เคยครับ แต่รับมือได้ และสวนกลับแบบให้รู้ว่ามีของนะ ไม่ใช่ไม่มี เช่น

ให้ไปยืนมุมห้อง แล้วสัมภาษณ์แบบแบบห่างๆ แล้วให้ยืนสัมภาษณ์ตลอด 20 นาที กับคำถามที่พยายามไปในทิศทางที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เช่น

- เธอรู้เยอะกว่าชั้นหรือเปล่า
--> อันนี้ผมยังไม่ทราบครับ แต่ในฐานะที่อาจจะเป็นผู้บังคับบัญชาของผมในอนาคต ผมก็คิดว่าต้องมีประสบการณ์มากกว่าผมอยู่แล้วครับ ซึ่งผมก็สนใจถ้ามีโอกาสได้เรียนรู้ในเรื่องการทำงานเป็นหลัก

- เธอทำอะไรแบบนั้น (ผมทำงานด้านยาไทยเป็น Part Time ด้วย) ด้วยเหรอ ชั้นไม่อยากจะเชื่อ
--> ทำครับ เพราะผมมีใบประกอบโรคศิลปะที่สอบได้มาและเป็นธุรกิจของครอบครัว ช่วยได้ก็เป็นเรื่องที่ดีในการเพิ่มทักษะตัวเอง เน้นในการวิเคราะห์แล้วจ่ายยาไทยและแนะนำมากกว่า ตามเอกสารที่แนบใบสมัครไปแผ่นที่ 5 ครับ นั่นคือสำเนาใบประกอบโรคศิลปะของผม สามารถดูได้ครับ  

- ที่ทำงานเก่าไม่อยากต้อนรับเธอกลับไปหรือไง
--> ต้อนรับครับ  เพียงแต่ผมสนใจจะมาสัมภาษณ์กับที่นี่ เพราะคิดว่าที่นี่น่าจะมีอะไรให้ผมทำประโยชน์และพัฒนาตัวเองมากขึ้นในสายงานด้านนี้ ให้เท่ากับ Package ที่เรียกไป

- แค่แม่ป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล ถึงกับต้องลาออกจากงาน ไม่เกินไปหน่อยหรือ
--> เพราะความจำเป็นต้องแต่ละตัวบุคคลไม่เหมือนกันครับ ซึ่งความจำเป็นของผม คือ การทำหน้าที่ของลูกที่ดีในการดูแลยามเขายามเจ็บป่วยและพักฟื้น อย่างน้อยก็ช่วยให้เขาฟื้นฟูตัวเองได้เร็วขึ้นด้วย แม่ใครใครก็รักครับ ซึ่งผมคิดว่าถ้าเป็นคุณแม่ของคนอื่นๆ ทั้งพนักงานที่นี่หรือที่ไหนๆ เขาก็มีแนวโน้มตัดสินใจแบบผมเกิน 75% ในการกลับไปดูแลคนในครอบครัว

แม้ว่าจะรู้สึกแปลกใจและไม่แฮปปี้เท่าไหร่ที่โดนสัมภาษณ์และให้ยืนมุมห้องอะไรแบบนี้ (ซึ่งพอรู้ว่าอาจจะไม่ได้ เพราะคำถามแต่ละอย่างไม่ชวนทำให้รู้สึกดีนัก) ยิ่งสภาพห้องที่สัมภาษณ์ มันไม่ใช่ห้องที่จะทำให้รู้สึกสบายนัก เพราะเหลี่ยมไปหมดทุกส่วน และสีทึมๆ ชวนกดดัน เมื่อจบการสัมภาษณ์ผมถามกลับว่า วัตถุประสงค์ที่ให้ผมยืนตลอดการสัมภาษณ์อย่างซักครู่นี้คืออะไรครับ ผมอยากถามเป็นความรู้ในฐานะที่ทำ HR มานาน และไม่เคยเจอวิธีการสัมภาษณ์แบบนี้มาก่อน มันคือทฤษฎีหรือแนวทางปฏิบัติใหม่ๆ หรือเปล่า คำตอบที่ได้คือ

"ก็ชั้นอยากให้เธอยืน เธอก็ต้องทำตามชั้น อยากได้งานที่นี่ก็ต้องปฏิบัติตามที่ชั้นสั่งให้ได้ ก็แค่นั้น"

อืมมมม ผมเลยยื่นใบประทับตราเข้าออกบริษัทนี้ให้เข้าเซ็นให้ แล้วบอกกลับไปแบบหน้ายิ้มๆ ว่า "ผมไม่ทราบว่าผมจะได้งานนี้หรือไม่ ซึ่งไม่สำคัญเท่าที่ผมจะบอกว่า ขอปฏิเสธและเสียความรู้สึกที่ได้สัมภาษณ์งานแบบนี้มากครับ เพราะสิ่งที่ทำเป็นหนึ่งในสิ่งที่ไม่ควรในการสัมภาษณ์งาน และแทคติคการสัมภาษณ์งานแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการไม่เห็นความเท่าเทียมกันของความเป็นมนุษย์ที่ควรจะให้เกียรติ แต่ก็ยังดีที่คุณไม่ให้ผมคุกเข่า หรือคลานเข่าให้การสัมภาษณ์ และขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้ว่าองค์กรนี้เป็นยังไง และดีใจที่ไม่ได้ร่วมงานกับที่นี่ครับ มีอะไรจะถามผมอีกไหมครับ ถ้าไม่มีขอบคุณอีกครั้งที่เรียกตัวผมมาสัมภาษณ์กะทันหันแบบนัดเช้านี้ให้มาเช้านี้แบบนี้ และผมมีสัมภาษณ์งานต่อที่อื่นช่วงบ่าย (ซึ่งได้งานนั้นด้วยในเวลาต่อมา)" สรุปเจ๊ที่สัมภาษณ์ผมโกรธหน้าแดงจนพูดอะไรไม่ออก กัดปากแน่นเลย แล้วผมก็เดินออกมา ขอบคุณคนนัดสัมภาษณ์ แล้วก็ไปสัมภาษณ์งานอีกที่ต่อ

นี่แหละครับ แปลกที่สุดที่เคยเจอมา และไม่ได้เจออะไรแบบนั้นอีกเลย รวมถึงเวลาสัมภาษณ์งานใคร ก็ไม่ทำพฤติกรรมแบบนี้ เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีจริงๆ