เคยรู้จักกันเมื่อตอนประถมต้น ตอนนี้จขกท อยู่มอห้าคะ ก็คือเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องตะก่อนอะคะ
แล้วเขาก็ย้ายโรงเรียนไป แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาก็หาโซเชียลเนตเวิคของเราเจอจากไหนไม่รู้
มาแอดเฟส (เราไม่ได้เล่นแล้ว แต่เข้าบ้างคะ) มาฟอลโล่ในทวิตเตอร์
แล้วก็มาฟอลไอจี แต่ที่เล่นทุกวันคือทวิตเตอร์ ตอนแรกที่เราเห็นรูปดิสทวิตเตอร์
เราก็กลัวแล้วคะ คือแบบระเบิดหู แบบแว๊นๆ แบบเถื่อนๆ อะคะ
เราก็เลยบล็อกเขาไป เขาก็สมัครทวิตใหม่มาเรื่อยๆ ประมาณทวิตที่ 3 แล้วก็ทวิตมาหาเรา
แบบให้ตอบเขาที จำเราได้ไหม ชื่อบลาๆ เราก็เลยอ้ะ ตอบก็ได้วะ เพราะบล็อกหลายรอบแล้ว
ก็กลัวเขาสงสัยก็บอกไปว่า ทวิตเตอร์มีปัญหานิดหน่อยๆ มันเอ๋อๆ (เขาเพิ่งสมัครอะคะ คิดว่าเลยไม่
ค่อยรู้อะไรมากนักเกี่ยวกับทวิตเตอร์ เราเลยแก้ตัวไป) เราก็เลยตอบไป เห็นว่าเป็นเพื่อนเก่าคะ
เลยคุยด้วย ก็คุยแบบปกติคะ เราตอบสั้นๆ คะ ตอบแค่ที่เขาถามมา
ไปๆ มาๆ เขาเริ่มน่ากลัวขึ้นค่ะ บอกว่า ไม่ได้เรียนมา 2 ปีแล้ว จะกลับไปเรียนปีหน้า
เรื่องมันยาว ถ้าอยากรู้ให้โทรมา แล้วก็ทิ้งเบอร์ไว้ให้ค่ะ เราก็ตอบไปแค่ "อ้อ55555"
แล้วเขาก็ทวิตมาว่า มีแฟนหรือยัง หรือเรียนเป็นอย่งเดียว เราก็เลยไม่ตอบเขาค่ะ
แล้วที่นี้พอเรารีทวิตเกี่ยวกับเกาหลี กดไลค์เพลงในยูทูป เขาก็ทวีตมาหาเราว่า
ดูแต่เกาหลีนะ อะไรแบบเนี้ยอะคะ เรารำคาญและกลัวมาก เลยบล็อกเขาไป
พร้อมกับ ล็อคทวิตเตอร์เราเอง เพื่อที่ว่าถ้าเกิดเขาสมัครมาใหม่ เขา ก็จะติดตามเราไม่ได้ทันที
ต้องให้เรากดรับฟอลโล่ก่อน วันต่อมา เขาก็สมัครใหม่มาตามเราอีกคะ แล้วก็ทวิตมาว่า
บล็อกเขาอีกแล้ว แต่ไม่เป็นเรา เขารักเรานะ เขารู้ตัวช้า เขาโง่เอง ไม่ต้องเห็นใจนะ
เขาสมควรโดนแล้ว เราก็เลยตอบไปคะ ขอโทษที่ต้องบล็อก บอกตามตรงทั้งอึดอัด และกลัว
ตอนแรกว่าจะคุยฐานะเพื่อน เท่าที่แสดงออกไปก็ชัดเจนนะว่าไม่อยากคุยด้วย แล้วก็บอกว่า
ไม่ได้ชอบเขา บอกว่ามีคนคุยด้วยแล้ว ถึงไม่มีก็ไม่ชอบแก บอกว่านี่ถ้าไม่โผล่มาก็ลืมไปแล้ว
ว่าเคยรู้จักกัน แล้วเราก็ขอให้เขาเลิกตามเราคะ แล้วก็บอกว่า ยังมีคนอีกมากมายที่จะชอบแกนะ
ช่วยเข้าใจเราด้วย เรากลัวมากจริงๆ จะร้องไห้แล้ว ไม่รุ้ว่าที่พิมมาแรงเกินไปรึเปล่า เรากลุ้มใจมาก
ที่จะตอบทวิตแก แล้วเขาถามมาคะว่า เราโกรธ เกลียด รำคาญเขามากขนาดนั้นเลยหรอ อยากรู้แล้วแก้ไข
เราเลยตอบไป ไม่มีอะไรที่เราโกรธ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่อยากคุยด้วย แกน่ากลัวสำหรับเรา แล้วก็ขอร้อง
อย่ามายุ่งกับเราเลย แล้วเขาก็ตอบมา ว่าเขาคงหมดหวังแล้วซินะ คิดว่าเราเคยชอบเขาสะอีก เขาคงคิดไปเอง
แล้วก็แบบจำได้ไหมตอนที่เราเลือกเขาเข้าทีมตอนเล่นกีฬา เขาคงคิดไปเอง
เราโมโหมากๆ คะ เราอยากจะบ้าตายมากๆ เลยตอบไปว่า แค่เลือกแกตอนเล่นแชร์บอลนี่ไม่ได้แปลว่า
ชอบเลยนะ ถ้าอย่างนั้นเราคงชอบเป้นล้านคนแล้ว แกคิดไปเองทั้งนั้น ที่เลือกแกเพราะแกเล่นเก่ง
เราไม่เคยคิดอะไรทั้งนั้น พอเสร็จแล้ว เขาก็ทวิตมาคะ โอโหว อยากจะร้องไห้คะ เขาทวิตมาบอกว่าเขามีความฝัน
แล้ว อยากเป็นนักเขียนการ์ตูนระดับโลก หาเงินครบพันล้าน จะสร้างบ้านหลังใหญ่ บลาๆๆๆ แต่คงไม่มีแฟน
เพราะคนที่เรารักมีคนเดียว จะไม่แต่งงานไปตลอดชีวิต อยุ่คนเดียวชินแล้ว แต่ถ้ามีคนมาอยุ่ด้วยอีกคนคงจะดีกว่า
แล้วก็บอกว่าอีกเหตุผลที่เรารัก ก็เพราะเขาฝันถึงเรา ได้กอดเราในความฝัน อบอุ่นไม่มีทางลืม มีค่าสำหรับเรามาก
ถึงจุดจุดนี้ความกลัวเราเพิ่มขึ้น เป็นสิบเท่าค่ะ เรารู้สึกขยะแขยงเขามาก เราเครียดแล้วกลัวเขามากจริงๆ
เราเลยตอบไปว่า ให้เขาหยุดเถอะนะ อย่ามาพร่ำเพ้อกับเราเลย เราขอแกดีๆ แล้วว่าอย่ามายุ่งกับเรา
ทำตามที่เราขอเถอะนะ เราก็คิดว่าอาจจะพูดแรงไปแต่ตอนนั้นโมโหมากจริงๆ เราเลยบล็อกเขาอีกรอบ
คราวนี้เขาก็หายไปสองวันคะ เราคิดว่าเขาคงเข้าใจแล้วไม่มายุ่งกับเราอีกแล้ว ที่ไหนได้วันนี้โผล่มาอีกคะ
พร้อมทวิตเตอรอันใหม่ แล้วก็ทวีตมาว่าเราแค่ต้องการจะรู้ว่าทำไมเราถึงโกรธเกลียดเขา จะให้ทำอะไรก็บอกเขา
จริงๆ ในใจเรามีคำตอบนะคะ แค่เรากลัวว่าถ้าเราตอบเขาไปแล้ว เขาจะอาฆาตแค้นเรา เพราะคำตอบเราก็แรงอยู่พอควรเลยคะ
คือเราไม่ได้โกรธอะไรเขา เขาไม่ได้สำคัญอะไรกับเราเลย เขาถามเราหลายครั้งมากว่าโกรธอะไร เราก็ตอบไปแล้วเหมือนกัน
ว่าเลิกคิดว่าเราโกรธเพราะเราไม่ได้โกรธ แต่มันเป็นความกลัวคะ ที่ทำให้ไม่อยากให้เขามายุ่งกับเรา ที่เรากลัวเขาเพราะเขาแบบ
เถื่อน อะคะ เอาตามตรงคือ สภาพแวดล้อมของเราต่างกันมากอะคะ เราอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมากๆ
ที่ว่าเรารู้ได้ไงเพราะเราแอบไปส่องเฟสเขามาคะ ที่ไปส่องมาเพราะเราอยากรุ้ว่าเขาน่ากลัวขนาดไหน
อะไรหลายๆ อย่างมันเหมือนฟ้ากับเหวอะคะ เราไม่รู้จะเปรียบเทียบยังไง เราไม่รู้จะตอบเขายังไง เพราะที่เราคิดไว้ว่าจะตอบเขา
มันก็แรงนะ เรากลัวว่าถ้าตอบไปมันจะเหมือนเป็นการดูถูก และเหยียดย้ำเขา แล้วเขาจะอาฆาตแค้นเราอะคะ
(เราเป็นคนคิดมากๆ ตอนนี้เราจินตนาการในหัวไปเยอะแยะมากคะ ว่าเขาจะมาทำร้ายเรา เขาก็ไม่รู้ที่อยู่เรานะคะ)
เราควรทำยังไงดีคะ เราเครียดมากๆ
เรื่องราวมันยาวมาก ขอบคุณนะคะที่อ่าน T^T
ช่วยด้วยคะ คนที่จีบเรา เขาน่ากลัวมากๆ เราจะร้องไห้แล้ว
แล้วเขาก็ย้ายโรงเรียนไป แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาก็หาโซเชียลเนตเวิคของเราเจอจากไหนไม่รู้
มาแอดเฟส (เราไม่ได้เล่นแล้ว แต่เข้าบ้างคะ) มาฟอลโล่ในทวิตเตอร์
แล้วก็มาฟอลไอจี แต่ที่เล่นทุกวันคือทวิตเตอร์ ตอนแรกที่เราเห็นรูปดิสทวิตเตอร์
เราก็กลัวแล้วคะ คือแบบระเบิดหู แบบแว๊นๆ แบบเถื่อนๆ อะคะ
เราก็เลยบล็อกเขาไป เขาก็สมัครทวิตใหม่มาเรื่อยๆ ประมาณทวิตที่ 3 แล้วก็ทวิตมาหาเรา
แบบให้ตอบเขาที จำเราได้ไหม ชื่อบลาๆ เราก็เลยอ้ะ ตอบก็ได้วะ เพราะบล็อกหลายรอบแล้ว
ก็กลัวเขาสงสัยก็บอกไปว่า ทวิตเตอร์มีปัญหานิดหน่อยๆ มันเอ๋อๆ (เขาเพิ่งสมัครอะคะ คิดว่าเลยไม่
ค่อยรู้อะไรมากนักเกี่ยวกับทวิตเตอร์ เราเลยแก้ตัวไป) เราก็เลยตอบไป เห็นว่าเป็นเพื่อนเก่าคะ
เลยคุยด้วย ก็คุยแบบปกติคะ เราตอบสั้นๆ คะ ตอบแค่ที่เขาถามมา
ไปๆ มาๆ เขาเริ่มน่ากลัวขึ้นค่ะ บอกว่า ไม่ได้เรียนมา 2 ปีแล้ว จะกลับไปเรียนปีหน้า
เรื่องมันยาว ถ้าอยากรู้ให้โทรมา แล้วก็ทิ้งเบอร์ไว้ให้ค่ะ เราก็ตอบไปแค่ "อ้อ55555"
แล้วเขาก็ทวิตมาว่า มีแฟนหรือยัง หรือเรียนเป็นอย่งเดียว เราก็เลยไม่ตอบเขาค่ะ
แล้วที่นี้พอเรารีทวิตเกี่ยวกับเกาหลี กดไลค์เพลงในยูทูป เขาก็ทวีตมาหาเราว่า
ดูแต่เกาหลีนะ อะไรแบบเนี้ยอะคะ เรารำคาญและกลัวมาก เลยบล็อกเขาไป
พร้อมกับ ล็อคทวิตเตอร์เราเอง เพื่อที่ว่าถ้าเกิดเขาสมัครมาใหม่ เขา ก็จะติดตามเราไม่ได้ทันที
ต้องให้เรากดรับฟอลโล่ก่อน วันต่อมา เขาก็สมัครใหม่มาตามเราอีกคะ แล้วก็ทวิตมาว่า
บล็อกเขาอีกแล้ว แต่ไม่เป็นเรา เขารักเรานะ เขารู้ตัวช้า เขาโง่เอง ไม่ต้องเห็นใจนะ
เขาสมควรโดนแล้ว เราก็เลยตอบไปคะ ขอโทษที่ต้องบล็อก บอกตามตรงทั้งอึดอัด และกลัว
ตอนแรกว่าจะคุยฐานะเพื่อน เท่าที่แสดงออกไปก็ชัดเจนนะว่าไม่อยากคุยด้วย แล้วก็บอกว่า
ไม่ได้ชอบเขา บอกว่ามีคนคุยด้วยแล้ว ถึงไม่มีก็ไม่ชอบแก บอกว่านี่ถ้าไม่โผล่มาก็ลืมไปแล้ว
ว่าเคยรู้จักกัน แล้วเราก็ขอให้เขาเลิกตามเราคะ แล้วก็บอกว่า ยังมีคนอีกมากมายที่จะชอบแกนะ
ช่วยเข้าใจเราด้วย เรากลัวมากจริงๆ จะร้องไห้แล้ว ไม่รุ้ว่าที่พิมมาแรงเกินไปรึเปล่า เรากลุ้มใจมาก
ที่จะตอบทวิตแก แล้วเขาถามมาคะว่า เราโกรธ เกลียด รำคาญเขามากขนาดนั้นเลยหรอ อยากรู้แล้วแก้ไข
เราเลยตอบไป ไม่มีอะไรที่เราโกรธ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่อยากคุยด้วย แกน่ากลัวสำหรับเรา แล้วก็ขอร้อง
อย่ามายุ่งกับเราเลย แล้วเขาก็ตอบมา ว่าเขาคงหมดหวังแล้วซินะ คิดว่าเราเคยชอบเขาสะอีก เขาคงคิดไปเอง
แล้วก็แบบจำได้ไหมตอนที่เราเลือกเขาเข้าทีมตอนเล่นกีฬา เขาคงคิดไปเอง
เราโมโหมากๆ คะ เราอยากจะบ้าตายมากๆ เลยตอบไปว่า แค่เลือกแกตอนเล่นแชร์บอลนี่ไม่ได้แปลว่า
ชอบเลยนะ ถ้าอย่างนั้นเราคงชอบเป้นล้านคนแล้ว แกคิดไปเองทั้งนั้น ที่เลือกแกเพราะแกเล่นเก่ง
เราไม่เคยคิดอะไรทั้งนั้น พอเสร็จแล้ว เขาก็ทวิตมาคะ โอโหว อยากจะร้องไห้คะ เขาทวิตมาบอกว่าเขามีความฝัน
แล้ว อยากเป็นนักเขียนการ์ตูนระดับโลก หาเงินครบพันล้าน จะสร้างบ้านหลังใหญ่ บลาๆๆๆ แต่คงไม่มีแฟน
เพราะคนที่เรารักมีคนเดียว จะไม่แต่งงานไปตลอดชีวิต อยุ่คนเดียวชินแล้ว แต่ถ้ามีคนมาอยุ่ด้วยอีกคนคงจะดีกว่า
แล้วก็บอกว่าอีกเหตุผลที่เรารัก ก็เพราะเขาฝันถึงเรา ได้กอดเราในความฝัน อบอุ่นไม่มีทางลืม มีค่าสำหรับเรามาก
ถึงจุดจุดนี้ความกลัวเราเพิ่มขึ้น เป็นสิบเท่าค่ะ เรารู้สึกขยะแขยงเขามาก เราเครียดแล้วกลัวเขามากจริงๆ
เราเลยตอบไปว่า ให้เขาหยุดเถอะนะ อย่ามาพร่ำเพ้อกับเราเลย เราขอแกดีๆ แล้วว่าอย่ามายุ่งกับเรา
ทำตามที่เราขอเถอะนะ เราก็คิดว่าอาจจะพูดแรงไปแต่ตอนนั้นโมโหมากจริงๆ เราเลยบล็อกเขาอีกรอบ
คราวนี้เขาก็หายไปสองวันคะ เราคิดว่าเขาคงเข้าใจแล้วไม่มายุ่งกับเราอีกแล้ว ที่ไหนได้วันนี้โผล่มาอีกคะ
พร้อมทวิตเตอรอันใหม่ แล้วก็ทวีตมาว่าเราแค่ต้องการจะรู้ว่าทำไมเราถึงโกรธเกลียดเขา จะให้ทำอะไรก็บอกเขา
จริงๆ ในใจเรามีคำตอบนะคะ แค่เรากลัวว่าถ้าเราตอบเขาไปแล้ว เขาจะอาฆาตแค้นเรา เพราะคำตอบเราก็แรงอยู่พอควรเลยคะ
คือเราไม่ได้โกรธอะไรเขา เขาไม่ได้สำคัญอะไรกับเราเลย เขาถามเราหลายครั้งมากว่าโกรธอะไร เราก็ตอบไปแล้วเหมือนกัน
ว่าเลิกคิดว่าเราโกรธเพราะเราไม่ได้โกรธ แต่มันเป็นความกลัวคะ ที่ทำให้ไม่อยากให้เขามายุ่งกับเรา ที่เรากลัวเขาเพราะเขาแบบ
เถื่อน อะคะ เอาตามตรงคือ สภาพแวดล้อมของเราต่างกันมากอะคะ เราอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมากๆ
ที่ว่าเรารู้ได้ไงเพราะเราแอบไปส่องเฟสเขามาคะ ที่ไปส่องมาเพราะเราอยากรุ้ว่าเขาน่ากลัวขนาดไหน
อะไรหลายๆ อย่างมันเหมือนฟ้ากับเหวอะคะ เราไม่รู้จะเปรียบเทียบยังไง เราไม่รู้จะตอบเขายังไง เพราะที่เราคิดไว้ว่าจะตอบเขา
มันก็แรงนะ เรากลัวว่าถ้าตอบไปมันจะเหมือนเป็นการดูถูก และเหยียดย้ำเขา แล้วเขาจะอาฆาตแค้นเราอะคะ
(เราเป็นคนคิดมากๆ ตอนนี้เราจินตนาการในหัวไปเยอะแยะมากคะ ว่าเขาจะมาทำร้ายเรา เขาก็ไม่รู้ที่อยู่เรานะคะ)
เราควรทำยังไงดีคะ เราเครียดมากๆ
เรื่องราวมันยาวมาก ขอบคุณนะคะที่อ่าน T^T