คือผมได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเรียนวิศวะ เขาเรีบนพยาบาล อยุ่ ม. เดียวกัน ตอนนั้นเราก็อยู่ในฐานะเพื่อนจริงๆ ในระยะนั้นผมก็คิดแบบเขาแบบเพื่อน ต่างฝ่ายก็มีคนคุยยเหมือนกันแต่เราก็ยังคุยเฟสปกติ พออีกประมาณ 3 เดือน ผมได้เลิกกับแฟน ผมเลยไปปรึกษา กับเพื่อนผู้หญิงคนนี้ ตลอด จนเขาเลิกกับแฟน เพราะแฟนเขาไม่มีเวลาให้ เขาก็มาปรึกษาเรื่องแฟน ผมก็ให้กำลังใจเขาตลอด แต่สุดท้ายเขาก็เลิกกับแฟนจริงๆ
มีอยู่วันหนึ่งผมก็คุยกับเขาปกติ ผมก็หยอดมุกเสี่ยวๆกากๆไป อยู่ดีๆ เขาก็ถามผมว่า" มีใครอยู่ในใจรึป่าว: ผมก็ตอบไปว่า"ยังเลยย "   "งั้นเราลองมาคุยกันไหม"ผมตกใจอยู่พัก ก็เลยตอบตกลงไป
จนเวลานั้นถึงเวลานี้ ผมรู้สึกดีมากๆๆนะ ระยะเวลา เกือบ 3  เดือนละ ผมรู้ว่าเขา เรียนหนัก เวลาแทบให้ผมน้อยมากก!! แต่ผมก็ไม่ได้น้อยใจเรื่องนี้เลยครับบ ผมก็ถามทุกวัน ว่า"เหนื่อยไหมวันนนี้ กินข้างรึยัง งานเยอะไหม" แบบนี้ทุกวัน แต่ก็มีความสุขนะที่ได้ดูแล คนนี้
แต่เมื่อ สอง สามวัน นี้ผมถามไปว่า รู้สึกไง เบื่อผมรึป่าว?? "บอกตรงๆเลยนะ ตั้งแต่เราคุยกัน เรารู้สึกเหมือนคุยกับเพื่อนมากกว่าจริงๆนะ " ผมก็ตอบไป "เราสองคนเริ่มมาจากคำว่าเพื่อนจริงๆอะ สถานะมันเลยเปลี่ยนไปยาก"
เมื่อคืนนี้ผมเลยบอกเขาไปว่า "ขอเวลาอีกได้ไหมซัก 2-3เดือน ให้ผมพิสูจน์ความรู้สึกตัวเองจะทำให้เขารู้สึกเหมือนกับผม"
เขาก็เลยบอกกับผมว่า"มันจะนานไปรึป่าว"
ผมก็เลยตอบไป"ผมรักคุณ รักตั้งแต่เจอกันครั้งแรกละ ไม่กล้าบอก " เพราะผมไม่รู้จะใช้เหตุผลอะไรมาให้ละ
ผมอยากจะรู้ว่า" เขาจะเปลี่ยนความรู้สึกได้รึป่าว " ผมไม่กลัวเสียเวลาครับ ผมเชื่อในความรู้สึกของหัวใจ อยากจะชนะหัวใจเขาจริงๆ