ตอนนี้เราคบกับแฟนได้ 2 ปีแล้ว เรามีนิสัย และความคิด ค่อนข้างต่างกันค่ะ เรื่องนี้เรารู้ตั้งแต่แรกๆที่คบกัน และเคยเกือบตัดสินใจแยกทางเพราะความต่าง
แต่เค้าเป็นคนรั้งและบอกว่า ขอเวลาให้เค้าได้ปรับตัว และเราก็ให้โอกาสเค้าเรื่อยมา จน 2 ปีนี่แหละค่ะ
ตัวอย่างความต่างของเรานะคะ เราจะเป็นคนลุยๆ ทำในสิ่งที่อยากทำ อยากทำอะไรที่ตัวเองมีความสุขก็ทำ แค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แต่เค้าจะเป็นคนที่ ทุกอย่างต้องมีการวางแผน มีกรอบ
มีขั้น มีตอน ตลอด เช่นถ้าจะไปเที่ยวต่างจังหวัด เราคิดมาได้ว่าอยากไปจังหวัดนี้ เราก้อจะชวนเค้าไปเลย แต่จะไปเที่ยวไหนเดี๋ยวค่อยขับรถวนๆดูไปเรื่อยๆ แต่เค้าจะไม่ได้เลย บอกว่า
ต้องหาที่พักก่อนนะ แล้วเส้นทางจะไปยังไง ลำบากรึป่าว ไปถูกรึป่าว ถ้าไปแล้วหลงจะทำยังไง คือ เรื่องที่ขัดกับเราจะขึ้นมาเต็มไปหมด ประมาณนี้ค่ะ
มาเริ่มเลยที่บอกว่าเค้าเป็นคนดี คือ คนเราทุกคนก็ต้องมีข้อเสียนะคะ แต่แฟนเราคนนี้ เราคิดว่าเค้ามีข้อดีที่หายากในตัวผู้ชายมากกว่าข้อเสียค่ะ คือ
1. ไม่เจ้าชู้เลย คือไว้ใจได้มากๆ
2. ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ จะดื่มเฉพาะมีงานเลี้ยงสังสรรค์
3. เป็นคนใจเย็น เวลาทะเลาะกันจึงไม่เคยรุนแรงเลย เค้าจะฟังเรา และบอกให้เราใจเย็น
ส่วนสิ่งที่ทำให้เราไม่มีความสุขตลอดเวลาที่ผ่านมาคือ แฟนเราเป็นคนที่คิดเรื่องเงินมากเกินไป (พูดง่ายๆว่าขี้งกหนะค่ะ) แต่เราก็ไม่ได้เป็นคนชอบคนที่เงินนะคะ
แต่เป็นผู้หญิงบางทีมันก็น้อยใจบ้าง ตั้งแต่วันแรกที่จีบกัน เราไปทานข้าวก้อหารกันครึ่งๆตลอด เค้าจะเป็นคนคิดละเอียดมาก แบบว่าค่ารถ ค่าข้าวต้องหารกันเท่าไรก็ต้องเท่านั้น เช่น คนละ
163 ก้อต้องพอดีเป๊ะๆ นะคะ ช่วงแรกๆหนักจนเราต้องพูด เพราะเราไม่เคยเจอผู้ชายที่ให้เราหารแบบนี้จริงๆ เค้าก็เริ่มเลี้ยงเราบ้าง แต่พอผ่านไปก็เริ่มเหมือนเดิม คบมา2 ปี นับได้เลยค่ะ
เลี้ยงข้าวเราไม่เกิน 10 ครั้ง ส่วนเรื่องของขวัญ หรือ อะไรนอกเหนือจากนี้ ตัดไปได้เลยค่ะ รู้สึกที่จำได้จะมีเสื้อกันหนาว 1 ตัว ที่เค้าซื้อให้ บางทีมันก็รู้สึกอึดอัด เพราะเราทำอะไร
เราทำให้เค้าเต็มที่ ไปเที่ยวต่างจังหวัด เราต้องขับรถให้ ไปกลับ เพราะเค้าขับรถไม่เป็น เราไม่เคยคิดค่าน้ำมันเค้าเลยนะคะ (ถ้าเค้าขับได้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะโดนหารมั้ย55)
และอีกเรื่องก้อคือเค้าไม่ค่อยใส่ใจเรื่องของเรา แบบเค้าไม่รู้ใจเรา ไม่รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่รู้ว่าเราชอบทำอะไร นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ว่าเค้าไม่เคยทำอะไรให้เรามีความสุข
ถ้าเราอยากทำอะไรหรือไปไหน เราต้องเป็นฝ่ายชวนตลอด บางทีเค้าก็ไปเป็นเพื่อน บางทีถ้าเค้าไม่อยากไป เราก็ไปคนเดียวค่ะ แต่ถ้าเค้าอยากให้เราไปไหน เราไปด้วยตลอด
เช่น เค้าไปเล่นกีฬา เราก็ขับรถไปส่ง ไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ คือเราทำด้วยใจเราไม่เคยอึดอัดเรื่องตรงนี้นะคะ แต่แค่อยากได้อารมณ์แบบนี้กลับมาบ้าง
เพราะเค้าจะยุ่งกับเรื่องในชีวิตของเค้าตลอดเวลา เช่นอยู่ด้วยกันก็พูดแต่เรื่องกีฬาที่เค้าเล่น หรือเรื่องเล่นหุ้น
ซึ่งเราไม่ได้เล่น เราก็รู้สึกไม่สนุกด้วย ช่วงแรกๆ เราก้อพยายามถามเค้ากลับนะคะ ว่าหุ้นนั้นเป็นไง เพื่อที่จะได้เกิดเป็นการสนทนา ไม่ใช่เค้าพูดอยู่ฝ่ายเดียว
แต่พอมาหลังๆนี่ เหมือนต่างคนต่างอยู่ เพราะเราเริ่มเบื่อมั้งคะ ทั้งที่นั่งอยู่ด้วยกัน ความรู้สึกเราอึดอัดมากเลย เพราะถ้าเค้าพูดคุยก็จะเป็นเรื่องของเขาอยู่ดี
เลยมีวันนึงเราตัดสินใจขอเลิกแบบจริงจังกับเค้า ซึ่งคิดมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยเลิกจริงๆซักที คราวนี้คิดว่าถ้าทนอึดอัดใจแบบนี้ เราอยู่คนเดียวน่าจะดีกว่าปล่อยให้นานกว่านี้
จะได้ให้โอกาสเค้าไปเจอคนที่เข้ากับเค้าได้มากกว่าเราด้วย ให้จากกันแบบนี้ ไม่ได้นอกใจกัน ความทรงจำดีๆมันน่าจะยังอยู่ มากกว่าจากกันเพราะโดนอีกฝ่ายหักหลัง
เราก็อธิบายเหตุผลไปประมาณนี้ เค้าก็ร้องไห้และขอโอกาสเราอีกครั้ง เคบอกเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย บอกขอโอกาสอีกครั้ง
เลยอยากมาถามความเห็นทุกคนว่า ถ้าแฟนคุณเป็นคนดี แต่อยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุข คุณจะอยู่หรือไป?
ปล.ขอโทษที่ยาวไปหน่อย มันออกมาจากความอึดอัดค่ะ ถ้าเราเป็นฝ่ายทิ้งเค้าเราก็เป็นฝ่ายผิดอีก
และขอขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ถ้าแฟนคุณเป็นคนดี แต่อยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุข คุณจะอยู่หรือไป?
แต่เค้าเป็นคนรั้งและบอกว่า ขอเวลาให้เค้าได้ปรับตัว และเราก็ให้โอกาสเค้าเรื่อยมา จน 2 ปีนี่แหละค่ะ
ตัวอย่างความต่างของเรานะคะ เราจะเป็นคนลุยๆ ทำในสิ่งที่อยากทำ อยากทำอะไรที่ตัวเองมีความสุขก็ทำ แค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แต่เค้าจะเป็นคนที่ ทุกอย่างต้องมีการวางแผน มีกรอบ
มีขั้น มีตอน ตลอด เช่นถ้าจะไปเที่ยวต่างจังหวัด เราคิดมาได้ว่าอยากไปจังหวัดนี้ เราก้อจะชวนเค้าไปเลย แต่จะไปเที่ยวไหนเดี๋ยวค่อยขับรถวนๆดูไปเรื่อยๆ แต่เค้าจะไม่ได้เลย บอกว่า
ต้องหาที่พักก่อนนะ แล้วเส้นทางจะไปยังไง ลำบากรึป่าว ไปถูกรึป่าว ถ้าไปแล้วหลงจะทำยังไง คือ เรื่องที่ขัดกับเราจะขึ้นมาเต็มไปหมด ประมาณนี้ค่ะ
มาเริ่มเลยที่บอกว่าเค้าเป็นคนดี คือ คนเราทุกคนก็ต้องมีข้อเสียนะคะ แต่แฟนเราคนนี้ เราคิดว่าเค้ามีข้อดีที่หายากในตัวผู้ชายมากกว่าข้อเสียค่ะ คือ
1. ไม่เจ้าชู้เลย คือไว้ใจได้มากๆ
2. ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ จะดื่มเฉพาะมีงานเลี้ยงสังสรรค์
3. เป็นคนใจเย็น เวลาทะเลาะกันจึงไม่เคยรุนแรงเลย เค้าจะฟังเรา และบอกให้เราใจเย็น
ส่วนสิ่งที่ทำให้เราไม่มีความสุขตลอดเวลาที่ผ่านมาคือ แฟนเราเป็นคนที่คิดเรื่องเงินมากเกินไป (พูดง่ายๆว่าขี้งกหนะค่ะ) แต่เราก็ไม่ได้เป็นคนชอบคนที่เงินนะคะ
แต่เป็นผู้หญิงบางทีมันก็น้อยใจบ้าง ตั้งแต่วันแรกที่จีบกัน เราไปทานข้าวก้อหารกันครึ่งๆตลอด เค้าจะเป็นคนคิดละเอียดมาก แบบว่าค่ารถ ค่าข้าวต้องหารกันเท่าไรก็ต้องเท่านั้น เช่น คนละ
163 ก้อต้องพอดีเป๊ะๆ นะคะ ช่วงแรกๆหนักจนเราต้องพูด เพราะเราไม่เคยเจอผู้ชายที่ให้เราหารแบบนี้จริงๆ เค้าก็เริ่มเลี้ยงเราบ้าง แต่พอผ่านไปก็เริ่มเหมือนเดิม คบมา2 ปี นับได้เลยค่ะ
เลี้ยงข้าวเราไม่เกิน 10 ครั้ง ส่วนเรื่องของขวัญ หรือ อะไรนอกเหนือจากนี้ ตัดไปได้เลยค่ะ รู้สึกที่จำได้จะมีเสื้อกันหนาว 1 ตัว ที่เค้าซื้อให้ บางทีมันก็รู้สึกอึดอัด เพราะเราทำอะไร
เราทำให้เค้าเต็มที่ ไปเที่ยวต่างจังหวัด เราต้องขับรถให้ ไปกลับ เพราะเค้าขับรถไม่เป็น เราไม่เคยคิดค่าน้ำมันเค้าเลยนะคะ (ถ้าเค้าขับได้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะโดนหารมั้ย55)
และอีกเรื่องก้อคือเค้าไม่ค่อยใส่ใจเรื่องของเรา แบบเค้าไม่รู้ใจเรา ไม่รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่รู้ว่าเราชอบทำอะไร นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ว่าเค้าไม่เคยทำอะไรให้เรามีความสุข
ถ้าเราอยากทำอะไรหรือไปไหน เราต้องเป็นฝ่ายชวนตลอด บางทีเค้าก็ไปเป็นเพื่อน บางทีถ้าเค้าไม่อยากไป เราก็ไปคนเดียวค่ะ แต่ถ้าเค้าอยากให้เราไปไหน เราไปด้วยตลอด
เช่น เค้าไปเล่นกีฬา เราก็ขับรถไปส่ง ไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ คือเราทำด้วยใจเราไม่เคยอึดอัดเรื่องตรงนี้นะคะ แต่แค่อยากได้อารมณ์แบบนี้กลับมาบ้าง
เพราะเค้าจะยุ่งกับเรื่องในชีวิตของเค้าตลอดเวลา เช่นอยู่ด้วยกันก็พูดแต่เรื่องกีฬาที่เค้าเล่น หรือเรื่องเล่นหุ้น
ซึ่งเราไม่ได้เล่น เราก็รู้สึกไม่สนุกด้วย ช่วงแรกๆ เราก้อพยายามถามเค้ากลับนะคะ ว่าหุ้นนั้นเป็นไง เพื่อที่จะได้เกิดเป็นการสนทนา ไม่ใช่เค้าพูดอยู่ฝ่ายเดียว
แต่พอมาหลังๆนี่ เหมือนต่างคนต่างอยู่ เพราะเราเริ่มเบื่อมั้งคะ ทั้งที่นั่งอยู่ด้วยกัน ความรู้สึกเราอึดอัดมากเลย เพราะถ้าเค้าพูดคุยก็จะเป็นเรื่องของเขาอยู่ดี
เลยมีวันนึงเราตัดสินใจขอเลิกแบบจริงจังกับเค้า ซึ่งคิดมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยเลิกจริงๆซักที คราวนี้คิดว่าถ้าทนอึดอัดใจแบบนี้ เราอยู่คนเดียวน่าจะดีกว่าปล่อยให้นานกว่านี้
จะได้ให้โอกาสเค้าไปเจอคนที่เข้ากับเค้าได้มากกว่าเราด้วย ให้จากกันแบบนี้ ไม่ได้นอกใจกัน ความทรงจำดีๆมันน่าจะยังอยู่ มากกว่าจากกันเพราะโดนอีกฝ่ายหักหลัง
เราก็อธิบายเหตุผลไปประมาณนี้ เค้าก็ร้องไห้และขอโอกาสเราอีกครั้ง เคบอกเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย บอกขอโอกาสอีกครั้ง
เลยอยากมาถามความเห็นทุกคนว่า ถ้าแฟนคุณเป็นคนดี แต่อยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุข คุณจะอยู่หรือไป?
ปล.ขอโทษที่ยาวไปหน่อย มันออกมาจากความอึดอัดค่ะ ถ้าเราเป็นฝ่ายทิ้งเค้าเราก็เป็นฝ่ายผิดอีก
และขอขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ