ดิฉันเรามีกัน3คนพ่อแม่ลูก เมื่อประมาณต้นปีเราได้ย้ายบ้านจากในเมือง กลับไปอยูบ้านเดิมที่เป็นภูมิลำเนาเกิดของดิฉัน เพราะเราเป็นลูกคนเดียว มีแม่ซึ่งแก่มากแล้ว อายุ76 อยากกลับมาอยู่ดูแลท่านในช่วงบั้นปลายชีวิต เราได้ทำบ้านต่อเติมใหม่หมดทั้งหลัง เรากับสามีใช้เงินที่มีทั้งหมดที่ในชีวิตที่ผ่านมาทำไปกะบ้านหลังนี้ คือบ้านนี้เราทำมันด้วยใจ และรักมากๆจริงๆ วัสดุอุปกรณ์ รวมทั้งของตกแต่งซื้อเองเลือกเองแบบที่เราชอบ ในระแวกบ้านแถวนั้นส่วนใหญ่เป็นคนแก่รุ่นแม่เราทั้งนั้น อาศัยกันไม่มีอาชีพไร ส่วนใหญ่กินเงินคนชรา หรือบางคนทีลูกหลานหาเลี้ยง ซึ่งบังเอิญบ้านเราอยุ่บ้านนอก ก๋วยเตี๋ยวชามละ10-15 บาทยังหากินได้ ซื้อหมูทำกับข้าวครั้งละ20บาท ทำให้เงินน้อยนิดคนแก่ๆที่นี่ก้สามารถอยู่กันได้ เข้าเรื่องนะคะหลังจากบ้านเสร้จเราย้ายมา ลูกชายเราอายุ8ขวบ ก้ย้ายมาเรียนต่อที่นี่ แต่เราพอมีแรงที่จะส่งลูกเราไปเรียนโรงเรียนเอกชนในตัวอำเภอ ส่วนเด็กหญิง ขอสมมุติชื่อ ป. นะคะ ป. เป็นเด็กข้างบ้าน เรียนโรงเรียนในแถวๆนั่น อาศัยอยุ่กะย่าซึ่งเป็นเพื่อนแม่เรา พ่อแม่ของ ป. เป็นเด็กใจแตก ที่ได้กันแล้วท้อง พอคลอดเด็กมา ก้เอามาทิ้งไว้กะย่า แล้วพ่อแม่เด้กก็เลิกกัน แม่ทิ้งไป พ่อก้ติดยา หายไปนานๆจะมาสักที ป. จะมาบ้านเราทุกวันเพื่อมารอลูกเราเลิกเรียน แม้ลูกเราจะเรียนพิเศษกว่าจะกลับถึงบ้านก้5-6โมงเย็น ก้มารอ แทบทุกวันต้องมาอาศัยฝากท้องมื้อเย็นที่บ้านเรา ถ้าเสาร์อาทิตย์ไม่ต้องถาม ป. มาตั้งแต่7โมงเช้า น้ำไม่อาบ ฟันไม่แปรงก้มาแล้ว คือมาอาศัยกินบ้านเรา3มื้อเรย แรกๆก้ไม่ได้คิดอ ะไร คิดว่าเด้กไม่มีพ่อแม่คนนึง เลี้ยงไว้เอาบุญ แต่นับๆวัน ยิ่งไม่ไหว ป. จะทำเหมือนบ้านนี้เป็นบ้านของตัวเอง เปิด ปิดตู้เย็น เอาของมากิน โดยไม่สนใจ น้ำอัดลมในตู้เย็น1.25ลิตร หมดไปโดยที่คนในบ้านไม่ได้แตะเรย เราก้หยวนๆเด็กคงอดไม่ค่อยได้กิน มาถึงเรื่องลูกเราบ้ง ป. จะชอบสั่งให้ลูกเราไปเอาไอแพดมาให้เล่น แต่ลูกเราจะรุ้เพราะมีกฏกติกาเรื่องเล่น ว่าเล่นได้ตอนไหน เล่นได้แค่วันละกี่ชั่วโมง พอลูกเราปฏิเสธ ป.ก้จะทำทาขึงขัง โกรธ บีบน้ำตาร้องไห้ แล้วบอกถ้าไม่ไปเอามา เราจะกลับบ้านนะ ลูกเราก้ไม่สนใจ ยากกลับก้กลับไป เห้นท่าลูกเราไม่แคร์ก้ปาดน้ำตามาเล่นต่อ แต่ที่เรารับไม่ได้อย่างมาก คือเด้กจะชอบมาเล่นของในบ้านเราพังเสียหาย ตุ๊กตาปูนปั้น เด้กหญิงชาย แขวนชิงช้า ป. ก้ไกวชิงช้าจนตัวผุ้ชายล่วงลงมาแตกขาหักไปตัวนึง ลูกเราไม่อยากเล่นด้วยเพราะลูกเราเป้นเด้กผุ้ชาย เค้าเหมือนไม่ค่อยชอบเล่นกะเด้กผู้หญิง ลูกมักจะแอบหนีเข้าห้องล้อคประตู ป. ก้หมุนลูกบิดทั้งวัน พยายามหาอะไรมางัด แงะ เพื่อจะเข้ามาห้องลูกเรา จนลูกบิดห้องลูกเราพัง ลูกนึงก้หลายบาทอยุ่ เราก้เงิบ ยิ่งสามียิ่งโกรธสุดๆ หลายๆครั้งเค้าให้เราไปบอก ผปค. ของเด็ก แต่เราไม่กล้ว ไม่รุ้จะว่ายังงัย ไม่รุ้จะเริ่มตรงไหน นี่ยังไม่นับ ตัวก้อกอ่างล้างจานเรา ที่เราไปซื้อตัวเสียบปลายก้อกเป้นรูปการ์ตูน เผลอๆนางก้ไปงัดไปแงะ จะเอาตัวการ์ตูน จนพัง ใช้งานไม่ได้ กบเหลาดินสอแบบไฟฟ้าของลูกชายก้ไปเอามาเล่นจนพังคามือ สามีเรากะจะตีทั้บคู่ โดยตีลูกเราก่อน แล้วจะตีป. แต่แม่เราห้ามไว้ ไม่ให้ตีลูกเค้า แม่กับสามีเราเลยเหมือนผิดใจกันตั้งแต่วันนั้น นี่ยังไม่นับอีกหลายๆอย่างที่เด้กมาทำของเสียหาย  ไม่ใช่จะอคตินะคะ แต่เรา สามีเรา ลูกเรา แม่เรา ตอนนี้ไม่มีความสุข แม่เราก้ค่อนข้างจะเข้าข้างป. เพราะเป้นหลานเพื่อน เวลาเราดุ หรือสามีเราดุแรงๆ แม่ก้ไม่พอใจเรากะสามี บางทีก้มาหาว่าเราไม่เบรคสามีบ้างเวลาดุป. แม่กลัวย่าของป. จะได้ยิน แล้วจะโกรธ ทั้งที่เราก้ไม่เข้าใจ ว่าจะต้องกลัวทำไมลูกเราดื้อ เราก้ตีลูกเรา แต่เด้กคนอื่นมาดื้อบ้านเรา เราไม่มีสิทธิ์ดุ หรือตีเลยหรือ จะแก้ยังงัยดีคะ รบกวนช่วยคิดหน่อยค่ะ ทุกวันนี้ อยุ่บ้านกันก้ไม่มีความสุขทั้งที่บ้านก้เพิ่งทำใหม่ด้วยแรงกำลังและใจของคนในบ้าน แต่กลับไม่มีความสุข เพราะเรื่องเด้กคนนี้ คนเดียว
ไม่รุ้จะแท๊กห้องไหน ทำไม่เป็น กระทู้แรกค่ะ