คือผม แอบชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่แล้วก็ได้ทำความรู้จักกับเค้า เราได้คุยกันทุกวันเลย (แต่ประเด็นคือผมต้องทักไปทุกรอบ ._.) ตอนสามเดือนแรกผมแอบชอบเค้าทั้งๆที่ไม่รู้จักชื่อ ไม่มีเฟสไลน์หรือสื่อที่สามารถติดต่อกันได้ เค้าก็ไม่รู้จักผมเหมือนกัน แต่ช่วงแรกๆเจอเค้าบ่อยมากเวลาขึ้นรถไป ร.ร. แล้วได้ยืนใกล้ๆพี่แกผมนี่แบบเกร็งเลยครับเขินมากลงรถมาเพื่อนบอกหน้าแดงหูแดงเลยนะเมิงงง -//- ถึงช่วงแรกจะไม่รู้จักชื่อผมก็คิดถึงเค้าทุกวันเลยครับไม่รู้เป็นอะไร ไม่เคยเป็นกะใครแบบนี้เลยครับ (คือผมเป็นคนที่เฉยๆกับความรักนะไม่เคยชอบใครรักใครมากหรือเอาจริงเอาจังขนาดนี้) เราก็คุยกันมาเป็นครึ่งปีเลยครับ ผมก็ให้พี่เค้าสอนการบ้านบ้าง คุยเรื่องที่ ร.ร. บ้าง คุยเรื่อยเปื่อยอ่ะครับไม่เคยเบื่อเลย ผมเคยแอบหยอดมุกจีบพี่แกด้วยแต่พี่แกก็ตอบมาแบบ "หรอออ" ผมก็ไม่ได้อะไรมากอ่ะครับแต่เราก็คุยกันปกติทุกวันจนสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยครับ (ช่วงแรกๆพี่แกเย็นชามาก-0-)  แต่ไม่เคยคุยกันต่อหน้านะ -0- (ก็ผมไม่กล้าอ่าทำไงได้) แต่ว่าพี่เค้าก็บอกนะถ้าเจอกันแน่จริงก็ลองทักพี่สิ พี่จะรอนะ (ผมนี้ยิ้มทั้งวันเลยครับแค่อ่านแชทตอนนั้น555555)  มีครั้งนึงผมก็นั่งทานข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหารใน ร.ร. ครับแล้วก็เห็นพี่เค้านั่งโต๊ะตรงข้าม (ปกติแอบมองพี่แกหลายครั้งแล้วก็ไม่กล้าทักอ่ะครับทำไงได้ง้าาา) วันนั้นผมอึ้งมากคือโต๊ะในโรงอาหารมันจะติดกันอ่ะครับแล้วแบบจู่ๆวันนั้นพี่แกก็ชวนเพื่อนพี่เค้ามานั่งข้างๆโต๊ะผมครับ ผมนี่อึ้งสิครับ งงมาก ผมกับเพื่อนผมก็มองหน้ากัน ผมนี่ไม่เป็นอันทานข้าวเลยครับคือเขินมากไม่รู้ทำไม ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขมากๆแบบดีใจอ่ะ >< แต่วันนั้นผมก็ไม่ได้ทักทายพี่เค้าเลยครับ นั่งก้มหน้าทานข้าวอย่างเดียว =_= ทุกๆครั้งที่เจอกันแบบใกล้ๆผมก้ไม่เคยทักพี่เค้าเลยได้แต่หลบหน้าอย่างเดียว -0- แต่เราก็คุยกันในเฟสทุกวันมาเรื่อยๆ อ่ะครับ จนวันนึงผมรู้สึกเหนื่อยมาก อยากพัก อยากให้เค้าเป็นฝ่ายทักเรามาบ้าง จนผมลองไม่ทักพี่เค้าดูสองสามวัน ผลลัพธ์ คือ ความว่างเปล่าครับ แจ้งเตือนไม่มีขึ้นเลย แต่พี่เค้าก้ออนอยู่นะครับแค่ไม่ทักผมแค่นั้นแหละ ._. น้ำตาไหลเฉยเลยครับ ตอนนั้นสับสนมาก ว่าจะไปต่อดีมั้ยหรือพอแค่นี้ แต่ผมก็ทักไปอีกครับ เป็นคนทักไปเรื่อยๆ เราก็คุยกันปกติมีหวานบ้างเล่นมุขบ้างแหย่กันบ้าง แต่ถ้าผมไม่เป็นฝ่ายทักพี่เค้าก็จะไม่ทักมาอ่ะครับ แล้วช่วงหลังๆเค้าเริ่มหนีๆผมยังไงไม่รู้เหมือนคุยกันแปปเดียวก้บอกพี่ไปก่อนนะ อ่านหนังสือ อะไรแบบนี้บางครั้งก็ไปเลยนะครับแต่บางครั้งก็ยังออนอยู่ ช่วงระยะที่ผ่านมาครึ่งปีผมร้องไห้เพราะคนคนนี้บ่อยมากครับ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พออยากจะตัดใจผมก็ทำไม่ได้ครับ ตอนนี้ก็ครึ่งปีกว่าแล้วผมไม่ได้คุยกับเค้าเป็นเดือนเเล้วครับ แต่ผมก้ยังคิดถึงเค้าอยู่ยังรอให้เค้าทักเรามาบ้างอะไรแบบนี้ แต่ก็รอมาเป็นเดือนเเล้วครับ ก้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ช่วงนี้ก็มีคนเข้ามาคุยกับผมบ้างนะครับแต่ผมก็เฉยๆอ่ะครับ คิดถึงแต่พี่คนนั้น ทำยังไงก็ไม่ลืมซักทีเจอกันที่ ร.ร. ผมก็หันหน้าหนีอย่างเดียว บางครั้งก็มาร้องไห้บนห้องเรียน ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ จะเป็นฝ่ายบุกเองให้เค้ารู้ไปเลยว่าเราชอบเค้ามากรักเค้ามากหรือว่าเดินจากไปเเล้วมองดูเค้าอยู่ห่างๆเพื่อที่จะได้ไม่เสียมิตรภาพความเป็นพี่น้อง ผมกลัวว่าถ้าผมบอกไปตรงๆเเล้วผลลัพธ์ที่ได้มันจะไม่ดีอะครับผมกลัวว่าเค้าจะเกลียดผม จากพี่น้องก็กลายเป็นคนไม่รู้จัก ผมควรทำยังไงดีครับ