สืบเนื่องมาจากกระทู้ อย่ามีแฟนเป็นวิศวกร ค่ะ เราก็เลยอยากมานำเสนออีกเรื่องราวนึงของคนที่มีแฟนเป็นวิศวะบ้าง
เผื่อมีใครกำลังสนใจเล็งหนุ่มวิศวะคนไหนไว้แล้วกำลังลังเลใจเนื่องมาจากข่าวลือ? ต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับแฟนวิศวะ
เลยอยากมาแก้ต่างแทนค่ะ เผื่อจะช่วยเพิ่มความมั่นใจให้สาวๆ หลายคนได้บ้างว่ามันก็ไม่ได้มีแต่เรื่องร้ายๆ อย่างเดียว

*****ไม่ได้มีอคติหรือปัญหาอะไรกับกระทู้หรือเจ้าของกระทู้นู้นนะคะ เราแค่อยากนำเสนออีกมุมมอง*****

เผื่อใครหากระทู้นั้นไม่เจอ แปะไว้ให้ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/32335584/comment274

จริงๆ เราก็เคยคิดจะตั้งกระทู้ทำนองนี้เหมือนกันนะคะ แต่เป็นกระทู้น้อยใจแฟนที่ไม่มีเวลาให้นะ ฮ่าๆ
เรากับแฟนคบกันผ่านโลกออนไลน์ค่ะ แต่เราเชื่อใจเค้านะคะ เชื่อมากๆ เลย ถึงจะไม่เคยเจอตัวเป็นๆ ก็เถอะ ^^
ช่วงแรกๆ ที่คบกันเขาอยู่ไซต์ที่กรุงเทพมันก็มีเวลาให้เยอะค่ะ คุยกันทุกวัน เกือบทั้งวันเลยด้วยซ้ำ
แต่พอเขาย้ายไซต์ไปที่เชียงใหม่ก็เริ่มห่างๆ กันค่ะ เราต่างกับ จขกท. ตรงที่เรากับแฟนเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์กันทั้งคู่ค่ะ
แถมยังปากแข็งเหมือนกันด้วย 5555 ตั้งแต่คบกันมาโทรคุยกันนับครั้งได้เลยค่ะ ไม่ถึง 5 ครั้งแน่ๆ ฮ่าๆ
แล้วเวลาโทรก็ต่างคนต่างเงียบใส่กันค่ะ ไม่รู้จะคุยอะไร 5555 ปกติจะคุยกันผ่านทางเฟสบุ๊คนะคะ
ถ้าจำไม่ผิดช่วงที่ห่างกันมากที่สุดเลยก็คือ 5 เดือนคุยกันแค่ครั้งเดียวค่ะ คือเขาหายไปเลย 5 เดือน
เราอยากโทรหาอยากจะติดต่อเขานะคะ อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย เราเป็นห่วงเขาค่ะ
แต่ก็ได้แค่คิดเพราะเราไม่มีความกล้าพอที่จะโทรไปถาม กลัวว่าเขาจะงานยุ่งอยู่ หรือเขาอาจจะนอนแล้ว คิดไปสารพัดเลยค่ะ
เวลาคุยกันทีก็ไม่กี่ประโยค คุยเรื่องเดิมๆ ถามอะไรเดิมๆ สบายดีมั้ย เป็นยังไงบ้าง กินข้าวหรือยัง แพทเทิร์นมีแค่นี้จริงๆ ค่ะ
ไม่ใช่ว่าไม่อยากคุยนะคะ อยากมากกกก แต่มันไม่รู้จะเริ่มยังไงหรือจะคุยอะไร ความรู้สึกมันอัดอั้นไปหมด
รู้อย่างเดียวว่าคิดถึงเขามากๆ เลย เราไม่เคยมีคำสัญญาให้กันนะคะ ไม่เคยพูดคำหวานหูให้ชื่นใจ แม้แต่คำว่า คิดถึง
นานน๊านนนทีจะบอกเราซักครั้ง เราน้อยใจเขามาตลอดแต่ไม่เคยบอกอะไรเขา ยอมรอเขาไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมาย
เขาไม่ได้บอกให้เรารอนะคะ เขาบอกว่า ถ้าเจอคนที่ดีกว่าเขาแล้วเราก็ชอบคนนั้นเหมือนกันก็ให้มาบอกเขานะ
แต่เราเต็มใจจะรออยู่ตรงนี้ เวลาเรามีปัญหาก็ปรึกษาเขาได้ค่ะ เขาบอกว่า ถ้ามีอะไรก็โทรมาได้ตลอด เขาทำงานไม่ใช่คุก
รับโทรศัพท์ได้ แป่วว 55555 แต่เราก็ไม่อยากจะรบกวนเขาอยู่ดีค่ะ ถามว่าทรมานมั้ยที่เป็นแบบนี้ บอกเลยว่า มากค่ะ
แต่มันก็มีความสุขที่ได้รอเขา มันหวานปนขม แต่เราเป็นคนเลือกเอง แถมเวลาเขาออนเฟสทีไรก็ไม่ค่อยจะทักเราก่อนด้วยนะคะ
เรานอนดึกทุกวัน ตี 1-2 เพื่อรอเขาออนเนี่ยแหละค่ะ เราต้องตื่นตี 5 แต่เราก็โอเค เราคิดถึง เราอยากคุย เรารอ
ถึงจะคุยแค่ไม่กี่ประโยคก็ยังดีกว่าไม่ได้คุยเลยอ่ะค่ะ อาทิตย์หนึ่งได้คุยกันซักวันก็หรูแล้วค่ะ แม้แต่วันเกิดเราปีที่แล้วเขายังลืม
(ท่าจะงานยุ่งมากจริงๆ T^T) แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเขานะคะ พอมาปีนี้ก่อนวันเกิดเรา 3 วันเราก็ไปบอกเขาว่า
อีก 3 วันจะถึงวันเกิดเราแล้วนะ ที่บอกไม่ใช่เพราะอะไร เราแค่อยากให้เขามาอวยพร แต่จนแล้วจนรอด
วันเกิดเราผ่านไปเขาก็ไม่ได้มาอวยพรให้ค่ะ T_T มาอวยพรให้วันถัดมา แต่ก็ยังดีนะคะที่เขายังจำได้ เขาจะคุยกับเราเรื่องอนาคตตลอด
ขอเราแต่งงานอะไรทำนองนี้น่ะค่ะ เขาพูดกับเราหลายครั้งแต่เราก็ปฏิเสธเขาทุกครั้ง (ไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไงที่เราปฏิเสธ)
แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้เราคิดว่า เรายังไม่พร้อม มันไม่ใช่ตอนนี้ คือเรากับเขาอายุห่างกัน 13 ปี เขาทำงานแล้วแต่เรายังเรียนอยู่
ที่บ้านเขาไม่ถือเรื่องแต่งงานเร็ว แต่บ้านเราถือค่ะ พ่อแม่และทางตระกูลเราเคร่งเรื่องนี้มาก ยิ่งเราเป็นผู้หญิงคนเดียวในบรรดาลูกหลานๆ-
ก็ยิ่งแล้วใหญ่ หวงเรามากกกก และก็ด้วยเรื่องของระยะทางก็เป็นอีกเหตุผลด้วย เราอยู่กรุงเทพ แต่เขาอยู่เชียงใหม่ หลายคนที่รู้เรื่องของ
เรากับเขาต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "อุปสรรคเยอะเกิ๊นนน!!" ฮ่าๆ แต่เราก็ยังดึงดันคบกับเขาต่อจนหมดข้อครหาแล้วค่ะ
ในตอนนี้ไม่มีใครกล้าว่าอะไรเราสักคำ มีแต่คนมาสงสารแทน ทนไปได้ยังไง? ไม่เหงาหรอ? คำถามพวกนี้เราเจอประจำค่ะ
ถ้าจะให้ตอบว่า ทนได้ยังไง เราไม่คิดว่า เรากำลังใช้ความอดทนนะคะ เราคิดว่า เราทำเพื่อคนที่เรารัก เรามั่นใจคนนี้ อยากหยุดที่คนนี้
เราไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เรามั่นใจ ระยะเวลา 2-3 ปีที่รู้จักกัน กับอีก 1 ปีกว่าๆ ที่คบกัน มันไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เราเชื่อเขาเลย
เพราะว่าคุยกันน้อยมากถ้าเทียบกับเวลาขนาดนั้น 5555 เขาเป็นคนที่รู้ใจเรามากๆ คนหนึ่ง จะบอกว่ามากที่สุดเลยก็คงไม่เกินไป
เขาอาจจะไม่รู้ว่า เราชอบกินอะไร เราชอบสีอะไร ชอบเพลงไหน แต่เขารู้ว่าเรากำลังคิดอะไร เรารู้สึกยังไง เวลาที่เราคุยกับเขา
เราใช้ตัวย่อคุยกับเขาได้ เขาเข้าใจเรา : ) คิดว่าในโลกนี้ จะมีสักกี่คนกันคะที่สามารถคุยกับคุณได้แม้กระทั่งตัวย่อ
อารมณ์ประมาณว่า ไม่พูดก็เข้าใจ ถ้าเขาคนนั้นไม่รู้ใจเรามากก็ต้องคุ้นเคยกับเรามากๆ แหละค่ะ เราคิดไม่ผิดใช่ไหม?
ส่วนเรื่องเหงา บอกตามตรงเลยนะคะว่า เราก็เหงา แต่เราก็มีวิธีคลายเหงาของเรา เล่นเกมส์ออนไลน์ อ่านหนังสือ ฟังเพลง งานฝีมือ
สารพัดวิธีที่จะทำให้ตัวเองไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงเขา เราเชื่อว่าทุกปัญหามีทางออกนะคะ อยู่ที่ว่าเราอยากจะแก้ไขมันมั้ย
หรือเราจะหนีมันไปง่ายๆ ยอมแพ้มันโดยที่ยังไม่ได้แก้ไขเลย เราว่า เขาพร้อมจะหาทางออกไปด้วยกันกับเรา
ถ้าเผื่อว่า เขาผ่านมาเห็น อยากจะบอกกับเขาว่า "หนูไม่มีวันเปลี่ยนใจ หนูรักลุงมากนะ ถึงลุงจะไม่มีเวลาให้หนูมากมาย
แต่หนูก็พอใจกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้แล้ว จะรอวันที่เราได้เจอกันจริงๆ นะคะ ^__^"

เราว่า วิศวกรอาจจะไม่ได้มีเวลาให้คุณมาก แต่เราคิดว่า ถ้าเขาคิดจะคบกับใคร เขาต้องมั่นใจมากๆ แหละค่ะว่า
"ผู้หญิงคนนี้เนี่ยแหละที่เขาเข้าใจเรามากที่สุด เข้าใจในอาชีพของเขา และพร้อมจะก้าวไปพร้อมๆ กับเขาด้วยความอดทน"
วิศวกรต้องอึด ถึก ทนทุกสถานการณ์ แฟนวิศวะก็ต้องอึด ถึก ทนต่อการรอคอยด้วยเหมือนกันค่ะ ถ้ายังรักกันมากพอ
ก็ทำความเข้าใจกันเยอะๆ นะคะ รักอย่างเดียวไม่ช่วยให้คุณคบกันได้ยืดยาว