เขาชวนไปถ่ายรูปด้วยในวันซ้อมรับปริญญา
แต่สิ่งที่ไม่ได้คิดคือจะได้เจอกับพ่อของเขา
ตกใจแถมตื่นเต้นด้วยเพราะพึ่งเคยเจอกันครั้งแรก
นั่นทำให้เกร็งแล้วยังไม่เท่าตอนที่ยืนถ่ายรูปอยู่ข้างๆเขา
แล้วพ่อเขามองอยู่หน้านี้ยิ้มไม่ออกเลยยืนทือเป็นสาก
เฮ้อ!!!มันช่างกดดันจริงตอนคิดแค่ว่ารีบๆถ่ายเถอะใจมันสั่น5555
เราแยกจากพ่อเขามาถ่ายรูปกับเพื่อนๆเขา
ตอนนั่นรู้สึกโล่งนิดนึง555แล้วจู่ๆเขาก็คะยั้นคะยอให้เพื่อนมาถ่ายรูปคู่เรา
เพื่อนเลยแซวกลับไปว่าไม่ใช่อยากถ่ายคู่เองหรอ?เรานี้แอบยิ้มเลย
แล้วเขาก้ไปถ่ายรูปกับเพื่อนเขาต่อปล่อยเราไว้กับพ่อเขาและพี่เขา
พี่เขาเริ่มถามนั่นถามนี่ต่อด้วยพ่อเขา เอาแล้วไง!!! คงคิดว่าเราคบกันล่ะมั่ง
มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกสับสนกับความรู้สึกตัวเองบวกกับสายตาคนอื่นๆที่มองมา
ที่เราเหมือนว่าเราเป็นแฟนกันฉันรู้สึกใจเต้นมากๆเลย คิดอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่พอนึกถึงเหตุผลที่เราไปกันไม่ได้ในตอนนั่นมันเป็นอะไรที่เราสองคนต้องเจ็บปวดกับมันมากๆ
และตอนนี้ความสัมพันธ์แบบพี่น้องของเราก็เป็นไปในทางที่ดีให้ความรู้สึกนั่นมันหยุดแค่นี้ดีกว่า