....รักจริงจักเปี่ยมล้น..............ให้อภัย
ผิดจึ่งละจดจำ.......................มากน้อย
ชั่วใช่ปล่อยปะไป...................อาละวาด
คุมแนะ-ตะล่อมคล้อย-โน้ม.......สู่ธรรม

....ลงทัณฑ์โทษใช่แก้............ปัญหา
สอนสั่ง”ปันรัก”นำ..................ชั่วพ้น
“แบบอย่าง”ดุจดารา................กระจ่างจิต
พลาดผิดทุกข์ท้นแท้...............เมตตา

คำชี้แจง:-

โคลงดั้น  ต้องแต่งครั้งละ ๒ บท
เพราะ สัมผัสระหว่างบท บังคับตาม ชื่อโคลงดั้นนั้นๆ

โคลงสี่ดั้น ตรีพิธพรรณ : บทต้น คำท้ายสุดของบาทที่ ๔ ส่งสัมผัสไป บทหลัง คำที่ ๓ ของบาทที่ ๒
โคลงสี่ดั้น จัตวาทัณฑี :                                                                                      ๔
โคลงสี่ดั้น วิวิธมาลี :                                                                                          ๕