เราเป็นคน สมุทรสาคร ก็ตั้งแต่เรียน ประธม-ม.3 เราก็เรียนในตัวเมืองมหาชัยค่ะ แต่พอขึ้น ม.4 เราก็เขามาเรียนใน กทม. เท่านั้นหละ
ครูทักเราว่าเป็นคนใต้หรอ เพื่อนใหม่ๆ ก็มีแต่คนมาถามเป็นคนสุพรรณหรอ เราก็เริ่มสงสัยเลยถามกลับไปว่าทำไมคิดว่าเป็นคนสุพรรณหละ
หลังจากนั้นเราก็รู้ตัวเองว่าพูดเหน่อตั้งแต่นั้นมา

พอเข้ามหาลัย ไปเที่ยวเขาดิน เราก็วิ่งไปเรียกเพื่อนมาดูนกเพนกวิน แต่เสียงที่ออกจากปากเรามันออกเป็น "นกแพนฟริ้น" เพื่อนเราก็ขำกลิ้ง เราก็งงเรามันขำอะไรกัน เพื่อนเราก็บอกเรียกใหม่ดิ ตัวอะไร "นกแพนฟริ้น" เพื่อนเราก็บอกไม่ใช่มันเรียก "นกเพนกกวิน" ซึ่งมันออกเสียงยากมาก

หลังจากนั้นแฟนกับเพื่อนก็ค่อยจับผิดเราว่าเราจะพูดอะไรแปลกอีกไหมก็จะเจอ อย่างคำว่า
"ไม้กวาด" เราออกเสียง "ไม้ฟาด"
"ลูกกวาด" เราออกเสียง "ลูกฟาด"

ซึ่งตอนแรกเรานึกว่าเราเป็นคนเดียว แต่เพื่อนที่มหาลัยคนนึงบ้านอยู่ใกล้ๆ เราก็เป็นเหมือนกัน ออกเสียงไม่ได้เหมือนกัน และมันยากมากเลยค่ะ คือมันต้องค่อยออกเสียงทีละคำแบบลากยาว ถึงพูดได้ แบบ นกเพนๆๆๆๆ กวินๆๆๆๆๆๆ ไม้ๆๆๆ กวาดๆๆๆ ลูกๆๆๆ กวาดๆๆๆ