เจอมนุษย์ลุงมาค่ะ ที่ BTS สยาม วันนี้เข้าแถวต่อคิวจาก บีทีเอสสยามจะมาลงสถานนีวงเวียนใหญ่ค่ะ ซึ่งคนก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่  แล้วตอนนั้นก็เป็นเวลาประมาณทุ่มกว่า ๆ เกือบสองทุ่มได้ ระหว่างที่รอคิว มีลุงคนหนึ่งเดินดิ่งไปตรงหัวแถวใกล้ ๆ แถวเรา ไปยืนคู่กับน้องผู้หญิงอีกคน แล้วพี่ผู้หญิงเสื้อดำที่ยืนเป็นคนที่สองในแถวก็ถามน้องคนแรกว่า "มาด้วยกันหรือเปล่าคะ" น้องคนนั้นก็ส่ายหัวบอกว่าเปล่าค่ะ พี่เค้าเลยบอกลุงว่า ให้ไปต่อแถว นี่เป็นบทสนทนาคร่าว ๆ นะคะ

ผญ : คุณต้องไปต่อแถวนะคะ

ตาลุง : ขยับเปลี่ยนทางยืนเพราะลูกศรชี้ไปทางขวา คือแถวเป็นแถวเดินเข้าทางซ้ายมือของประตู) อะไรนี่ไงต่อแถวเป็นแถวที่สอง จะได้เร็วไง คุณนะอยากไปเร็ว ๆ หรือเปล่าล่ะ มาต่อแถวผมสิ ... เงิบเลยล่ะคะงานนี้หมายถึงเรานะคะที่เงิบ งงกะลุง

พี่ ผญ : (หันไปมองว่าแถวยาวไหม รวม ๆ แล้ว มี 6 คน) แต่นี่มีแค่ไม่กี่คนเองแถวไม่ได้ยาวนะคะ  ถ้าแถวยาวคุณค่อยมาตั้งแถวสอง และตามความเป็นจริงตั้งแถวสองต้องรอให้แถวแรกไปก่อนด้วยซ้ำ ถึงจะเข้าได้

ตาลุง : อะไร .. ใคร ๆ เขาก็ทำแบบนี้ทังนั้นถ้าอยากไปเร็ว ๆ เช้า 7-8โมงไม่เห็นเหรอ

พี่ ผญ : นั่นมันก็เรื่องของ 7-8 โมง นี่เวลานี้ คุณควรจะไปต่อแถวคนไม่ได้เยอะ  

ตาลุง : ทำไม แล้วจะมีปัญหาอะไร อยากไปเร็ว ๆ ก็มาต่อตรงนี้สิ ไม่ยอมมาต่อเอง

... คือลุงแกเอาความคิดเห็นแก่ตัวมาเป็นวิ่งที่ถูกต้องสำหรับแกมาก เรางี้แอบเซง พี่ผญ. ก็ต่อว่าเบา ๆ ไปหน่อย ๆ แล้วพอรถมา น้องคนแรกเดินเข้าปิดช่องแกไปเลย พี่ผญ.เดินเข้าแบบชิล ๆ ไม่ได้รีบอะไร ลุงแกรีบเดินเบียดตามหลังไป คือจริง ๆ พี่ผญ.เขาจะเดินไปทางซ้ายอยู่แล้ว แต่ตาลุงด้วยความกลัวไม่ได้นั่งแกรีบถลาเขาไปจะไปนั่งที่นั่งดา้นขวามือ แต่ดันเดินตัดหน้าพี่เขา คงคิดว่าเขาจะนั่งด้านขวามั้ง จังหวะจะเดินชน พี่ผญ. ไม่รู้แกทำไมตั้งสติได้เร็ว แกยกมือขึ้นมาป้องหน้าอกตัวเองค่ะ เลยกลายเป็นแกดันลุงไปด้านหน้า ตาลุงถึงกับเซล้มลงไปที่นั่งพอดี

.. คือจริง ๆ ต่อให้ไม่รีบแกก็ได้นั่งเพราะคนไม่ได้เยอะ อีกอย่างแกเหมือนกับตั้งใจจะ ไปชนพี่เขาเลย ส่วนพี่เขาเราเข้าใจว่าแกไม่ได้ผลักหรอกค่ะ เพราะลุงนั่นเบียดแบบกระชันชิดมาก มือพี่ ผญ ก็ถือหนังสืออยู่ด้วย พอลุงแกถลาลงตรงที่นั่งพอดี พี่ผญ. ยังหยุดพูดเลยว่า

"โห.. กลัวไม่ได้นั่งขนาดนั้นเลย ตายแล้ว"

แล้วก็ส่ายหน้าแบบระอา ๆ เรากับเพื่อนยังนึกชมเลยว่าแกก็ช่างกล้าจริง ๆ แต่ไม่จบค่ะ

ตาลุงยังพูดต่อว่า "ไม่รู้จะมีปัญหาอะไรเรื่องแค่นี้ (ทั้ง ๆ ที่ตัวเองนั่นแหละมีปัญหา คนเขาอุตส่าห์จบไปแล้ว ยังไปเดินกระแทกเขาอีก แต่ให้ทุกข์ถึงท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวซะงั้น)

พี่ผญ เลยชะโงกหน้าตอบกลับมาเลยค่ะ น่าจะประมาณว่า "คุณ ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจว่าคนอย่างคุณไม่มีมายาทและคง ไม่เข้าใจคำว่ามารยาททางสังคม" แล้วตาลุงนั่นก็เงียบไปเลย คงไม่คิดว่าเขาจะโต้กลับ ... ลุงลงสถานีศาลาแดง ตัวสูง ๆ ใส่เสื้อสีขาว ถือกระเป๋าถือแบบสาว ๆ 1 ใบและถกระเป๋าอะไรไม่รู้เห็นแว๊บ ๆ เหมือนเป็นของบริษัท บิ๊ก อะไรสักอย่าง ไม่รู้จะไปแผลงฤทธิ์ต่อไป แต่ตื่นเต้นจริง ๆ ไม่นึกว่าจะมาเจอซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้