อยู่เป็นโสดมาได้ยังไงจนถึงอายุสามสิบอัพหนะครับ แบบว่าตั้งใจให้เป็นแบบนี้เลยหรือเปล่า แบบว่าผมเองพอหลังจากอกหักมาก็เลยทำตัวแบบ เก็บใจไว้ในลิ้นชัก ไม่ทัก ไม่จีบสาวคนไหน แต่ก็จะมีเพื่อนๆหรือคนรู้จักพยายามจะแนะนำสาวๆมาให้รู้จัก (ที่ลองนับดูตอนนี้ไม่ต่ำกว่า 5-6 คนนะ ไม่ได้หลงตัวเองหรือโม้เพราะคิดว่าprofileตัวเองน่าจะพอตัวระดับหนึ่ง ) แต่ว่า ตัดโอกาสตัวเองโดยไม่ยอมไปพบคุยพูดจากับเค้า ล่าสุดเพื่อนคนหนึ่งถึงขั้นจะแนะนำลูกสาวให้ แต่ว่าในที่สุดก็ไปไม่รอดอยู่ดี ก็เลยสงสัยว่า ที่พวกคุณโสดๆกันอยู่นี่ แบบว่า โสดแบบ ใจนิ่งๆ ตั้งใจจะโสด หรือว่าโสดแบบสับสน หรือว่า โสดแบบอะไรก็แล้วแต่
รู้สึกว่าตัวเองโสดแบบใจไม่นิ่งเท่าไหร่ เหมือนๆว่าไม่ตั้งใจจะโสด แต่ก็ไม่คิดจะใฝ่หา บางทีก็นึกไปถึงเรื่องศาสนา แบบว่าเค้ามักจะพูดว่าผู้หญิงเป็นศัตรูต่อการปฏิบัติธรรม บางทีก็รู้สึกว่าเราอยากจะปฏิบัติธรรม แต่ก็ไม่คิดว่าผู้หญิงจะต้องเป็นศัตรูกับเรื่องแบบนี้ (คือยังไม่คิดว่าจะถึงขั้นบวชหนะ) มันเหมือนกลายเป็นว่าโลกนี้คือโลกของผู้ชายแล้วผู้หญิงกลายเป็นส่วนเกินไปอย่างนั้นหรือ มันก็แปลกๆ สรุปแล้วก็เลยสับสนต่อไป หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าไม่เจอผู้หญิงที่สนใจในเรื่องปฏิธรรมก็เป็นได้ ไม่รู้เหมือนกัน มันก็ยังงงๆ
แท็กห้องศาสนาด้วยละกัน เพราะเกี่ยวพันกับเรื่องปฏิบัติธรรม แท็กห้องสยามจะหาคำว่าความรักเฉยๆมันไม่มี มันจะติดคำว่าวัยรุ่นมาด้วยแหะ (พ้นวัยรุ่นมาเยอะแล้วนิ)