" อะไรที่ได้มาง่ายง่ายย่อมเสียไปได้ง่ายเท่านั้น " เราเชื่อคะว่าเพื่อนๆทุกคนต้องเคยได้ยินประโยคนี้กันแน่ๆ.  มันก็จริงนะคะเหมือนกันการที่เรารักใครง่ายๆสุดท้ายเค้าก็ทิ้งเราไปง่ายๆได้เหมือนกัน.   ถ้าเรารักเค้ามากเกินไปเกินจนดูเยอะสำหรับเค้าแต่สำหรับเราคือ. แบบแฟนกันปะวะก็หึงหวงดิไม่หวงแฟนจะให้ไปหวงหมาหวงแมวที่ไหนจริงมั้ยคะ
       เรื่องของเรื่องคือ. เราคุยๆกับพี่คนนึงแบบคุยแล้วสบายใจ มีความสุขอมยิ้มเป็นคนบ้าอยู่คนเดียว.   แล้ววันนึงเราก็นัดเจอกันคะวันแรกที่เจอกันพอนี้เจอก็ยกมือไหว้เลยคะ. 5555. พี่เค้าก็ขำๆแล้วเราก็ชวนคุยกันไปตลอดทาง.   และพี่เค้าก็จอดรถข้างทางถามว่า" พี่ชอบเราอะคบกับพี่เถอะนะ " แล้วเค้าก็กอดเราหอมแก้มเรา.   คือตอนนั้นเราก็รู้สึกถูกใจพี่เค้าด้วยแหละเลยไม่ได้เล่นตัวบ้างนิดๆหน่อยๆพอเค้าเห็นเราไม่ว่าอะไรเท่านั้นแหละคะพี่แกก็เริ่มมือไม้ไปละคะเริ่มเลื้อยๆมาแถวๆหน้าอกเราๆก็ตกใจแกะมือพี่เค้าออก.  พี่เค้าก็กอดเค้าและก็จับหน้าอกเราคราวนี้ขยำด้วยนะคะแล้วเค้าก็พูดว่า"ยอมพี่เหอะนะ"และเหมือนจะลวนลามเราต่อ.  เราก็บอกว่า"อย่าพึ่งได้มั้ยคะ...อยากกลับบ้านแล้วอะไว้วันหลังน้าาา"พี่เค้าก้หอมแก้มเราฟอดนึงก่อนจะมาส่งเราที่บ้าน
       พอวันที่สองพี่เค้าก็มารับอีกคราวนี้เอาอีกจอดรถข้างทาง. เราก็ถามจอดทำไมคะพี่เค้าก็บอกว่า"ยอมพี่เหอะพี่ไม่ไหวแล้ว"เราก็กล้าๆกลัวๆเลยบอกไปว่า"ภายนอกได้มั้ยอะ" เค้าก็ยินดีและเราก็.....ให้เค้าจนพี่เค้าเสร็จ.  แต่มันไม่จบแค่นั้นพี่เค้าเหมือนยังมีอารมณ์ค้างอยู่เค้าโถมมาที่ตัวเราปลดกระดุมเราทีละเม็ดแล้วก็ปรับเบาะนอนและจูบปากแลกลิ้นกับเรา(พึ่งเคยจูบครั้งแรกเป็นงี้นี้เอง). ตอนนั้นพี่เค้าเหมือนเสือที่กำลังจะขยำกระต่ายน้อยไร้ทางสู้แต่เราก็ผลักอกแน่นๆซิกแพคบึกๆของพี่เค้าเเล้วบอกว่า"อย่าพึ่งได้มั้ยคะยังไม่พร้อม"พี่เค้าก็ไซร์ซอกคอต่อนิดหน่อยก่อนจะเลิกทำแบบเซ็งๆค้างคา.  เเละพี่เค้าก็ไม่อะไรขับรถไปส่งที่บ้านเหมือนเดิม.  
      เข้าวันที่สี่ได้พี่เค้าก็มารับเหมือนเดิมคราวนี้เปลี่ยนรถมาคะปกติพี่เค้าขับนิสสันเทียน่าแต่นี้เอาซีวิกติดฟิล์มมึดมาเชียว. นี้ก็ไม่อะไรก็ขับรถไปเรื่อยๆและก็จอดริมถนนตรงจุดมึดๆเค้าเค้าก็เริ่มเลยคะกอดเราจูบเราบอกพี่ขอเถอะนะ.  นี้ก็บอก"ไม่ได้มั้ยคะหนูกลัวเจ็บหนูไม่เคย" พี่เค้าก็บอก"ไม่หรอกเดี๋ยวพี่ค่อยๆใส่เข้าไป นะนะ " คือตอนนี้พี่เค้าก็กระตุ้นเราจนเราเริ่มมีอารมณ์ร่วมบวกกับความที่เราชอบพี่เค้าด้วยเราก็มีอะไรกันในวันนั้น.  วันสองวันแรกที่พี่เค้าได้เราไปเค้าก็ยังดีๆคุยกันปกติ.    แต่พอนานๆไปนัดเจอเค้าก็บอกทำงานบ้างติดประชุมบ้างแบบตอนนั้นเราก็ตะหงิดๆแล้วแหละ.   แต่เราก็คิดว่าพี่เค้าคงติดงานจริงๆเพื่อความสบายใจของเราแต่มันก็ไม่ทำให้เราคิดมากว่า"เค้าจะทิ้งเราไป"ออกจากสมองยอมรับตอนนั้นนอนร้องไห้ทุกคืนเลยคะ.   กลัวว่าเค้าได้เราแล้วจะทิ้งเราไป.  
      และสิ่งที่ไม่คาดฝันเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจคือ. พี่เค้าลบเพื่อนเราเราแอดไปก็ไม่รับคิดต่อไม่ได้โทไปก็ไม่รับ.  ตอนนั้นเหมือนมีคนเอามีดมาปรักกลางหัวใจในสมองคำว่า"ฟันแล้วทิ้ง"ผุดขึ้นมาน้ำตามันก็ไหลเลยสิคะ.    จนวันนี้ครบหนึ่งอาทิตย์ที่เราแอดไปพยายามติดต่อพี่เค้ามันก็ป่าวประโยชน์เราคงต้องยอมรับกับสิ่งที่เราทำไปแค่เพียงอารมณ์ชั่ววูบนั้นไปตลอดชีวิต. เพราะสิ่งที่เราเสียไปมันคงเรียกกลับคืนมาไม่ได้นอกจากจดจำไว้เป็นบทเรียนราคาเเพงที่ไม่มีวันลืม