คือ พอดีเราชอบคนอยู่คนหนึ่งตั้งแต่เข้ามารับน้องแรกๆ เราก็มองหาเค้าตลอดนะในช่วงเวลารับน้องน้องเนี่ย วันไหนไม่ได้เจอก็จะรู้สึกกระวนกระวายคือเราอยากเจอกเค้ามาก คอยตามเช็คเฟส เค้าตลอดเลยว่าทำอะไรอยู่ หรืออยู่ที่ไหน ก็ชอบอะเนอะ แต่เราก็ไม่กล้าทักเค้าอยู่ดี แต่พอสิ้นสุดการรับน้องเสร็จ เราก็ไม่เจอเขาเลย มารู้อีกทีว่าเค้าดันอยู่ภาคสมทบคือเรียนตอนเย็นและเสาร์อาทิตย์ และอยู่หอนอก ความรู้สึกตอนนั้นคือแบบคงต้องตัดใจแล้วแหละ เพราะเราไม่มีทางได้เจอเค้าได้ง่ายเลย คือแบบพวกที่เรียนภาคสมทบเจอตัวยากมาก อีกอย่างเรากับเค้าก็เจอกันแค่ตอนรับน้องเราจำเค้าได้แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะจำเราได้รึเปล่า ซึ่งนั่นก็ยิ่งทำให้เราต้องตัดใจ ช่วงเวลาเลยผ่านมาประมานสามเดือนกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญมากที่เราได้บังเอิญเจอเค้า ความรู้สึกที่เคยบอกกับตัวเองไว้ว่าทำใจได้แล้ว ไม่ชอบเค้าแล้ว ก็หายไป หัวใจกลับยิ่งเต้นแรงทำตัวไม่ถูก เขาปั่นจักรยานตามหลังเราอยู่ซึ่งเราเดิน เราหันหลังกลับไปมองเค้า คืออยากเห็นหน้าให้ชัดเจน เท่านั้นแหละเค้าก็ส่งยิ้มให้เรา เล่นทำตัวไม่ถูกเลยเราก็เลยยิ้มกลับ จากนั้นเราก็เดินหนี เค้าก็ปั่นจักรยานผ่านเราไป เราก็ได้แต่มองและยิ้มตามหลัง แต่พอตกดึกเท่านั้นแหละ เค้าก็ทักแชทในเฟสเรามา ถามเราว่า คนเมื่อตอนเย็นใช่เธอหรือเปล่าเหมือนเธอเลย คือแบบเค้าจำเราได้ด้วยเหรอ รู้จักเราด้วยเหรอ ประมาณนี้อ่ะ ทั้งๆ ที่เราไม่เคยพูดทักทายเค้าก่อนเลยด้วยซ้ำ ความรู้สึกตอนนั้นคือฟินมากกกอ่ะ จากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ แต่พักหลังเราไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้าเพราะส่วนใหญ่เรามักจะชวนเค้าคุยก่อนตลอด เราก็ไม่อยากออกตัวแรงนะ ก็เลยหยุดไว้แค่นั้น ตอนนี้เราก็ไม่ได้คุยกับเค้า  ทั้งๆที่ใจเราอ่ะ อยากจะคุยกับเค้ามากๆ แต่ก็กลัวเค้าจะไม่ชอบ แต่เวลาคุยกับเค้าก็สนุกนะ  บางทีก็กลัวเค้าจะเบื่อเราเหมือนกัน

ประเด็นก็คือ ที่เค้าทักเรามาและจำเราได้ทั้งๆที่ไม่เคยได้พูดคุยกันเลย อยากรู้ว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเรา เค้าสนใจเราด้วยเหรอ หรือ เค้าแค่ทักไปแบบนั้นแหละแต่เราคิดไปเอง แล้วถ้าเป็นคุณ คุณรู้สึกยังไง