เราอายุ 29 แฟนอายุ 40 รู้จักกันผ่าน เวบหาคู่ ยอมรับค่ะเราชอบเค้าเพราะ เค้าดูเปนคนดี ตัดสินจากอะไร... จากอาชีพ รายได้มั้ง เค้าเป็นครูเทคนิค อดีตเคยมีแฟนที่อยู่กินกันแล้วเลิกราไปเพราะ ความห่างเหิน ทะเลาะกันแล้วหันหลังแล้วก้เลิกลากันไป เค้าดูน่าสงสาร ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า สุภาพ สุขุม ไม่ค่อยพูด มีความคิดอ่านเป็นผู้ใหญ่น่าอบอุ่น บอกตามตรงเราชอบเค้าแล้ว พยามยามติดต่อ ทักทาย พูดคุย เพื่อให้เค้าจำเราได้ เราไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีแฟน ยุกับแม่และน้อง ไม่เคยเกเรยุในโอวาทแม่มาตลอด พอมาเจอเค้า นี่แหละ ชายในฝัน เค้าคงรักและดูแลเราได้ดีแน่นอน เพราะเค้าเป็นครูที่ดีคนนึง เดินหน้าคบด้วย แต่เค้าถ่อมตัว ว่าเค้าไม่ได้มีฐานะดี ยากจน รับได้หรือ เปรียบตัวเองว่าเปนกรวดทราย เรามีโอกาสเลือกคนที่เหมาะสมมากกว่านี้ อีกอย่างเค้าก้เพิ่งจะคุยกับอีกคนด้วย ดูแล้วเค้าคงไม่ชอบเราหรอก ใจแป่วนิดๆ แต่ไม่เปนไร เป็นเพื่อนก้ได้ จนวันนึงเค้าเลิกคุยกับคนนั้นเพราะผู้หญิงไม่เล่นด้วย เค้าเลยกลับมาคุยกับเรา
เดี๋ยวมาพิมต่อนะทำธุระก่อน
ไม่รักแต่ไม่เลิก คำสารภาพของคนที่ขึ้นว่าแฟน ที่ผ่านมา เราคิดไปเอง
เดี๋ยวมาพิมต่อนะทำธุระก่อน