก็คิดในใจ ไหนๆก็จะจีบเขาแล้ว โทรไปให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไปข้างนึงละกัน แต่ลืมไปว่า ผมยังไม่ได้จ่ายค่าโทรเลย โทรไปต้องโดนระงับค่าโทรแน่ ก็เลยได้โทรในไลน์แทน หลังจากนั้นคับ .. ผมคุยกับเธอตามปกติ (ผมคุยกับเธอวันเว้นวันคับ ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ว่าง นี่แหละที่ทำให้ผมกัลวลเป็นอย่างแรก) จู่ๆเธอก็พูดว่า "เมื่อไรจะได้เจอกันสักที" ผมคิดในใจ เห๊ยพูดแบบนี้เราจะอยู่เฉยไม่ได้แล้วสิ ผมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไปเจอเธอให้ได้ ผมเลยสวนกลับไปทันที "แล้วว่างวันไหน พอดีพรุ่งนี้เราเรียนครึ่งวันแค่ตอนเช้า " เธอตอบกลับมาว่า "พรุ่งนี้ว่าง" ผมคิดในใจ เอาแล้วไงโอกาสมาแล้ว ก็ต้องคว้าไว้สิ ผมตอบเธอกลับไปว่า
"งั้น พรุ่งนี้ จะไปหา ไว้เจอกัน " จากนั้นแหละคับที่ยาก เธอก็พูดประมานว่า ไม่อยากให้ผมไป เพราะมันไกล กลัวจะลำบาก ด้วยความดื้อคับ ผมบอกกับเธอว่า "ยังไงก็จะไป อยากเจอจริงๆ ไม่ลำบากหรอก ไปที่นั่น ถ้าเจอเทอ เราก็คงหายเหนื่อย ^^ " ผมเลยหยอดไปบ้าง วันรุ่งขึ้นผมนี่เริ่มวางแผนตั้งแต่อยู่ในห้องเรียนเลยคับ คำนวนเวลาไป-กลับและค่ารถไว้เรียบร้อย (ต้องบอกก่อนว่าเธอไม่คิดว่าผมจะไปหาจริง) ผมเริ่มปฏิบัติการเลยคับ นั่งรถเมไปต่อ บีทีเอสที่หมอชิตคิดว่าจะลงบางนาคับ (ผมไม่เคยไปที่มหา'ลัยที่เธอเรียนเธอมาก่อนเลยคับ) ผมดั้นด้นไปใช้เวลา 2 ชั่วโมงเต็มในการเดินทาง ผมเลิกเรียนตอน 11 โมง ออกจากนี่เที่ยง ไปถึงนั่น บ่าย 2 โมงพอดี (ระหว่างทางผมบอกกับเธอว่ากำลังไป เธอตกใจมาก ส่งข้อความมารัวๆๆเลยคับ "มาจิงหรอ ถึงไหนแล้ว มายังไง จะลงไหน " โอยตอบแทบไม่ทัน ฮ่าๆ สุดท้ายเธอบอกว่า "ถึงบางนาแล้วโทรมา จะไปรับ " เราคิดในใจ เห๊ยมารับเราด้วยอ่ะ ใจดีจัง -///-)พอผมมาถึงบางนา ผมโทรหาเธอทันทีแบบไม่รีรอคับ โทรไปเธอบอกว่า "ถึงรึยัง อยู่ไหนแล้ว จะไปรับ " ผมบอกว่า " ถึงแล้ว รออยู่ " เธอตอบกลับมาว่า "เออๆ จะถึงละ รอนั่นแหละ ขับรถจะถึงละแค่นี้แหละขับรถก่อน" ผมคิดในใจ เห๊ย ผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ มี "เออๆ" ด้วย แถมยังขับรถมารับอีก โหย ดีใจสุดๆ แลดูเหมือนเป็นห่วงเรา เราก็ฟินไประยะนึง ผมก็นึกว่าเธอจะนั่งรถเมล์ลงมาแล้วก็พาผมไปขึ้นรถตู้ซะอีก ฮ่าๆ จากนั้น เธอก็ขับรถมาจอดตรงหน้าผม ผมเห็นเงาในกระจก มีผู้หญิงคนนึงกวักมือให้ขึ้นไป ในใจคิดว่า เห๊ยรถใครวะ ? ผู้หญิงไม่น่าจะขับรถคันใหญ่ขนาดนี้หนิ ต้องขับพวกรถเก๋งเล็กๆน่ารักๆ ดิ ฮ่าๆ พอผมเพ่งมองไปในกระจก ผมเอะใจ เอ๊ะ เขากวักคนข้างหลังเรารึป่าว เราก็เหลียวไปมองข้างหลัง อ่าว ก็ไม่มีคนนี่หว่า หรือว่าเธอเรียกเรา อ่าว แสดงว่านี่ต้องเป็นรถเธอแน่นอน (รถมันห่างจากผม ประมาน 2 ช่วงแขน ) ผมเดินไปเปิดประตูรถ เห็นเธอในสภาพชุดนอน ขอย้ำนะครับว่า ชุดนอน !!
หน้าไม่แต่งด้วย แต่ผมรู้สึกว่า เธอหน้าเหมือนในรูปเป๊ะเลย ตาเป็นประกายมาก (หรือว่าผมคิดไปเอง ฮ่าๆ) นี่ขนาดไม่แต่งหน้า ยังดูน่ารัก สดใส ที่สำคัญคับ หน้าเหมือนในรูป เป๊ะ !! แต่หุ่นและผิวอาจจะไม่เหมือน เพราะหุ่นก็ไม่ผอมมากแล้วก็ไม่อ้วนด้วย ผิวสีน้ำผึ้งขาวหน่อยๆ (ขาวกว่าผมหน่อยเดียว) ผมประทับใจมากคับ จากที่ชอบแค่ตอนสนทนากันแล้ว ยังชอบที่ตัวจิงเธอก็ไม่ต่างจากโปรไฟร์เท่าไร ผมยิ่งชอบเธอขึ้นไปอีก จากนั้นเธอก็ขับรถออกไปคับ แต่ขอบอกว่าเธอขับรถแบบชนิดที่ว่าผมตั้งฉายาให้เลย "ขับแบบโอคอนเน่อร์" ชนิดที่ Fast 7 ยังอาย ระหว่างทางเราก็คุยกันบนรถเฮฮา สนุกสนานมากคับ ไม่คิดว่าตัวจิงเธอจะต่างจากโลกโซเชียลเหลือเกิน ต่างกันเหมือนคนละคนเลย ทั้งๆที่ในไลน์ เธอไม่ค่อยจะตอบผมเท่าไร โทรไปก็มีเวลาคุยกับแป๊บเดียวเพราะเธอมีงานที่ต้องทำส่งอาจาร หรือบางวันเธอก็ซ้อมหรีดให้รุ่นน้องที่มหา'ลัย (อ้อลืมบอกคับ เธอเคยเป็นหรีดมาก่อนคับ ฟังแล้วน่าภูมิใจเนอะ ฮ่าๆ)
ตัวจิงช่างต่างจากในแชทอย่าสิ้นเชิง เมื่อได้ยินที่เธอพูด ทุกคำพูดของเธอมันทำให้ผมยิ้มโดยไม่มีเหตุผล เธอเป็นคนพูดเก่งมากคับ ช่างจ้อ ช่างคุย ผมประทับใจเธอมากเลยคับ เราคุยกันไปเรื่อยก็ปรากฏสิ่งที่เราชอบคล้ายๆกันขึ้นมาๆ ผมนี่ดีใจจนยืนขึ้นเลย(มันเป็นมุขแหนะ ฮ่าๆ ) ดีใจ และปลื้มใจมาก
พอถึงมหา'ลัยที่เธอเรียน (ต้องบอกก่อนนะครับว่าเส้นทางที่ผมเดินทางมาหาเธอมันไกลมากครับผมอยู่รังสิตแต่เธออยู่บางนา จะว่าไงดีล่ะ คือ.. ผมต้องเดินทางจากปทุมธานีไปสมุทรปราการ ซึ่งมัน ต้องข้าม กทม ไปอ่ะคับ) พอถึงที่หมาย เธอก็พาผมเดินเล่นในมหา'ลัยของเธอจนทั่ว และพักดื่มน้ำที่โรงอาหารคับ จากนั้นเธอก็หยิบการบ้านวิชาภาษาจีนออกมา เธอบอกผมว่า "อยู่ที่นี่เขาบังคับเรียนหน่ะต้องมาคัดแบบนี้ครั้งที่เรียนวิชานี้เลย" ผมบอกกับเธอว่า
"เราอยากลองเขียนดูมั่งอ่ะ " เธอก็ให้ผมลองคับ จากนั้น เธอก็บอกว่า จะไปเปลี่ยนชุด เพราะเธอใส่ชุดนอนไปส่งงานไม่ได้ เธอบอกว่าคัดจีนนี้แหละที่เธอต้องส่งวันนี้ต้องเย็น จากนั้นเธอก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่บอกไว้ ไปนานทีเดียวเลยล่ะเพราะเสื้อผ้าเธออยู่ในรถ เธอก็ดันจอดรถไกลจากโรงอาหารอีก ไหนจะต้องมาเปลี่ยนที่ห้องน้ำที่โรงอาหารอีก พอเธอกลับมา เธอก็ตกใจคับ เพราะผมคัดจีนให้เธอเสร็จพอดี เพราะอะไรก็ไม่รู้ถึงมีความสุขเวลาทำอะไรแบบนี้ให้เธอ เธอก็บอกว่า "เขียนสวยดีหนิ แต่อาจารย์บอกว่าเราเขียนสวยสุดในห้องเลยนะ แต่ก็ขอบคุณมากนะที่คัดให้" เราก็ อือ-ออ ไปตามประสา ฮ่าๆ
จากนั้น เธอก็ไปส่งงานที่ตึกนึกอยู่ห่างจากโรงอาหารไป นิดๆ แล้วเธอก็ถามว่า "หิวมั้ย หาไรกินกัน" เราตอบไปว่า "ไม่หิวหรอก ฮ่าๆ " เธอถามมาอีกว่า "ตั้งแต่เช้า กินข้าวรึยัง" ผมตอบว่า "ยังเลย" เธอสวนกลับมาว่า "อ้าว ! ทำไมไม่กินล่ะ งั้นไปกินข้าวกัน" จากนั้น เธอก็พาไปที่หลังมอ (ขอแทนคำว่ามหา'ลัย ว่า มอ นะคับ ) เธอพาไปดูร้านนู่นนี่นั่นหลายอย่างมาก จนมาจบที่ร้านข้าวตามสั่ง พอกินเสร็จ เธอบอกว่า "แหม ไหนบอกไม่หิว กินซะเรียบเลยนะ ขอเราว่าหิวแล้ว ยังกินเหลือเลย 555" จากนั้นเราก็คุยกันไปสักพัก ผมก็บอกกับเธอว่า "ได้เวลากลับแล้วนะ ไปส่งเราหน่อยดิ " เธอบอกตกลง(เพราะก่อนจะถึงมอเธอ ผมได้บอกล่งหน้าไปแล้วว่าจะกลับเมื่อไร) เธอเดินมาส่งผมจากหลังมอ จนถึงฝั่งตรงข้ามหน้ามอเธอ ซึ่งมันไกลมากกกกกกก เธอส่งผมขึ้นรถตู้ จากนั้นเราก็แยกกันคับ วันนั้นผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลย ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้สักนิดเดียว พอผมถึงห้องผม ผมรีบโทรไปคุยกับเธอเลย ช่วงเวลาที่แปลกก็เริ่มขึ้น จากที่ไม่ค่อยพูด เธอกลับพูดเป็นต่อยหอย เมื่อผมโทรหาเธอในวันนั้น ผมมีความหวังขึ้นมามากมายเลย จากนั้น เราก็คุยกันแบบนี้เรื่อย จนวันนึง ผมบอกเธอว่า อยากไปหาเธออีกครั้งนึง (เวลานั้นก็ผ่านไปเดือนนึงแล้วที่เราคุยกัน) เธอก็บอกเช่นเดิมคับว่า ไม่ต้องมาหรอก มันลำบาก ผมก็ดื้อเหมือนเดิมคับ ไปหาเธอจนได้ พอดีตอนนั้น มันเป็นวันศุกร์ ผมเลิกเรียน 5 โมง ไปถึงโน่น 2 ทุ่มเลยครับ เพราะรอรถนานมาก (ผมไปเป็นแล้วนะจากที่ไปไม่เป็น) เธอบอกว่า "ถึงแล้วโทรมา เรารออยู่ที่ซ้อมหรีด ถ้ามาถึงให้เข้ามาได้เลย ไม่ต้องอายน้อง " ผมเดินไปที่ซ้อมหรีดคับ โอ้วแม่เจ้าาา ......
เธอซ้อมน้องอยู่จริง น้องๆแต่ละคนก็น่ารักนะ แต่ผมมองไม่เห็นออร่าใครชัดเท่าเธอคนนั้นอีกแล้ว แปลกดี มีคนน่ารักตั้งมากมายแต่ผมกลับมองเธอแค่คนเดียว ผมอายมาก ไม่กล้าเดินเข้าไป ผมนั่งคุยแชทกับเธอ โดยที่เธอยังไม่รู้ว่าผมมาถึงแล้วผมนั่งรอเธอและแชทกับเธอไปพรางๆ เพราะเธอซ้อมน้องอยู่ จะทยอยตอบเป็นพักๆ ผมนั่งจนถึง 4 ทุ่ม ครึ่ง เธอได้ปล่อยน้องกลับบ้าน อ่ะ เธอเดินมาเจอผม " อ้าว ! มาถึงเมื่อไร ? " ผมบอกเธอว่า "มาถึงนานแล้ว" จากนั้น เราก็เดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนไปถึงหน้ามอ ผมถามเธอว่า "จะไปไหน จะกลับเลยรึป่าว" เธอตอบว่า " ไปไหนก็ได้ วันนี้เพื่อน M พาแฟนมานอนหอ ก็เลยนอนหอมันไม่ได้ แม่ ก็ดันมาไล่ให้ไปนอนหอเพื่อนอีก เลยไม่รู้จะไปไหน " เราเลยวัดใจบอกไปเลยว่า "งั้นไปรังสิตกัน " ผมพูดเสร็จผมคิดไว้ในใจไม่ไปชัวร์ ที่ไหนได้เธอบอกว่า " อื้ม พรุ่งนี้มาส่งนะ " เห๊ยผมนี่ลอยได้เลย ดีใจจนบอกไม่ถูก เวลานั้นรถตู้หมด ไม่รู้จะไปยังไง ผมเลยแนะนำ ไปตามวิธีที่ผมมาหาเธอครั้งแรกสิ ......เวลาเดินทาง (วันนั้นวันที่ 7 วันเกิดผมพอดี เธอก็คงรู้แหละ เพราะผมเคยบอกเธอไปแล้ว ) พอลงจากรถไฟฟ้าที่มาจาก บางนา นั่งมาหมอชิต ยอมรับว่า มันเป็นอะไรที่นานมาก เมื่อผ่านเดินทางมากับเธอ มันมีความสุขแบบบอกไม่ถูก พอดีตอนนั้นรถตู้ที่หมอชิตยังไม่หมดเพราะเป็นวันศุกร์สวนจัตตุจักรกำลังเปิดเลย เราขึ้นรถตู้ไปด้วยกัน ระหว่างที่ขึ้นรถตู้ เธอก็ไม่พูดไม่คุยกับผมเลย เอาแต่เล่นโทรศัพท์ (รู้สึกว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่บนรถไฟฟ้าแล้ว) ผมคิดในใจ สนใจแต่โทรศัพท์ ไม่สนใจเราเลย เราคงยังไม่สำคัญเท่าเพื่อนเขามั้ง ผมก็เลยไม่รู้จะทำอะไรเลยงีบหลับไปเลย พอตื่นมารถตู้ก็ยังไม่ถึง หันไปเห็นเธอหลับอยู่หันหัวไปทางอื่น (ยังไม่ซบผมหรอกแค่เดือนเดียวคงเร็วไปมั้ง) ผมเช็คมือถือตามประสา ปรากฏสิ่งเหนือธรรมชาติอีกอย่างเข้าให้ มีคนมาอวยวันเกิดไม่เท่าไรหรอก แต่ที่อึ้งกิมกี่ไปก็คือ เธอ โพสอวยพรวันเกิดผม ด้วยรูปภาพที่เธอถ่ายผมตอนคัดจีนให้เธอ ผมเห็นแล้ว ผมนี่น้ำตาร่วงเลย
มีดีใจและปลื้มที่สุด จากนั้นก็เดินทางถึงรังสิตสักที เราสองคน บึ่งรถอีกต่อนึงไปลงที่หอผม ผมบอกเธอว่า "ไม่ต้องกลัวนะ ห้องเรามีสองเตียง เราไม่ทำไรเธอแน่นอน" เธอตอบว่า " อื้ม เราเชื่อใจเธอ " จากนั้น ยังคับ ยังไม่ขึ้นห้อง เรากินข้าวกันก่อนที่จะขึ้นห้อง ผมบอกเธอว่า " ขอบคุณนะที่อวยพร " เธอทำหน้าอึ้ง แล้วบอกว่า " ไม่เป็นไร" พร้อมกับยิ้มให้เรา เรานี่ฟินไปดิ ข้อความที่เธอโพสพร้อมกัยรูปก็ประมานว่า " HBD นะ ขอให้ผู้ชายที่น่ารักคนนี้มีความสุขมากๆ คิดอะไรขอให้สมปราถนานะ ที่ต้องหลบ เพราะอยากให้เห็นในนี้ไง รู้น่าว่างอล โอ๋ ๆ " ประมานนี้ ครับ มันทำให้ผมนี่ปลื้มปริ่มยิ้มข้ามวันเลยทีเดียว
จากนั้นก็ขึ้นห้องมาอาบน้ำ ผมให้เธออาบก่อน เธอก็แปลกนะ ใช้ผ้าเข็ดตัวที่เราใช้ทุกวัน แถมยังใช้แปรงสีฟันอันเดียวกับเราอีก -.- เราก็ไม่ว่าอ่ะไร ผมแค่ถามเธอว่า " ไม่รังเกียจเราหรอ ? " เธอบอกว่า " ไม่หรอกเวลาเรานอนหอเพื่อนเราก็ ใช้แปลงเพื่อน ฮ่าๆ " ผมนี่อึ้งไปเลย พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อย ผมก็นอน โดยที่เธอก็นอนหันหน้าไปอีกทางนึง (คือหันหลังให้เรา) แล้วเล่นมือถือ คุยกับเพื่อนเรื่องงาน (เราก็แอบคิดนะว่าคุยกับใครรึป่าว) จากนั้นเธอก็หลับไป ..ช่วงเวลาต่อจากนี้ทำให้ผมรู้สึกผิดมาตลอด
*เดี๋ยวไปกินข้าวแป๊บนึงนะคับ เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคับ .. *