ขอคำปรึกษาจากผู้อ่าน ขอเล่าถึงถึงชีวิตรของเรา เราชื่อ อ้อม ฉันเกิดในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ด้วยความที่พ่อของเรา เปนคนที่วางแผนชีวิตให้เราตั้งแต่เด็ก จึงตัดสินใจส่งเราไปเรียนใน รร ประจังหวัดแห่งหนึ่ง ทำให้เราได้เจอกับคนคนหนึ่ง ตอนนั้นเรายังเด็กมาก การมีความรักสำหรับเรามันเป็นเรื่องที่เขินอายมาก เราก็เรียนไปเป็นเรื่องปกกติ วันหนึ่งเราเดินไปกับเพื่อนตอนเปลี่ยนคาบเรียน เราได้เห็นผู้ชายคนหนึ่งยื่นข้างหน้าเรา แล้วทำท่าทาง เขาหมือนมึน งง เรามองหน้าแล้วรู้สึกใจเต้นแรง ทำให้ตกหลุมรักตั้งแต่เเรกเจอ เพื่อนเราเลยบอกว่าคนนั้นเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเพื่อน เราชอบถามว่า คนนั้นเคยพูดอะรัยถึงเราบ้างใหม เพื่อนก็บอกว่าพูดนะ ว่าทำไม่เราไม่ชอบมองหน้าเขา แต่ก็เป็นเพียงการสนทนาระหว่งเพื่อนก็จบไป
พอเราขึ้น ม 2 เราก็มองเขามาตลอดแอบดู เวลาพี่เขามาเข้าแถว พี่เขาชื่อว่า พี่เอิร์ธ พี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ทำให้ไม่ค่อยอยากเข้าเรียน แต่พี่เขาเป็น คนที่ฮอดที่สุดใน รร ในระดับหนึ่งเลยทีเดียว จึงทำให้ห้องเดียวกั อาจารย์ให้เขามาเรียนซ้ำชั้นมาซ้อมชั่วโมงที่ขาดไป ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอินหรือปล่าว ทำให้พี่เขาได้มาเรียนห้องเดียวกันกับเรา วันนั้นเรานั้นเรานั้งเรียนตามปกติ อ ก็มาแนะนำ เด็กใหม่ที่จะมาเรียนในห้อง พอเราเหนว่าเป็นพี่เขาเรา ดีใจมากก ดีใจแอบเก็บเอาไปฝันที่บ้าน พอพี่เขามาเรียนเขาก็มานั้งข้างเราดีใจมากแต่ ด้วยความที่เราเป็นคน เคร่งครึ่ม เลยไม่แสดงอาการ อะรัยออกมา พอถึงเวลาเรียน เราเป็นหัวหน้าห้องเลยได้เช็คชื่อพี่เขา แต่เรากลับไม่ส่งกระดาษเช็คชื่อให้ พี่เค้าโกรดเราแล้วเดินออกไปจากห้อง พอวันต่อมา พี่เขาก็ไม่มาเรียนอีกเลย เรานั้งรอ คิดว่าจะขอโทษในสิ่งที่ทำไป ว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่ มารู้อีกที่พี่เขาย้าย รร ไปแล้ว เราก็เสียจัยนะ คิดมาตลอดว่าเราเป็นต้นเหตุ ที่ทำให้พี่เค้าต้องย้าย รร พอพี่เค้าย้ายไป เราก็ตั้งใจเรียน และพ่อก็ให้ย้าย รร ตอน ม 4 และเราก็คิดถึงเรื่องพี่เค้ามาตลอด
เราก็ เรียนจนจบมัธยมปลาย และสอบเข้ามหาลัยชื่อดังแถวภาคอิสานได้ เราก็ไม่เคยลืมพี่ เข้า วันหนึ่งเรากลับตอนเทศกาล เราก็ไปกินช้าวกับครอบครัวที่ห้างแห่งหนึ่ง แม่เราอยากได้รองเท่า เราเลยเดินไปดูกับแม่ มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา แนะนำสินค้า ตอนเราไม่สนใจเราก้มหน้าเล่นมือถือไม่สนใจ พอแม่บอกให้หยิบกระเป๋าตังให้พนักงาน เราเลยหยิบให้ ปรากฎว่า พนักงานคนนั้น คือพี่เขา เราดีใจมาก แต่ดูเหมือนพี่เขาจำเราไม่ด้าย เลยไม่ด้ายคุยอะรัยกัน
ตอมาเราก็ไม่ด้ายเจอกันอีก เราก็เรียนในมหาลัย จนกระทั่งตอนนี้เราอยู่ ปี สาม เราก็กลับไปบ้าน เราก็คิดถึงบรรยากาศเก่าเก่า เราไม่ได้เจอกับพี่เขา มาเป็นเวลา 7 ปี เราจะกลับ 3 เดือนครั้ง ครั้งนี่เราก็กลับเหมือนปกติ ทุกครั้ง เราก็นอนเล่นในบ้าน เราโหลดโปรแกรม Bee Talk มาเล่นเราเลย ลองเขย่า ดู ก็มีคนแอ็ดมาหลายคน แต่เราก็ไม่ค่อยได้คุย เราก็หลับไป เราก็ได้ยิ่นเสียง Bee Talk แต่เราก็ไม่สนใจ จนตอนบ่ายเราเปิด ดู เราก็มองดูรูป แล้วก็ดูเห็นว่าเป็นรูปเขา เราดีใจมากกก เราวิ่งไปกรีดใส่แม่เรา กอดแม่เรา ตอน นั้นเราดีใจมากกก เราพี่เขาทักมา แต่เขาก็ไม่ทัก เราเลยทักไป ว่า สวัดดีค่ะ แต่พอพี่เค้าอ่าน เราเลยบอกว่า ทักผิด พี่เค้าเลยทักมาคุย เราคุยกัน นานมาก วันแรกคุยถึง ตี 3 เลยตัดสินใจถามคำถามที่ค้างคาใจ มาตลอด 7 ปี ว่าเราทำให้พี่เค้าย้าย รร หรือปล่าว พี่เค้าก็บอกว่า ไม่ใช่เพราะแต่เค้าต้องย้ายไปอยู่กับลุงที่เป็นตำรวจ ฉันเลยมีคำถามที่ค้างคาใจอีกคำถามว่าที่จะถามพี่เขามาตลอด ว่าพี่เขาแต่งงานและมีครอบครัวแล้วใช่ใหม เพราตลอดระยะเวลาที่ฉันอยู่ที่มหาลัยฉันไม่เคยลืมพี่เค้าเลย คิดถึง ตามหาเฟสบุ๊คจากชื่อจิง ก็เจอ รูปครอบครัวรูปภรรยา และลูกชายของเขา ฉันจึงเลือกที่จะตัดใจ และไม่ตามหาเขาอีก แต่พอมาวันนี้ เราได้มาคุยกันฉันรู้มาตลอดว่าพี่เค้ามีครอบครัวแล้วพี่เค้าก็เล่าทุกอย่างเกียวกับเขาและภรรยาที่ต้องแยกกันอยู่มาประมาณปีกว่า สาเหตุที่ เค้าอยู่ด้วยกันไม่ด้ายเขาไม่ขอเล่าให้ฟังแต่เค้าบอกเพียงว่า เค้าไม่สามารถอยู่ด้วยกันด้ายอีกแล้ว ฉันเลือกที่จะรับฟังและให้กำลังใจพี่เค้า จนมาวันนี้เราตกลงคบกัน แต่ทุกครั้งฉันจะไม่ถามไม่อยากรู้ว่าเขาทำอะไร คุยอะรัย บอกตรงตรงนะฉันกลัวตัวเองเจ็บ ทุกครั้งที่ฉันเจอหน้าเขา ฉันก็คิดว่าตัวเองทำผิดมาตลอด แต่พี่เค้าบอกมาตลอดว่าเราต้องก้าวมันผ่านไปให้ด้ายขอให้เราจับมือกันก้าวไปให้ด้าย ทุกครั้งที่เค้าพูดถึง ลูกและภรรยา เขา ฉันรู้สึกเจ็บมากกก เจ็บอย่างบอกไม่ถูก แอบร้องให้ คนเดียวทุกครั้ง ฉันควรจะทำยังใงค่ะ เพื่อนๆ บอกที ฉันควรจะรักเขาต่อ หรือเดินออกห่างมา และค่อยค่อยหายไปจากชีวิตเขา................... ตอนนี้ฉันสับสน ไม่รู้ตัวเองอยู่ในฐานะอะรัย และควรทำยังใงต่อไป............. บางครั้งฉันก็อยากจะหยุดทุกอย่าง โดยการหายไป แต่ติดที่ใจฉันยังไม่แข็งแรงพอ