เราเรียนจบที่ กทม แล้วก็ทำงานเป็นสาวออฟฟิศอยู่หลายปีค่ะ เลิกงานก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนในแผนก บางวันก็ไปฟิตเนส ว่ายน้ำ กลับมาหอ ก็เล่นเนต ดูทีวี นอน   ชีวิตก็สุข สบายดีค่ะ  สวย ขาว หุ่นดี

อยู่ๆ ก็ความคิดแว้บเข้ามา ว่ากลับบ้านเหอะ บ้านเราก็มี มาอยู่ทำไมในห้องสี่เหลี่ยมคนเดียว ต้องเช่าห้องทุกเดือน ถ้าไปอยู่ ตจว แล้วเงินเดือนลดลงนิดหน่อย แต่เราไม่ต้องเสียค่าเช่าห้อง ก็น่าจะโออยู่นะ จากนั้นก็หางานที่บ้าน ตจว เลยค่ะ   ได้เป็นครู  รร.ที่เราสอน ก็ห่างจากบ้านเรา 2 กม เราใช้จักรยานไฟฟ้าเป็นพาหนะไปทำงานทุกวัน ติดไฟแดงทีนึง ชาวบ้านก็มองกันทุกแยกเลย 5555 เลิกงานก็ปั่นจักรยานไฟฟ้ามากินข้าวกับพ่อแม่ทุกวัน ผลัดกันเล่า ผลัดกันฟัง จากนั้นเราก็แต่งงานค่ะ สามียอมมาอยู่บ้านเราด้วย ผ่านมา 2 ปี ก็มีความสุขดีค่ะ อบอุ่นมากๆ

อยากบอกว่า อิจฉามาก อิจฉาตัวเอง ที่ได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่พี่น้องหลานๆ (บ้านเราอยู่กันสิบกว่าคนค่ะ บ้านหลังใหญ่) อบอุ่นมาก พ่อแม่มีความสุขมากๆๆๆๆ  ไม่เคยมีความคิดที่จะกลับมาทำงานที่ กทม อีกเลยค่ะ