คือเหมือนติดกระดุมเม็ดแรกผิด แต่ปล่อยมาเรื่อยๆ ชีวิตที่ขาดการวางแผนนี่มันแย่จริงๆค่ะ
คบกัน 3 ปี แต่งงานกัน ประมาณ 1 ปี ดันท้อง ตั้งแต่ระหว่างคบกันนี่คือเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์ 2 อาทิตย์ครั้ง อะไรประมาณนี้ ไม่เคยได้อยู่ด้วยกัน จนแต่งงานจนมีลูก ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันนะ คือทำงานคนละที่ เสาร์ อาทิตย์ ดิฉันเรียนโท เหมือนเป็นแค่รูมเมทกัน จนพอมีลูกก็แยกกันเลย ดิฉันไปเลี้ยงลูดบ้านพ่อแม่ เจอกันแค่วันหยุด เพิ่งได้ย้ายมาอยู่เป็นครอบครัว มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ เมื่อ 2 ปีกว่าที่แล้ว
รู้สึกมันแย่กว่าอยู่คนเดียว แบบเฮ้อ เบื่อ เหนื่อย มีลูกก็ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้วางแผน อยู่ด้วยกันก็แบบเฮ้ยทำไมเค้าเป็นคนอย่างนี้นะ แบบทะเลาะกันบ่อย คุยกันไม่รู้เรื่อง เป้าหมายไม่เหมือนกัน ไลฟ์สไตล์ก็ต่างกัน ตอนนี้ก็ไม่ทะเลาะแต่ก็ไม่มีอะไรคุยกัน เบื่อไปเลย เค้าก็ไม่ได้รักเราแล้ว แต่ให้ทนเพื่อลูก เราก็ไม่ได้รักเค้าแล้ว ยังงงตัวเองว่าแต่งกะคนอย่างนี้ทำไม
อาจเป็นเพราะตอนนั้นมีปัญหาทะเลาะกับเพื่อนที่เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน ลยอยากหนีออกจากชีวิตตอนนั้น
อยากเลิก คือยิ่งแก่ยิ่งรู้สึกว่าชีวิตฉันเกิดมาทั้งทีทำไมต้องมาทนอะไรอย่างนี้ อยากมีความสุขบ้าง มีอิสระ
เค้าเป็นคนเอื่อยไม่กระตือรือร้น ไม่หวังจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ดิฉันอยากก้าวหน้า ทนมาตลอด จนได้ไปคุยกับเพื่อน เพื่อนพูดให้คิดว่าแล้วแกเป็นเค้าเหรอ คือนั่นสิ ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง เป้าหมายชีวิตก็ไม่เหมือนกัน ต้องทนเหรอคะ
มายก ตย เพิ่มนะคะ ที่ทำให้แบบรู้สึกว่า แต่งแล้วแย่กว่าอยู่คนเดียวจะแต่งทำไม เช่น ดิฉันซื้อรถเกียร์ออโต้ ตั้งแต่ก่อนแต่ง ก็ใช้มาตลอด ส่วนแฟนใช้กระบะเกียร์ธรรมดา ตอนเค้ายังทำงาน กทม รถดิฉันติดแก๊ส ให้เค้าใช้ไปทำงาน ดิฉันก็ทนลำบาก เดินบ้าง ตื่นเช้าไปให้ทันบ้าง นั่งมอเตอไซด์บ้าง เพราะดิฉันขับรถเค้าไม่เป็น ก้ไม่มีปัญหาอะไร ดิฉันก็ทน เค้าก็ไม่บ่นอะไร แต่พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน แล้วเค้าต้องเดินทางไปประชุม อยากจะใช้รถดิฉัน เพราะขับง่ายกว่า แต่ดิฉันขับรถเค้าไม่ได้ ต้องไปส่งลูกที่ รร เค้าก็จะบ่นว่าทำไมขับรถเค้าไม่เป็นสักที คือดิฉันก็โมโห สิว่า มันใช่หน้าที่ฉันต้องไปหัดขับรถเกียร์ธรรมดาเหรอ ในเมื่อฉันซื้อเกียร์ออโต้มาใช้ คือเค้าค่อนข้างเห็นแก่ตัวด้วย และบ้านเค้ากับบ้านดิฉันก้คนละแนว ดิฉันเข้ากับพ่อแม่เข้าไม่ได้เลย
ใครอยากเลิกกะสามีบ้างคะ แชร์กันหน่อย
คบกัน 3 ปี แต่งงานกัน ประมาณ 1 ปี ดันท้อง ตั้งแต่ระหว่างคบกันนี่คือเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์ 2 อาทิตย์ครั้ง อะไรประมาณนี้ ไม่เคยได้อยู่ด้วยกัน จนแต่งงานจนมีลูก ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันนะ คือทำงานคนละที่ เสาร์ อาทิตย์ ดิฉันเรียนโท เหมือนเป็นแค่รูมเมทกัน จนพอมีลูกก็แยกกันเลย ดิฉันไปเลี้ยงลูดบ้านพ่อแม่ เจอกันแค่วันหยุด เพิ่งได้ย้ายมาอยู่เป็นครอบครัว มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ เมื่อ 2 ปีกว่าที่แล้ว
รู้สึกมันแย่กว่าอยู่คนเดียว แบบเฮ้อ เบื่อ เหนื่อย มีลูกก็ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้วางแผน อยู่ด้วยกันก็แบบเฮ้ยทำไมเค้าเป็นคนอย่างนี้นะ แบบทะเลาะกันบ่อย คุยกันไม่รู้เรื่อง เป้าหมายไม่เหมือนกัน ไลฟ์สไตล์ก็ต่างกัน ตอนนี้ก็ไม่ทะเลาะแต่ก็ไม่มีอะไรคุยกัน เบื่อไปเลย เค้าก็ไม่ได้รักเราแล้ว แต่ให้ทนเพื่อลูก เราก็ไม่ได้รักเค้าแล้ว ยังงงตัวเองว่าแต่งกะคนอย่างนี้ทำไม
อาจเป็นเพราะตอนนั้นมีปัญหาทะเลาะกับเพื่อนที่เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน ลยอยากหนีออกจากชีวิตตอนนั้น
อยากเลิก คือยิ่งแก่ยิ่งรู้สึกว่าชีวิตฉันเกิดมาทั้งทีทำไมต้องมาทนอะไรอย่างนี้ อยากมีความสุขบ้าง มีอิสระ
เค้าเป็นคนเอื่อยไม่กระตือรือร้น ไม่หวังจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ดิฉันอยากก้าวหน้า ทนมาตลอด จนได้ไปคุยกับเพื่อน เพื่อนพูดให้คิดว่าแล้วแกเป็นเค้าเหรอ คือนั่นสิ ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง เป้าหมายชีวิตก็ไม่เหมือนกัน ต้องทนเหรอคะ
มายก ตย เพิ่มนะคะ ที่ทำให้แบบรู้สึกว่า แต่งแล้วแย่กว่าอยู่คนเดียวจะแต่งทำไม เช่น ดิฉันซื้อรถเกียร์ออโต้ ตั้งแต่ก่อนแต่ง ก็ใช้มาตลอด ส่วนแฟนใช้กระบะเกียร์ธรรมดา ตอนเค้ายังทำงาน กทม รถดิฉันติดแก๊ส ให้เค้าใช้ไปทำงาน ดิฉันก็ทนลำบาก เดินบ้าง ตื่นเช้าไปให้ทันบ้าง นั่งมอเตอไซด์บ้าง เพราะดิฉันขับรถเค้าไม่เป็น ก้ไม่มีปัญหาอะไร ดิฉันก็ทน เค้าก็ไม่บ่นอะไร แต่พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน แล้วเค้าต้องเดินทางไปประชุม อยากจะใช้รถดิฉัน เพราะขับง่ายกว่า แต่ดิฉันขับรถเค้าไม่ได้ ต้องไปส่งลูกที่ รร เค้าก็จะบ่นว่าทำไมขับรถเค้าไม่เป็นสักที คือดิฉันก็โมโห สิว่า มันใช่หน้าที่ฉันต้องไปหัดขับรถเกียร์ธรรมดาเหรอ ในเมื่อฉันซื้อเกียร์ออโต้มาใช้ คือเค้าค่อนข้างเห็นแก่ตัวด้วย และบ้านเค้ากับบ้านดิฉันก้คนละแนว ดิฉันเข้ากับพ่อแม่เข้าไม่ได้เลย