สวัสดีค่ะ ที่เป็นกระทู้แรกในชีวิต 555 ตั้งแต่ได้ติดตามเรื่องราวของคนอื่นใน pantip มา
วันนี้ก็อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักของตัวเองบ้าง เป็นเรื่องราวของรักต้องห้าม(มั้ง) ก็น้องรหัสพี่รหัสเนอะ
ซึ่งรายคนอาจมองว่าสามารถรักกันได้ ไม่ได้เกิดมาจากท้องแม่คนเดียวกันซะหน่อย 555 แล้วแต่ความคิดเห็น
ส่วนบุคคลนะค่ะ เข้าเรื่องเราเลยแล้วกันนะค่ะ มันเกิดตอนที่เราเรียนอยู่มหาลัยค่ะ ซึ่งปัจจุบันเราทำงานแล้วได้เกือบ 3 ปี
เรากับน้องรหัสเราก็ คุยกันปกติเหมือนพี่รหัสน้องรหัส ทั่วไปแหละค่ะ มีเล่นมีแซวกันบ้างตามประสา แรกๆก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
เพราะคิดมาตลอดว่ายังไงก็เป็นน้องรหัส อีกอย่างคือ น้องรหัสเรา ไม่ใช่ สเปคเราเลยค่ะ ไม่ใช่เขาไม่หล่อ รึอะไรนะค่ะ เขาก็หน้าตาดี
ในระดับหนึ่ง แต่ด้วยความร็สึกที่ว่าเขาเด็กกว่าเราค่ะ ความคิดความอ่าน ไม่สามารถนำเราได้ เราชอบคนที่เก่ง มีความเป็นผู้นำ
สามารถนำเราได้ค่ะ เพราะปกติ ในชีวิต ไม่ค่อยมีผู้ชายคนไหนนำเราได้ค่ะ ไม่ได้ว่าตัวเองเก่งนะค่ะ แต่เท่าที่ผ่านจนถึงทุกวันนี้
เราพึ่งตัวเองตลอดค่ะ น้อยนักที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น จึงทำให้เราเป็นคนที่เชื่อในความคิดของตัวเองสูง จนบางครั้งก็พลาด
อะไรดีๆ ที่เข้ามาในชีวิต หลายอย่าง และน้องรหัสคนนี้ก็อาจจะเป็นสิ่งดี ในช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตของเราก็เป็นได้
(ถือว่าเป็นความทรงจำดีๆ แล้วกันเนอะ) เรากับน้องคุยกันมาประมาณปีกว่าๆ ได้ค่ะ แต่เราเริ่มรู้สึกกับน้องตอนไหนก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าเวลาจะนอนชอบ เอาเรื่องที่คุยกันมาคิด แล้วก็อดยิ้มก่อนนอน เหมือนคนบ้าเลยค่ะ มีหลายครั้งเราสังเกตได้ว่า เหมือนน้องจะหลอก
ถามว่าเรามีแฟนรึเปล่า อย่างเช่น ประโยค ที่ว่า "วันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวกับแฟนหรอครับ ?" เรางงค่ะ เกิดมาตรูยังไม่เคยมีแฟนเลย
และ ผช ที่มา เกาะแกะนิ แถบจะไม่มี ตรูจะมีแฟนได้ไงฟ่ะ ? ไปเอาข้อมูลมาจากไหน
เราก็เลยตอบ  "ก็อยากไปนะ แต่ไม่มีแฟนเนี่ยสิ หาให้หน่อย" น้องก็เงียบไปค่ะ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย จริงๆเราแอบรู้มาว่า น้องมีพี่ชาย
หล่อมาก เคยบอกให้น้องติดต่อให้เราหน่อย คำตอบที่ได้ คือ "จีบเองสิ" เงิบค่ะ ใครมันไปกล้าว่ะ ถ้ากล้าขนาดนั่นจะโสดมั้ย
(คิดในใจค่ะ) ส่วนมากที่เราคุยกะน้องจะทะเลาะกัน ประมาณ 70 % ค่ะ คือแบบชอบกัดจิก กันค่ะ แต่ก็ไม่ซีเรียสอะไรนะค่ะ แบบขำๆ
มีช่วงหนึ่งที่เราแกล้งงอนน้องค่ะ ก็บล็อคน้อง น้องก็กระวนกระวายติดต่อเพื่อนเรา ใหญ่เลย เพื่อนเราก็มาถามบล็อคน้องทำไม
เราก็เนียนค่ะ ๆ ตอบไปเลย ว่า ป่าวนิ ใครบล็อค 555 (แถได้โหลค่ะ ตอนนั้นก็ ปลดบล็อคทันที)
ไอ้เราก็กลัวเพื่อนรู้ ว่า มี Something จิงกะเบลกะน้อง
ทุกวันนี้เพื่อนยังไม่รู้นะค่ะว่า เราก็ชอบน้อง เพื่อนรู้แต่ว่า น้องเคยชอบเรา 5555
(เราเก็บความลับเก่งมั้ย มันอาจจะสงสัยก็คราวนีแหละ ถ้ามันมาอ่านเจอนะ )
เรากับน้องอาจจะแค่ เพิ่งเริ่มต้นก็ได้ค่ะ ยังไม่ได้ถึงขึ้นจะคบ เราก็ตัดสัมพันธ์ ซะก่อนด้วย คำว่า "พี่น้อง"
ถามว่าเรารู้ได้ยังไงว่า น้องชอบเรา น้องยิงคำถามที่ ไม่ได้ชัดเจน อะไรนะค่ะ แต่เรากลับรู้สึกว่า มันชัดเจน
ไม่ขอพูดประโยคนั้นนะค่ะ แต่เราเคย เล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนๆ ก็บอกว่า มันน่าจะเป็นไปตามที่เราคิด
ตอนที่น้องถามเราดีใจมากเลยนะค่ะ มันยากมากนะค่ะที่รู้ว่าคนที่เราชอบ เขาก็ชอบเราเหมือนกัน
แต่ตอนนั้นไม่รู้ทำไม ถึงบอกออกไปว่า เป็นแค่ "พี่น้อง" เราเองก็รู้ว่าน้องก็น่าจะผิดหวังอยู่บ้าง
ในความคิดตอนนั้นของเรา คือ เราอยากมีแฟนนะ แต่เขาต้องสามารถดูแลเราได้ เป็นผู้นำเราได้ และเราก็พึ่งพาเขาได้
มันเป็นสิ่งที่เราอยากได้จากคนเป็นแฟน และตอนนั้นเราคิดว่าน้องยังไม่มี ในส่วนนั้น โดยทีไม่ให้โอกาสน้องได้พิสูจน์เลย
นี่แหละค่ะ ข้อเสียของคนทีเชื่อในความคิดของตัวเอง (ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราก็อยากให้โอกาสตัวเองและน้องอีกครั้ง อย่างน้อยเรา
ก็ยังได้ลองศึกษากันในแบบแฟน )  หลังจากที่เรา ปฏิเสธน้องไป ไม่นาน น้องก็มีแฟนค่ะ เป็น ผญ ที่เรารู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร
เป็นคนที่มาชอบน้องก่อน แต่เขาดีนะค่ะ เหมือนจะรักน้องมาก ยอมทุกอย่าง น้องคบกับเขามาจนถึงปัจจุบันค่ะ
จริงๆ เราเคยเจอกันแบบสามคนด้วยนะค่ะ ตอนนั้นเราก็เงิบนะค่ะ ที่เห็นน้องมากับแฟน มันรู้สึกว่า "โลกมันจะแคบไปมั้ยว่ะ มหาลัยก็ตั้งกว้าง"
อยากจะถีบตัวเองออกมาจากจุดๆ จุดนั้นค่ะ เขาสองคนดูมีความสุขกันดี ดีจนเรานึกอิจฉา แอบคิดนะค่ะ ว่า "ตรงนั้นน่าจะเป็นฉัน"
(ความคิดนางร้ายดีๆนี่เองค่ะ) เราไม่ได้ทักน้องหรอกนะค่ะ เพราะเห็นว่ามากับแฟน น้องก็ไม่ได้ทักเราเหมือนกันค่ะ
เราสองคนเหมือนคนที่ ไม่รู้จักกันมาก่อน ตอนนั้นมันเจ็บดีนะค่ะ สงสัยคงเป็นกรรมของเรามั้ง ที่ไปปฏิเสธเขา
แล้วมารู้สึกเสียดาย ที่หลัง ถ้าเราเป็นนางร้ายก็จะแย่งพระเอกกลับมาแล้วค่ะ (เป็นมนุษย์ป้าบ้าละคร 555)
อยู่ๆเนื้อเพลงนี้ ก็ดังขึ้นมาในใจค่ะ "ได้แต่มองเห็นเธอไปดี ได้แต่มีรอยยิ้มให้อยู่เสมอ " ตอนนี้เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เราชอบน้องจริงๆ
หรือแค่เสียดาย  แต่ทุกวันนี้เรายังคิดถึงเขาอยู่นะค่ะ รู้สึกว่าจะคิดถึงกว่า ตอนที่มีโอกาสคิดถึงซะอีก แบบนี้สินะที่เขาว่า
"เราจะรู้ว่าสิ่งไหนมีค่าก็ต่อเมื่อเสียมันไปแล้ว" เรากับน้องเจอกันครั้งสุดท้ายที่งานเลี้ยงค่ะ ตอนนั้นเราคิดว่าเราลืมน้องได้ 80% แล้วนะ
แต่พอเจอกัน มันเหมือนว่าที่พยายามลืม มาทั้งหมด ต้องมาเริ่มนับใหม่ เห้ย จนวันนี้เรายังโสด และมีแววว่าน่าจะขึ้นคานค่ะ
ไม่ใช่ไม่ใครเขามานะค่ะ แต่เราไม่ให้เขาเข้ามาค่ะ 555 ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ เรายังไม่รู้สึกอะไร กับคนที่เขามา เลยไม่อยากให้ใครต้องเสียเวลาค่ะ
หลายคนบอกเราปิดตัวเอง แต่สำหรับเรานะค่ะ เรายังไม่เจอคนที่เราจะรักเฉยๆค่ะ เราเป็นคนเชื่อเรื่องความรู้สึกนะค่ะ
เราไม่สามารถ คุยกับใครแบบที่ไม่รู้สึกอะไร ไม่ได้หรอกค่ะ มันฝืนตัวเอง และเราก็จะไม่ทำด้วย มันไม่ความสุขเอาซะเลย
เราไม่ได้หวังให้น้องกลับมาหรอกนะค่ะ เราแค่อยากให้ตัวเองพร้อมก่อนที่จะเปิดรับใครคนใหม่เข้ามา
เราหวังว่าจะเจอใครซะคนที่ทำให้เรารู้สึกอยากจะรักอีกสักครั้ง  (น้ำเน่าดีเนอะ 555) ชีวิตคนเรามันสั้นนะค่ะ ชอบใครก็รีบบอก
อย่าไปอยากบอกตอนที่เรา ไม่มีสิทธิ์บอกเขาแล้ว เดี๋ยวจะเป็นเหมือนเจ้าของกระทู้