เราขอเริ่มต้นโดยการเล่าปัญหาของเรากับเพื่อนให้ฟังคร่าวๆก่อนละกันนะคะ คือเรากับเพื่อนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ปี 1 ซึ่งตลอดเวลาที่คบกันมาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกัน ถ้าจะมีก็ไม่เคยถึงขั้นเลิกพูดคุยกัน แต่พอเราได้มาฝึกงานด้วยกัน (เค้าเป็นคนเอ่ยปากชวนเรา เพราะตอนแรกเราตั้งใจจะไปฝึกใกล้ๆกับที่ทำงานแฟน แต่เราเห็นว่าเค้าไปคนเดียวก็เลยตอบตกลง ซึ่งระยะเวลาในการฝึกงานคือ 1 ปี) เราอยู่บ้านเดียวกัน ช่วงแรกๆก็ยังโอเคนะคะ แต่พอผ่านมาสักระยะ เค้ากลับกลายเป็นคนเงียบๆ วันนึงคุยกับเราไม่เกิน 10 คำ ตอนเช้าเราจะนั่งรถไปทำงานด้วยกัน เค้าก็จะเงียบไปพูดกับเรา บางครั้งก็ทำสีหน้าไม่พอใจ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเค้าคงเครียดกับงาน แต่พอไปถึงที่ทำงานเค้ากลับส่งยิ้มทักทายเพื่อนที่ทำงาน กลายเป็นคนละคนตอนอยู่กับเรา เราก็เอ๊ะ!!! ทำไมเค้าเป็นแบบนี้ล่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มสังเกตพฤติกรรมของเค้า เริ่มตั้งแต่ทุกครั้งที่ออกไปไหน เค้าจะไม่บอกเราและไม่ชวนเรา หนักๆเข้า เค้าก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง แล้วที่ทำให้เรารู้สึกแย่ที่สุดคือ งานที่เราฝึกอยู่ต้องมีการทำงานวิจัย แล้วอาจารย์ก็กำหนดวันส่งหัวข้องานวิจัยมาให้เรา แต่ช่วงนั้นงานเรายุ่งมากจนลืมส่ง มานึกได้อีกทีก็ตอนที่มันเลยวันกำหนดส่งมาแล้ว 2 วัน ตอนนั้นเราตกใจมาก เพราะอาจารย์คนนี้เป็นคนที่เข้มงวดสุดๆ พอนึกได้เราก็รีบมาเตือนเพื่อน เพราะเห็นว่าช่วงนั้นเค้าก็ยุ่งเหมือนกัน อีกอย่างเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับหัวข้องานวิจัยกับเราเลย เราก็เลยคิดว่าเค้าคงลืมเหมือนกัน (ปกติเมื่อก่อนมีอะไรเราก็จะปรึกษากัน) แต่ปรากฏว่าเค้าทำส่งไปแล้วค่ะ โดยที่เราไม่รู้ เหอะๆๆๆ จิงๆแล้วเค้าก็ไม่ผิดหรอกที่ส่งไปก่อนเพราะมันถึงเวลาส่งแล้ว แต่ไอ้เราเป็นคนคิดมากไง ก็คิดไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ ว่าทำไมเป็นเพื่อนกันถึงไม่บอกกันบ้าง ทั้งๆที่เราพอนึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งไปบอกเค้า หลังจากนั้นเราก็เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนที่สนิทอีก 2 คน ที่เค้าฝึกงานอยู่อีกที่หนึ่ง เพื่อนๆก็แนะนำให้เราพูดตรงๆ ถามออกไปตรงๆเลยว่าตกลงเค้าเป็นอะไร หรือไม่พอใจอะไรกันแน่ เราก็เลยตัดสินใจถามเค้าออกไปตรงๆค่ะ ขอสรุปเป็นบทสนทนาที่สำคัญๆนะคะ
"ถามจริงเถอะ ตกลงเธอไม่พอใจอะไรฉันหรือปล่าว เหนเธอดูแปลกๆไป"
"ก็ไม่ได้มีอะไรนิ"
"ไม่ได้มีได้ไง ก็เห็นเธอไม่ค่อยพูดกับฉัน ไปไหนมาไหนก็ไม่บอก ไม่ชวน มีอะไรก็บอกกันตรงๆได้นะ ฉันแคร์กับการกระทำของเธอ"
"ทำไมต้องแคร์กันด้วย เรามาที่นี่ก็เพื่อจุดมุ่งหมายเดียวกันก็คือการฝึกงานให้จบ และดีที่สุด ต่อไปเราก็ต้องแยกไปมีชีวิตเป็นของตัวเองแล้วทำไมต้องมานั่งคิดนั่งแคร์กันด้วย" จิงๆแล้วประโยคนี้เค้าพูดมากกว่านี้นะคะ แต่นี่คือประเด็นหลัก
หลังจากนั้นเค้าก็พร่ำพรรณาถึงแต่เรื่องงานค่ะ โดยเรื่องงานที่เค้าพูดถึงก็ประมาณว่าเค้าตั้งใจทำงานมากๆ เราก็ว่าหรือช่วงนี้เธอเครียดไป เค้าก็ว่า ไม่นะ ฉันไม่ได้เครียดและไม่ได้หวัง A คือเราก็งงค่ะ ทำไมเค้าเอาแต่พูดเรื่องงาน ทั้งๆที่ประเด็นหลักที่เราจะคุยกันคือเรื่องความสัมพันธ์ของเพื่อน แล้วเค้าก็มีบ่นกับเราเรื่องบ้านด้วยนะคะ ว่าเราไม่ค่อยช่วยเค้าทำงานบ้าน เรื่องนี้เรายอมรับค่ะ เราบอกเค้าว่าเราขอโทษเรื่องนี้นะ เราไม่ใช่คนเรียบร้อย บางครั้งก็ละเลยเรื่องงานบ้านไปบ้าง ต่อไปนี้เราจะปรับตัว
หลังจากนั้นเราก็เตือนตัวเองอยู่เสมอว่าต้องดูแลบ้าน เพราะเป็นเรื่องเดียวจริงๆที่เราบกพร่อง แต่ถึงแม้ว่าเราจะปรับปรุงแก้ไขเรื่องที่เราผิดได้แล้วนะคะ แต่ก็เหมือนกับว่ามันไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย เค้าก็ยังเงียบกับเราเหมือนเดิมแล้วก็ไปสนิทกับเพื่อนร่วมฝึกงานข้างบ้าน ในขณะที่เราเองก็เหงาปากมากก็เลยไปพูดกับเพื่อนที่ทำงานอีกกลุ่มหนึ่งจนสนิทกัน เรื่องมันก็เลยดูแย่ขึ้น กลายเป็นว่าตอนนี้เราเหมือนไม่ใช่เพื่อนสนิทกันละ ไม่ได้กินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ทำอะไรด้วยกันเลย จนกระทั่งตอนนี้ อีกอย่างที่เราไม่เข้าใจคือ ทั้งๆที่เค้าเป็นคนไม่พูดกับเราก่อน แต่เค้ามักจะโพสข้อความด่ากระแทกแรงๆ ประมาณว่ามีเพื่อนไม่ดี มีเพื่อนคอยใส่ร้ายเค้า ทุกครั้งที่เราเห็นก็ต้องเสียน้ำตาทุกครั้ง เพราะเราไม่เคยใส่ร้ายอะไรเค้าเลย แม้แต่โพสอะไรเกี่ยวกับเพื่อนบนเฟสก็ยังไม่ทำเพราะกลัวมีปัญหาหนักไปอีก แต่เรายอมรับนะคะว่าเคยคุยเรื่องปัญหาเรากับเค้าให้คนอื่นฟัง (เพื่อนฝึกงานที่ตอนนี้เราสนิทด้วย) เพราะมันชอบล้อเราบ่อยๆว่าไม่มีใครคบ แต่ก็คุยประมาณปรึกษาว่าจะทำไงดี ที่เป็นอยู่ตอนนี้คือมันอึดอัด แต่ถ้าเค้าจะโพสด่าเพื่อนที่ฝึกงานด้วยกันก็คงไม่ใช่ เพราะเพื่อนที่ฝึกงานกันอยู่ก็ดีกับเค้าทุกคน ไม่มีใครที่ไม่ชอบเค้าเลย เพราะฉนั้นเค้าต้องหมายถึงเรานี่แหละ เพราะเราเป็นเพื่อนสนิทของเค้ามาก่อน ตอนนี้เรารู้สึกแย่
มากเลยค่ะ เหลือเวลาฝึกงานอีกแค่ 5 เดือนกว่าๆ แต่เรารู้สึกอึดอัดมาก เพราะอยู่บ้านเดียวกันแล้วไม่พูดกัน อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะมีการสัมนาการฝึกงาน เราก็ต้องไปพบอาจารด้วยกัน ไปพบกลุ่มเพื่อนสนิทที่ฝึกงานคนอื่นๆ เราไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไรแล้ว ลองชวนคุยเค้าก็ไม่คุย ถ้าถามคำก็ตอบคำ

ตอนนี้เราไม่ได้ต้องการให้ความสัมพันธ์กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว เพราะความรู้สึกของเราก็เริ่มหมดลงทุกที แต่สิ่งที่เราอยากรู้ก็คือ ต้องทำตัวอย่างไรให้ตัวเองสามารถอยู่ฝึกงานต่อไปได้อย่างมีความสุข โดยไม่ต้องสนใจเรื่องเค้าอ่ะค่ะ

#ช่วยให้คำตอบเราด้วยนะคะ ถ้าเป็นคุณ คุณจะจัดการเรื่องนี้ยังไง

#ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ สำหรับคำตอบ