ขอเกริ่นเล่าเรื่องค่ะ
คือเมื่อวานนึกครึ้ม เลยว่าจะลองไปซื้อ LN มาอ่านซักเรื่อง
ก็เลยเข้าร้านซีเอ็ด ที่ตรงชั้นพบเด็กผู้ชายคนนึง ดูจากอายุแล้วน่าจะ ม. ปลายค่ะ
หรือ ม. ต้นแต่ตัวใหญ่ก็ไม่แน่ใจ นั่งอ่านขวางทางอยู่
เราเลยเดินไปเลือกหนังสือข้างๆ แป๊บนึง เห็นตั้งใจอ่านมาก ไม่มีทีท่าจะลุก
เราก็พยายามเอื้อมมือหยิบตรงชั้น ไม่ถึง และน้องไม่ขยับเลย
เลยลองเดินอัอมไปอีกฝั่ง เราว่าเขาเห็นเรานะ เพราะก็หยิบข้างๆ ห่างไม่ถึง 1 ไม้บรรทัด
สุดท้ายทำยังไงก็ไม่ได้ค่ะ เขานั่งขวางลำอยู่กลางทาง และเปิดอ่าน LN ต่ออย่างเมามัน
คือปกติเราใช้วิธีนี้คนที่นั่งกับพื้นจะหลบนะ โดยไม่ต้องพูดออกมาว่า
ขอโทษนะคะ ขอเลือกหนังสือหน่อย คือถ้าทำได้ก็ไม่อยากพูดค่ะ อยากให้เขาคิดได้เอง
ว่ามันไม่สมควรมานั่งอ่านเป็นเล่มๆ จนจบแบบนี้ ไม่เห็นใจสำนักพิมพ์หรือร้านหนังสือเลยอ่ะ
เพื่อนๆ คนอื่นเคยเจอบ้างไหม แล้วทำยังไงกันคะ
คนที่นั่งอ่านกับพื้นในร้านหนังสือนานๆ นี่เค้าไม่เขินหรืออายบ้างเหรอคะ
คือเมื่อวานนึกครึ้ม เลยว่าจะลองไปซื้อ LN มาอ่านซักเรื่อง
ก็เลยเข้าร้านซีเอ็ด ที่ตรงชั้นพบเด็กผู้ชายคนนึง ดูจากอายุแล้วน่าจะ ม. ปลายค่ะ
หรือ ม. ต้นแต่ตัวใหญ่ก็ไม่แน่ใจ นั่งอ่านขวางทางอยู่
เราเลยเดินไปเลือกหนังสือข้างๆ แป๊บนึง เห็นตั้งใจอ่านมาก ไม่มีทีท่าจะลุก
เราก็พยายามเอื้อมมือหยิบตรงชั้น ไม่ถึง และน้องไม่ขยับเลย
เลยลองเดินอัอมไปอีกฝั่ง เราว่าเขาเห็นเรานะ เพราะก็หยิบข้างๆ ห่างไม่ถึง 1 ไม้บรรทัด
สุดท้ายทำยังไงก็ไม่ได้ค่ะ เขานั่งขวางลำอยู่กลางทาง และเปิดอ่าน LN ต่ออย่างเมามัน
คือปกติเราใช้วิธีนี้คนที่นั่งกับพื้นจะหลบนะ โดยไม่ต้องพูดออกมาว่า
ขอโทษนะคะ ขอเลือกหนังสือหน่อย คือถ้าทำได้ก็ไม่อยากพูดค่ะ อยากให้เขาคิดได้เอง
ว่ามันไม่สมควรมานั่งอ่านเป็นเล่มๆ จนจบแบบนี้ ไม่เห็นใจสำนักพิมพ์หรือร้านหนังสือเลยอ่ะ
เพื่อนๆ คนอื่นเคยเจอบ้างไหม แล้วทำยังไงกันคะ