หลังจากกระทู่ก่อนหน้าของผม ผมอยากจะเล่าเรื่องคราวๆในกระทู่นี้ แล้วอยากปรึกษาเพื่อนๆว่าผมควรทำอย่งไรดี ( จริงจังนะครับผมซีเรียส)
         ผมเป็นเด็กมหาวิทยาลัยคนนึ่งที่ค่อนข้างเจอกับปัญหาความรักไม่สมหวังมาตั้งแต่เรียนมัธยม มีมาหลายรูปแบบมากครับ
ซึ่งผมขอไม่ลงรายละเอียดมากไปเพราะเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ผมมีคนเข้ามาคุยด้วยเยอะพอสมควรนะครับ แต่พอถึงเวลาที่ผมเริ่มชอบใครสักคน
เค้าก็จะทิ้งหายไปกันหมด ซึ่งข้อนี้ผมไม่เข้าใจอาจจะดูว่าผมเป็นคนเลือกมากนะครับ แต่ป่าวเลยผมเป็นคนรักใครรักจริงครับ อาจจะเป็เพราะ
ผมโดนเรื่องราวความรักทำร้ายมามากเลยทำให้ผมไม่ค่อยเปิดใจให้ใครเท่าไหร่
         จนมาช่วงที่ผ่านหลังจากผมรักษาแผลใจจากรักได้สักพักใหญ่ ผมก็ได้เจอกับรุ่นพี่คนนึ่งโดยบังเอิญ เราสองคนก็คุยกันไปคุยกันมา จนผมรู้สึกว่า
พี่เค้าน่ารักขึ้นๆ แต่ผมก็ไม่อยากคิดอะไรมากครับเพราะผมพึ่งหายจากแผลใจหมาดๆ จนมีอยู่คำนึ่งที่พี่เค้าพูดมาว่า อยากคุยด้วยกันไหม
ผมแทบตกใจกับคำๆนั้น ผมนี้อึ้งไปเลยใจนึ่งก็กล้าใจนึ่งก็กลัว แต่ผมรู้สึกดีกับพี่เค้ามากๆครับ เลยพูดออกไปว่าสัญญานะว่าจะคุยกัน พี่เค้าก็ตกลง
          ผมหวังจะมาส่งพี่เค้าเพื่อกลับบ้าน โดยเราต้องเดินผ่านมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะไปขึ้นรถตู้ระหว่างเดินไปผมก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
แอบมองหน้าพี่เค้าหลายรอบมากจนผมหลุดปากไปว่า ขอดูมือหน่อยได้ไหม ออกแนวแบบหลอกจะดูดวงให้ ซึ่งเค้ายื่นมือมาผมก็จับมือเค้าแล้วเดิน
ตอนนั้นผมเขินมากครับ ทางเดินที่เราเดินไปแทบไม่มีคนแล้ว เพราะมันดึกพอสมควร ใจผมเต้าแปลกๆ ผมบอกตรงๆครับว่าตอนที่ผมจับมือเค้าไป
น้ำตาผลแทบไหลออกมา เหมือนมีความรู้สึกอบอุ่นไหลเวียนผ่านมือเข้ามา จนทำให้หัวใจผมเต้นอีกครั้ง  ระหว่างทางเราก็เดินจับมือไปปล่อยบาง
เพราะว่าพี่เค้าบอกว่าไม่กลัวคนมองหรือไง ผมก็เขินๆเหมือนกันเวลาคนผ่านมา จนมาถึงรถตู้...


ผมขอแบ่งเป็นพาสๆนะครับ เพราะมันค่อนข้างยาว แต่ว่าผมจะไม่ลงรายละเอียดมากนะครับกลัวเพื่อนๆเบื่อเดี่ยวไม่ช่วยผมมาละยุ่ง
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านนะครับ แต่ช่วยเห็นใจผมชายตาดำๆคนนี้ด้วยนะครับ เคลียดมากเลย TT