สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนน่ะค่ะ หนูอายุ 17 ปีค่ะ เรียนอยู่ชั้น ม.5 เป็นเด็กต่างจังหวัด ค่ะ #อยู่นครศรีธรรมราช
เรื่องมันมีอยู่ว่า มันเป็นช่วงวันหยุดเทศกาล ญาติที่อยู่ กรุงเทพ เป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ มาที่บ้านของหนู
พอตอนกลางคืน เราก็คุยกันตามภาษา พี่น้อง คุยกันเรื่องไร้สาระ จนมาถึงเรื่องเรียน ซึ่งพี่เค้า จบมหาลัยแล้ว
หนูกำลังเรียนอยู่ ม.5 ก็คุยว่า เครียดจังพี่ กลัวสอบมหาลัยไม่ติดอ่ะ ตอนนั้น หนูคิดจะเข้า มหาลัยชื่อดัง แห่งหนึ่งในกรุงเทพ หนูก็บอกพี่เค้าว่า "พี่ๆหนูอยากได้คณะนี้น่ะ สาขานี้ น่ะ พอหนูติดจะไปอยู่บ้านพี่น่ะ พี่พาหนูไปอยู่ด้วยน่ะ" หนูก็พูดยิ้มๆกับพี่ หนูเป็นคนมีความฝันทุกคนก็ต้องมีความฝัน อยากทำให้ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ แต่พี่เค้า กลับ ตอบ หนูว่า " สอบให้ได้ก่อนเหอะ แล้วค่อยมาพูด อยู่บ้านนอกคิดหรอว่าจะสู้เด็กกรุงเทพได้ " หนูนี่อึ้งเลยค่ะ คิดในใจว่า อ่าวว เราผิดหรอ เรามีความฝันอ่ะ หนูรู้ค่ะ ว่าเด็กกรุงเทพเก่งกันจริงๆ แต่หนูเป็นเด็กบ้านนอกที่ ไม่ธรรมดาเหมือนกันน่ะค่ะ อย่างน้อยก็สอบติดโรงเรียนประจำจังหวัดได้ก็แล้วกัน (ภูมิใจ) ติด top 15 ของโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดด้วย (อยากตะโกนบอกพี่เค้าดังๆ) พี่เค้าพูดซ่ะหนูเสียสูญเสียความมันใจ ในใจโกรธมาก ทำไมค่ะ? เด็กบ้านนอกมันโง่เง่า สู้เด็กกรุงเทพไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมใจแคบกันจัง หลังจากวันนั้น พี่เค้ากลับกรุงเทพไปแล้ว หนูเลยไปถามแม่ว่า "แม่ หนู ดูโง่ ขนาดนั้นเลยหรอ ?" (ถามแม่ไปน้อยใจนึดนึง นึกถึงที่พี่เค้าพูด) แม่บอกว่า "ลูกสาวแม่ เก่งอยู่แล้ว ลูก มีอะไรหรือป่าว ถามทำไมเนี่ย เป็นอะไรลูก ?"
หนูเลยบอกว่า ก็พี่ คนนึง บอกว่า เด็กบ้านนอกจะสู้เด็กกรุงเทพได้หรอ แม่เลยบอก หนูว่า อย่าคิดมาก พี่เค้าอาจะหวังดี ก็ได้ให้เราฮึดสู้ไง แต่ทำไมใจแคบจัง ไม่เป็นไรน่ะ เราก็ทำให้ได้ ให้เค้าเห็นว่าเราก็ทำได้
แม่ถามว่า พี่คนไหน ถามแบบนี้ หนูตอบว่า พี่ น #ขอใช้ชื่อย่อว่า น แม่ตอบ ว่า อ๋อ พี่ น เค้าเป็นแบบนี้แหล่ะ อย่าคิดมาก ญาติเราเข้าหวังดีกับเราแหล่ะ อย่าคิดมาก ทำตัวเองให้ดีที่สุด
#แต่หนูก็แอบคิดมากค่ะ 55 ก็คนมันโมโหอ่ะ
หนูเลยอยากทราบว่า ทำไมคนเมืองกรุง ถึง ชอบดูถูกเด็กบ้านๆ ด้วยค่ะ ชอบคิดว่าเค้าไม่เก่ง ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ต่างกัน ?????
#หนูเชื่อว่าคนเมืองกรุง ไม่ได้เป็น แบบพี่ น เสมอไป ^___^ ได้โปรดเอ็นดูเด็กบ้านนอกตาดำๆคนนึง น่ะค่ะ
เป็นเด็กบ้านนอกดูโง่ขนาดนั้นเลยหรอ?
เรื่องมันมีอยู่ว่า มันเป็นช่วงวันหยุดเทศกาล ญาติที่อยู่ กรุงเทพ เป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ มาที่บ้านของหนู
พอตอนกลางคืน เราก็คุยกันตามภาษา พี่น้อง คุยกันเรื่องไร้สาระ จนมาถึงเรื่องเรียน ซึ่งพี่เค้า จบมหาลัยแล้ว
หนูกำลังเรียนอยู่ ม.5 ก็คุยว่า เครียดจังพี่ กลัวสอบมหาลัยไม่ติดอ่ะ ตอนนั้น หนูคิดจะเข้า มหาลัยชื่อดัง แห่งหนึ่งในกรุงเทพ หนูก็บอกพี่เค้าว่า "พี่ๆหนูอยากได้คณะนี้น่ะ สาขานี้ น่ะ พอหนูติดจะไปอยู่บ้านพี่น่ะ พี่พาหนูไปอยู่ด้วยน่ะ" หนูก็พูดยิ้มๆกับพี่ หนูเป็นคนมีความฝันทุกคนก็ต้องมีความฝัน อยากทำให้ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ แต่พี่เค้า กลับ ตอบ หนูว่า " สอบให้ได้ก่อนเหอะ แล้วค่อยมาพูด อยู่บ้านนอกคิดหรอว่าจะสู้เด็กกรุงเทพได้ " หนูนี่อึ้งเลยค่ะ คิดในใจว่า อ่าวว เราผิดหรอ เรามีความฝันอ่ะ หนูรู้ค่ะ ว่าเด็กกรุงเทพเก่งกันจริงๆ แต่หนูเป็นเด็กบ้านนอกที่ ไม่ธรรมดาเหมือนกันน่ะค่ะ อย่างน้อยก็สอบติดโรงเรียนประจำจังหวัดได้ก็แล้วกัน (ภูมิใจ) ติด top 15 ของโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดด้วย (อยากตะโกนบอกพี่เค้าดังๆ) พี่เค้าพูดซ่ะหนูเสียสูญเสียความมันใจ ในใจโกรธมาก ทำไมค่ะ? เด็กบ้านนอกมันโง่เง่า สู้เด็กกรุงเทพไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมใจแคบกันจัง หลังจากวันนั้น พี่เค้ากลับกรุงเทพไปแล้ว หนูเลยไปถามแม่ว่า "แม่ หนู ดูโง่ ขนาดนั้นเลยหรอ ?" (ถามแม่ไปน้อยใจนึดนึง นึกถึงที่พี่เค้าพูด) แม่บอกว่า "ลูกสาวแม่ เก่งอยู่แล้ว ลูก มีอะไรหรือป่าว ถามทำไมเนี่ย เป็นอะไรลูก ?"
หนูเลยบอกว่า ก็พี่ คนนึง บอกว่า เด็กบ้านนอกจะสู้เด็กกรุงเทพได้หรอ แม่เลยบอก หนูว่า อย่าคิดมาก พี่เค้าอาจะหวังดี ก็ได้ให้เราฮึดสู้ไง แต่ทำไมใจแคบจัง ไม่เป็นไรน่ะ เราก็ทำให้ได้ ให้เค้าเห็นว่าเราก็ทำได้
แม่ถามว่า พี่คนไหน ถามแบบนี้ หนูตอบว่า พี่ น #ขอใช้ชื่อย่อว่า น แม่ตอบ ว่า อ๋อ พี่ น เค้าเป็นแบบนี้แหล่ะ อย่าคิดมาก ญาติเราเข้าหวังดีกับเราแหล่ะ อย่าคิดมาก ทำตัวเองให้ดีที่สุด
#แต่หนูก็แอบคิดมากค่ะ 55 ก็คนมันโมโหอ่ะ
หนูเลยอยากทราบว่า ทำไมคนเมืองกรุง ถึง ชอบดูถูกเด็กบ้านๆ ด้วยค่ะ ชอบคิดว่าเค้าไม่เก่ง ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ต่างกัน ?????
#หนูเชื่อว่าคนเมืองกรุง ไม่ได้เป็น แบบพี่ น เสมอไป ^___^ ได้โปรดเอ็นดูเด็กบ้านนอกตาดำๆคนนึง น่ะค่ะ