หนูอายุ11เรียนอยู่ชั้น ป.6ค่ะ คือหนูติดเกมอยู่นิดๆ แต่หนูเครียดเพราะหนูหยุดเรียนบ่อยๆ แล้วแม่หนูเขาชอบหงุดหงิดใส่หนู เขายึดไอแพดหนูไปด้วยค่ะ ขอย้อนไปก่อนว่าปกติหนูเป็นเด็กที่ได้เกรดไม่ตํ่ากว่า  3.50 ทุกเทอม แต่ช่วง ป.5-ป.6 หนูรู้สึกว่ามันเครียดมากเลยค่ะทั้งเรื่องสอบเข้า เรื่องงานที่ต้องส่ง เรื่องสอบ  แล้วแม่หนูเขาสอบเอาหนูไปเทียบกับเพื่อนๆ หรือไม่ก็เด็กคนอื่นที่เก่งกว่าหนูอะค่ะ เหมือนเขาไม่ต้องการหนู ว่างั้น เวลาหนูไปโรงเรียน หนูชอบโดนครูดุประจําแบบที่หนูยังไม๋ได้ทําอะไรผิด  แล้วชอบถามเรื่องที่หนูขาดเรียนบ่อยๆ คือหนูไม่อยากจะตอบ แล้วพ่อ หนูเป็นคนที่เครียดเรื่องเรียนกับหนูมากๆ เขาต้องการจะให้หนูต้องสอบให้ติดโรงเรียนนั้นให้ได้ (ไม่ได้เชิงบังคับ) แต่พ่อหนูก็คล้ายกับแม่ก็คือ ชอบเอาหนูไปเปรียบเทียบกับคนที่มีที่เรียนแล้วอย่างแบบว่า เด็กรุ่นเดียวกันกับหนูที่พ่อรู้จักกับพ่อของเด็กคนนั้น มาเล่าให้พ่อหนูฟังว่าลูกเขาสอบติด โรงเรียนนั้นแล้วนะไรงี้ แบบ เป็นโรงเรียนดังๆ ของจังหวัดเชียงใหม่อะค่ะ ไม่ก็เวลาหนูจะไปลองสอบเข้าที่ไหน คือพ่อหนูเขาจะไม่ให้ สอบอะค่ะ คือ ขออนุญาตนะคะ เมื่อ2เดือนที่แล้วหนูอยากสอบเข้าโรงเรียน มงฟอร์ต พ่อหนูตอนนั้นไม่อนุญาตให้หนูสอบแล้วพูดกับหนูว่า ถึงสอบติดไปก็ไม่ได้เรียนหรอก เพราะค่าเทอมมันแพง ทีนี่พอผลสอบออกว่าใครติดมงฟอร์ต เพื่อนๆหนูหลายคนที่ได้ไปสอบก็ติดมงฯ กัน แต่หนูที่ไม่ได้มีโอกาสแบบเพื่อนๆ  ก็ทําได้แค่ยินดีกับเพื่อนๆ ที่เขาติด แล้วมาอีกวัน พ่อหนู คือหนูไปทําอะไรให้เขาไม่พอใจเกี่ยวกับเรื่องเรียนไม่รู้นะ เขาบอกว่า เพื่อนๆมีที่เรียนกันหมดหัดดูตัวเองบ้าง แล้วยกตัวอย่างเพื่อนที่ติดมงฯ ให้หนูฟังมันแบบการซํ้าหนูเข้าไปอีกเพราะเวลาหนูขอสอบเขาก็ไม่อนุญาตหนู แล้วตอนผลออก เหมือนพ่อบอกหนูว่าเชิงแบบหนูโง่ไม่ฉลาดถ้าเทียบกับเพื่อนๆ ของหนู เวลาหนูทําอะไรให้พ่อไม่ถูกใจพ่อจะพูด ว่า โง่ ไม่ก็พูดว่า ฉลาดน้อย อีกคําก็คือ ไม่ฉลาด 
(ไม่ใช่ว่าหนูยังไม่มีที่จะเรียนนะคะ คือมันยังไม่ถึงเทอม2 ด้วยซํ้าแต่เหมือนเขาสอบเข้ากันก่อนอะค่ะ )
แต่ที่หนูเครียดก็คือ ทําไมพ่อกับแม่ไม่เห็นอะไรดีๆ ของหนูบ้าง หนูเหนื่อย