ต้องขอบอกก่อนนะครับว่านี่ไม่ใช่กระทู้รีวิวแอปแต่อย่างใด แต่เป็นกระทู้ที่บอกเล่าประสบการณ์ของผมโดยตรงที่มีขึ้นเพราะแอป beetalk
โดยผมแทนตัวอีกฝ่ายว่าฝ้ายนะครับ เพื่อไม่ให้กระทบต่องานของเขาครับ
โดยผมกับฝ้ายเริ่มคบกันเมื่อประมาณ สามปีที่แล้วครับฝ้ายทำงานที่เดียวกับยผมครับครังแรกที่เจอกันผมคิดในใจนะ ว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักดีอยากรู้จักจังเลยผมก็จีบเธอโดยผมไม่รู้จะขอเบอร์เธอยังไงผมเลยเขียนเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองแล้วเอาไปให้เธอเลยครับ (หน้าดานสุดๆ) "แล้วบอกเธอว่าโทรมาด้วยนะ"แล็วพอตอนกลางคืนเธอก็โทรมาครับผมนะดีใจมากเลยครับ
หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แล้วก็เป็นแฟนกันครับพอคบกันได้สามเดือนฝ้ายต้องลาออกจากงานครับเพื่อออกมาเรียนตอนเธอลำบากมากครับงานก็ไม่มีเงินก็ไม่ค่อยมีต้องคอยขอเงินของแม่ ผมรักเธอผมไม่รู้จะช่วยเธอยังไงเลยตัดสินใจครับบอกเธอว่าจะย้ายมาอยู่ด้วยแล้วจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับเธอก็ตกลงนะครับเราอยู่ด้วยก็มีความสุขดีนะครับค่าใช้จ่ายในชีวิตของเธอผมจะออกให้ครับค่ารถที่ไปเรียน ค่าอาหาร ค่าห้อง ผมออกหมดเลยครับ ตอนไม่ได้ไปเรียนผมก็ให้เธออยู่ห้องครับไม่ใช่ไม่อยากให้หางานพิเศษทำนะครับแต่มันหาไม่ได้ครับ .... เวลาผ่านไปเธอเรียนจบครับผมก้ดีใจที่เธอตั้งใจเรียนจนจบ ใช้เวลาหนึ่งปีกับการเรียน ปวส ของเธอตอนนั้นทางบ้านของเธอยังไม่รู้นะครับว่าเราอยู่ด้วยกัน ผมซื้อโทรศัพท์สมาทโฟนให้เธอครับเพราะโทรศัพท์ที่เธอใช้นั้นมันเล่นอะไรไม่ได้เลยครับ
แล้วผมก็ฝากเธอเข้าทำงานที่เดียวกันครับเวลาผ่านไปทุกอย่างดีหมดเลยครับ ทำงานที่เดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน ไปทำงานพร้อมกันกิน ข้าวด้วยกัน
......จนเราคุยเรื่องแต่งงานครับผมบอกเธอว่าขอเวลาหนึ่งปีกับการเก็บเงินครับเธอก็ตกลงครับ หลังจากวันนั้นผมทำงานหนักขึ้นครับพยามทำ OT เยอะๆเพื่อจะหาเงินครับจนบางทีวันหยุดผมก็มาทำงานครับจนไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ด้วยกันเท่าไรครับแต่ก็ยังไลน์ คุยกันตลอดครับ คือเธอชอบเล่นไลน์ครับ แล้วเวลาผ่านไปก็พี่สาวของเข้ามาทำงานใน กทม ครับทีนี้ผมต้องย้ายออกแล้วเพราะเราอยู่ด้วยกันไม่ได้บอกใครครับ
......แล้วก็ให้สัญญากันว่าอีกไม่นานเราจะได้อยู่ด้วยกันครับ ผมก็ทำงานหนักเหมือนเคยครับ แล้วเราก็ไม่ค่อยมีเวลาให้กันครับ ทุกวันเราจะกินข้าวด้วยกันนะครับโดยผมจะคอยซื้อข้าวมาแล้วก็กินด้วยกันทุกวัน แล้วผมก็เห็นเล่นแต่โทรศัพท์ที่ผมซื้อให้พอผมถามว่าเล่นอะไรเธอก็บอกว่าคุยกับเพื่อนผมก็ไม่ได้อะไรมากครับเพราะความไว้ใจครับ แล้วหลังๆมาเธอเริ่มทำตัวห่างๆครับไม่อยากกินข้าวด้วยกันเธอบอกงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลา ผมก็ต้องกินข้าวคนเดียวครับ ผมก็พยายามไม่คิดอะไรมากนะครับ(คงโง่ด้วยมั้งครับ)แล้วผมก็มีแผนว่าจะกลับไปเที่ยวบ้านที่ต่างจังหวัดครับผมพยายามชวนเธอไปแต่เธอไม่ไปครับตอนนั้นทะเลาะกันดวย แล้วหลังๆมาก็ทะเลาะกันบ่อยผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรครับแตทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมจะง้อตลอดนะครับ (เฮ่อโง่อีกแล้วเศร้า ) ผมเลยกลับคนเดียวครับแล้วเธอก็โทรมาหาผมครับก็คุยกันปกตินะครับแล้วคืนนั้นที่ผมอยู่ต่างจังหวัดครับ ผมนั้งกินเหล้ากับเพื่อนอยู่ครับแล้วฝ้ายก็โทรมาครับผมไม่อยากรับเพราะไม่อยากให้เธอรู้ว่าทำอะไรอยู่ แต่ผมก็รับโทรศัพท์ครับ เธอถามเหมือนเดิมคือ
ฝ้าย:ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน
ตอนนั้นผมไม่รู้คิดอะไรครับตอบไปตรงๆเลยครับ
ผม:กินเหล้า อยู่กับเพื่อน
แล้วผมก็โดนชุดใหญ่เลยครับไม่รู้โมโหมาตั้งแต่ไหน แล้วผมเลยกดว่างสายแล้วปิดเครื่องครับ พอเช้ามาผมเปิดโทรศัพท์ มีข้อความเดียวครับคือ คำสั้นๆว่า "เราเลิกกัน"ตอนนั้นผมส่างทันทีเลยครับเพราะปกติไปกินเหล้ากับเพื่อนๆเธอก็ไม่เคยว่าอะไรแต่มาครังนี้มันไม่ใช่ครับเธอบอกเลิกผม ตอนนั้นผมโทษตัวเองอยางเดียวและก็พยายามง้อเธอตลอดมา แต่ก็ไม่สำเร็จครับจนมาวันหนึ่งผมอยากมีเพื่อนคุยบ้างเพราะตอนนั้นเหงามากเลยครับแล้วก็มีคนแนะนำแอป beetalk ให้เล่นครับผมก็สมัครแล้วก็ใช้รูปโปรเป็นรูปตัวการ์ตูนนะครับ แล้วสิ่งที่ผมเจอคือแฟนเก่าผมก็เล่นครับเลยเข้าไปแอดเป็นเพื่อนครับเธอรับแอดครับผมเลยเข้าไปดูโปรไฟล์เธอถึงบางอ้อเลยครับ มีรูปเธอกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ครับไปกินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยวด้วยกันครับ แล้วพวกนั้นลงตอนที่เธอยังคบกับผมอยู่ครับผมเข้าใจเลยครับ หลังจากนั้นผมไม่โทรหาเธออีกเลยครับและก็ไม่เลน beetalk อีกเลย คือหลังจากเลิกกันแล้วผมก็ยังโทรหาเธอนะครับแต่พอผมไม่โทรอยู่ๆเธอโทรมาครับ "ถามว่าเป็นไงบ้าง ทำไมไม่โทรมาไม่คิดจะง้อหรอ " ผมอึ้งครับเลยถามไปแบบตรงว่าเพราะอะไรเธอถึงบอกเลิกกันทั้งๆที่คบกันมาหลายปีแล้วก็กำลังจะแต่งงานกันด้วยเธอตอบว่าแค่อยากให้ผมงัออยากให้ผมสนใจผมฟังแล้วแทนที่จะดีใจนะแต่ผมกลับโมโหมาแล้วก็พูดไปตรงๆว่าเห็นอะไรมาใน beetalk บ้างเธอทำเสียงเหมือนตกใจมากครับ แล้วก็ร้องไห้บอกแค่เพื่อนแค่คุยกัน ผมถามไปว่าแล้วรูปที่จับมือกันคืออะไร แล้วก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเห็นลงตั้งหลายครั้ง เธอขอโทษผม แต่ตอนนั้นชาแล้วความรู้สึกมันว่างปล่าวเลย เธอสารภาพหมดเลยว่าที่บอกเลิกเพราะอยากไปเที่ยวกับคนนั้นได้บ่อยๆไปเจอกันได้บ่อยๆ แล้วก็มารู้ทีหลังว่าผูชายคนนั้นมีเมียแล้วมีครอบครัวแล้วเธอก็เลยไม่ยุ่งอีก ผมฟังเฉยๆไม่ได้พูดอะไรเลย(แต่ในใจแอบสมน้ำหน้านะ อิอิ) เธอบอกว่าเธอขอโทษ กลับมาคบกันได้ไหม ผมบอกว่า ไม่ แค่คำนั้นคำเดียวครับเป็นคำสุดท้ายที่พูกับเธอครับ ผมรู้ว่าคนเราทำผิดกันได้แต่ผมไม่เคยทำผิดกับเธอเลยตลอดเวลาที่คบกันไม่เคยคิดนอกใจเลยครับ ไม่เคยเลยจริงๆ คราวนี้เป็นเธอครับที่โทรมาทุกวันผมรับนะแล้วไม่คุยด้วยแม้แต่คำเดียวเลย คือรับแล้วก็วางโทาศัพท์ไว้เฉยๆ อยากโทรก็โทรผมไม่คุยเพราะไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วเธอก็ค่อยโทรน้อยลง เพราะทุกครั้งที่โทรก็เหทือนพูดคนเดียว แล้วก็เธอเลิกง้อผมครับแล้วผมก็ได้ข่าวว่าเขามีแฟนใหม่แล้วผมก็ไม่ได้อะไรแต่ก็พอจะเดาออกว่าได้มาจาก beetalk .......ผมไม่ว่าเธอนะครับเพราะผมไม่รักเธอแล้วตอนนี้ผมอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเธอแล้วแล้วก็มีความสุขด้วยทุกวั้นนี้เจอเธอที่ทำงานรู้สึกเฉยๆมากไม่สนใจไม่คุยกันเลยแต่ทำคนละแผนกอยู่แล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้วครับ ตอนนี้ผมแฮปปี้มากแต่บางทีก็เหงาครับแต่อยู่ได้แบบสบายๆครับ.....ผมว่าแอปมันไม่ผิดนะคือคนที่เอาไปใช้ในทางที่ดีก็มีมันอยู่ที่คนใช้มากกว่าว่าจะใช้ยังไงครับ...
ขอจบเพียงเท่านี้นะครับ ขอบคุณที่อ่านนะครับ พิมพ์ผิดยังไงอันไหนไม่ถูกต้อง ก็ขอโทษไว้ด้วยนะครับ
beetalk ทำให้ผมได้อะไรดีๆ
โดยผมแทนตัวอีกฝ่ายว่าฝ้ายนะครับ เพื่อไม่ให้กระทบต่องานของเขาครับ
โดยผมกับฝ้ายเริ่มคบกันเมื่อประมาณ สามปีที่แล้วครับฝ้ายทำงานที่เดียวกับยผมครับครังแรกที่เจอกันผมคิดในใจนะ ว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักดีอยากรู้จักจังเลยผมก็จีบเธอโดยผมไม่รู้จะขอเบอร์เธอยังไงผมเลยเขียนเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองแล้วเอาไปให้เธอเลยครับ (หน้าดานสุดๆ) "แล้วบอกเธอว่าโทรมาด้วยนะ"แล็วพอตอนกลางคืนเธอก็โทรมาครับผมนะดีใจมากเลยครับ
หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แล้วก็เป็นแฟนกันครับพอคบกันได้สามเดือนฝ้ายต้องลาออกจากงานครับเพื่อออกมาเรียนตอนเธอลำบากมากครับงานก็ไม่มีเงินก็ไม่ค่อยมีต้องคอยขอเงินของแม่ ผมรักเธอผมไม่รู้จะช่วยเธอยังไงเลยตัดสินใจครับบอกเธอว่าจะย้ายมาอยู่ด้วยแล้วจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับเธอก็ตกลงนะครับเราอยู่ด้วยก็มีความสุขดีนะครับค่าใช้จ่ายในชีวิตของเธอผมจะออกให้ครับค่ารถที่ไปเรียน ค่าอาหาร ค่าห้อง ผมออกหมดเลยครับ ตอนไม่ได้ไปเรียนผมก็ให้เธออยู่ห้องครับไม่ใช่ไม่อยากให้หางานพิเศษทำนะครับแต่มันหาไม่ได้ครับ .... เวลาผ่านไปเธอเรียนจบครับผมก้ดีใจที่เธอตั้งใจเรียนจนจบ ใช้เวลาหนึ่งปีกับการเรียน ปวส ของเธอตอนนั้นทางบ้านของเธอยังไม่รู้นะครับว่าเราอยู่ด้วยกัน ผมซื้อโทรศัพท์สมาทโฟนให้เธอครับเพราะโทรศัพท์ที่เธอใช้นั้นมันเล่นอะไรไม่ได้เลยครับ
แล้วผมก็ฝากเธอเข้าทำงานที่เดียวกันครับเวลาผ่านไปทุกอย่างดีหมดเลยครับ ทำงานที่เดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน ไปทำงานพร้อมกันกิน ข้าวด้วยกัน
......จนเราคุยเรื่องแต่งงานครับผมบอกเธอว่าขอเวลาหนึ่งปีกับการเก็บเงินครับเธอก็ตกลงครับ หลังจากวันนั้นผมทำงานหนักขึ้นครับพยามทำ OT เยอะๆเพื่อจะหาเงินครับจนบางทีวันหยุดผมก็มาทำงานครับจนไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ด้วยกันเท่าไรครับแต่ก็ยังไลน์ คุยกันตลอดครับ คือเธอชอบเล่นไลน์ครับ แล้วเวลาผ่านไปก็พี่สาวของเข้ามาทำงานใน กทม ครับทีนี้ผมต้องย้ายออกแล้วเพราะเราอยู่ด้วยกันไม่ได้บอกใครครับ
......แล้วก็ให้สัญญากันว่าอีกไม่นานเราจะได้อยู่ด้วยกันครับ ผมก็ทำงานหนักเหมือนเคยครับ แล้วเราก็ไม่ค่อยมีเวลาให้กันครับ ทุกวันเราจะกินข้าวด้วยกันนะครับโดยผมจะคอยซื้อข้าวมาแล้วก็กินด้วยกันทุกวัน แล้วผมก็เห็นเล่นแต่โทรศัพท์ที่ผมซื้อให้พอผมถามว่าเล่นอะไรเธอก็บอกว่าคุยกับเพื่อนผมก็ไม่ได้อะไรมากครับเพราะความไว้ใจครับ แล้วหลังๆมาเธอเริ่มทำตัวห่างๆครับไม่อยากกินข้าวด้วยกันเธอบอกงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลา ผมก็ต้องกินข้าวคนเดียวครับ ผมก็พยายามไม่คิดอะไรมากนะครับ(คงโง่ด้วยมั้งครับ)แล้วผมก็มีแผนว่าจะกลับไปเที่ยวบ้านที่ต่างจังหวัดครับผมพยายามชวนเธอไปแต่เธอไม่ไปครับตอนนั้นทะเลาะกันดวย แล้วหลังๆมาก็ทะเลาะกันบ่อยผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรครับแตทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมจะง้อตลอดนะครับ (เฮ่อโง่อีกแล้วเศร้า ) ผมเลยกลับคนเดียวครับแล้วเธอก็โทรมาหาผมครับก็คุยกันปกตินะครับแล้วคืนนั้นที่ผมอยู่ต่างจังหวัดครับ ผมนั้งกินเหล้ากับเพื่อนอยู่ครับแล้วฝ้ายก็โทรมาครับผมไม่อยากรับเพราะไม่อยากให้เธอรู้ว่าทำอะไรอยู่ แต่ผมก็รับโทรศัพท์ครับ เธอถามเหมือนเดิมคือ
ฝ้าย:ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน
ตอนนั้นผมไม่รู้คิดอะไรครับตอบไปตรงๆเลยครับ
ผม:กินเหล้า อยู่กับเพื่อน
แล้วผมก็โดนชุดใหญ่เลยครับไม่รู้โมโหมาตั้งแต่ไหน แล้วผมเลยกดว่างสายแล้วปิดเครื่องครับ พอเช้ามาผมเปิดโทรศัพท์ มีข้อความเดียวครับคือ คำสั้นๆว่า "เราเลิกกัน"ตอนนั้นผมส่างทันทีเลยครับเพราะปกติไปกินเหล้ากับเพื่อนๆเธอก็ไม่เคยว่าอะไรแต่มาครังนี้มันไม่ใช่ครับเธอบอกเลิกผม ตอนนั้นผมโทษตัวเองอยางเดียวและก็พยายามง้อเธอตลอดมา แต่ก็ไม่สำเร็จครับจนมาวันหนึ่งผมอยากมีเพื่อนคุยบ้างเพราะตอนนั้นเหงามากเลยครับแล้วก็มีคนแนะนำแอป beetalk ให้เล่นครับผมก็สมัครแล้วก็ใช้รูปโปรเป็นรูปตัวการ์ตูนนะครับ แล้วสิ่งที่ผมเจอคือแฟนเก่าผมก็เล่นครับเลยเข้าไปแอดเป็นเพื่อนครับเธอรับแอดครับผมเลยเข้าไปดูโปรไฟล์เธอถึงบางอ้อเลยครับ มีรูปเธอกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ครับไปกินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยวด้วยกันครับ แล้วพวกนั้นลงตอนที่เธอยังคบกับผมอยู่ครับผมเข้าใจเลยครับ หลังจากนั้นผมไม่โทรหาเธออีกเลยครับและก็ไม่เลน beetalk อีกเลย คือหลังจากเลิกกันแล้วผมก็ยังโทรหาเธอนะครับแต่พอผมไม่โทรอยู่ๆเธอโทรมาครับ "ถามว่าเป็นไงบ้าง ทำไมไม่โทรมาไม่คิดจะง้อหรอ " ผมอึ้งครับเลยถามไปแบบตรงว่าเพราะอะไรเธอถึงบอกเลิกกันทั้งๆที่คบกันมาหลายปีแล้วก็กำลังจะแต่งงานกันด้วยเธอตอบว่าแค่อยากให้ผมงัออยากให้ผมสนใจผมฟังแล้วแทนที่จะดีใจนะแต่ผมกลับโมโหมาแล้วก็พูดไปตรงๆว่าเห็นอะไรมาใน beetalk บ้างเธอทำเสียงเหมือนตกใจมากครับ แล้วก็ร้องไห้บอกแค่เพื่อนแค่คุยกัน ผมถามไปว่าแล้วรูปที่จับมือกันคืออะไร แล้วก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเห็นลงตั้งหลายครั้ง เธอขอโทษผม แต่ตอนนั้นชาแล้วความรู้สึกมันว่างปล่าวเลย เธอสารภาพหมดเลยว่าที่บอกเลิกเพราะอยากไปเที่ยวกับคนนั้นได้บ่อยๆไปเจอกันได้บ่อยๆ แล้วก็มารู้ทีหลังว่าผูชายคนนั้นมีเมียแล้วมีครอบครัวแล้วเธอก็เลยไม่ยุ่งอีก ผมฟังเฉยๆไม่ได้พูดอะไรเลย(แต่ในใจแอบสมน้ำหน้านะ อิอิ) เธอบอกว่าเธอขอโทษ กลับมาคบกันได้ไหม ผมบอกว่า ไม่ แค่คำนั้นคำเดียวครับเป็นคำสุดท้ายที่พูกับเธอครับ ผมรู้ว่าคนเราทำผิดกันได้แต่ผมไม่เคยทำผิดกับเธอเลยตลอดเวลาที่คบกันไม่เคยคิดนอกใจเลยครับ ไม่เคยเลยจริงๆ คราวนี้เป็นเธอครับที่โทรมาทุกวันผมรับนะแล้วไม่คุยด้วยแม้แต่คำเดียวเลย คือรับแล้วก็วางโทาศัพท์ไว้เฉยๆ อยากโทรก็โทรผมไม่คุยเพราะไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วเธอก็ค่อยโทรน้อยลง เพราะทุกครั้งที่โทรก็เหทือนพูดคนเดียว แล้วก็เธอเลิกง้อผมครับแล้วผมก็ได้ข่าวว่าเขามีแฟนใหม่แล้วผมก็ไม่ได้อะไรแต่ก็พอจะเดาออกว่าได้มาจาก beetalk .......ผมไม่ว่าเธอนะครับเพราะผมไม่รักเธอแล้วตอนนี้ผมอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเธอแล้วแล้วก็มีความสุขด้วยทุกวั้นนี้เจอเธอที่ทำงานรู้สึกเฉยๆมากไม่สนใจไม่คุยกันเลยแต่ทำคนละแผนกอยู่แล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้วครับ ตอนนี้ผมแฮปปี้มากแต่บางทีก็เหงาครับแต่อยู่ได้แบบสบายๆครับ.....ผมว่าแอปมันไม่ผิดนะคือคนที่เอาไปใช้ในทางที่ดีก็มีมันอยู่ที่คนใช้มากกว่าว่าจะใช้ยังไงครับ...
ขอจบเพียงเท่านี้นะครับ ขอบคุณที่อ่านนะครับ พิมพ์ผิดยังไงอันไหนไม่ถูกต้อง ก็ขอโทษไว้ด้วยนะครับ