“...[บทกลอน] : เหงาเคียงจันทร์ ในวันลอยกระทง (แรงบันดาลใจจากคู่รักที่ต้องห่างไกลกันในวันลอยกระทง)...”




          “วันนี้พี่ไปลอยกระทงที่ไหนครับ”  ประโยคคำถามธรรมดาๆ  ที่มันจะไม่ธรรมดา  หากคนที่ถูกถามไม่ได้อยู่กับคนรักในวันเพ็ญเดือนสิบสองนี้  

          “คงไม่ไปไหน  คงกลับห้องเลย”  ปลายสายตอบกลับคำถามผมมาด้วยน้ำเสียงระคนเศร้า  พร้อมกับรอยยิ้มที่ปนทุกข์

          วันนี้ วันลอยกระทง  ซึ่งตรงกับวันเพ็ญเดือนสิบสอง หนุ่มสาวคู่รักมักจะชักชวนกันออกไปลอยกระทงด้วยกันเป็นคู่ๆ  รอยยิ้ม  เสียงหัวเราะ  กลิ่นอายแห่งความสุข  ตลบอบอวนไปทั่วทั้งงาน

          แต่ทุกๆท่านรู้ไหมครับว่า  ยังมีผู้หญิงกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่งที่ไม่ได้อยู่กับชายคนรักในคืนวันลอยกระทงนี้???

           คนกลุ่มนั้นคือหญิงสาวที่มีคนรักเป็น ‘ทหารเกณฑ์  ผลัด 2’  และ  ‘นักเรียนนายสิบตำรวจ 57’

           ผมจึงได้แรงบันดาลใจจากเรื่องราวความเหงานี้  นำความรู้สึกมาร้อยเรียงเป็นบทกลอนนี้ขึ้น



บทกลอนที่ ๒๓ : เหงาเคียงจันทร์  ในวันลอยกระทง

"...มองจันทรา       สวยเด่น       บนฟ้ากว้าง
ความอ้างว้าง       มาเยือน       เตือนใจฉัน
บนผิวน้ำ       วันนี้       มีเงาจันทร์
แต่เงาฉัน       ไร้เงาเธอ       เมื่อเผลอมอง

ยืนเหม่อเหงา       เศร้าใจ       อยู่ตรงนี้
ในคืนที่       วันเพ็ญ       เดือนสิบสอง
เห็นคนอื่น       เดินจูงมือ       มีคู่ครอง
แต่ฉันมอง       ไม่เห็นเธอ       เผลอเศร้าใจ

ฉันรู้ว่า       เธอยืนอยู่       ที่ตรงนั้น
ยังนับวัน       คืนที่ผ่าน       อยู่รู้ไหม
ยังรอเธอ       กลับมา       เติมเต็มใจ
นานแค่ไหน       ก็จะรอ       ขอเพียงเธอ

ฝากจันทรา       เดือนเพ็ญ       เป็นสักขี
รักที่มี       จะมั่นคง       ตรงเสมอ
จะรอวัน       สองเรา       กลับมาเจอ
จะรอเธอ       มาเคียงคอย       ลอยกระทง..."

"ขอเป็นกำลังใจให้กับคู่รักทุกคู่  ที่ห่างไกลกัน   ในวันลอยกระทงปีนี้ครับ  ^^V"

(-_-)

~แต่งตามอารมณ์~


แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่