ใครเคยมีประสบการณ์บอกเลิกแฟนทั้งๆ ที่ยังรักกันอยู่ แต่เหมือนกับว่าเราทำผิดกับเขา ทำให้เขาเสียใจมาตลอด จนตัดสินใจบอกเลิกบ้างไม๊คะ?

ในกรณีของเรา เราอยากบอกเลิกแฟนมาก ทั้งๆ ที่เขา ดีมากทุกอย่าง...แต่เป็นเราเองต่างหากที่ไม่ดี (บางคนมองถึงขั้น 'แย่มาก')

เรากับแฟนคบกันมา 5 ปีแล้ว ตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย ความรักมันดีมากมาตลอด ทะเลาะกับบ้างตอนคุยโทรศัพท์ ซึ่งเรามองว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของวัยรุ่นทั่วไป เขาเป็นคนแรกของเรามาตลอด จนเข้าสู่ปีที่ 3 ด้วยความที่เราโตขึ้น เจอคนเยอะขึ้น มีช่วงเวลาที่เราอยู่ห่างกัน เนื่องจากเราอยู่หอ แต่เขาอยู่บ้าน มีโอกาสเจอกันแค่ตอนเลิกเรียน เสาร์-อาทิตย์ หลังจากนั้นก็แยกกันกลับบ้าน

แฟนเราเป็นคนดี แบบเสมอต้นเสมอปลายมาก เป็นห่วงเราทุกๆ อย่าง มากกว่าที่เราห่วงตัวเองด้วยซ้ำ ฐานะเขาไม่ได้ดีอะไร แต่ด้วยความเป็นเด็ก เราจึงไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลย

ถามว่าฐานะ/ลักษณะ/นิสัยเราเป็นยังไง เราเกิดในครอบครัวที่อบอุ่นมาตลอด ฐานะพอกินพอใช้ เราถือว่าเราเป็นคนเจ้าชู้ในระดับหนึ่ง หน้าตาเราไม่ได้ดีมากหรอก แต่เรารู้สึกว่าเราค่อนข้างจะเป็นตัวของตัวเอง จึงทำให้มีผู้ชายทั้งไทย และต่างชาติชอบเข้ามาหาเราอยู่เสมอ ข้อเสียของเราอย่างหนึ่งก็คือเรามักจะชอบทำตามใจตัวเอง โดยไม่ค่อยคิดว่าอะไรถูก-ผิด แต่เรามักจะปฏิญาณกับตัวเองเสมอว่า ถ้าเรามีแฟนเราจะไม่มีวันทำผิดร้ายแรง จนทำให้คนรักต้องเสียใจในระหว่างที่เขาคบอยู่กับเรา

...แต่เรื่องมันก็เกิดจนได้...!

ครั้งแรกที่เราทำให้เขาเสียใจนั่นก็คือ เรารู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งผ่านทางรุ่นพี่ (ซึ่งเป็นเพื่อนกับแฟนเรา) แล้วแอบนัดเจอกัน ทั้งๆ ที่ต่างคนก็ต่างมีแฟนอยู่แล้ว ถามว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่ไหน? เรารู้ดีมาตลอดว่าสิ่งที่ทำอยู่มันผิด แต่ด้วยความที่เราเป็นคนทำอะไรตามใจตัวเอง จึงไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังว่าเรื่องอะไรจะตามมา จนในที่สุดแฟนเราก็จับได้ เป็นเรื่องราวใหญ่โต ตัดเพื่อนตัดฝูง นี่แหละครั้งแรกที่เราเป็นตัวการ ทำให้เขาเสียใจ จนเป็นเหตุให้เลิกกัน

แต่ก็ว่าแหละ ด้วยความที่เขาเป็นคนดีมาก ยอมตัดเพื่อน เพื่อจะได้ใช้ชีวิตรักกับเราต่อ ก็เลยคืนดีกัน แต่...เรื่องแรกยังไม่ทันจบก็มีเรื่องที่ 2 ต่อ...

เราไปกินงานวันเกิดกับเพื่อน ที่บ้านแฟนเก่า และนอนค้างที่นั่นพร้อมกับเพื่อนๆ อีกหลายสิบคน เราเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง แต่เรื่องเล็กกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ทำให้เขานึกถึงมันอยู่ตลอดเวลา และคิดไปไกลว่า เราไปนอนค้างบ้านแฟนเก่า จะต้องมีอะไรเกินเลยแน่ๆ เรารู้สึกว่าการที่ทะเลาะกันเรื่องนี้ เป็นสิ่งที่งี่เง่ามาก จนเป็นเหตุทำให้เราทะเลาะกันรุนแรงมาก

แต่ก็ไม่วาย ด้วยความที่ต่างคนต่างไม่มีใคร ก็ปรับความเข้าใจหากันได้อีกครั้ง

เหตุการณ์ครั้งต่อมา เกิดตอนที่เราไปเที่ยวกับเพื่อนเทย ซึ่งต้องยอมรับว่าเราไม่เคยไปผับมาก่อน จนเพื่อนคนนี้พาไป ด้วยความที่เราชอบที่จะเจอคนเยอะ เราเลยรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้มันดูปลดปล่อยดี แล้วคืนนั้นก็มีผู้ชายคนนึงมาขอ Line เรา หน้าตาดีเอาการ แต่เราไม่ได้ให้เพราะสัญญากับแฟนตั้งแต่ตอนเลิกกันครั้งที่แล้วว่าจะไม่ทำให้เขาเสียใจอีก แต่ก็ไม่วายเขาก็ได้ Line เราไปจนได้ เพราะเพื่อนเอาให้  

หลังจากผับปิด เราก็ไปกินต่อกันที่บ้านเพื่อนผู้ชายคนนั้น จากการดูแค่บ้านและรถแล้ว ถือว่าเค้ามีฐานะดีมาก แต่ต้องขอบอกก่อนว่าโดยส่วนตัวแล้วเราไม่ค่อยชอบผู้ชายประเภทที่เที่ยวแบบนี้ซักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่ได้คุยกัน ก็รู้สึกว่าเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด แต่ถามว่าเราอยากจะคบเป็นแฟนไม่ คำตอบคือ ... ไม่ หลังจากนั้นแฟนเราก็จับได้อีก เขาคิดมากไปต่างๆ นานาๆ กลัวว่าเราจะไปทำอะไรไม่ดีมิร้าย แต่ลึกๆ เรารู้ว่าทุกคำที่เขาพูดมาแฝงด้วยความเป็นห่วง เป็นใยทั้งสิ้น เขารักเรามากจริงๆ

เรากับแฟน เคยเลิกกันมา 2-3 ครั้ง แต่ก็ปรับความเข้าใจกันได้ตลอด และตกลงว่าจะอยู่ด้วยกันทุกครั้ง  แต่ครั้งล่าสุด เรารู้ตัวว่าเราทำเลวกับเขามาก มันเป็นความลับที่ไม่ควรจะบอกใครทั้งนั้น ก็คือเราไปนอนกับผู้ชายคนหนึ่งที่เจอกันในผับ (คนเดิมกับคราวที่แล้ว) แต่นอน แค่นอนจริงๆ (บอกไปใครจะเชื่อ) ไม่มีอะไรเกินเลยนอกจากนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามมีอะไรกับเรา แต่จิตใต้สำนึกเราบอกว่า "มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง" แฟนเราไม่เคยรู้ถึงเรื่องนี้เลย เพราะเราคิดว่าไม่ควรบอก เพราะแค่นี้เขาก็เจ็บมากพอแล้ว นี่คือสิ่งที่เรารู้สึกผิดมาตลอด เราโกหกเขาว่าไปนอนบ้านเพื่อน แต่กลับไปนอนกับผู้ชายคนอื่นที่เพิ่งรู้จัก

หลังจากนั้นแฟนเราก็เหมือนกับเป็นคนละคน เขาเริ่มคิดมากในสิ่งที่มันยังไม่ได้เกิด แค่นั้นไม่พอ...เขายังคิดถึงเรื่องในอดีตแบบไม่จบสิ้น เรารู้ว่าเราทำลายหัวใจเขาจนบอบช้ำมาก เพียงแค่โอกาสที่เราอยากจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น แต่ดูเหมือนกับว่าสิ่งที่เราทำทุกวันนี้ยิ่งตอกย้ำทำให้ทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าเรา มันยิ่งแต่จะทำให้เขาเจ็บปวด แค่มองตาเราก็รู้ว่า เราทำกับเขาไว้มาก มากจนเพียงพอแล้ว และเราไม่อยากทำให้เขาต้องมาเสียใจอะไรอีก ไม่อยากให้เขาต้องมองหน้าแฟน หรือแม่ของลูก ด้วยความเจ็บปวดในอดีตอีก

เราไม่รู้ว่าเราเห็นแก่ตัวรึเปล่า แต่เขาน่าสงสารมากจนบางทีเรามองตาเขาแล้ว แอบไปร้องไห้ถึงการกระทำที่ทำผู้ชายคนหนึ่งไว้เจ็บปวดมาก  เราควรจะบอกเลิกเขา ให้เขาไปเจอกับคนใหม่ที่ดีกว่าเราไหม เราบอกตามตรงว่าเราคงเป็นในสิ่งที่เขาอยากให้เป็นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว และเราก็ทนกับบาดแผลที่เราทำไว้ไม่ได้เหมือนกัน ขอคำแนะนำคะ เพราะทุกวันนี้มันเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว