อยากถามผู้มีประสบการณ์เกี่ยวกับทัศนคติ และวัฒนธรรมของคนอเมริกันค่ะ

เนื้อเรื่อง

คือเพิ่งเดทกะหนุ่มมะกันได้เดือนกว่า เราได้ทุนมาทำวิจัย ส่วนเค้าทำงานแล้ว อายุเท่ากัน 30+

คุยกันมาเดือนกว่า แบบเปิดเผยเลยว่า หาคนเดท ไม่ได้คุยเป็นเพื่อน (แต่ช่วงเดทกัน ตกลงกันว่าถ้าจะคุยกับคนอื่นด้วยก็ไม่ว่ากัน แฟร์ๆ)

โดยส่วนตัว เราคุยกะเค้าคนเดียว ละเคยถามเค้าว่า เดทคนอื่นอยู่ด้วยรึปล่าว เค้าก็บอกว่า That's unlikely happen to me.
(ไม่รู้ไม่มีหรือไม่บอกนะ//คือระแวง เพราะเคยชินกับความกะล่อนกะรอกของชายไทย)

พื้นฐานการศึกษา รายได้ ครอบครัว ทัศนคติต่างๆ ค่อนข้างคล้ายกันมาก เรียกว่าเดทกันแบบผู้ใหญ่แหละ ต่างคนต่างมีการมีงานทำ

แล้วก็โรแมนติกกุ๊กกิ๊กไปตามเรื่อง คือไปกินข้าว ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ไม่เคยคุยว่า เออ เราเป็นแฟนกันเถอะนะ

ทีนี้ อยู่มาวันหนึ่ง หนุ่มก็ให้กุญแจสำรองอพาตเม๊นนางมา

บอกว่าจะไปทำงานที่อื่นสองสามอาทิตย์ ช่วงที่เราไม่อยู่ ถ้าเธอจะไปค้างห้องฉันบ้างก็ตามสบายนะ

แล้วก็นัดเราไปทานข้าวกับญาติๆของเขา คือทีแรกชวนไป เรานึกว่าไปสองคน แต่พอไปถึงร้าน เจอญาตินั่งอยู่ เป็นครอบครัวเลย

แต่ตอนนั่งทานข้าว ก็คุยเรื่องสัพเพเหระทั่วๆไป หมา แมว เป็ด ไก่ ละเค้าก็ไม่ได้แนะนำว่า นี่แฟนผม แค่แนะนำชื่อเฉยๆ

คือ เราตกใจอ่ะ เพราะไม่เคยคุยกันว่า เออ เราจะจริงจังกันแล้วนะ โดยส่วนตัวเรายังคิดว่า "ดูๆกันอยู่" อยู่เลย

ช่วงคำถาม

เราไม่แน่ใจว่าสำหรับคนอเมริกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่จะพาคู่เดทมาทานข้าวกับครอบครัว ไม่ได้แปลว่าจริงจังอะไร รึปล่าว?

คือถ้าเป็นบริบทสังคมไทย การเปิดตัวกับญาติๆนี่คือ จริงใจจริงจังมาก ... ใช่มั้ย?

ตอนนี้ไม่กล้าถามเค้าตรงๆ เพราะไม่แน่ใจว่าหนุ่มมะกันจะเป็นเหมือนชายไทยรึปล่าว ...

คือเคยมีประสบการณ์แย่ๆกับชายไทย ว่าตอนคบกันก็เรื่อยๆ แต่พอถามถึงอนาคตปุ๊บ เตลิดหนี หายไปเลย

คืออยากเดทกะคนนี้ต่ออีกสักพัก กลัวถามแล้วเค้าจะตกใจหนีไปแบบชายไทยอ่ะ

ขอสำรวจจากผู้มีประสบการณ์ก่อน จะได้วิเคราะห์สถานการณ์ถูก ว่าควรวิตกหรือไม่

ถ้ายาวไป ขออภัย คืออยากให้ข้อมูลประกอบการพิจารณา

ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนปรึกษาค่ะ