ก่อนอื่นต้องบอกว่า ตอนนี้เรียนมหาลัยปี2แล้วคับ เรากะเพื่อนคนนี้สนิทกันตั้งแต่ม.ปลาย ม.4 เรียนห้องเดียวกันตอนแรกเราก้ไม่สนิทกันเท่าไหร่ มันเป็นคนเงียบนะๆ เป็นเพื่อนคนละกลุ่มอ่ะ ก้ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย พอจานให้ทำงานกลุ่มเราได้อยุกลุ่มเดียวกะมัน
เราก้เริ่ม คุยกันเยอะขึ้นมันมาห้องเรา เพราะต้องรายงานและก้บอร์ดพรี แบบมันชอบทำหน้าประมาณว่ากวนๆ ชอบแกล้ง อยุห้องเราเปรียบเสมือนห้องมัน และก้ไม่กลับบ้าน จนเกิดความรุสึกว่า เฮ้ยทำไมน่ารักจัง แบบอยุใกล้ๆแล้วรุสึกดีอ่ะ มีโมเมนแบบ อยุหน้าจอโน๊ตบุค แล้วแบบนั่งข้างๆ บางทีก็มายืนอยุข้างหลัง อะไรอย่างงี้ คือตกลงกูทำไมต้องเขิน
งานแรกผ่านไปด้วยดี จนมันต้องบอกกะเราว่า มัน : งานกลุ่มจานอื่น ชาอื่น กุอยุด้วยนะ
และทุกครั้งที่มีงานเราก้ชวนมันอยุด้วย การบ้าน งานลอก เราทำช่วย บ้างทีก้ให้สมุดไปลอก คือ ทำไมเกิดอารมณเป้นห่วง และอยากให้อภิสิทธิ์กะเพื่ินคนนี้เป้นพิเศษ
ต่อมามันก้ขอแลกโต๊ะเรียนกะเพื่อนข้างเรา เรานี้ยิ่งแบบ อย่านะ อย่านะ กูจะเตลิดแล้วนะ ไปกินข้าวก้ไปด้วย มาเล่นกะเพื่อนกลุ่มเรา เลิกเรียนไปห้องเรา คือมันไปใช้ไวฟายที่หอเราอ่ะ กลับบ้านค่ำ เปิดhi5 คนนั้นคนนี้แล้วถามเราว่าสวยมั่ย xมั้ย ติดต่อช่วยกูหน่อย คือเราก้คุยช่วยนะ ยังไม่หึง (ต่อไปหึงแน่)555 ถ้าได้กุจะเลี้ยงหนัง คือสุดท้ายได้ไม่ได้ มันก้เลี้ยงอยุดี เราไปดูหนังกันทุกวันพุธอ่ะ 60 บาทmajor สองต่อสองบ้าง บ่อยมาก กับเพื่อนหลายคนบ้าง แต่ทุกครั้งมันจะนั่งข้างเรา เรานั่งข้างมันเหมือนว่ามันเปนแฟนเรา แว๊นมอไซคมัน ตลอด จนเราก้อดที่จะบอกไม่ได้ว่าเรา falling มันแล้วแหละ กินข้าว2:2 นอนด้วยกัน มีครั้งนึง รถมอไซคยางรั่วอ่ะ มันน่ารักตรงที่ว่า ไม่ให้เราลงจากรถนะให้เขยิบมานั่งติดๆมัน ปกติแล้วถ้าเปนคนอื่น มันต้องปล่อยให้เราเดินเอา คือใกล้มาก ๆหัวใจนี้เต้นแรงมาก และวันนั้นมันก้3ทุ่มอ่ะ เราก้บอกไม่ต้องกลับหรอก เดียวก้ซักชุดนร.ให้ มันก้เคร เล่นคอมเรา ตามระเบียบ ตลอดระยะเวลาม.4 เราก้สนิทกันมากๆ เราทำงานให้มันตลอด เราชอบมันแล้ว แต่มันก้คงรุ และแล้วขึ้นม5 มันก้มีแฟน เรานี้นอย นิดหน่อย เพราะว่าเราก้มีคนคุย มันมีปันหากะแฟน ก้มาถามเรา และก้เลี้ยงหนังเราเป้นการตอบแทนเหมือนเดิม แต่มันก้ไม่คอ่ยมาเล่นห้องเราเท่าไร เพราะมันไปเตะบอลตอนเย้น เราก้ไปนั่งเล่นข้างสนามกะมัน มีครั่งนึงมันเตะเเล้วเล็บเท้าหักอ่ะเลือดเต้ม คือเราเกิดเป้นห่วงมัน รีบไปหากรรไกรตัดเล้บมาตัดให้ และหลายคร้งมันก้ไปชมเรากะเพื่อนคนอื่น ว่าดีอย่างนั่น ดีอย่างนี้ เรานี้ยิ่งเขินสะสมมาเรื่อยๆยิ่งตอนที่ เราไปเที่ยวเชียงใหม่ มันก้โทรถาม เป้นไงเดินทางปลอดภัยมั่ย อยุไหนแล้ว วันนี้ไปเที่ยวไหน อย่าลืมของฝากกุนะ เสื้อ อารเซน่อลกูนะ 55 คือมันน่ารักอ่ะ ต่อมาวาเรนไทน ที่ ร ร. มีlove card มาขายให้เราเขียนความรุสึก ถึงคนที่เราชอบแล้วเขียนชื่อกะห้องโดยกติกา คนไหนที่ได้เลิฟกาีดมากที่สุดในสายชั้น จะได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ ไอ้เราก้นึกสนุก เหมาการ์ดมา 2000 ใบ คือลงทุนมาก เอาแต่การด์สีแดงด้วย ไม่ได้เขียนอะไรเลยในนั้น เขียนแต่ชื่อ และชั้น ห้อง เยอะเกินไม่ไหว หอบไป ร ร ถุงเบ้อเร้อ เพื่อนๆขอดูแล้ว มองหน้าว่า "เขียนให้ใคร" " มั้ยลงทุน จัง" อุ้ยเยอะมาก ใครจะได้ว่ะ คือพวกตื่นเต้นกันจังนะ เราก้ไม่ให้ดูเดี๋ยว ความแตก ทันใดนั้น มันก้เดินมา "เลิฟการ์ดใคร ขอดูหน่อย" เรื่องไรจะให้ดูละ เรานี้เหวี่ยงมันไปเลย โกดมาก จนมันงง ว่าเราเป็นอะไร อารมกลัวความแตก
เช้าวันประกาศผล หน้าเสาธงนะ ไอ้เราภาวนาในใจให้เป้นคนอื่น ที่ไม่ใช่มัน ผลคือ ป็อปออฟวาเรนไทน์ .......ม5/7 เงียบทั้งโรง มองไปที่มันกำลังลุกขึ้นไปอุ้มตุ๊กตาหมีตัวเท่ามัน สีแดงนะ นี้เราไม่รุนะว่ามันจะแดง. เราก้มหน้าซีดเป้นไก่ต้มเบย เพื่อนก้พากันแซวว่าได้ได้ไง ได้ตั้งเท่าไรไม่รุจำไม่ได้แต่มากกว่าที่เราให้ ดพราะมีคนอื่นให้ด้วย เราก้ไม่ใกล้มันเลยนะ เหมือนเด้กกลัวความผิด รีบขึ้นห้องเรียน มองมันจากบนอาคาร มันอุ้มตุ๊กตาอ้อมโรงเรียนโดยไม่รุว่าจะเอาไปไว้ไหน แอบสงสารมันอยุ พอมันขึ้นมาเรียน มันให้เพื่ินถือถุงการ์ดให้แล้วทุกคนก้รุมมัน จะอ่านข้อความในเลิฟการ์ด มันคุยกันมุ้งมิ้งว่าของใคร เขียนแต่ชื่อ ลงทุนเนอะ มโนไปต่างๆนานาๆว่าเป้น คนนั้น คนนี้แน่เลย ส่งให้ อยากจะหันกับไปบอกว่ากูเอง (อ่อเราก้ได้เลิฟการ์ดจากมันนะ เป้นคำขอบคุณเรื่องที่ผ่านมา 1 แผ่น )
ใกล้วันสอบปลายภาค มันก้ไปติวกะเพื่อนมัน แถมเอาเล็กเชอมาให้จดช่วยเป้นยี่สิบหน้าไม่งั้นมันติด 0 ไอ้เราก้ช่วยนะเพราะใจเลิฟ อิอิ
และเราก้สอบปลายภาคกัน ม่ายได้เจอมันเลย summer เราก้ลงเรียนพิเสด เพราะขึ้น 6 แล้วต้องเข้า มหาลัย เราลงเรียน eng ของจานสมศรี ก้ได้เจอกับเพื่อนต่าง ร ร และเราก้คุยกะคนอื่นมากมาย ไม่ได้ติดต่อกะมันเบย จนได้ทราบข่าวมันคบกะเด้ก ห้อง 9 สวยอยุนะ ตอนแรกก้คุยกะแฟนมันอยุนะ ต่อมาไม่คุยละ ไม่ชอบหน้าละ ไปหวานกันไกลๆนะ
พอเปิดเทอมขึ้น 6 ก้คบกัน ไปรับไปส่ง หวานกันจัง ไอ้เราก้มั่วแต่ต้องเตรียมตัวสอบ นู่นนั้นนี้ ไม่ได้ใส่ใจ มันก้มีไรก้ปรึกษาแฟนมัน ทั้งที่ทุกอย่างตรงนั้นมันเป้นที่ของเรา จำได้ครั้งนึงเพื่อนเราทะเลาะกะเพื่อนมันเป้นเรื่องใหญ่ในระดับจุลภาค เราก้โกดที่มันเข้าข้างเพื่อนมัน เราเลยไม่คุยกะมัน มันก้เข้ามาคุยกะเรา เราก้ไม่คุย ถามว่าเราเป้นอะไร ทำไมไม่คุยกะมัน โกดมันทำไม มันง้อเรานะ เราโคตรหวั่นอะ มันนหวิวๆ จนจะร้องไห้ บ้างทีมันอาจจะสะสมจากที่มันมีแฟน เรางอนไปงอนมาจนไอ้ อ. เพื่อนสนิทที่เราไม่เคยคิดจะเล่าให้มันฟังเลยก้เริ่มสงสัย ทำไมไม่คุยกัน มีอะไรเรื่องอะไรกันมันแอบไปถามเพื้อน....ว่า2คนนี้เป้นไรกัน มันบอกว่า เรากะ.... มีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น อ่าวกำ แสดงว่ามีคนรุว่าเราชอบ.... เราก้เลยสารภาพกะไอ้ อ.ไป มันก้บอกให้เรากลับไปคุยกะ....เหมือนเดิม แล้วเพื่อนก้พากันรุไปหมด เราเลยห่างกะมันพักใหญ่ จนจะจบม.6 เราก้ได้ที่เรียนแบบไม่สมใจเพราะเลือก มันเลือกเรียนคุณครูแถวๆไวรา เวลาสมานเรื่องแย่ๆผ่านไป จนวันสุดท้ายที่จะได้ร่วมชีวิตม.ปลายที่แสนจะสนุก
คือวันปัจฉิมนิเทศ เราตั้งใจทำของขัวญให้มันเป้นที่ระลึก เป้นผ้าพันคอลูกเสืออ่ะเท่ๆ มันแลกกะรูปมัน มันติดให้เราที่หน้าอกอะ เราก้พันคอให้มัน แล้วอวยพร ว่า "โชคดีนะเพื่อน"
ได้แค่นั้นจริงๆ มันก้แค่ยิ้มให้อ่ะ
ม.6 นิต้องกินเหล้าใช่มะ เราก้ชวนเพื่อนๆไปเที่ยวผับกันรวมถึงมันด้วย โอกาสสุดท้ายที่จะได้อยุพร้อมหน้าพร้อมตากัน เราก้สนุกกันเต้มที เมามากๆ เราก้เมาแต่มีสติ ขากลับเลยขับมอไซคให้ ไม่ได้มากะมันแต่ต้องหิ้วมันกลับ มันเมามากเบย เราขับมันนั่งกลางไอ้แฟลตนั่งหลังคอยจับมันไว้ เราเอามือมันมากอดเอวเราไว้กลัวมันตก ส่วนมันเมาจนคอตก ฟุกลงหลังเรา แล้วก้เพ้อตามภาษาคนเมา
เรานี้แอบดีใจมากๆ 55 แล้วก้ถึงหอ นอนหอกูอีก เรานอนกัน3คน เพราะนี้ก้ปาไปตี3:30แล้ว เรานอนขอบซ้ายมันนอนกลาง แฟลตนอนขอบขวา พอมันหลับเราเลยแอบเอามือไปวางทับมัน เหมือนแกล้งละเมอจะกอด มันไม่ตื่นเลยก้ เลยกอดแค่แขนข้างเดียว เฮ้อรุสึกดีจัง ครั้งสุดท้ายแล้ว แค่เพื่อนก้พอ เราไม่เคยคิดจะบอกชอบมันเลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา เราว่ามันรุว่าเราชอบมัน แต่มันก้แกล้งไม่รุ เรื่องเลิฟการด์ก้น่าจะรุ ไหนจะลูกอมที่เราแอบเอาไปไว้หน้าบ้าน อีก เรื่องทั้งหมดคือไม่อยากเสียเพื่อน และมันก้เป้นไปไม่ได้ มันก้คงเป็นให้เราได้แค่เพื่อน เท่านั้นแหละ
พอจบกันไป เราก้ติดต่อกันทาง เฟส บ้าง คุยในแชทนี้บ่อย เราชอบแซวมัน อ่อยมัน 555 เปิดทางให้ตัวเอง อิอิ ล่าสุดมันคุยกะมันในแชท อันนี้แหละ ปลื้มมาก เปิดอ่านที่ไรก้คิดถึง
ทุกวันนี้ก้คิดถึงและลืมมันไม่ได้ อยากกลับไปเหมือนเดิม อยากอยุกะมัน เราควรทำไงดี เราคิดถึงมันมากๆ ควรทำไงดีอ่ะ. ใครที่เป้นเหมือนเรา บอกเราที ทุกวันนี้ไม่ได้คุยกันนะฝันถึงมัน แล้วตื่นมาก้คิดถึงมากๆ
ไม่เมดนะ คนที่เคยเจอเหตุการณแบบเราคงจะเข้าใจนะว่าความรุสึกมันเป้นยังไง
คิดถึงเพื่อนที่เราแอบชอบอ่ะทำไงดี
เราก้เริ่ม คุยกันเยอะขึ้นมันมาห้องเรา เพราะต้องรายงานและก้บอร์ดพรี แบบมันชอบทำหน้าประมาณว่ากวนๆ ชอบแกล้ง อยุห้องเราเปรียบเสมือนห้องมัน และก้ไม่กลับบ้าน จนเกิดความรุสึกว่า เฮ้ยทำไมน่ารักจัง แบบอยุใกล้ๆแล้วรุสึกดีอ่ะ มีโมเมนแบบ อยุหน้าจอโน๊ตบุค แล้วแบบนั่งข้างๆ บางทีก็มายืนอยุข้างหลัง อะไรอย่างงี้ คือตกลงกูทำไมต้องเขิน
งานแรกผ่านไปด้วยดี จนมันต้องบอกกะเราว่า มัน : งานกลุ่มจานอื่น ชาอื่น กุอยุด้วยนะ
และทุกครั้งที่มีงานเราก้ชวนมันอยุด้วย การบ้าน งานลอก เราทำช่วย บ้างทีก้ให้สมุดไปลอก คือ ทำไมเกิดอารมณเป้นห่วง และอยากให้อภิสิทธิ์กะเพื่ินคนนี้เป้นพิเศษ
ต่อมามันก้ขอแลกโต๊ะเรียนกะเพื่อนข้างเรา เรานี้ยิ่งแบบ อย่านะ อย่านะ กูจะเตลิดแล้วนะ ไปกินข้าวก้ไปด้วย มาเล่นกะเพื่อนกลุ่มเรา เลิกเรียนไปห้องเรา คือมันไปใช้ไวฟายที่หอเราอ่ะ กลับบ้านค่ำ เปิดhi5 คนนั้นคนนี้แล้วถามเราว่าสวยมั่ย xมั้ย ติดต่อช่วยกูหน่อย คือเราก้คุยช่วยนะ ยังไม่หึง (ต่อไปหึงแน่)555 ถ้าได้กุจะเลี้ยงหนัง คือสุดท้ายได้ไม่ได้ มันก้เลี้ยงอยุดี เราไปดูหนังกันทุกวันพุธอ่ะ 60 บาทmajor สองต่อสองบ้าง บ่อยมาก กับเพื่อนหลายคนบ้าง แต่ทุกครั้งมันจะนั่งข้างเรา เรานั่งข้างมันเหมือนว่ามันเปนแฟนเรา แว๊นมอไซคมัน ตลอด จนเราก้อดที่จะบอกไม่ได้ว่าเรา falling มันแล้วแหละ กินข้าว2:2 นอนด้วยกัน มีครั้งนึง รถมอไซคยางรั่วอ่ะ มันน่ารักตรงที่ว่า ไม่ให้เราลงจากรถนะให้เขยิบมานั่งติดๆมัน ปกติแล้วถ้าเปนคนอื่น มันต้องปล่อยให้เราเดินเอา คือใกล้มาก ๆหัวใจนี้เต้นแรงมาก และวันนั้นมันก้3ทุ่มอ่ะ เราก้บอกไม่ต้องกลับหรอก เดียวก้ซักชุดนร.ให้ มันก้เคร เล่นคอมเรา ตามระเบียบ ตลอดระยะเวลาม.4 เราก้สนิทกันมากๆ เราทำงานให้มันตลอด เราชอบมันแล้ว แต่มันก้คงรุ และแล้วขึ้นม5 มันก้มีแฟน เรานี้นอย นิดหน่อย เพราะว่าเราก้มีคนคุย มันมีปันหากะแฟน ก้มาถามเรา และก้เลี้ยงหนังเราเป้นการตอบแทนเหมือนเดิม แต่มันก้ไม่คอ่ยมาเล่นห้องเราเท่าไร เพราะมันไปเตะบอลตอนเย้น เราก้ไปนั่งเล่นข้างสนามกะมัน มีครั่งนึงมันเตะเเล้วเล็บเท้าหักอ่ะเลือดเต้ม คือเราเกิดเป้นห่วงมัน รีบไปหากรรไกรตัดเล้บมาตัดให้ และหลายคร้งมันก้ไปชมเรากะเพื่อนคนอื่น ว่าดีอย่างนั่น ดีอย่างนี้ เรานี้ยิ่งเขินสะสมมาเรื่อยๆยิ่งตอนที่ เราไปเที่ยวเชียงใหม่ มันก้โทรถาม เป้นไงเดินทางปลอดภัยมั่ย อยุไหนแล้ว วันนี้ไปเที่ยวไหน อย่าลืมของฝากกุนะ เสื้อ อารเซน่อลกูนะ 55 คือมันน่ารักอ่ะ ต่อมาวาเรนไทน ที่ ร ร. มีlove card มาขายให้เราเขียนความรุสึก ถึงคนที่เราชอบแล้วเขียนชื่อกะห้องโดยกติกา คนไหนที่ได้เลิฟกาีดมากที่สุดในสายชั้น จะได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ ไอ้เราก้นึกสนุก เหมาการ์ดมา 2000 ใบ คือลงทุนมาก เอาแต่การด์สีแดงด้วย ไม่ได้เขียนอะไรเลยในนั้น เขียนแต่ชื่อ และชั้น ห้อง เยอะเกินไม่ไหว หอบไป ร ร ถุงเบ้อเร้อ เพื่อนๆขอดูแล้ว มองหน้าว่า "เขียนให้ใคร" " มั้ยลงทุน จัง" อุ้ยเยอะมาก ใครจะได้ว่ะ คือพวกตื่นเต้นกันจังนะ เราก้ไม่ให้ดูเดี๋ยว ความแตก ทันใดนั้น มันก้เดินมา "เลิฟการ์ดใคร ขอดูหน่อย" เรื่องไรจะให้ดูละ เรานี้เหวี่ยงมันไปเลย โกดมาก จนมันงง ว่าเราเป็นอะไร อารมกลัวความแตก
เช้าวันประกาศผล หน้าเสาธงนะ ไอ้เราภาวนาในใจให้เป้นคนอื่น ที่ไม่ใช่มัน ผลคือ ป็อปออฟวาเรนไทน์ .......ม5/7 เงียบทั้งโรง มองไปที่มันกำลังลุกขึ้นไปอุ้มตุ๊กตาหมีตัวเท่ามัน สีแดงนะ นี้เราไม่รุนะว่ามันจะแดง. เราก้มหน้าซีดเป้นไก่ต้มเบย เพื่อนก้พากันแซวว่าได้ได้ไง ได้ตั้งเท่าไรไม่รุจำไม่ได้แต่มากกว่าที่เราให้ ดพราะมีคนอื่นให้ด้วย เราก้ไม่ใกล้มันเลยนะ เหมือนเด้กกลัวความผิด รีบขึ้นห้องเรียน มองมันจากบนอาคาร มันอุ้มตุ๊กตาอ้อมโรงเรียนโดยไม่รุว่าจะเอาไปไว้ไหน แอบสงสารมันอยุ พอมันขึ้นมาเรียน มันให้เพื่ินถือถุงการ์ดให้แล้วทุกคนก้รุมมัน จะอ่านข้อความในเลิฟการ์ด มันคุยกันมุ้งมิ้งว่าของใคร เขียนแต่ชื่อ ลงทุนเนอะ มโนไปต่างๆนานาๆว่าเป้น คนนั้น คนนี้แน่เลย ส่งให้ อยากจะหันกับไปบอกว่ากูเอง (อ่อเราก้ได้เลิฟการ์ดจากมันนะ เป้นคำขอบคุณเรื่องที่ผ่านมา 1 แผ่น )
ใกล้วันสอบปลายภาค มันก้ไปติวกะเพื่อนมัน แถมเอาเล็กเชอมาให้จดช่วยเป้นยี่สิบหน้าไม่งั้นมันติด 0 ไอ้เราก้ช่วยนะเพราะใจเลิฟ อิอิ
และเราก้สอบปลายภาคกัน ม่ายได้เจอมันเลย summer เราก้ลงเรียนพิเสด เพราะขึ้น 6 แล้วต้องเข้า มหาลัย เราลงเรียน eng ของจานสมศรี ก้ได้เจอกับเพื่อนต่าง ร ร และเราก้คุยกะคนอื่นมากมาย ไม่ได้ติดต่อกะมันเบย จนได้ทราบข่าวมันคบกะเด้ก ห้อง 9 สวยอยุนะ ตอนแรกก้คุยกะแฟนมันอยุนะ ต่อมาไม่คุยละ ไม่ชอบหน้าละ ไปหวานกันไกลๆนะ
พอเปิดเทอมขึ้น 6 ก้คบกัน ไปรับไปส่ง หวานกันจัง ไอ้เราก้มั่วแต่ต้องเตรียมตัวสอบ นู่นนั้นนี้ ไม่ได้ใส่ใจ มันก้มีไรก้ปรึกษาแฟนมัน ทั้งที่ทุกอย่างตรงนั้นมันเป้นที่ของเรา จำได้ครั้งนึงเพื่อนเราทะเลาะกะเพื่อนมันเป้นเรื่องใหญ่ในระดับจุลภาค เราก้โกดที่มันเข้าข้างเพื่อนมัน เราเลยไม่คุยกะมัน มันก้เข้ามาคุยกะเรา เราก้ไม่คุย ถามว่าเราเป้นอะไร ทำไมไม่คุยกะมัน โกดมันทำไม มันง้อเรานะ เราโคตรหวั่นอะ มันนหวิวๆ จนจะร้องไห้ บ้างทีมันอาจจะสะสมจากที่มันมีแฟน เรางอนไปงอนมาจนไอ้ อ. เพื่อนสนิทที่เราไม่เคยคิดจะเล่าให้มันฟังเลยก้เริ่มสงสัย ทำไมไม่คุยกัน มีอะไรเรื่องอะไรกันมันแอบไปถามเพื้อน....ว่า2คนนี้เป้นไรกัน มันบอกว่า เรากะ.... มีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น อ่าวกำ แสดงว่ามีคนรุว่าเราชอบ.... เราก้เลยสารภาพกะไอ้ อ.ไป มันก้บอกให้เรากลับไปคุยกะ....เหมือนเดิม แล้วเพื่อนก้พากันรุไปหมด เราเลยห่างกะมันพักใหญ่ จนจะจบม.6 เราก้ได้ที่เรียนแบบไม่สมใจเพราะเลือก มันเลือกเรียนคุณครูแถวๆไวรา เวลาสมานเรื่องแย่ๆผ่านไป จนวันสุดท้ายที่จะได้ร่วมชีวิตม.ปลายที่แสนจะสนุก
คือวันปัจฉิมนิเทศ เราตั้งใจทำของขัวญให้มันเป้นที่ระลึก เป้นผ้าพันคอลูกเสืออ่ะเท่ๆ มันแลกกะรูปมัน มันติดให้เราที่หน้าอกอะ เราก้พันคอให้มัน แล้วอวยพร ว่า "โชคดีนะเพื่อน"
ได้แค่นั้นจริงๆ มันก้แค่ยิ้มให้อ่ะ
ม.6 นิต้องกินเหล้าใช่มะ เราก้ชวนเพื่อนๆไปเที่ยวผับกันรวมถึงมันด้วย โอกาสสุดท้ายที่จะได้อยุพร้อมหน้าพร้อมตากัน เราก้สนุกกันเต้มที เมามากๆ เราก้เมาแต่มีสติ ขากลับเลยขับมอไซคให้ ไม่ได้มากะมันแต่ต้องหิ้วมันกลับ มันเมามากเบย เราขับมันนั่งกลางไอ้แฟลตนั่งหลังคอยจับมันไว้ เราเอามือมันมากอดเอวเราไว้กลัวมันตก ส่วนมันเมาจนคอตก ฟุกลงหลังเรา แล้วก้เพ้อตามภาษาคนเมา
เรานี้แอบดีใจมากๆ 55 แล้วก้ถึงหอ นอนหอกูอีก เรานอนกัน3คน เพราะนี้ก้ปาไปตี3:30แล้ว เรานอนขอบซ้ายมันนอนกลาง แฟลตนอนขอบขวา พอมันหลับเราเลยแอบเอามือไปวางทับมัน เหมือนแกล้งละเมอจะกอด มันไม่ตื่นเลยก้ เลยกอดแค่แขนข้างเดียว เฮ้อรุสึกดีจัง ครั้งสุดท้ายแล้ว แค่เพื่อนก้พอ เราไม่เคยคิดจะบอกชอบมันเลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา เราว่ามันรุว่าเราชอบมัน แต่มันก้แกล้งไม่รุ เรื่องเลิฟการด์ก้น่าจะรุ ไหนจะลูกอมที่เราแอบเอาไปไว้หน้าบ้าน อีก เรื่องทั้งหมดคือไม่อยากเสียเพื่อน และมันก้เป้นไปไม่ได้ มันก้คงเป็นให้เราได้แค่เพื่อน เท่านั้นแหละ
พอจบกันไป เราก้ติดต่อกันทาง เฟส บ้าง คุยในแชทนี้บ่อย เราชอบแซวมัน อ่อยมัน 555 เปิดทางให้ตัวเอง อิอิ ล่าสุดมันคุยกะมันในแชท อันนี้แหละ ปลื้มมาก เปิดอ่านที่ไรก้คิดถึง
ทุกวันนี้ก้คิดถึงและลืมมันไม่ได้ อยากกลับไปเหมือนเดิม อยากอยุกะมัน เราควรทำไงดี เราคิดถึงมันมากๆ ควรทำไงดีอ่ะ. ใครที่เป้นเหมือนเรา บอกเราที ทุกวันนี้ไม่ได้คุยกันนะฝันถึงมัน แล้วตื่นมาก้คิดถึงมากๆ
ไม่เมดนะ คนที่เคยเจอเหตุการณแบบเราคงจะเข้าใจนะว่าความรุสึกมันเป้นยังไง