สวัสดีค่ะ เราคิดว่าทุกคนต้องเคยผ่านเหตูการณ์นี้มาบ้างแล้ว แต่บางคนอาจจะดีหน่อยที่พ่อแม่เข้าใจ แต่สําหรับเราไม่เลย......
ขอเล่าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราอายุ16ปีค่ะ ขึ้นม.4 มาได้เทอมหนึ่งแล้ว และได้เรียนแผนวิทย์-คณิต เพราะเราเก่งสายนี้มากกว่าสายภาษาค่ะ การเรียนเราถือว่าพอใช่ค่ะ เกรดเฉลี่ย 3 ขึ้นมาโดยตลอด แต่เราคิดตลอดนะคะว่าต้องมีวันนึงที่เกรดเราตกมา2แน่นอน คือเราไม่ใช่คนเก่งนะคะ การเรียนของเราต้องฟังเยอะๆแล้วตั้งใจฟังถึงจะเข้าใจ เรารู้ผลสอบมาได้2วันแล้วค่ะและเครียดมาก เพราะเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เทอมนี้เราได้เกรด 2.80 ค่ะ คือทําใจไว้แล้วนะคะก่อนดูเกรดผ่านเว็บ รร. ถามว่าเสียใจมั้ยมันก็มีนึดนึงค่ะ แต่หลังมามันก็ทําใจได้เองอ่ะ เพื่อนที่เรียนมาได้เกรด3ขึนเหมือนกัน ก็มาตกเทอมนี้ และรู้สึกว่าเกรดนี้มันมาด้วยความเหนื่อยของเรา และคิดว่าเราตั้งใจเต็มที่แล้ว ขอบอกว่าเทอมนี้เป็นเทอมที่เหนื่อยที่สุดตั้งแต่เรียนมาเลยค่ะ แต่เกรดกับสวนทางความเหนื่อยมาก
ที่เรามาตั้งกระทู้นี้เพราะแม่ของเราเลยค่ะ คือท่านเป็นคนใจดีนะคะ แต่เรื่องเรียนท่านเหมือนคนละคนเลย ท่านคงหวังกับเราไว้มากเพราะพี่เราเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ตอนนี้ก็ถือว่าโอเคแล้ว และเพื่อนแม่2คนในรุ่นเดียวกันกับเราเรียนเก่งมาก คนนึงอยู่ สคว. คนนึงอยู่ ห้องเรียนพิเศษคณิต-วิทย์ เรากดดันอ่ะคะ ตั้งแต่ม.1-ม.3 มาเราไม่เคยมีความสุขเลยตอนวันประกาศผมสอบคิดมาตลอดว่าถ้าเราเกรดตกมาแม่เราจะว่าเรายังไง มีครั้งนึงตอนเปิดเทอมวันแรก ตอนเที่ยงแม่โทรมาหาเราเลยค่ะว่าได้เกรดเท่าไหร่ เราบอกว่าได้3.12 ท่านตัดสายเราไปเลย เราคิดว่ามันก็ไม่ได้น้อยนะ และพอกลับมาถึงบ้าน ท่านก็ด่าเราใหญ่เลยว่าไม่ตั้งใจเรียน ตอนเช้าก็ว่าเราอีกเราร้องไห้จากบ้านไปถึง รร.เลย เหตุการณ์นี้อยู่ในหัวตลอดเลย พอนึกถึงตอนไหนมันก็เศร้าทุกที่
เวลาเราเกรดตกท่านคิดคนเดียวว่าเราไม่ตั้งใจเรียน แต่ท่านไม่เคยรู้เลยว่าเทอมไหน รร.กดเกรด ตอนเราได้เกรด3.12 เกรดห้องเราตกทุกคนเลยค่ะ เรารู้สึกว่าได้เท่านี้ก็ดีแล้ว แต่ท่านกลับคิดว่าเราเล่นคอม ไม่สนใจเรียนตลอดเลย เเราก็ทําตัวปกติอย่างที่เราทํามานะ แต่ท่านไม่เข้าใจเราเลย คือถ้าว่างๆเราก็จะดูละครย้อนหลังในYoutube ค่ะก็เล่นตามประสาเด็กทั่วไปในช่วงวัยนี้อ่ะ ท่านบอกว่าตอนเรียนท่านก็ได้เกรด2กว่าๆนะ แต่ทําไมท่านถึงไม่เข้าใจเรา
ครั้งนึงเราเคยถามว่าถ้าเราเกรดตกมา2แม่จะทํายังไง แม่ก็มองหน้าเราก็บอกว่า จะหักค่าขนมทุกอย่าง ไม่ให้เล่นคอม คือมันจุกอ่ะ ในใจคิดว่าเราจะทําผิดพลาดไม่ได้เลยหรอ จะให้โอกาสเราไม่ได้เลยหรอ เราอิจฉาคนที่พ่อแม่เข้าใจมากเลยนะ บางคนได้เกรดน้อยๆ แต่พอแม่บอกว่าไม่ต้องคิดมาก เทอมหน้าค่อยเอาใหม่ เราอยากให้ท่านคิดแบบนี้บ้าง ตอนแม่ด่าเรา เราไม่เคยเถียงเลยค่ะ เราอยากเปิดใจคุยกับแม่เหมือนกันแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
วันจันทร์นี้เราจะเปิดเทอมแล้วค่ะ และวันเปิดเทอมแม่ต้องโทรหาเราแน่ เราไม่อยากบอกเกรดแม่ผ่านโทรศัพท์อ่ะ เพราะแม่ต้องตัดสายทิ้งแน่นอน เราอยากคุยกับแม่ก่อนจะเปิดเทอมค่ะ เรื่องเกรดของเรา แต่ไม่รู้จะบอกยังไงดี ใครพอจะมีอะไรแนะนําบ้างจากที่อ่านมา บอกเรามาเลยนะคะไม่ต้องเกรงใจค่ะ
-หลายคนคิดว่าเกรดเป็นเพียงแค่ตัวเลข เราก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่แม่เราไม่คิดแบบนั้น เราจึงต้องมาเครียดกับตัวเลขนี้-
เกรดตกตั้งแรกในชีวิต+พ่อแม่ไม่เข้าใจ = เครียด!!
ขอเล่าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราอายุ16ปีค่ะ ขึ้นม.4 มาได้เทอมหนึ่งแล้ว และได้เรียนแผนวิทย์-คณิต เพราะเราเก่งสายนี้มากกว่าสายภาษาค่ะ การเรียนเราถือว่าพอใช่ค่ะ เกรดเฉลี่ย 3 ขึ้นมาโดยตลอด แต่เราคิดตลอดนะคะว่าต้องมีวันนึงที่เกรดเราตกมา2แน่นอน คือเราไม่ใช่คนเก่งนะคะ การเรียนของเราต้องฟังเยอะๆแล้วตั้งใจฟังถึงจะเข้าใจ เรารู้ผลสอบมาได้2วันแล้วค่ะและเครียดมาก เพราะเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เทอมนี้เราได้เกรด 2.80 ค่ะ คือทําใจไว้แล้วนะคะก่อนดูเกรดผ่านเว็บ รร. ถามว่าเสียใจมั้ยมันก็มีนึดนึงค่ะ แต่หลังมามันก็ทําใจได้เองอ่ะ เพื่อนที่เรียนมาได้เกรด3ขึนเหมือนกัน ก็มาตกเทอมนี้ และรู้สึกว่าเกรดนี้มันมาด้วยความเหนื่อยของเรา และคิดว่าเราตั้งใจเต็มที่แล้ว ขอบอกว่าเทอมนี้เป็นเทอมที่เหนื่อยที่สุดตั้งแต่เรียนมาเลยค่ะ แต่เกรดกับสวนทางความเหนื่อยมาก
ที่เรามาตั้งกระทู้นี้เพราะแม่ของเราเลยค่ะ คือท่านเป็นคนใจดีนะคะ แต่เรื่องเรียนท่านเหมือนคนละคนเลย ท่านคงหวังกับเราไว้มากเพราะพี่เราเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ตอนนี้ก็ถือว่าโอเคแล้ว และเพื่อนแม่2คนในรุ่นเดียวกันกับเราเรียนเก่งมาก คนนึงอยู่ สคว. คนนึงอยู่ ห้องเรียนพิเศษคณิต-วิทย์ เรากดดันอ่ะคะ ตั้งแต่ม.1-ม.3 มาเราไม่เคยมีความสุขเลยตอนวันประกาศผมสอบคิดมาตลอดว่าถ้าเราเกรดตกมาแม่เราจะว่าเรายังไง มีครั้งนึงตอนเปิดเทอมวันแรก ตอนเที่ยงแม่โทรมาหาเราเลยค่ะว่าได้เกรดเท่าไหร่ เราบอกว่าได้3.12 ท่านตัดสายเราไปเลย เราคิดว่ามันก็ไม่ได้น้อยนะ และพอกลับมาถึงบ้าน ท่านก็ด่าเราใหญ่เลยว่าไม่ตั้งใจเรียน ตอนเช้าก็ว่าเราอีกเราร้องไห้จากบ้านไปถึง รร.เลย เหตุการณ์นี้อยู่ในหัวตลอดเลย พอนึกถึงตอนไหนมันก็เศร้าทุกที่
เวลาเราเกรดตกท่านคิดคนเดียวว่าเราไม่ตั้งใจเรียน แต่ท่านไม่เคยรู้เลยว่าเทอมไหน รร.กดเกรด ตอนเราได้เกรด3.12 เกรดห้องเราตกทุกคนเลยค่ะ เรารู้สึกว่าได้เท่านี้ก็ดีแล้ว แต่ท่านกลับคิดว่าเราเล่นคอม ไม่สนใจเรียนตลอดเลย เเราก็ทําตัวปกติอย่างที่เราทํามานะ แต่ท่านไม่เข้าใจเราเลย คือถ้าว่างๆเราก็จะดูละครย้อนหลังในYoutube ค่ะก็เล่นตามประสาเด็กทั่วไปในช่วงวัยนี้อ่ะ ท่านบอกว่าตอนเรียนท่านก็ได้เกรด2กว่าๆนะ แต่ทําไมท่านถึงไม่เข้าใจเรา
ครั้งนึงเราเคยถามว่าถ้าเราเกรดตกมา2แม่จะทํายังไง แม่ก็มองหน้าเราก็บอกว่า จะหักค่าขนมทุกอย่าง ไม่ให้เล่นคอม คือมันจุกอ่ะ ในใจคิดว่าเราจะทําผิดพลาดไม่ได้เลยหรอ จะให้โอกาสเราไม่ได้เลยหรอ เราอิจฉาคนที่พ่อแม่เข้าใจมากเลยนะ บางคนได้เกรดน้อยๆ แต่พอแม่บอกว่าไม่ต้องคิดมาก เทอมหน้าค่อยเอาใหม่ เราอยากให้ท่านคิดแบบนี้บ้าง ตอนแม่ด่าเรา เราไม่เคยเถียงเลยค่ะ เราอยากเปิดใจคุยกับแม่เหมือนกันแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
วันจันทร์นี้เราจะเปิดเทอมแล้วค่ะ และวันเปิดเทอมแม่ต้องโทรหาเราแน่ เราไม่อยากบอกเกรดแม่ผ่านโทรศัพท์อ่ะ เพราะแม่ต้องตัดสายทิ้งแน่นอน เราอยากคุยกับแม่ก่อนจะเปิดเทอมค่ะ เรื่องเกรดของเรา แต่ไม่รู้จะบอกยังไงดี ใครพอจะมีอะไรแนะนําบ้างจากที่อ่านมา บอกเรามาเลยนะคะไม่ต้องเกรงใจค่ะ
-หลายคนคิดว่าเกรดเป็นเพียงแค่ตัวเลข เราก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่แม่เราไม่คิดแบบนั้น เราจึงต้องมาเครียดกับตัวเลขนี้-