ที่จริงแล้วผมไม่เคยเข้ามาเขียนกระทู้หรือแม้แต่คอมเมนท์เลยสักครั้ง แต่เข้ามาอ่านพันทิปแก้เหงาอยู่เรื่อยๆเรียกว่าตลอดเวลาที่ว่างเลย เพราะอยู่ที่นี่หลังจากเลิกงานห้าโมงเย็นก็จะมีเวลาว่างเหลือเฟือครับ เข้าเรื่องที่ตั้งหัวข้อไว้นะครับ ผมมาทำงานที่นี่ได้ปีกับอีกสองสามเดือน จากทีเเรกจะได้อยู่แค่หกเดือนแต่เนื่องจากมีงานอย่างต่อเนื่องเลยมีโอกาสได้หาเงินต่ออีกหน่อย ไฮติตั้งอยู่ทางตอนใต้ของอเมริกา อยู่ในเกาะเดียวกันกับโดมินิกันรีพับบลิค เป็นเกาะอยู่ในทะเลแคริบเบี้ยน ซึ่งความแตกต่างของทั้งสองประเทศผมขอใช้คำว่าเกินร้อยเปอร์เซ็นต์สำหรับความแตกต่าง ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติ ภาษา (ไฮติใช้ภาษาพื้นเมืองเรียกว่าเครออลซึ่งมีรากฐานมาจากภาษาฝรั่งเศสซึ่งครั้งนึงเคยเป็นอาณานิคม)ส่วนโดมินิกันใช้ภาษาสเปนชัดเจนเรียกว่าเป็นกลุ่มประเทศละตินได้เลยมั้งสำหรับผมนะครับ เพราะไม่ว่าจะเป็นหน้าตาผิวพรรณก็ละม้ายคล้ายกันกับฝั่งละติน เรื่องอาหารการกินก็แตกต่างกัน  
ผมจะขอเขียนคร่าวๆไปก่อนเนื่องจากใช้เวลาพักเที่ยงในการเขียนครั้งนี้โดยผ่านทางไอเเพดซึ่งข้อมูลรูปส่วนใหญ่อยู่ในคอมพิวเตอร์เดี๋ยวไว้ผมจะเอารูปมาลงให้ดูอีกครั้งนะครับ เนื่องจากว่าหลังจากที่ได้อยู่ที่นี่มานานพอสมควรและมีกำหนดกลับไทยถาวรในปลายเดือนที่จะถึงนี้ ผมก็เลยอยากใช้ความทรงจำทั้งหมดทั้งเรื่องราวดีและไม่ดีถ่ายทอดออกมาเพื่อเก็บไว้ให้ตัวเองเเละเพื่อนๆได้อ่านเพราะคงไม่มีใครอยากมาท่องเที่ยวแถบๆนี้อย่างแน่นอน ไม่ใช่ไม่ดีนะครับ แต่คนไทยที่มาทั้งหมดเพื่อทำงานล้วนๆเพราะภาพของที่นี่ดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นักในสายตาคนไทย คนไทยส่วนใหญ่จะเริ่มรู้จักประเทศนี้จากเมื่อครั้งเกิดแผ่นดินไหวรุนเเรงที่ผ่านมา
มาเริ่มต้นกันตั้งแต่เริ่มเดินทางแบบฉุกเฉินกันก่อนเลย ย้อนไปเมื่อปีก่อนผมเดินทางมาแบบกระทันหันจึงไม่มีโอกาสได้ทำวีซ่าของอเมริกา เที่ยวบินที่มาจึงตื่นเต้นไปสักหน่อย เเละค่อนข้างเหนื่อย เอาไว้สำหรับคนที่จะมาแถวๆนี้โดยผ่านทางข้างล่างนะครับ ไม่ผ่านอเมริกาเผื่อเป็นประโยชน์ ผมเดินทางจากกรุงเทพ ไปอบูดาบี และต่อไปที่บราซิลยังไม่จบครับ บราซิลต้องรอเกือบวันเพื่อจะต่อเครื่องมาปานามา และปลายทางไฮติPort au prince ค่าตั๋วแพงสุดๆซัดไป5000usd+แต่ความโชคดีของผมมันอยู่ตรงที่บริษัทที่มาทำงานด้วยดีมากเลยครับ ยินดีรับผิดชอบค่าตั๋วทั้งหมด แต่เราเหนื่อยมากครับสำหรับการเดินทางครั้งนี้ เรียกว่าไม่เอาอีกแล้ว (โดยที่ลืมคิดไปถึงขากลับซึ่งก็ต้องกลับทางนี้แหล่ะครับ) แต่เมื่อสองเดือนก่อนผมกลับไปพักร้อน ความรู้สึกเก่าๆกลับมาคือต้องเดินทางกลับรูทเดิม แต่ครั้งนี้ปลายทางคือความสุขเลยไม่เป็นประเด็นกับผมครับ มาถึงตอนนี้ขอบอกอีกเส้นทางหลังจากที่ผมได้วีซ่าอเมริกามาเรียบร้อยแล้วนะครับ (ต้องต่อเครื่องที่JFK newyork วีซ่าจึงจำเป็นต้องมี) ในครั้งที่เดินทางกลับมาอีกครั้งเมื่อสองเดือนก่อน ผมผ่านทางเกาหลี ซึ่งน่าแปลกใจสำหรับผมเอง ก็คือเมื่อปีที่แล้วผมบินผ่านบราซิล เค้าก็เตรียมตัวสำหรับบอลโลก ครั้งนี้บินผ่านเกาหลีก็กำลังเตรียมตัวสำหรับเอเชี่ยนเกมส์ อันนี้ผมคิดเองว่าแปลกเรียกว่าเป็นความบังเอิญน่าจะถูกต้องกว่า มาต่อกันครับบินจากไทยมาเกาหลีที่อินชอนแล้วต่อมาลงที่นิวยอร์คเลย แล้วรอเครื่องคืนนึงเพื่อที่จะรอไฟล์ทเช้าเพื่อจะมาไฮติ เร็วมากกว่ารูทเก่าครับวันกว่าๆถึงเเล้ว โดยรูทเก่าเวลาไปสามวันเห็นจะได้ครับ....
ตอนนี้เรามาถึงไฮติกันเเล้วนะครับ บริษัทที่ผมทำงานด้วยเป็นเครือข่ายมือถืออันดับหนึ่งของที่นี่ โดยโปรเจคที่ได้รับมอบหมายมีอยู่ร่วมพันสถานี ถือว่าเป็นงานยักษ์พอสมควร ตอนที่มามีเพื่อนคนไทยอยู่แค่คนเดียว แต่ตอนนี้แกกลับไปได้หกเดือนเเล้วและตอนนี้เหลือผมเป็นคนไทยอยู่ที่ทำงานคนเดียวเเล้วครับ  เพื่อนๆที่นี่มีหลากหลายเชื้อชาติมากแต่ที่ขาดไม่ได้ที่ต้องมีคือ อินเดียกับฟิลิปปินส์ต้องเจอทุกประเทศไป... แล้วก็จะมี เลบานอลแอฟรีกาใต้ สก้อตเเลนด์ เม็กซิโก อเมริกัน ตุรกี เอกวาดอร์และอีกมากมายครับ แต่ภาษาหลักก็ยังคงสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษ แต่คนกลุ่มใหญ่มาจากแถบประเทศละตินจึงสื่อสารกันเป็นภาษาสเปน มาแรกๆผมนี่โง่เป็นวัวเลย แต่ตอนนี้พอปรับตัวได้เยอะเริ่มสนุกขึ้น ไม่ถึงกับรู้เรื่องเพราะมันไม่ง่ายเลยสำหรับการเรียนรู้สามภาษา(ภาษาท้องถิ่น,ฝรั่งเศษ และสเปน)ในเวลาเดียวกัน...
ผมโชคดีที่ได้มีโอกาสได้เดินทางครบทุกจังหวัดทุกตำบลของประเทศนี้เพราะต้องออกไปดูหน้างานอยู่เป็นประจำไว้ผมจะเอาภาพสวยๆมาลงไว้ให้ดูกันนะครับว่าที่นี่ก็มีความสวยงามตามธรรมชาติอยู่เยอะ เผื่อเราจะมองในมุมมองบวกให้กับที่นี่บ้างครับ..
และหากจะมองว่าไฮติเหมือนที่ไหน ให้คิดถึงคนแอฟรีกาผิวดำด้านดำมันดำเมี่ยม...ผมไม่ได้ดูถูกเรื่องผิวสีนะครับแต่แค่อยากเปรียบเปรยให้เพื่อนๆนึกถึงภาพชองคนที่นี่ได้ ผมมีเพื่อนรักกัน ทั้งคนขับรถทั้งการ์ดที่เราฝากชีวิตไว้กับเค้าทุกๆวัน และสนิทสนมกันมาก ทุกคนเป็นคนพื้นที่ครับ สนิทกันมากเกินกว่าที่จะไปเหยียดสีผิวของพวกเค้าได้ จิตใจเค้าดีนะครับ แต่ต้องย้ำในเรื่องของการขอความช่วยเหลือเพราะค่อนข้างจะช้าหากขออะไรไป จี้กันจนหากขอจากคนไทยด้วยกันเองมีเคืองแน่.. ส่วนในเรื่องประวัติความเป็นมาของไฮติ  ขอเกริ่นก่อนว่าข้อมูลทั้งหมดที่ผมเขียนไม่ได้อ้างอิงหรือว่าเอามาจากเว็ปไหน ผมขอนำเรื้อง จากคำบอกเล่าของเพื่อนๆที่นี่ล้วนๆมายอกกล่าวกันจากการพบปะและพูดคุยกัน เพราะเวลาที่เราเดินทางเราจะไม่มีอะไรทำนอกจากพูดคุยหรือฟังเพลง ถามว่าทำไมไม่นอน ผมตอบเลยครับ ถนนค่อนข้างแคบ และแย่มาก การนอนทำได้แต่ถือว่าถ้าไม่ง่วงจริงๆ...นั่งคุยกับกับคนขับนั่นแหล่ะดีแล้วครับ เป็นทางเลือกที่ถูกต้อง แต่ผมก็มีหลับเหมือนกันนะเวลาต้องเดินทางข้ามจังหวัดไกลๆ..มาต่อกันที่ประวัติพอสังเขปของที่นี่กัน เอาพอนิดๆหน่อยๆนะครับเพราะถ้าจะเอาเป็นเรื่องเป็นราว แนะนำถามเฮียกู๋แกจะตอบได้ไวและเร็วกว่าผมแน่นอน เอาเป็นว่าผมขอสื่อสารมาจากหูของตัวเองแล้วกันนะครับ   ที่นี่เมื่อก่อนเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศษ และเนื่องด้วยต้องการแรงงานซึ่งคนพื้นที่ดั้งเดิมไม่สามารถตอบสนองได้ ทางการของฝรั่งเศษจึงได้ทำการขนย้ายแรงงาน ทาสผิวดำมาจากแอฟรีกาใต้ เพื่อมาทำงานที่นี่เป็นคนในชั้นแรงงานข้าทาส ทีแรกเอามาในจำนวนพอสมควรเพียงพอสำหรับการก่อสร้างป้อมปราการ เพราะสมัยนั้นเป็นช่วงเวลาของการล่าอาณานิคม จึงทำให้ทุกๆหัวเมืองต้องสร้างป้อมชึ้นมา จะเห็นได้ว่าหากเข้าไปดูสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อของประเทศนี้จะหนักไปทางปราสาทและชายหาดต่างๆ โดยยหลังจากนั้นเวลาผ่านไปพอสมควร แรงงาน หรือข้าทาสที่ได้นำมามีการเพิ่มพูลลูกหลาน ขึ้นมาจนกลายเป็นมีจำนวนมากกว่าชนชั้นเจ้านายที่เป็นผิวขาว จึงได้ก่อสงครามเพื่อตั้งเป็นอิสระจากฝรั่งเศษ โดยที่ต่อสู้กันอยู่พักใหญ่ มีฝ่ายแพ้ฝ่ายชนะผลัดกันไป จนในที่สุดทางการฝรั่งเศษได้ประกาศให้ที่นี่ เมืองนี้เป็นเอกราช ปกครองตนเอง สำหรับช่วงเวลาผมจำไม่ได้แน่นอนผมจึงขอข้ามผ่านไปนะครับ แต่ราวๆ ร้อยหรือสองร้อยปีก่อนนี่แหล่ะครับ ปัจจุบันคนที่นี่ก็จะมีผิวสีซะส่วนใหญ่ แต่ก็จะมีผิวขาวอยู่บ้างปะปรกันไปแต่น้อยมาก และที่สำคัญคนผิวขาวที่นี่เป็นคนมีอันจะกินกันทุกๆคนไปเพราะสือเชื่อสายมาจากต้นตระกูลเก่าแก่ หรือไม่ก็เป็นนักธุรกิจจึงทำให้มีความแตกต่าง และเหลื่อมล้ำทางสังคมมาก ไว้ผมจะมาต่ออีกนะครับ ยามไปเดี๋ยวจะเบื่อกันซะก่อนครับ