สวัสดีค่ะดิฉันพึ่งจะเคยสมัครพันทิป ก็ตอนอายุใกล้เลข3เนี้ยค่ะ เมื่อก่อนก็แค่อ่านเฉพาะกระทู้ที่ดังๆ ถ้ากระทู้แรกมันดูขัดๆยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ดิฉันแต่งงานได้5ปีแล้วค่ะ เราคบกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้วก็ไปเที่ยวผลับ ก็เลยเจอกันพอเจอเขาครั้งแรกก็ตกหลุมรักเขาเลย เพราะรู้สึกว่าเขาคือคนที่ใช่ จากนั้นเพื่อนเราก็เป็นฝ่ายไปขอเบอร์โทเขา เพราะเพื่อนเห็นว่าเราปลื้มเขา เขาเรียนราชฎัฎเอกศิลปกรรม ส่วนเราเรียนมหาวิทยาลัย  คนละสถาบัน ซึ่งครั้งแรกเราก็เป็นฝ่ายโทหาเขาเองเพราะเราชอบผู้ชายเซ่อๆ ดูเหมือนเขาสเป็กเราทุกอย่าง เลยทำให้เรารักและหลงเขามากซึ่งตอนแรกเขาก็ไม่คิดอุไรกะเราหรอก แต่พอเราลองคบกันดูก็ดูเหมือนจะไปด้วยกันได้ เขาโสดเราโสดก็เลยไม่น่าจะมีอะไร หลังจากนั้นเราก็เริ่มใช้คำว่าแฟนกะเขา เอกศิลปกรมเวลาเรียนเขาจะไม่ค่อยตั้งใจเรียนแต่เวลาทำงานส่งครูพวกเขาตั้งใจมาก แต่การทำงานก็ควบคู่กะการกินเหล้ากินเบียร์ไปด้วยทุกวันทุกครั้งที่เราไปเฝ้าเขา ซึ่งเราก็มีความสุขดีครั้งแรกที่คบกันเรารู้ว่าเขากินเหล้าดูดบุหรี่เราก็รับได้เพราะใครๆก็เป็นแบบนี้ คบกันมาได้สักพักเราถึงรู้ว่าเขาเล่นยาด้วยแทบจะทุกคนในเอกเขาที่เล่นยา ทั้งผู้หญิงผู้ชาย แต่ครั้งแรกที่รู้ก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อยแต่ไม่ได้มากอะไรเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาเป็นสามีในอนาคตเรา พอเราเรียนจบเขาก็มาขอเรากับทางบ้าน ที่บ้านมีลูกสาวคนเดียวหวงมากแล้วทางบ้านเราแถวบ้านนอกก็ถือว่าพ่อแม่เราเป็นคนมีน่ามีตาคนนึง พ่อจึงห่วงมากแต่เขาก็พิสูตรให้พ่อเรารู้ว่าเรารักเรามาก ทำให้พ่อยอมให้เราแต่งงานกัน หลังคบกันมา5ปีเราก็ได้แต่งงานกัน แต่ก่อนแต่งเราให้เขาเลิกบุหรี่เลิกยา ซึ่งเขาก็ทำให้เราได้ โดยไม่ขัดใจเลยแล้วตอนนั้นเขาก็ไม่ได้ติดอะไรมากมาย พอแต่งงานเราก็มาทำงานที่กรุงเทพผ่านไป2ปีก็ราบลื่นไม่มีอะไรมีความสุขในชีวิตคู่มากแต่หลังจากนั้นทุกล้วนๆเขาเริ่มรู้จักวินมอไซค์แล้วก็ให้วินมอไซค์เอามาให้เรื่อยๆ จนกระทั่งวันนึงเราจับได้ และเขาก็สัญญาว่าจะเลิกสุดท้ายก็ไม่เลิกเป็นแบบนี้มาได้2ปีแล้ว พอจับได้ก็สำนึกผิดบอกว่าจะเลิกตลอดเราก็ให้อภัยตลอด แต่รู้ไหมชีวิตเราหลังจาก2ปีที่มีความสุขนอกนั้นทุกล้วนๆนอนร้องใฟ้เกือบทุกคืน ร้องจนตาบวมแล้วก็นอนไม่หลับทั้งคืน เป็นแบบนี้มาเรื่อยจนถึงวันนี้ก็ยังเป็นแบบนี้อยู่ คือไม่รู้จะทำยังไงกะชีวิต จากมีทุกอย่างที่พ่อแม่สร้างมาให้ แต่ตอนนี้กลับล้มลุกคุกคลาน เพราะเงินที่เขาเอาไปซื้อยามาเล่น มันไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ยิ่งเวลาเห็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันแล้วเขาได้ดีมีบ้านมีรถที่หาเองด้วยมือของเขาเอง แล้วยิ่งช้ำใจกะชีวิตคู่ของตัวเองว่าทำไมมันเป็นแบบนี้แทนที่ชีวิตจะเดินน่าแต่กลับท้อยหลังลงทุกวันทุกวัน พ่อกะแม่เราก็ไม่สามารถปรึกษาได้เพราะถ้าปรึกษาแล้วกลัวพ่อกะแม่จะเสียความรู้สึกจากเขา เพราะพ่อแม่เรารักเขามากเห็นว่าเขารักและยอมเราทุกอย่างซึ้งเป็นสิ่งที่ท่านมองเห็น ส่วนข้อไม่ดีเราไม่เคยบอกพ่อแม่เลย ส่วนพ่อแม่เขารู้หมดนะแน่เขารักลูกมากไม่เคยด่าไม่เคยว่าลูกเลย ได้แต่พูดและบอกดีๆได้เท่านั้นเพราะบ้านเขากลัวลูกหมดไม่ด่าไม่ว่า เขาก็บอกให้เราค่อยๆกันชีวิตคู่ก็เป็นแบบนี้แหละ แต่อารมณ์เขานี้สิเราโดนตลอดเขาไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะแต่ทำร้ายจิตใจตลอด คือปรึกษาเพื่อนก็กลัวเขาสมน้ำน่า ปรึกษาพ่อแม่ก็ไม่ได้ แล้วฉันควรจะทำยังไงกะชิวิตคู่ฉันต่อไป