.... เราจะเล่าโดยย่อๆนะคะ คือเราพักอยู่ที่อพาร์ทเม้นนึง แบบเราจะสนิทกับคนที่นี่อยู่หลายคน พวกเราจะตั้งกลุ่มกันเม้าท์ กินเหล้าดื่มเบียกันข้างล่างบ่อยๆ ทั้งชายและหญิง เรานับถือพวกเค้าแบบพี่น้องเลยล่ะคะ

   จนมาวันนึง เรารู้จักและเกิดชอบคอ กับผู้ชายคนนึง ชื่อ เค ในอพาร์ตเม้นท์นี้แหละ  แรกๆเราก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไร เพราะเค้าพักอยู่กับแฟน แต่แบบตอนนั้นเค้าก็ระหองระแหงกับแฟนอยู่ เราก็คุยกันไปได้สักพักจนสนิทกัน ก็ตรงกับช่วงที่แฟนเค้าก็มาบอกเลิกเค้าพอดี แล้วเธอก็ย้ายออกไป เรากับเค้าเลยเหมือนกับจะคบๆกัน แต่ก็ไม่ได้ออกตัวชัดเจน แต่ทุกคนที่นี่จะรู้ๆกันดีว่าเรากับเค้าลึกซึ้งขนาดไหน
    เราพาเค้ามารู้จัก มาสนิทกับพี่ๆ ที่เราชอบมานั่งสังสรรด้วย เค้าก็เข้ากับทุกคนได้ดี บางคืนเค้าก็จะมานอนค้างห้องเราบ้าง บางคืนก็นอนห้องเค้าเอง ทุกวันเราจะลงไปทานข้าวด้วกัน ไปนั่นนี่กัน เหมือนแฟน จนกระทั่ง.....
     เช้าวันนึง เรามีเรียนแต่เช้า เค้าก็เดินลงมาจะส่งเราขึ้นแทคซี่ แต่ก็สวนทางกับพี่ ผญ คนนึงที่เราสนิทมากในกลุ่มเรานี่แหละ  พี่เค้าอยู่ห้องติดกับเราเลย ชื่อพี่ มาย  พี่เค้าก็ทักทายเราสองคนตามปกติ แล้วอยู่ดีๆพี่เค้าก็พูดกับ เค ว่า "  นี่พี่มาเอาผ้าปูที่นอนที่ส่งซัก เดี๋ยวเคส่ง มี่ ขึ้นแทคซี่เสร็จแล้วช่วยมาปูที่นอนให้พี่ที่ห้องหน่อย " อึ้งค่ะ คือเราได้ยินประโยคนั้นอึ้งมาก เรานี่ใจสั่น ทั้งๆที่พี่มายรู้ว่าเรากับเค อยู้ด้วยกัน นอนด้วยกัน แต่พี่เค้ายังกล้าที่จะให้เคไปช่วยปูที่นอนในห้องตอนเราไม่อยู่เนี่ยนะ มันสมควรหรอ ? อีกใจนึงเราก็คิดว่าคงไม่มีอะไร เค้าคงคิดกับเคเหมือนน้องชายคนนึง อาจจะอยากให้ช่วยจริงๆ ยอมรับเลยค่ะวันทั้งวันนั้นเรานั่งกังวล ไม่เป็นอันเรียนคิดจินตาการไปต่างๆนาๆ ว่าตอนนี้เคคงไปในห้องพี่มาย แล้วเลยเถิดไปไหนต่อไหน แต่เราก็พูดอะไรไม่ได้ เดี๋ยวพี่มายจะหาว่าเราคิดไม่ดีกับแกแบบนี้ได้ไง เรากลัวเสียพี่ จนผ่านไป 1 เดือนเคก็ย้ายออกจากที่นี่ เพื่อกลับไปช่วยงานที่บ้าน ที่ ตจว แต่เราก็ยังคุยติดต่อกันเหมือนเดิม

     หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เคยถามเค เรื่องนี้เลย เราไม่อยากรับรู้ว่าตกลงเคไปช่วยพี่เค้าจริงไหม จนผ่านไปหลายอาทิตย์ เราต้องกลับบ้านที่ ตจว  แต่ประจวบเหมาะกับเคจะขึ้นมา เซอไพร เราที่ กทม กลายเป็นเราคลาดกันซะงั้น เราเลยบอกเคว่าไม่เป็นไรหรอก ไปหาไปเยี่ยมเพื่อนๆพี่ๆที่อพาร์ตเม้นได้ ทุกคนบ่นคิดถึง เค อยู่ แต่ตอนนั้นในใจเรากลัวมาก มันมีเซ้นว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีพอเราไม่อยู่ด้วย คืนนั้นเคก็ไปหาพี่ๆเพื่อนๆ ดื่มกันปกติ เรายังโทรไปคุยกะเค้าตลอด ได้ยินเสียงทุกคนเฮฮา ก็อุ่นใจ คืนนั้นก็ผ่านไป จนรุ่งเช้าเพื่อนเราโทรมาหาเรา บอกว่าเคบอกเราป่าว ว่าเมื่อคืนเคนอนไหน เราก็เลยตอบว่าเคเปิดโรงแรมไว้อีกที่นึง มีไรรึป่าว เล่ามาสิ เพื่อนเราเลยบอกว่าตอนเช้าเห็นเคกลับมาจากข้างนอกกับพี่มาย มานั่งกินข้าว พูดคุยหยอกล้อกัน พอเจอพวกเพื่อนเราทัก ก็หน้าซีดดูมีพิรุธกันทั้งสองคน เราฟังแล้วแบบอารมณ์ขึ้นมาก เราพอจะลำดับเหตุการณ์ได้ทันที ว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ สิ่งที่เรากลัวมาโดยตลอดต้องเกิดขึ้นชัวๆ

     รุ่งขึ้นอีกวัน เค กลับ ตจว เราก็โทรหาเค เราพูดเลยว่าเรารู้ความจริงหมดแล้วเรื่องคืนนั้น เราแอบอ้างว่าพี่มายเลาให้เราฟังหมดเอง เคไว้ใจพี่มายได้ไงเค้าเป็นพี่เรา เค้าบอกเราทุกเรื่องอยุ่แล้ว เคฟังทุกอย่างแล้วเงียบไป เราเลยพูดต่อว่าถ้าไม่เล่าความจริงเราจะเลิกคุยกับเค จะไม่ให้อภัย แต่ถ้าเคเล่าเราจะยอมให้อภัย  เคคิดอยู่นานจึงยอมเล่าเรื่องทุกอย่าง เคบอกว่าคืนนั่นพอทุกคนเริ่มเมา ก็จะแยกย้ายกันไปนอน เคสาบานได้ว่าไมม่เคยคิดอะไรกับพี่มายจริงๆ เพราะเคกะนอนคนเดียว จองโรงแรมไว้แล้วด้วย แต่พี่มายก็พยายามชวนให้เคไปนอนที่ห้องของเธอ อ้างนั่นอ้างนี่ตามมารยาผู้หญิง แต่เคก็พยายามปฎิเสธ เคจะกลับไปนอนโรงแรมเอง พี่มายก็บอกว้างั้นเดี๋ยวพี่ไปด้วย เคเมาแล้ว อยากไปดูแล นางก็แบบขึ้นไปเก็บของบนห้องทันที เคก็คงแบบทั้งเมาทั้งขี้เกียจพูดแล้ว และทั้ง มีอารมอย่างว่าด้วยมั้ง เคบอกระหว่างทางเดินเข้าโรงแรม เคจะแวะซื้อของกินที่ 7 พี่มายก็ส่งข้อความไปในมือถือว่า อย่าลืมซื้อถุงยาง เคบอกว่าเคผิดเองที่ไม่มั่นคงพอ พอถึงบนห้องพี่มายก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อบางๆไม่ใส่ชั้นใน คือนางคงกะอ่อยเต็มที่ จากนั้น.....ก็ตามอาารมพาไป เคขอโทษ ที่ทำแบบนี้ลงไป ขอให้เราให้อภัย  แต่เราฟังทุกอย่างจบ ก็หมดแล้วจริงๆ หมดสิ้นทุกอย่าง ไม่มีคำว่าให้อภัยในหัวเรา เราเกลียด โกรธ พี่มายมากๆ ที่แทงข้างหลังเรา เราไม่เข้าใจพี่เค้ากล้าได้ไง ทั้งๆที่รู้ว่าเคกับเรามีไรกันแล้วและคบกันอยู่ ก่อนวางสายเราถามเคเรื่องครั้งแรกที่พี่เค้าให้ช่วยปูเตียง เคบอกว่าวันนั้นแค่ไปช้วยจริงๆ ไม่ได้มีไรกัน สาบานได้ ก็คิดว่าพี่มายก็คือพี่คนนึง ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่มายจะทำแบบนี้ พี่มายถามเค บ่อยว่า มีอะไรกับเราเป็นไงบ้าง เราเด็ดไหม เรานี่แบบ ยอมความหน้าด้านของนางเลย  

    เราแบนพี่มายไปเลยเจอกันก็ไม่ทักทำเป็นคนไม่รู้จักกัน เวลาเค้ามานั่งรวมกลุ่มเราก็จะเดินออก ทุกคนที่นั่นก็รู้ทุกอย่าง เพื่อนเราก็ไม่คุยกับเค้าเลยคะ มีพี่ ผช มาบอกเราเหมือนกันว่า พี่เค้าก็มีอะไรกับพี่มายแล้ว เพราะพี่มายมาอ่อยเค้าถึงห้องเลย เรากระจ่างเลยคะ เรื่องแบบนี้มันอยู้ที่สันดารคนจริงๆ ทุกวันนี้พี่มายย้ายออกจากหอเราไปแล้วคะคงกดดัน บวกกับนางคงหาเหยื่อรายใหม่ได้ เรานี่โล่งอกค่ะคนแบบนี้ออกไปจากชีวิตเราก็ดีคะ สุดท้ายเราก็ยังคุยกับเคนะคะ แต่คุยแบบเพื่อนไปเลย เราบอกเค้าคำเดียว ว่า " เคจะไปมีอะไรกับคนอื่นมาเรารับได้ แต่ถ้ามีกับอินี่ กับคนที่เอาได้แม้กระทั่งของน้อง เรารับไม่ได้ เราไม่มีทางใช้ของต่อจากมัน "