หวาดดดีฮับ
วันนี้เป็นกระทู้แรกของผมฮ่ะ
ผมอยากถามเพื่อนๆว่า
เพื่อนๆเคยไปเดินห้างหรูๆแต่งตัวธรรมดาไหมฮ่ะ

ผมเป็นคนนึงฮ่ะที่ชอบทำตัวตามสไตล์ แล้วแต่อากาศ
วันนั้นผมไปเดินพารากอนฮ่ะ
น้องผมเดินแฟชั่นโชว์เด็กที่พารากอนฮอลล์วันน้น ตรงแฟชั่นฮอลล์มั้งคับ
ผมเคยไปออดิชั่นเมื่อหลายปี
ก็ตั้งใจมุ่งตรงไปบิวตี้ ฮอลล์ เพราะไม่ได้เวลา ก็จะดูของเดินไปเรื่อยๆ ก็มองซ้ายขวาไปตามทาง เจอร้านน่าสนใจก็แวะ
ผมแวะประมาณ 2-3 ร้านมั้งฮ่ะ ลักษณะเป็นร้านเปิด มีนักท่องเที่ยวเลือกซื้อของกันอยู่ แต่มีที่นึงที่ค่อนข้างจัดโชนไว้เป็นส่วนตัว
ผมก็ถามราคาลิปมัน และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสตัวสินค้าจริงๆ เดิมผมใช้ลิปตามท้องตลาดที่หาซื้อค่อนข้างง่ายฮ่ะ เพราะสะดวกเป็นหลัก
หลังจากนั้นผมก็เดินไปวนมาอยุ่2รอบมั้ง พนักงานเค้าก็มองผมแปลกๆ ตัวผมก็มาเดินเที่ยวก็ไม่คิดอะไรนะ
วันนั้นผมแต่งตัวค่อนข้างเรียบร้อย ใส่รองเท้าสีน้ำตาลเข้ม กับกระเป๋าคู่ใจใบเล็ก
จนมาเจอจัดซุ้มเครื่องสำอางค์ยี่ห้อหนึ่ง
ผมก็เดินเข้าไปลองสินค้าไม่นาน ประมาณ 5 นาที ก็ตัดสินใจซื้อ
แต่มันเสียเวลาแคชเชียร์ตอนจ่ายเงินฮ่ะ
รอบแรกผมพกเงินสดก็จ่ายไป ไม่ได้รูดบัตร เพราะความสะเพร่า
หากพกบัตรก็คงมีหลักฐานการชำระเงินชัดเจนกว่านี้ เพราะระบุตัวตนชัดเจน
ผมซื้อเสร็จ ผมก็มาดูน้องทีแฟชั่นฮออล์ ดูแป๊ปเดียวก็รีบเดินไปเซนทรัลเวิร์ล โดยผมเลือกเดินข้างล่างนะฮ่ะ
ผมชอบเดินริมถนน ก็เดินไป เจอพนักงานที่ร้านที่ผมเพิ่งซื้อของไป เราก็สอบถามข้อมูล
เพราะตอนนั้นพนักงานที่พารากอนแนะนำแต่รองพื้นสูตรเดียว
แต่ผมจำได้ว่าผมเคยเห็นอีก
ด้วยความที่รีบผมก็กลับมาที่พารากอนตามคำแนะนำของพนักงานเพื่อ
ตั้งใจกลับมาเปลี่ยนสินค้าที่บูธเดิม ขั้นตอนการเปลี่ยนก็ไม่มีอะไรยุ่งยากนะฮ่ะ
เพียงแค่เพิ่มเงินไปนิดหน่อย
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ความ งกๆ เงิ่นๆ ของผม

ครับ คือ ผมเพิ่งมาบิวตี้ฮอลล์ ครั้งแรก
ซึ่งการที่ผมจะวิ่งกลับไปมาหลายรอบ ผมหลงครับ
ผมมองตลอดทาง

นั่นอาจเป็นจุดที่พนักงานเริ่มสนใจในตัวผม
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น

ผมได้มาเดินที่พารอกอนอีก
วันที่ผมไม่สามารถจำได้
คือเหตุการณ์ที่ผมเข้าไปร้าน Harrods ((;อยู่โชนด้านล่างของพารากอนฮ่ะ
ผมเข้าไปวันนั้นก็ปกติ ใส่รองเท้าบู๊ทหุ้มข้อ จัดว่าธรรมดานะฮ่ะ
แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ ผมเอาเสื้อออกนอกกางเกง
ซึ่งทำให้ผมดูเซอร์ๆ กะ กระเป๋าสะพาย
ผมยอมรับครับว่าการแต่งตัวของผมวันนั้นทำให้ผมดูโลว์เกรดมากในสายตาพนักงาน
โดยเฉพาะตอนเอาเสื้อออกนอกกางเกง ตอนแรกผมยัดใส่นะ แต่ไม่ถนัด เสื้อหลุดบ่อย
ตั้งแต่ผมเดินเข้าไปในร้าน Harrods คือพนักงานมองหัวผมยันทีน คับ
แล้วบอกว่าไม่มีปัญญาซื้อหรอก

ก่อนออกจากร้านผมหันไปถ่ายรูป แชะ แชะ ชีส ;) ไม่ใช่คับ มุก
ผมหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปพนักงานตอนเดินออกจากร้าน
ทุกคนพร้อมใจหันไปทางเดียวกัน คือ หันหลังใส่กล้อง
โดยเฉพาะคนที่เป็นผู้จัดการสาขา นั่นตัวดีครับ
ที่พูดดูถูกผมขนาดนั้น

ขอโทษครับ
พ่อแม่ผมไม่เคยสอนให้ผมไปขโมยของใคร
ถึงผมจะแต่งตัวกันยังไง มันเป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอก

ผมเคยทำงานร้านอาหารผมทราบดีคับ
ผมจะบริการทุกคนเท่าเทียม

ผมแค่อยากทราบทัศนะคติของสังคมไทยสมัยนี้
ว่า...มันเกิดอะไรขึ้น?

ผมเข้าใจว่าพนักงานต้องสังเกตท่าทีลูกค้า
แต่คำพูดและการกระทำแบบนี้ก็ไม่ไหวนะคับ

ผมอยากทราบว่าเงินเดือนคุณเพียงเท่าไหร่
ปล.ผมไม่ได้ดูถูกนะคับ

แต่ตราบใดที่คุณยังเป็นเพียงลูกน้องของนายจ้าง(Company)
คุณก็คือ บุคลากร ในบริษัท ที่มีหน้าที่ต้องดูแลลูกค้าอย่างเท่าเทียมกัน ทุกชนชั้น

ครั้งนึงผมเคยแต่งตัวธรรมดา เสื้อยืดดำ กางเกงยีนส์
ไปกินข้าววันรวมญาติ ช่วงเทศกาลปีใหม่
ที่ห้องอาหารแห่งนึง ที่ซอยรางน้ำ king power
ร้านหรูคับ
แต่วันนั้นเราแต่งตัวสบายไปกันหลายคน
พนักงานไม่มีท่าทีแปลกๆ หรือสายตาที่มองมาเหยียดหยามเลย

ในวันนั้นผมเห็นคุณผู้หญิงคนนึง แต่งตัวไฮโซมาเลยฮ่ะ
ผมก็มองเค้าอยู่
แอบคิดในใจ เค้าแปลก หรือ ผมแปลก -..-