สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยนี่เป็นกระทู้แรกของเราในพันทิปเลย เราชอบอ่านเรื่องราวต่างๆในพันทิปนี้มากค่ะ เคยคิดนะว่าชีวิตคนเราทำไมถึงเจอเรื่องต่างๆมากมายเช่นนี้ และไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเจอเลยด้วยซ้ำ เพราะตัวเองเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่เคยมีผช มาจีบเพราะไม่ใช่ผญ แบบที่ผช ส่วนใหญ่จะชอบ เราเลยเป็นคนหวั่นไหวง่าย เวลาที่เราไปแอบรักใคร แล้วเค้ารู้สึกกลับมาเหมือนกัน
จุดเริ่มต้นเราเกิดขึ้นตอนเราไปทำงานพิเศษ เราถูกย้ายแผนกมาแผนกเดี่ยวกันกับเค้า ตอนแรกๆที่เจอเค้า เราไม่ได้รู้สึกสนใจอะไรเค้าทั้งนั้น เราเห็นเค้าเป็นน้องชายคนนึง เพราะเราอยู่ปีสี่ แต่เค้าอยู่แค่ปีหนึ่ง แต่พอมันต้องเจอกันทุกวัน ได้คุยทุกวัน เรารู้สึกว่าผช คนนี้คุยถูกคอ แต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าเค้ามีแฟนแล้ว แต่ ณ ตอนนั้น เราไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้ เราเลยแอดไลน์เค้าไป ตอนนั้นก้อไม่ได้คิดอะไร คืนวันหนึ่ง เราเลิกงานพร้อมเค้า เรากลับบ้านด้วยกัน คุยกันไปตลอดทาง รู้สึกดีที่ได้คุยกับเค้า พอกลับมาถึงห้อง เราก็ทักไลน์เค้าไป เค้าตอบกลับมา คุยเล่นกันไปมาจนถึงตีสาม บอกตรงๆว่าเรารู้สึกดีมาก ไม่เคยคุยกับใครแล้วรู้สึกแบบนี้ เหมือนเจอคนที่มีอะไรๆเหมือนกัน หลังจากนั้นก็เริ่มคุยไลน์กันทุกวัน คุยได้ทุกเรื่อง มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากันตลอด จนถึงวันนึง เค้าบอกว่าชอบ ผญ ในแผนกเดียวกัน ตอนนั้นเรารู้สึกแปลกๆ แต่ก็ทำเป็นแซวเค้า คอยให้คำปรึกษาเค้าตลอด จนมาวันนึง เค้าส่งไลน์ที่เค้าคุยกับผญ คนนั้นมาให้เราดู ผญ คนนั้นก็ชอบเค้าเหมือนกัน เราบอกดีใจด้วย แต่จิงๆเรากลับรู้สึกเจ็บแปลกๆ แล้ววันต่อมาเราเห็นเค้าอยู่กับผญ คนนั้นตลอดตอนอยู่ที่ทำงานด้วยกัน เรารู้สึกแย่มาก อยู่ๆก็ร้องไห้ออกมา เรารีบกลับห้อง ไม่ลาเค้าเลย เค้าทักไลน์ถามว่าเป็นอะไร เราก็ไม่ตอบ เพราะเรารู้ตัวว่าเราไม่มีสิทอะไรไปหึงเค้า เราบอกให้เค้าไปถามพี่ที่ทำงานอีกคนที่เราเล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง พอหลังจากเค้ารู้ว่าเราชอบเค้า วันต่อมาเค้าก็ทำท่าทีเหมือนชอบกลับมา เราคุยกันมากกว่าเดิม เค้าทักมอนิ่งทุกเช้า ฝันดีทุกคืน มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆ เค้าชอบมาแอบถามว่าผช คนนั้นที่เราชอบ บอกได้มั้ยว่าเป็นใคร เราอยากจะบอก แต่ก็บอกอะไรไม่ได้ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว เราได้แต่บอกเค้าว่าเราบอกไม่ได้ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว ไม่ได้อยากให้เค้าเลิกกัน เค้าบอกว่าถ้าเราไม่ยอมพูด แล้วจะรู้มั้ยว่าผช คนนั้นเค้าก็รู้สึกดีด้วยเหมือนกัน เรารู้สึกดีมากๆแต่ก็รู้ว่ามันไม่ควร เค้าชอบโทรคุยเห็นหน้ากับเราแทบทุกวัน จนเพื่อนที่ทำงานเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ คุยไลน์ถึงเช้าบ่อยๆ จากนั้นไม่นาน เค้าชวนเราไปดูหนัง เราก็ไปรอเค้า แต่สุดท้าย เค้าบอกติดงาน เราก็เข้าใจ หลังจากนั้นเราพยายามชวนเค้าดูหนัง เค้าบอกไม่ว่าง เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่อยู่มาวันหนึ่ง เราเห็นเค้าไปดูหนังกับ ผญ คนนั้นที่เค้าบอกว่าชอบ เรารู้สึกจุก ทำไรไม่ถูก เราแอบไปร้องไห้ เสียใจในสิ่งที่ไม่มีสิท ถึงปากเค้าจะบอกว่าไม่ได้ชอบผญ คนนั้น แต่เราก็เสียใจกับสิ่งที่เห็น เราพิมระบายในเฟส อยากตัดใจ เพื่อนเราเป็นห่วงเรามาก บอกให้เราตัดใจตั้งแต่ตอนนี้ก่อนที่จะสายเกินไป ตอนนั้นเราคิดจะไปจริงๆ เพราะเราไม่อยากร้องไห้กับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ เค้าเข้ามาถามเราในเฟสแชท ว่าเป็นอะไร เรารู้ว่าเค้ารู้แล้ว เราเลยบอกความรู้สึกทุกอย่างออกไป แล้วเราจะเป็นฝ่ายหยุดทุกอย่างเอง แต่เค้าก็บอกว่าอย่าไป เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่าเรารู้สึกยังไง แต่ไม่อยากมั่นใจ เค้าขอให้คุยกับเค้าต่อ เราเลือกที่จะทำตามความรู้สึก ทั้งๆที่เพื่อนเราห้ามแทบตาย เราไม่ฟังใครเลย เรารู้สึกผิดแต่ก็ยังจะทำ ตั้งแต่บอกออกไป เรารู้สึกว่ามันยิ่งกว่าเดิม สถานะเราเหมือนกิ๊ก ข่าวเรากับเค้าดังทั่วที่ทำงาน เรารู้สึกแย่นะที่ไปแย่งแฟนชาวบ้าน แต่ก็ไม่ยอมหยุด
จนถึงคืนนั้น เราไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงาน เราเมามาก และเค้าก็จูบเรา เค้ามาส่งที่หอและเราก็เกือบจะมีอะไรกับเค้า วันถัดมา แฟนเค้าโทมา ขอให้เลิกยุ่งกับแฟนเค้า เราก็ไม่ยุ่ง เค้าบล๊อคไลน์ บล๊อคเฟส โทรมาขอให้เลิกยุ่ง เราไม่โทดใครนอกจากตัวเองที่ทำทั้งๆที่รู้ รู้สึกเสียใจมากที่ทำให้ผญ ด้วยกันต้องเสียใจ คืนนั้นเราเห็นแฟนเค้าโทรมา เราเลยโทรกลับไปตอนเช้า เค้าอยู่ด้วยกัน ละผช ก็บอกเราแค่ว่าขอโทดทุกอย่าง เราเลยบอกว่าจบตรงนี้ดีกว่า ทั้งเราและเค้าจะทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เราตัดสินใจบล๊อคเฟสและไลน์เค้า แต่เราคิดว่ามันคือการหนีปัญหา เราเลยอันไป สุดท้ายเค้ากลับบล๊อคเราแทน
ถามว่าตอนนี้เราโอเคมั้ย?
เราเจ็บนะที่เราไม่รักตัวเอง ไม่ฟังเพื่อนพูดสักอย่าง ยังไงเค้าก้อต้องเลือกแฟนเค้า คนที่เจ็บก็คือเรา เราต้องทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น จากที่เคยคุยกันทุกวัน มันก็ต้องหายไป เราไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าเราจะทำใจได้ แต่สิ่งที่รู้คือเราสมควรแล้วที่ได้รับผลแบบนี้ เราไม่โกดเค้านะที่ทำแบบนี้ตั้งแต่ต้น ก่อนหมดสัญญาเราอยากทำของขวัญวันเกิดให้เค้า เพื่อนเราบอกว่าจะทำให้เค้ามีปัญหา แต่เราแค่อยากจากกันด้วยดี เพราะต่อไปเราก็คงไม่เจอกับเค้าแล้ว ขอบคุณเวลาที่ทำให้เราได้เจอกัน ขอบคุณทุกๆอย่าง
ทั้งที่ผิดก็ยังจะรักคนมีเจ้าของ
จุดเริ่มต้นเราเกิดขึ้นตอนเราไปทำงานพิเศษ เราถูกย้ายแผนกมาแผนกเดี่ยวกันกับเค้า ตอนแรกๆที่เจอเค้า เราไม่ได้รู้สึกสนใจอะไรเค้าทั้งนั้น เราเห็นเค้าเป็นน้องชายคนนึง เพราะเราอยู่ปีสี่ แต่เค้าอยู่แค่ปีหนึ่ง แต่พอมันต้องเจอกันทุกวัน ได้คุยทุกวัน เรารู้สึกว่าผช คนนี้คุยถูกคอ แต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าเค้ามีแฟนแล้ว แต่ ณ ตอนนั้น เราไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้ เราเลยแอดไลน์เค้าไป ตอนนั้นก้อไม่ได้คิดอะไร คืนวันหนึ่ง เราเลิกงานพร้อมเค้า เรากลับบ้านด้วยกัน คุยกันไปตลอดทาง รู้สึกดีที่ได้คุยกับเค้า พอกลับมาถึงห้อง เราก็ทักไลน์เค้าไป เค้าตอบกลับมา คุยเล่นกันไปมาจนถึงตีสาม บอกตรงๆว่าเรารู้สึกดีมาก ไม่เคยคุยกับใครแล้วรู้สึกแบบนี้ เหมือนเจอคนที่มีอะไรๆเหมือนกัน หลังจากนั้นก็เริ่มคุยไลน์กันทุกวัน คุยได้ทุกเรื่อง มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากันตลอด จนถึงวันนึง เค้าบอกว่าชอบ ผญ ในแผนกเดียวกัน ตอนนั้นเรารู้สึกแปลกๆ แต่ก็ทำเป็นแซวเค้า คอยให้คำปรึกษาเค้าตลอด จนมาวันนึง เค้าส่งไลน์ที่เค้าคุยกับผญ คนนั้นมาให้เราดู ผญ คนนั้นก็ชอบเค้าเหมือนกัน เราบอกดีใจด้วย แต่จิงๆเรากลับรู้สึกเจ็บแปลกๆ แล้ววันต่อมาเราเห็นเค้าอยู่กับผญ คนนั้นตลอดตอนอยู่ที่ทำงานด้วยกัน เรารู้สึกแย่มาก อยู่ๆก็ร้องไห้ออกมา เรารีบกลับห้อง ไม่ลาเค้าเลย เค้าทักไลน์ถามว่าเป็นอะไร เราก็ไม่ตอบ เพราะเรารู้ตัวว่าเราไม่มีสิทอะไรไปหึงเค้า เราบอกให้เค้าไปถามพี่ที่ทำงานอีกคนที่เราเล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง พอหลังจากเค้ารู้ว่าเราชอบเค้า วันต่อมาเค้าก็ทำท่าทีเหมือนชอบกลับมา เราคุยกันมากกว่าเดิม เค้าทักมอนิ่งทุกเช้า ฝันดีทุกคืน มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆ เค้าชอบมาแอบถามว่าผช คนนั้นที่เราชอบ บอกได้มั้ยว่าเป็นใคร เราอยากจะบอก แต่ก็บอกอะไรไม่ได้ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว เราได้แต่บอกเค้าว่าเราบอกไม่ได้ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว ไม่ได้อยากให้เค้าเลิกกัน เค้าบอกว่าถ้าเราไม่ยอมพูด แล้วจะรู้มั้ยว่าผช คนนั้นเค้าก็รู้สึกดีด้วยเหมือนกัน เรารู้สึกดีมากๆแต่ก็รู้ว่ามันไม่ควร เค้าชอบโทรคุยเห็นหน้ากับเราแทบทุกวัน จนเพื่อนที่ทำงานเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ คุยไลน์ถึงเช้าบ่อยๆ จากนั้นไม่นาน เค้าชวนเราไปดูหนัง เราก็ไปรอเค้า แต่สุดท้าย เค้าบอกติดงาน เราก็เข้าใจ หลังจากนั้นเราพยายามชวนเค้าดูหนัง เค้าบอกไม่ว่าง เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่อยู่มาวันหนึ่ง เราเห็นเค้าไปดูหนังกับ ผญ คนนั้นที่เค้าบอกว่าชอบ เรารู้สึกจุก ทำไรไม่ถูก เราแอบไปร้องไห้ เสียใจในสิ่งที่ไม่มีสิท ถึงปากเค้าจะบอกว่าไม่ได้ชอบผญ คนนั้น แต่เราก็เสียใจกับสิ่งที่เห็น เราพิมระบายในเฟส อยากตัดใจ เพื่อนเราเป็นห่วงเรามาก บอกให้เราตัดใจตั้งแต่ตอนนี้ก่อนที่จะสายเกินไป ตอนนั้นเราคิดจะไปจริงๆ เพราะเราไม่อยากร้องไห้กับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ เค้าเข้ามาถามเราในเฟสแชท ว่าเป็นอะไร เรารู้ว่าเค้ารู้แล้ว เราเลยบอกความรู้สึกทุกอย่างออกไป แล้วเราจะเป็นฝ่ายหยุดทุกอย่างเอง แต่เค้าก็บอกว่าอย่าไป เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่าเรารู้สึกยังไง แต่ไม่อยากมั่นใจ เค้าขอให้คุยกับเค้าต่อ เราเลือกที่จะทำตามความรู้สึก ทั้งๆที่เพื่อนเราห้ามแทบตาย เราไม่ฟังใครเลย เรารู้สึกผิดแต่ก็ยังจะทำ ตั้งแต่บอกออกไป เรารู้สึกว่ามันยิ่งกว่าเดิม สถานะเราเหมือนกิ๊ก ข่าวเรากับเค้าดังทั่วที่ทำงาน เรารู้สึกแย่นะที่ไปแย่งแฟนชาวบ้าน แต่ก็ไม่ยอมหยุด
จนถึงคืนนั้น เราไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงาน เราเมามาก และเค้าก็จูบเรา เค้ามาส่งที่หอและเราก็เกือบจะมีอะไรกับเค้า วันถัดมา แฟนเค้าโทมา ขอให้เลิกยุ่งกับแฟนเค้า เราก็ไม่ยุ่ง เค้าบล๊อคไลน์ บล๊อคเฟส โทรมาขอให้เลิกยุ่ง เราไม่โทดใครนอกจากตัวเองที่ทำทั้งๆที่รู้ รู้สึกเสียใจมากที่ทำให้ผญ ด้วยกันต้องเสียใจ คืนนั้นเราเห็นแฟนเค้าโทรมา เราเลยโทรกลับไปตอนเช้า เค้าอยู่ด้วยกัน ละผช ก็บอกเราแค่ว่าขอโทดทุกอย่าง เราเลยบอกว่าจบตรงนี้ดีกว่า ทั้งเราและเค้าจะทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เราตัดสินใจบล๊อคเฟสและไลน์เค้า แต่เราคิดว่ามันคือการหนีปัญหา เราเลยอันไป สุดท้ายเค้ากลับบล๊อคเราแทน
ถามว่าตอนนี้เราโอเคมั้ย?
เราเจ็บนะที่เราไม่รักตัวเอง ไม่ฟังเพื่อนพูดสักอย่าง ยังไงเค้าก้อต้องเลือกแฟนเค้า คนที่เจ็บก็คือเรา เราต้องทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น จากที่เคยคุยกันทุกวัน มันก็ต้องหายไป เราไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าเราจะทำใจได้ แต่สิ่งที่รู้คือเราสมควรแล้วที่ได้รับผลแบบนี้ เราไม่โกดเค้านะที่ทำแบบนี้ตั้งแต่ต้น ก่อนหมดสัญญาเราอยากทำของขวัญวันเกิดให้เค้า เพื่อนเราบอกว่าจะทำให้เค้ามีปัญหา แต่เราแค่อยากจากกันด้วยดี เพราะต่อไปเราก็คงไม่เจอกับเค้าแล้ว ขอบคุณเวลาที่ทำให้เราได้เจอกัน ขอบคุณทุกๆอย่าง